Φτιάξτε ένα προκάτ γήπεδο να τελειώνουμε...

Επειδή η ιστορία με το γήπεδο του πολυμετοχικού έχει αρχίσει να με κουράζει, λατρεμένε αναγνώστη, κάθισα χθες και έσπασα το κεφάλι μου για να βρω μια λύση που θα τους ικανοποιεί όλους. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, συντονίστηκα στην ΕΡΑ Σπορ για να ακούσω τη φωνή του Τάσου Μαγουλά που τόσο πολύ με εμπνέει και άφησα τη φαντασία μου να ταξιδέψει. Λίγα λεπτά αργότερα το πρόσωπό μου φωτίστηκε πιο πολύ και από τα δόντια της Ντενίση μετά τη λεύκανση.

Σκέφτηκα, κεχαριτωμένε, ότι δίνεται στους πολυμετοχίτες μια χρυσή ευκαιρία να γράψουν ιστορία. Μπορούν να φτιάξουν το πρώτο προκάτ γήπεδο στα παγκόσμια χρονικά για να βρουν και οι κορμοράνοι επιτέλους την υγειά τους. Ενα οικόπεδο και καλή θέληση χρειάζονται μόνο. Φτιάχνουν, λοιπόν, το γήπεδο στη Λεωφόρο. Το αφήνουν εκεί για κάνα δυο μήνες μέχρι να παρουσιαστούν οι πρώτοι αγανακτισμένοι πολίτες, οι οποίοι δεν θα το θέλουν στα μέρη τους επειδή θα τους κόβει τη θέα στην απέναντι πολυκατοικία.

Κανένα πρόβλημα. Ερχεται ο γερανός, σηκώνει το γήπεδο και το πηγαίνει στην επόμενη επιλαχούσα περιοχή. Στο Αιγάλεω, για παράδειγμα. Αν ο Πατέρας διαθέσει και κάποιο από τα παπόρια του, θα υπάρχει η δυνατότητα το γήπεδο να μεταφέρεται και στα νησιά, για να μπορούν και οι εκτός Αθήνας οπαδοί του πολυμετοχικού να βλέπουν την ομάδα τους στη νέα της έδρα.

Mon Dieu, τόσα χρόνια κόσμος και κοσμάκης σκέφτεται και συσκέπτεται για να βρει μια λύση για το θέμα και εγώ σε πέντε λεπτά τους ικανοποίησα όλους. Θύμισέ μου αύριο, sugar, να λύσω και το γηπεδικό θέμα της ΑΕΚ. Είμαι σε φόρμα. Εγκαταλείπω τον πολυμετοχικό και τις περιπέτειές του και περνώ σε αυτές του αγαπημένου μου Μιλτιάδη Παναγιωτόπουλου. Διάβασα το χθεσινό άρθρο του στην «Ωρα των Σπορ» για τα έργα και τις ημέρες του Ντέμη στην ΑΕΚ και ξετρελάθηκα. Γράφει ο Μίλτος μου:

«Πώς είναι δυνατόν επιτυχημένοι επιχειρηματίες, golden boys, τεχνοκράτες και γιάπηδες, απόφοιτοι του Χάρβαντ και της Οξφόρδης να φέρονται και να άγονται από τον Ντέμη Νικολαΐδη και τους κολλητούς του, ένας Θεός το ξέρει». Επειδή ο καλός μου πέραν πάσης αμφιβολίας είναι θεός, υπέθεσα ότι ο ίδιος θα έδινε την απάντηση στο ερώτημα. Φευ! Ο Μίλτος με άφησε με την απορία. Το μόνο που κατάφερα να σκεφτώ είναι ότι μετά το νινί και ο Ντέμης – όπως βλέπεις στο σκίτσο και καράβι σέρνει…

Συνεχίζει ο Μίλτος μου: «Με τη διοίκηση Ανώνυμων Εταιρειών και δη την ποδοσφαιρική θα πρέπει να έχει τόση σχέση (σ.σ.: ο Νικολαΐδης) όση έχει η αστακομακαρονάδα με το παντεσπάνι, οι αναρχικοί με την έννομη τάξη και ο λαγός με την κότα. Για το τελευταίο διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, αλλά καθώς στο παρελθόν έχει διατυπωθεί το ερώτημα "Τι κοινό έχουν η κότα με το λαγό;", χωρίς ωστόσο και να απαντηθεί, το επαναλαμβάνω ελπίζοντας ότι θα βρεθεί ο άγιος άνθρωπος που θα δώσει τη σωστή απάντηση».

