Η καλλιτεχνική φύση του Αλέφαντου…

Ζω ένα δράμα, λατρεμένε αναγνώστη. Η θεία Λουκρητία διάβασε στη χθεσινή «SportDay» ότι η ΑΕΚ πωλείται με ένα ευρώ και ξεσάλωσε. Η καλή μου έχει φαγωθεί να δώσει δέκα, για να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Οχι, dear, δεν ονειρεύεται να αγοράσει την ΑΕΚ, αλλά με τα εννιά ευρώ που θα πάρει ρέστα απ' το deal να προτείνει στον γοητευτικό Κιντή να βγει για καφέ μαζί της. Θα μου πεις και η ομάδα θα της μείνει αμανάτι στο τέλος; Η θεία λέει ότι θα την προσφέρει στον «τίγρη» και σε αντάλλαγμα θα του ζητήσει να της κλείσει ένα ραντεβού με τον κολλητό του τον Πάπα για να την εξομολογήσει…

Και ύστερα σου λένε οι αριστεροί ότι απ' τη μέρα που μπήκε το ευρώ στη ζωή μας τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο για τον πολίτη. Και η θεία με ένα δεκάευρω πάει και έρχεται Βατικανό, βγαίνει για καφέ και αγοράζει και ομάδα. Νισάφι πια με την γκρίνια σου, Αλέκα μου…

Για καλή μου τύχη ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης είχε στη στήλη του στο «Φως» ολόφρεσκο Νίκο Αλέφαντο και έτσι είχα την ευκαιρία να δραπετεύσω λίγο απ' τα οικογενειακά προβλήματά μου. Ο Νικόλας ξεκινά με γκολ απ' τα αποδυτήρια. Το πρώτο του σχόλιο αφορά τη Λίβερπουλ: «Αν με την ουραγό Στόουκ Σίτι δεν μπορείς να κάνεις γκολ και κολλάς στο μηδέν-μηδέν, άντε κυρία μου, Λίβερπουλ, να κουρντίσεις το Μπιγκ Μπεν ή να φυλάξεις σκοπιά στο Βασιλικό ανάκτορο».

Οπως καταλαβαίνεις, ο «Αλέ» είναι στις καλές του. Σε διαφορετική περίπτωση θα έστελνε την κυρα-Λίβερπουλ να κάνει φασίνα στο δωμάτιο της Ελισάβετ και τον Μπενίτεθ να φυτέψει ντομάτες στο παρτέρι του Ελτον Τζον. Ο καλός μου είχε πλέον ανάψει. Ο τυχερός που πλήρωσε τη φούντωσή του ήταν ο Σκολάρι: «Συγκρίνοντας την εικόνα που παρουσίαζε ο ηττοπαθής Σκολάρι έναντι εκείνης του ολοζώντανου, του νευρώδους σερ Αλεξ, που πετάει παπούτσια στον Μπέκαμ, σπάει πάγκους και τα κάνει γυαλιά καρφιά στα αποδυτήρια, βγάζεις πιο εύκολα το συμπέρασμα γιατί η τωρινή Μάντσεστερ έχει ξεφύγει από όλες τις άλλες ομάδες».

Mon Dieu, δεν πρέπει να στρίβει και ιδιαίτερα ο Αμπράμοβιτς. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχε αφήσει τις κουταμάρες τύπου Μουρίνιο, Γκραντ και Σκολάρι και θα είχε ήδη προσλάβει για τον πάγκο της ομάδας τον Απόστολο Γκλέτσο. Αν του έβαζε μάλιστα και τη Βάσια Τριφύλλη πλάι του, να κάνει την τεχνικό διευθυντή, τότε θα έβλεπες τι σημαίνει να έχει ζωντάνια και νεύρο ο προπονητής. Στοιχεία που σύμφωνα με τον Νικόλα μου ξεχωρίζουν τον καλό προπονητή απ' τον σωρό. Με τέτοια ενέργεια στον πάγκο, αέρα πατέρα θα τον έπαιρνε τον τίτλο η Τσέλσι…

Κι ενώ ο Αλέφαντος ήταν σαν το καλό του Θεού, dear, ξαφνικά ενθυμούμενος τον Μπερμπάτοφ ένα θαύμα συνέβη. Ηταν λες και ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ μπήκε στο κορμί του και κυρίευσε το είναι του. Δεν μπορώ, θα αρχίσω να πιστεύω στα πνεύματα του Χαρδαβέλλα. Διάβασέ το σιγά σιγά, sugar, μη σου πέσει βαριά τόση τέχνη και σε τρέχω μετά: «Υποδέχτηκε την μπάλα λες και αυτή τον έφτασε προ της εστίας σαν από τηλεοπτικό ριπλέι! Πώς αλλιώς να εκφραστώ για να γίνω ακόμα πιο κατανοητός; Σαν η μπάλα να είχε εκτοξευθεί από πύραυλο και ο Βούλγαρος στην άκρη του ποδιού του να είχε χιλιάδες τόνους από μαγνήτη και την τιθάσευσε. Σαν ένα χάδι πάνω σε φύλλο ανεμώνης η επαφή του ποδιού στην μπάλα!».

