Το αόρατο άγγιγμα του προέδρου...

Μην απογοητεύεσαι από τη μεταγραφική νηνεμία που επικρατεί έως τώρα, λατρεμένε αναγνώστη. Με τον ζήλο που δείχνουν οι «αιώνιοι» να μη μείνει καμιά ανακοίνωση του αντιπάλου αναπάντητη, αρκεί μια κίνηση για να βαρεθούμε να μετράμε μεταγραφές. Μόλις εις εκ των δύο βγάλει ανακοίνωση στην οποία θα ενημερώνει το κοινό για την απόκτηση ενός σπουδαίου παίκτη, θα πάρουν τα πατζάκια των ρεπόρτερ φωτιά.

Θα ακολουθήσει η απάντηση του άλλου, η ανταπάντηση του πρώτου, η κίνηση ματ του Πανόπουλου διότι δεν είναι δυνατόν να λείψει ο Μάης από τη Σαρακοστή των ανακοινώσεων και το γαϊτανάκι θα συνεχιστεί μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της μεταγραφικής περιόδου. Το μόνο που με φοβίζει είναι μήπως περιμένοντας ο ένας να κάνει την αρχή ο άλλoς, μας πιάσει Μάρτης και τρέχουμε μετά…

Νομίζω, dear, ότι πιο σημαντικές και από αυτές καθαυτές τις ανακοινώσεις των δύο μονομάχων είναι οι αναλύσεις που ακολουθούν από τα αγόρια μου. Για παράδειγμα, ο γλυκός Μανώλης Γαβαθιώτης στο «Φως» σχολίασε αυτήν του προέδρου του πολυμετοχικού με τρόπο μοναδικό. Γράφει ο Μανώλης:

«Ο Κόκκαλης δεν μιλάει με τον Πατέρα. Δεν του απευθύνει τον λόγο δηλαδή, όσο κι αν χτυπιέται ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Με τον Βγενόπουλο μπορεί να μιλήσει, με τον Βαρδινογιάννη μπορεί να μιλήσει, ακόμα και με τους Γιαννακόπουλους μπορεί να έχει διάλογο ο Σωκράτης Κόκκαλης. Με τον κ. Πατέρα όμως ποτέ και με τίποτα. Είναι σαν να μην υπάρχει για τον Κόκκαλη ο κ. Πατέρας. Ανύπαρκτος ως παραγοντικό μέγεθος δηλαδή».

Αυτό κι αν είναι είδηση, κεχαριτωμένε. Φαίνεται πως ο πολυμετοχικός μετά τον «αόρατο τοίχο» απέκτησε εσχάτως και «αόρατο πρόεδρο». Αν δεις καμιά μέρα στα ανοιχτά της Μυκόνου ένα πλεούμενο να σχίζει τα καταγάλανα νερά χωρίς καπετάνιο, πηγαίνοντας με αυτόματο πιλότο, μην τρομάξεις. Δεν είναι το «Μαύρο Μαργαριτάρι» των Πειρατών της Καραϊβικής. Το κότερο του θαλασσόλυκου Πατέρα είναι, αλλά ο καπετάνιος πρόεδρος έχει επιλέξει την αόρατη version του για να μη δίνει στόχο. Δεν βλέπω πάντως τον λόγο για τον οποίο ο αρρενωπός Πατέρας πρέπει να τα βάψει μαύρα από τη στιγμή που ο Μανώλης μου αναγνωρίζει το παραγοντικό μέγεθός του, γι' αυτό και του απαντάει ότι μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Μετράει ακόμη στην πιάτσα.

Συνεχίζει ο «Γαβ»: «Λέει ότι τα πέναλτι που δίνονται στον Ολυμπιακό είναι ανύπαρκτα, ενώ από την άλλη τα πέναλτι που ζητάνε οι αντίπαλοί του είναι υπαρκτά και δεν δίνονται. Και πώς το λέει αυτό; Πώς το τεκμηριώνει; Με τίποτα! Απλά επειδή το λέει ο ίδιος (και βεβαίως και τα οπαδικά έντυπα). Να χαρώ εγώ επιχειρηματολογία».

Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ο Μανώλης έχει άδικο; Κανονικά θα έπρεπε ο Πατέρας κάτω από την παράγραφο στην οποία αναφέρεται στα υπαρκτά και ανύπαρκτα πέναλτι να έχει και το πόρισμα του Παναγιώτη Βαρούχα που θα φέρει τη σφραγίδα του. Διότι η γνώμη του Πάνου μου έχει ανάλογη βαρύτητα με εκείνη του ιατροδικαστή σε υποθέσεις δολοφονιών. Αν δεν αποφανθεί αυτός, ποιον θα πιστέψουμε για να κλείσει η υπόθεση; Τον Καραϊβάζ;

Στη συνέχεια ο Γαβαθιώτης δίνει και μια χρηστική πληροφορία για τις διατροφικές συνήθειες του προέδρου του πολυμετοχικού: «Εχει κάθε δικαίωμα ο Πατέρας να ονειρεύεται "κούπες". Συνηθισμένος είναι. Κάθε Κυριακή στο γήπεδο κρατάει πάντα δύο κούπες στα χέρια. Στη μία βάζει Coca Cola Light και την άλλη τη γεμίζει με ποπ κορν ανάλατο, για να μην ανεβαίνει η πίεση».

