Οι δίπλα στον Ντιόγο

Ακόμα και στη λάσπη μπορεί να παιχτεί καλή μπάλα και όσοι είναι πιο μεγάλοι και θυμούνται την Ντέρμπι να παίζει στο Μπέιζμπολ Γκράουντ μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Το στοιχείο όμως που πάντα καταστρέφει ένα ματς είναι ο αέρας. Εχω την εντύπωση ότι ο Λεβαδειακός θα είχε περισσότερες συμπάθειες αν έπαιζε σε ένα γήπεδο με λιγότερο αέρα όπως και ότι στο χθεσινό ματς θα βγάζαμε ασφαλέστερα συμπεράσματα αν δεν φύσαγε τόσο διαβολεμένα που ακόμα και η τοποθέτηση της μπάλας για τα φάουλ γινόταν προβληματική. Εστω όμως και έτσι, το ματς του ΟΦΗ με τον Ολυμπιακό είναι χρήσιμο για μερικά συμπεράσματα. Τα περισσότερα απ' αυτά δεν χρειαζόταν καν να γίνει το ματς για να φανούν.

Οπως για παράδειγμα ότι το παιχνίδι του Ντιόγο εξαρτάται από τους συμπαίκτες που έχει. Κατά ένα συγκεκριμένο τρόπο. Οσο ο Ολυμπιακός έπαιζε με Οσκαρ και Τζόρτζεβιτς στην ενδεκάδα, με την ομάδα να αδυνατεί να αναπτυχθεί γρήγορα, ο Ντιόγο συχνά βρισκόταν κοντά στο κέντρο του γηπέδου παίζοντας πλάτη. Οπου και τις κλοτσιές του μάζευε και το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να σπάει την μπάλα σε ένα συμπαίκτη του, που και πάλι την ταλαιπωρούσε. Με τις αλλαγές όμως και με τους Μπελούτσι, Λέτο να μπαίνουν στο ματς ο Ντιόγο έκανε αυτό που μπορεί καλύτερα. Επαιζε με πρόσωπο στο τέρμα, τρέχοντας στην ίδια ευθεία με τους συμπαίκτες του. Συμπέρασμα; Καταραμένα γηρατειά, που με τον Τζόρτζεβιτς στα 37 δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα μπορούσε να κάνει στην ακμή του με τον Ντιόγο, και καταραμένη φτώχεια, με τον πρόεδρο να αφήνει τον Βαλβέρδε να βολευτεί με παίκτες όπως ο Οσκαρ, που σε άλλους καιρούς θα είχαν πάρει δρόμο.

Για τον ΟΦΗ τα συμπεράσματα είναι μαύρα. Μια ομάδα με ονόματα παικτών που ξέρεις ότι του χρόνου θα τα έχεις ξεχάσει, με επιθετικούς που προξενούν οίκτο παρά τρόμο και μια γραμμή κέντρου που καλύτερο παίκτη έχει τον Ταραλίδη, ο οποίος είχε φύγει σαν αποτυχημένος από τον Ολυμπιακό. Οσο για την άμυνα, κάνει ό,τι μπορεί με τον Ρουμπάκη, τον Μπαρκαουάν και τον Μάλαρτζ, αλλά αυτό που μπορεί να κάνει δεν είναι αρκετό. Με μια κερκίδα προβληματική, που δεν ξέρει ποιον να πρωτοβρίσει για να κρατήσει ίσες αποστάσεις, ξεκινώντας από το λιμάνι και τον Ολυμπιακό, συνεχίζοντας με τον ΠΑΟ και τη Λεωφόρο και φτάνοντας μέχρι και τον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη. Με έναν ιδιοκτήτη που αγωνίζεται να πείσει τον κόσμο ότι είναι ανεξάρτητος και παίζοντας σε ένα γήπεδο που ούτε τα καθίσματα στα πέταλα δεν αντικαθίστανται, ο ΟΦΗ μοιάζει κρύος και παρατημένος. Ελπίδα όσων ομάδων αγωνίζονται να αποφύγουν τον υποβιβασμό, ότι πρώτος θα τα παρατήσει. Ακόμα όμως κι αν συνεχίσει να προσπαθεί, πρώτα θα δούμε κορμοράνους πάνω από τον Βοτανικό και μετά τον ΟΦΗ σωσμένο.