Συγκλονίζομαι. Αν με έκλεινες τρεις μέρες σ' ένα δωμάτιο μ' έναν ορό στο χέρι και τρεφόμουν όπως τα μπονζάι, (με αγάπη και ποιήματα του Μούφτογλου και του Τσακασιάνου δηλαδή), τέτοια συγκίνηση δεν θα την έπαιρνα. Και να φανταστείς ότι ο «Αλέ» μου δεν είχε καν ολοκληρώσει: «Κι εκείνη για να του ανταποδώσει τη χαρά, την ευγνωμοσύνη της για το είδος της υποδοχής που της έκανε, πήγε όπου ακριβώς επιθυμούσε ο άσος της Μάντσεστερ. Στα δίχτυα της εστίας του Τσεχ! Ηταν ένα γκολ βγαλμένο μέσα από σελίδα ρομαντικού Αγγλου ποιητή. Ετσι το ένιωσα και δεν ξέρω αν μ' αυτή την περιγραφή γίνομαι λίγο μελό».

Και ενώ η εικόνα του ποιητή Αλέφαντου -που βλέπεις στο σκίτσο- είχε σχηματιστεί στο μυαλό μου, προσγειώθηκα απότομα στη σκληρή πραγματικότητα. Φαίνεται πως ο Νικόλας μου άλλαξε θέση, βρήκε σήμα και θυμήθηκε τον παλιό καλό εαυτό του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το μικρό διάλειμμα τέχνης που έκανε τον εκνεύρισε. Ετοιμος να αυτομαστιγωθεί ήταν: «Ποιος, εγώ, ο Νίκος Αλέφαντος, που βγαίνω στη "Ζούγκλα" του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και κάνω ειδικά κάποια αδιόρθωτα θηρία να τρέμει το σαγόνι τους! Βλέπεις τι κάνει η μπάλα αν ξέρεις να τη δεις και να την ερμηνεύσεις σωστά; Η Μάντσεστερ εξημερώνει ακόμα και τα πιο άγρια ένστικτα».

Μες στη σκληράδα του το αγόρι μου διατηρεί τον ρομαντισμό του και αυτό με τρελαίνει. Να θυμηθώ by the way να στείλω ένα μήνυμα στον αρρενωπό Φερνάντο Σάντος να δώσει ατομικό πρόγραμμα προπόνησης στον Γκαρσία. Το οποίο θα περιλαμβάνει παρακολούθηση όλων των παιχνιδιών που έχει δώσει η Μάντσεστερ τα τελευταία δυο χρόνια. Τον βλέπω μετά να περιμένει με αγωνία τον Ντιόγο στην Τούμπα για να τον χτυπήσει παθιασμένα με μια τουλίπα. (Οχι, χρυσέ μου, η τουλίπα δεν θα βρίσκεται μέσα στη γλάστρα…).

Ο Αλέφαντος για το φινάλε κράτησε μια-δυο κουβέντες και για την ΑΕΚ: «Δεν πάω τον Μπλάνκο, αλλά αυτός πρέπει να παίζει, το ξαναλέω. Ο Τζεμπούρ δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά μου άρεσε ιδιαίτερα στο προχθεσινό δεύτερο ημίχρονο. Με τέτοιους παίκτες τρέφεται ο ενθουσιασμός, όταν η ομάδα διαθέτει πύρινο κόσμο».

Τον αγαπώ. Αν ο ακριβός μου δώσει ένα ραβασάκι στον πρίγκιπα με τους παίκτες της ΑΕΚ που δεν του πολυγεμίζουν το μάτι, η ομάδα θα αρχίσει να πετάει. Ασε που μπορεί και ο Χατζηχρήστος απ' τον πολύ ενθουσιασμό του να αγαπήσει όλους τους μετόχους και να ξεχάσει τον καημό του για το γήπεδο στη Φιλαδέλφεια. Χάρη στον «Αλέ» ο Μελισσανίδης δεν θα αγοράσει διαλυμένη ομάδα, αλλά την πρωταθλήτρια. Ο Νικόλας μου είναι θεός…

Κίντη-ρ Εκπληξη

Στην ΑΕΚ, dear, δεν χρειάζεται να ψάχνουν άλλο τον από μηχανής θεό, που θα βγάλει την ομάδα από το αδιέξοδο. Ερχεται ο μεγάλος Κίντη-ρ Εκπληξη να δώσει τη λύση αναλαμβάνοντας τα ηνία της. Είναι γλυκός σαν σοκολάτα, αλλά και σκληρός σαν τον Κιντή, όταν και όπου χρειάζεται. Τελείωσαν τα βάσανά μας, Ντούσαν…