Τα οφέλη της ήττας από τον Εργοτέλη

Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους του πολυμετοχικού, λατρεμένε αναγνώστη. Πολυμετοχίτες και παλικάρια κοντεύουν τις τελευταίες μέρες να πέσουν σε κατάθλιψη, λες και στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη χάθηκε το πρωτάθλημα. Με το συμπάθιο, χρυσά μου, αλλά είτε στις εννιά είτε στις δώδεκα του μακαρίτη μπει άλλος μες στο σπίτι, το αποτέλεσμα ένα και το αυτό θα είναι. Αν ο νεκρός δεν είναι ο Λάζαρος, αποκλείεται να ξαναζωντανέψει. Εγώ πάντως περίμενα ότι τα αγόρια μου δεν θα το έπαιρναν τόσο κατάκαρδα, αφού πέρα από την ήττα προέκυψε μια σειρά από συμπεράσματα για θέματα που τους απασχολούσαν. Κράτα σημειώσεις, dear, για να καταλάβεις ότι το «ουδέν κακόν αμιγές καλού» ισχύει απόλυτα:

1. Οι πολυμετοχίτες είχαν την ευκαιρία να δουν τους παίκτες που δεν είχαν αρκετό χρόνο συμμετοχής, π.χ. Μελίσσης. Προλαβαίνω την ένστασή σου, κεχαριτωμένε, προσθέτοντας πως η ευθύνη για το ότι ο γοητευτικός Μελίσσης δεν έπαιξε στην κανονική του θέση βαραίνει τους ίδιους και όχι τον Τεν Κάτε. Ας προνοήσουν ο Αντρέ και ο Τζίγκερ στην επόμενη ανακοίνωση που θα βγάλουν να διευκρινίσουν και αυτές τις λεπτομέρειες. Να λένε δηλαδή: «Πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια να αξιοποιηθούν οι υπάρχοντες ποδοσφαιριστές και κυρίως αυτοί που δεν τους έχουν δοθεί πολλές ευκαιρίες να αγωνιστούν. ΥΓ.: Στη θέση για την οποία αποκτήθηκαν, αγαπητέ Ολλανδέ».

2. Οι Κλέιτον Ρουκάβινα επιτέλους έπαιξαν βασικοί. Μπορεί, βέβαια, να ήταν για να τους κλαίνε οι ρέγκες, αλλά τουλάχιστον δεν υπάρχει πλέον ο κίνδυνος η θεία Λουκρητία να φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο με το μαράζι ότι ο Βραζιλιάνος, ο Κροάτης και ο Γιώργος Κλακουμάνος του X-Factor είναι οι πιο αδικημένοι άνθρωποι στον κόσμο.

3. Ο Τεν Κάτε όχι μόνο δεν παραπονέθηκε για τις αποφάσεις του αρρενωπού Χαραλαμπίδη, αλλά τον συνεχάρη και από πάνω για τη διαιτησία του. Κι όμως, sugar, αντί τα καμάρια μου να κάνουν και τον σταυρό τους για όλα αυτά τα καλά που τους βρήκαν, έχουν και παράπονο από πάνω. Ο γλυκός Κώστας Γκόντζος για παράδειγμα γράφει στο «Derby»:

«Γιατί ξαφνικά εκεί που βρίσκουμε την ησυχία και τον ρυθμό μας, τα αλλάζουμε όλα και γινόμαστε άνω-κάτω; Ποια αναγκαιότητα μας κάνει να επιλέγουμε εντελώς αντιποδοσφαιρικές λογικές, που με μαθηματική σιγουριά θα φέρουν αποτελέσματα σαν κι αυτό με τον Εργοτέλη;».

Αρχίζω να ανησυχώ, sugar. Νομίζω ότι βρίσκομαι στο πρώτο στάδιο του Αλτσχάιμερ. Διότι όσο κι αν προσπαθώ, δεν θυμάμαι πότε είχε βρει η ομάδα την ησυχία της. Το μόνο που έρχεται στο μυαλό μου -ακόμα και όταν ο πολυμετοχικός κέρδιζε- είναι γκρίνια για το σύστημα που χρησιμοποιούσε ο Τεν Κάτε, για τους παίκτες που δεν έπαιζαν και για άλλα τέτοια αγαπημένα θέματα. Φαίνεται πως παραμεγάλωσα, πιστέ μου αναγνώστη. Και ως γνωστόν: ου γαρ έρχεται μόνον…

Συνεχίζει ο Κώστας: «Δεν πιστεύω ούτε μία στο εκατομμύριο πως όλα αυτά είναι θέμα ασχετοσύνης ή κακής εκτίμησης των καταστάσεων και των προσώπων. Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που θα δει σε μία προπόνηση τον Μάτος και θα πει ότι αυτός ο παίκτης είναι πέμπτος στη σειρά, έπειτα από Σίλβα, Σιμάο, Τζιόλη, Σιόντη και εσχάτως και τον Μελίσση».