Eνα 24ωρο πριν από την εκπνοή της προθεσμίας για τις εκδηλώσεις ενδιαφέροντος για την αγορά της ΑΕΚ οι υποψήφιοι αγοραστές δεν στριμώχνονται ακριβώς στις ουρές. Για την ακρίβεια, το μόνο που δεν έχουν κάνει οι μέτοχοι είναι να βγουν έξω από την πόρτα των γραφείων της ΠΑΕ και να καμακώνουν πελάτες όπως τα γκαρσόνια στα τουριστικά εστιατόρια των νησιών. «Περάστε, παρακαλώ. Ολα διακανονισμένα». Μέχρι στιγμής το αποτέλεσμα είναι χειρότερο από το να μην εμφανιζόταν ούτε ένας. Γιατί και αυτός ο ένας που ασχολήθηκε με την αγορά των μετοχών της ΠΑΕ, ο Δημήτρης Μελισσανίδης, το μόνο που ανακοίνωσε είναι ότι το αφήνει για να το σκεφτεί το καλοκαίρι. Οχι μόνο δηλαδή δεν ενδιαφέρεται τώρα, αλλά δεν προβλέπει να ενδιαφερθεί κανείς. Πιτ Γεωργιόπουλος, για τους φίλους του Peter G, Βίκτωρας Ρέστης και Λαυρεντιάδης, που όπως είχε γραφτεί θα συγκροτούσαν το πανίσχυρο τιμ που θα έβαζε τα εκατοντάδες εκατομμύρια για να κάνει την ΑΕΚ πανίσχυρη, δεν έβαλαν ούτε το πενηντάρι για να μάθουν τις λεπτομέρειες των οικονομικών της ΠΑΕ. Και όταν είναι γνωστό ότι το πενηντάρι για το «Χαμόγελο του Παιδιού» εκπίπτει από την εφορία καταλαβαίνουμε ότι το μέλλον είναι Ομπάμα. Ούτε φόροι για να αφαιρεθεί η δωρεά δεν πρέπει να υπάρχουν…

Τι γίνεται λοιπόν τώρα; Το πιο απλό είναι να ξαναγράψω ό,τι έχει γραφτεί καμιά φορές. «Σφιχτό μπάτζετ, μεταγραφές μόνο αν υπάρχουν παίκτες για να πουληθούν και σφίξιμο του ζωναριού μέχρι την τελευταία τρύπα». Μόνο που όλα αυτά είναι γενικότητες. Για να προχωρήσει η ΑΕΚ πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Η πρώτη απόφαση από τους μετόχους αφορά μια επιλογή. Ποιους θέλουν να κρατήσουν; Τον Μπάγεβιτς και τον Μανωλά ή τον Γιώργο Κιντή;

Το ότι οι δύο πλευρές δεν γουστάρονται είναι γνωστό, αλλά η κατάσταση δεν είναι συνηθισμένη. Στις ελληνικές ομάδες συνήθως ο πρόεδρος είναι και ιδιοκτήτης. Οπότε αν ο πρόεδρος δεν ταιριάζει με τον προπονητή, ο δεύτερος τα μαζεύει. Εξαιρέσεις στον κανόνα φυσικά έχουν υπάρξει. Οπως ο Αργύρης Μήτσου. Αν ο Τζίγκερ γούσταρε τον Μουνιόθ, το ίδιο ίσχυε και για τον Μήτσου, αν ο Τζίγκερ σταμάταγε να γουστάρει τον Μουνιόθ σε πέντε λεπτά δεν τον γούσταρε και ο Μήτσου. Εχουν υπάρξει όμως και από την άλλη. Οπως με τον Φιλιππίδη και τον Ντέμη. Οι μέτοχοι τούς είχαν δώσει carte blanche μέχρι κάποια προχωρημένα όρια και ενώ οι ίδιοι δεν ήταν, συμπεριφερόντουσαν σαν ιδιοκτήτες των ομάδων τους. Η περίπτωση όμως του Κιντή δεν είναι συνηθισμένη. Δεν είναι ούτε σεβάσμια φιγούρα της ΑΕΚ ούτε και έχει ακριβή δικαιοδοσία και αντίστοιχη δύναμη που να του έχουν δοθεί από τους μετόχους. Με αποτέλεσμα κάποιες τραγελαφικές καταστάσεις. Οπως για παράδειγμα στο δείπνο των supporters της ΑΕΚ.