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Πατέρας, όπως βλέπεις και στο σκίτσο, προσέχει ιδιαίτερα τη σιλουέτα του. Και με το μάτι μπορείς να καταλάβεις ότι από τη μέρα που ανέλαβε τα πολυμετοχικά ηνία ένα πεντόκιλο μες στο νερό το έχει χάσει. Καταρρίπτεται έτσι ο μύθος που ήθελε όποιον μπαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο να βάζει κιλά. Ο Ζε Ελίας, ο Ρομέρο και ο Κώστας Μακρής φαίνεται πως απλώς αποφάσισαν να κόψουν το τσιγάρο…

Εγκαταλείπω τον Μανώλη μου και περνώ σε ένα αγόρι που έχει κλέψει την καρδιά μου. Διότι ενώ έχει όλα τα προσόντα για να το παίξει κηφήνας, εκείνος έχει διαλέξει τον ταπεινό ρόλο του εργάτη της ενημέρωσης. Αναφέρομαι φυσικά στον σαγηνευτικό Κώστα Μιαούλη. Σε μία από τις περιπλανήσεις μου στο σάιτ του NovaΣΠΟΡ FM, πολυαγαπημένε, βρήκα ένα κείμενο για τένις το οποίο έφερε την υπογραφή του Μιαούλη. Συγκλονίστηκα. Πάρε μια μικρή γεύση:

«Θύμα έκπληξης από τον Λου, τενίστα που προέρχεται από την Κινεζική Ταϊπέι, έπεσε ο Νταβίντ Ναλμπαντιάν, ο οποίος έχασε 3-2 και αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο. Ο Ασιάτης με μεγάλο όπλο το σερβίς βρέθηκε πίσω 2-1, κατόρθωσε να ανατρέψει το ματς και να πετάξει εκτός συνέχειας το Νο 10 του ταμπλό».

Το συνταρακτικό της υπόθεσης, honey, είναι ότι ο «Μιάου», για να μάθεις εσύ τι έκανε ο τίμιος Λου από την Ταϊπέι και να μπορέσεις να κοιμηθείς ήρεμος το βράδυ, δεν κοιμάται εκείνος. Ο χρυσός μου κάνει ολονυκτίες, διότι οι αγώνες του Αυστραλιανού Οπεν γίνονται κατά τις 06:00 ώρα Ελλάδος. Και να 'ταν μόνο αυτό, πάει στο διάολο. Ο Κώστας κατά τη διάρκεια της μετάδοσης δεν παρακολουθεί μόνο τα παιχνίδια από τη NOVA, αλλά έχει καλωδιωθεί κιόλας για να μπορεί να ακούει και τον ραδιοφωνικό σταθμό που έχουν οι διοργανωτές του τουρνουά, για να μη χάσει κανένα καλό ρεβέρ και βγει λειψό το ρεπορτάζ μετά. Τον αγαπώ…

Εχω ακούσει πολλές απόψεις σχετικά με εκείνο το μυστηριώδες άτομο που κινεί τα νήματα για να μη φτιαχτεί ποτέ το νέο γήπεδο του πολυμετοχικού στον Βοτανικό, όμως μόνο μία με ανατρίχιασε πραγματικά. Την κατέθεσε ένας φίλος της θείας Λουκρητίας -αυθεντία στη χειρομαντία- κατά τη διάρκεια του αγώνα στριπ πόκερ που διοργάνωσε η θεία χθες στη μεζονέτα μας: «Οσο θα υπάρχει ο φόβος να πατήσει πρώτος ο Βύντρα το νέο γήπεδο στον Βοτανικό τόσο θα καθυστερούν να ξεκινήσουν τα έργα». Εχει γούστο…

Τσε κε Κωσταβάρα

Αυτή είναι η πρόταση της στήλης, dear, για τη θέση του προέδρου της ΕΠΟ. Μόνο ένας αληθινός επαναστάτης, με αριστοκρατικές, όμως, ρίζες μπορεί να πάρει την ιερή καρέκλα του Βασίλη μου. Ο Τσε κε Κωσταβάρα θα φέρει την άνοιξη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και στον χώρο της διαιτησίας. Είναι ο εκλεκτός μου…