Ο ρομαντισμός του καλού μου με γοητεύει. Συμφωνώ απόλυτα με την άποψή του, όμως δεν καταλαβαίνω γιατί απορεί. Αφού βρέθηκε άνθρωπος (σ.σ.: Ζοσέ τον λένε) που είδε τον Νίνη –κι όχι μόνο σε μια προπόνηση– και απεφάνθη ότι αυτός ο παίκτης πρέπει να είναι ο αναπληρωματικός του Ρομέρο, τίποτα δεν θα έπρεπε πλέον να του προκαλεί εντύπωση. Ο ακριβός μου στη συνέχεια προσπαθεί να εξηγήσει τις αλλοπρόσαλλες κατά τον ίδιο επιλογές του Τεν Κάτε:

«Γιατί, όμως, γίνονται όλα αυτά στον Παναθηναϊκό; Λογική εξήγηση δεν βρίσκω. Δεν υπάρχει, πιστεύω, λογική εξήγηση σε όλα αυτά. Τέτοιες αποκοτιές τις κάνει κάποιος μόνο αν θέλει για τους δικούς του λόγους να φύγει και προσπαθεί να πείσει ότι πρέπει να φύγει». Μεταξύ μας, honey, δεν τον έχω για τέτοιο χάνο τον Ολλανδό. Διότι αν θέλει σώνει και καλά να φύγει, έχει διαλέξει σίγουρα τον λάθος δρόμο. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να πετύχει έναν τέτοιο σκοπό είναι να συνεχίσει να βάζει τους ένδεκα που αυτός γουστάρει, να μη χρησιμοποιεί τις μεταγραφές του καλοκαιριού και να παραπονιέται ότι οι πολυμετοχίτες δεν του αγοράζουν τους παίκτες που θέλει. Τότε, ναι, θα συμπέραινα και εγώ ότι τον τρώει ο γλουτός του να φύγει…

Εκτός από τον Κώστα μου, όμως, τον καημό του έχει και ο «Πρασινοφρουρός». Γράφει ο χρυσός μου στην «Πράσινη»: «Ως εδώ, κύριοι πολυμετοχικοί. Τα ψέματα τελείωσαν και ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Οι εποχές που ορισμένοι με άνωθεν εντολή στοχοποιούσαν μόνιμα τους παίκτες ως αποκλειστικούς υπευθύνους των αποτυχιών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Για το φετινό χάλι δεν φταίνε ούτε οι παίκτες ούτε ο προπονητής. Φταίτε εσείς (σ.σ.: οι μέτοχοι). Συγγνώμη, λάθος. Για την ακρίβεια φταίτε μόνο εσείς».

Ζούμε μεγάλες στιγμές, λατρεμένε. Αν ο «Πρασινοφρουρός» δεν χρησιμοποιεί τον πληθυντικό της ευγενείας για τον Τζίγκερ και αναφέρεται στο σύνολο των μετόχων, πρόκειται για τεράστια είδηση. Διότι ο γλυκός μου μού είχε δώσει την εντύπωση ότι αν ήταν στο χέρι του να υποδείξει τον υπεύθυνο για τις κινητοποιήσεις των αγροτών, ακόμα και τότε ο Τζίγκερ θα ήταν ο πρώτος που θα του ερχόταν στο μυαλό. Βέβαια στη συνέχεια αποκαθιστά -έως ένα σημείο– την τάξη. Μην είμαστε και πλεονέκτες: «Φυσικά και δεν φταίνε όλοι το ίδιο. Φυσικά και ο κόσμος έχει το αλάθητο κριτήριο να διαπιστώσει με ποιες ιδέες συνεχίζει να κινείται η ομάδα».

Επειδή εγώ εμπιστεύομαι περισσότερο το αλάθητο κριτήριο του «Πρασινοφρουρού», θα επιχειρήσω να μπω στο μυαλό του και να βάλω σε σειρά τους πολυμετοχίτες από εκείνον που ο ίδιος θεωρεί ότι φταίει περισσότερο σε εκείνον που έχει τη λιγότερη –ίσως και καμία– ευθύνη: Τζίγκερ, Βγενόπουλος, Πατέρας, Αφοί Γιαννακόπουλοι. Εκλεψα εκκλησία το ξέρω, όμως δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Τα κουίζ με τρελαίνουν, όσο εύκολα κι αν είναι. Οπως βλέπεις και στο σκίτσο, πολυαγαπημένε, μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε στο «Τριφύλλι». Χρόνια τώρα…

Baby-Λίνο

Στη φωτό διακρίνεται ο ποδοσφαιριστής που ήρθε για να φέρει την άνοιξη στον ΠΑΟΚ –ίσως και το πρωτάθλημα. Είναι ο παικταράς baby-Λίνο, ο άνθρωπος που θα προσφέρει στην ομάδα ό,τι και η πάνα σε ένα μωρό: την προστασία που χρειάζεται στα μετόπισθεν. Επειδή από μικρό και από τον Μίνο μαθαίνεις την αλήθεια, παρ' το απόφαση, dear. Ο ΠΑΟΚ θα το σηκώσει φέτος…