Στο δείπνο των οικονομικά εκλεκτών της «Ενωσης», εκτός από τον Μπάγεβιτς και τον Μανωλά, παρευρισκόταν και ο αντιπρόεδρος της ΑΕΚ, Τάκης Κανελλόπουλος. Οι λεπτομέρειες δεν είναι ακριβώς γνωστές, αλλά δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Αντίθετα, το γεγονός έχει. Γιατί σύμφωνα με κάθε πληροφορία ο Στέλιος Μανωλάς στη διάρκεια του δείπνου αναφέρθηκε απαξιωτικά στον Κιντή, ο Κανελλόπουλος βρισκόταν εκεί και ο πρόεδρος της ΑΕΚ το πληροφορήθηκε. Οι μέτοχοι λοιπόν θα πρέπει τώρα να πάρουν μια απόφαση. Προχωράνε με τον Κιντή, με τους Μανωλά – Μπάγεβιτς ή κάνουν μια προσπάθεια να το τραβήξουν μέχρι το τέλος της σεζόν;

Εκ πρώτης όψεως το ερώτημα μοιάζει ρητορικό. Ο Κιντής δεν βάζει λεφτά, δεν κάνει προπονήσεις και δεν ψάχνει για λαβράκια ή κοκοβιούς στην παγκόσμια αγορά. Από την άλλη όμως ο Μπάγεβιτς και ο Μανωλάς είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι τώρα. Οταν όμως χρειασθεί να σχεδιαστεί η νέα ΑΕΚ της επόμενης σεζόν, ποιος θα το αναλάβει; Ατομο κοινής εμπιστοσύνης στους μετόχους της ΑΕΚ δεν υπάρχει άλλο και αυτό φάνηκε από το πρόβλημα που είχαν μέχρι να βρουν κάποιον να την αναλάβει. Οσο για Μεσσία–άσο, μετά τα προβλήματα που είχε το τέλος της συνεργασίας τους με τον Ντέμη, δεν νομίζω να ξαναδοκιμάσουν.

Το καλύτερο σενάριο για την ΑΕΚ είναι η ανοχή και από τις δύο πλευρές. Εδώ ο Simon και ο Garfunkel δεν μιλιόνταν και ανέβαιναν στη σκηνή να τραγουδήσουν και ο πρόεδρος με το προπονητικό τιμ, που δεν χρειάζεται να έρχονται σε καθημερινή επαφή, δεν αντέχουν να είναι μαζί στην ΑΕΚ; Λίγη αστική ευγένεια, με το να αποφεύγουν να λένε ο ένας δημόσια τη γνώμη του για τον άλλο, λίγη διπλωματία στις εμπρηστικές ερωτήσεις, τέσσερις ακόμα μήνες και η σεζόν έχει τελειώσει. Το μόνο που δεν μπορεί να γίνεται είναι κάθε μέρα οι ρεπόρτερ να ψάχνονται αν πλακωθήκανε ή όχι, σαν να μιλάμε για τον Λαζόπουλο και τον Κούγια. Οπότε;

Οπότε την ερχόμενη να καλέσουν προπονητικό τιμ και πρόεδρο και να ρωτήσουν αν αντέχουν ο ένας τον άλλο μέχρι το τέλος της σεζόν. Και αν δεν αντέχουν ας αλλάξουν όποιον νομίζουν. Με μόνο μία δέσμευση. Οι αποκάτω να ακούνε τους αποπάνω. Γιατί αυτό που γίνεται στην ΑΕΚ, που ποιος θα είναι από κάτω εξαρτάται από το πώς θα πέσει όταν σπρωχτούνε, είναι βέβαιη συνταγή αποτυχίας.