Αν και ο Μίλτος προφανώς περιμένει απάντηση από τον Βασίλη μου, ο οποίος είναι ο μοναδικός άγιος άνθρωπος στη χώρα, θα πάρω την πρωτοβουλία να τον διαφωτίσω εγώ ο αμαρτωλός, μη μείνει με το μαράζι ο χρυσός μου. Μίλτο μου, κότα κυνηγημένη από ατσαλωμένο και σεξουαλικά στερημένο κόκορα, εννέα φορές στις δέκα γίνεται λαγός. Αντίστοιχα, ο λαγός που καταδιώκεται από αναγνώστη τού «κυνηγεσία και κυνοφιλία» το παίζει κότα μπας και σωθεί. Μίλτο, πρέπει να παίξουμε trivial pursuit. Είμαι ο άνθρωπός σου…

Στη συνέχεια του άρθρου ο ακριβός μου μού θυμίζει τον λόγο για τον οποίο τον αγαπώ. Γιατί ώρες ώρες είναι σκληρός σαν τσιμεντόλιθος: «Ο Ντέμης όπως ήταν αναμενόμενο αποδείχτηκε "μυρωδιάς και άσχετος" με τη διοίκηση μιας ΠΑΕ του βεληνεκούς της ΑΕΚ με τα μύρια προβλήματα που αντιμετώπιζε». Πάνω που είχα φτιαχτεί διότι το ύφος του Μίλτου μού θύμιζε πολύ εκείνο του καλού μου «Αλέ» και περίμενα ότι θα έκλεινε με μια ατάκα του στυλ: «Τιτίκες όλοι, μωρέ, τι τους παίρνετε» διαψεύστηκα για άλλη μία φορά. Το φινάλε του Παναγιωτόπουλου ήταν ακόμα πιο πιπεράτο:

«Και ας μην ξεχνάμε αυτό που υποστήριζε ο φίλος ο Αλέκος, το γαυράκι από το Τσακό, ότι κάποτε γα..σαν οι ωραίοι. Στις μέρες μας και λόγω AIDS γα…ν (χωρίς προφυλακτικό) οι γενναίοι. Ασχετο; Καλημέρα και εις άλλα με υγεία». Αλίμονο σ' εμάς να λέμε, πολυαγαπημένε αναγνώστη. Ο Μίλτος μου και ωραίος και γενναίος είναι, οπότε δεν έχει πρόβλημα. Εμείς να δω τι θα κάνουμε τώρα που μπήκε και το καταχείμωνο…

Μπορεί να έχουν περάσει τόσες μέρες, όμως στον «Πρωταθλητή» δεν έχουν ακόμα ξεχάσει τη μανούρα που έγινε για το μαρκάρισμα του Πάντου στον Σουάνη. Ετσι χθες η καλή εφημερίδα είχε στο πρωτοσέλιδό της μια φωτογραφία από το παιχνίδι του σωκρατικού με την ΑΕΚ, στην οποία φαίνονταν ο Χουανφράν, ο Λαγός και ο Μαϊστόροβιτς να ακουμπούν τον Ντιόγο, τον Ζεβλάκοφ και τον Αβραάμ, αντίστοιχα, εντός περιοχής. Το σχόλιο που συνόδευε τη φωτογραφία ήταν χαρακτηριστικό: «Αν είναι του Πάντου… Αυτά είναι 3 πέναλτι;». Μαγεύτηκα…

Κοίταξα προσεκτικά τα ντοκουμέντα και διαπίστωσα ότι όντως υπάρχει τριπλή παράβαση στην ίδια φάση. Ο Χουανφράν φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει το χέρι του στη μασχάλη του Ντιόγο και τον γαργαλά ύπουλα, ο Λαγός είναι έτοιμος να χορέψει τανγκό με τον Ζεβλάκοφ, ενώ ο πολυμήχανος Μαϊστόροβιτς μαδά τις μασχαλότριχες του Αβραάμ, ο οποίος μορφάζει από τον πόνο. Πρόκειται για καραμπινάτο κόρνερ…

Θυμάσαι, φίλε αναγνώστη, όταν ήσουν μπόμπιρας και έπαιζες στην αλάνα, που ίσχυε ο κανόνας «στα τρία κόρνερ πέναλτι»; Στη συγκεκριμένη φάση ισχύει το αντίθετο. Στα τρία (καταφανέστατα) πέναλτι κόρνερ - το οποίο παρεμπιπτόντως δεν υποδείχτηκε ποτέ. Αν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα, πρέπει να παρέμβει αυτεπαγγέλτως ο εισαγγελέας και να καλέσει τον Βασσάρα σε απολογία. (Αν παρουσιαστεί και ο Κώστας Νικολακόπουλος ως μάρτυρας κατηγορίας, έκανε την τύχη του ο Κύρος. Τρις ισόβια θα φάει και θα κάνει και τον σταυρό του. Που τη γλίτωσε τόσο φτηνά…)

Νάντια Μπούλε

Πρόκειται για το νέο αστέρι που έφερε ο νουνεχής Θεοδωρίδης στις Σέρρες. Η Νάντια Μπούλε είναι σέντερ φορ ολκής που έμαθε τα μυστικά του ποδοσφαίρου στο πλευρό του Γρηγόρη Αρναούτογλου. Θα αφήσει εποχή.

ΥΓ.: Περιμένω με αγωνία τη στιγμή που ο εθνικός σπορτκάστερ θα διευκρινίσει αν το όνομα είναι «Μπούλε» ή «Μπουλέ». Εκείνος ξέρει καλύτερα και από την ίδια…