Νέοι, μοδάτοι και διαιτητές

Διάβασα ότι κάποιοι Ελληνες ακτιβιστές, μεταξύ των οποίων και βουλευτές, ταξιδεύουν προς τη Γάζα με σκοπό να σπάσουν τον αποκλεισμό των Ισραηλινών. Θα συνιστούσα στους αξιωματικούς του Ισραήλ ψυχραιμία και να μην κάνουν καμιά σαχλαμάρα και βομβαρδίσουν το πλοίο γιατί δεν θα 'θελα μεταξύ άλλων να τους κηρύξει τον πόλεμο ο Καρατζαφέρης ή ο Τσίπρας, ή και οι δύο μαζί...

Αν θα ήθελαν να κάνουν κάποια καλή πράξη οι στρατηγοί του Ισραήλ, πρέπει να αφήσουν το πλοίο να περάσει και μετά απλά να μην το αφήσουν να ξαναγυρίσει πίσω. Η Ελλάς θα τους ευγνωμονεί...

Μίλησα για τη Γάζα και θυμήθηκα μια ωραία ιστορία που διαδραματίστηκε στον επαναστατικό σταθμό Αρένα Radio, ιστορία που δεν έχει σχέση με τον Γιάννη Καραλή – το λέω για να μην πάρει πάλι τηλέφωνο τον Σωτηρακόπουλο και γκρινιάζει.

Οταν ξεκίνησε η επίθεση των Ισραηλινών στη Γάζα, έξαλλος ένα πρωί ο Δημήτρης Δανίκας εμφανίστηκε στο ραδιόφωνο φωνάζοντας ότι θα ξεσκεπάσει όλα τα εγκλήματα των Εβραίων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ηρεμος δίπλα του ο Μάκης Προβατάς ζήτησε να παίξουν οι απαραίτητες διαφημίσεις για να έχει κι ο χορηγός μια επιστροφή από την κατακόρυφη αύξηση που θα προκαλούσε ο χειμαρρώδης καταγγελτικός λόγος του γνωστού κριτικού. Στην επιστροφή ο Δανίκας περιορίστηκε στο να εκφράσει την οδύνη του για το γεγονός ότι κάνει αυτά τα αποτρόπαια πράγματα ένας λαός που έβγαλε μεγάλους άνδρες της Τέχνης και της διανόησης όπως ο Σπίλμπεργκ, ο Γούντι Αλεν, ο Μπερνστάιν, ο Πολάνσκι, ο Βίκτορας Ρέστης, ιδιοκτήτης του σταθμού κ.ά.

Τι είχε συμβεί στο μικρό διάλειμμα; Νομίζω μίλησε μέσα του ο ΑΕΚτσής! Υπάρχει ο Δανίκας ο πολιτικός που καταγγέλλει και ο Δανίκας ο κινηματογραφικός κριτικός και λάτρης της Τέχνης – η κατάρα του «Δικεφάλου»...

Κι έτσι το Ισραήλ τη γλίτωσε πάλι φθηνά, αλλά όταν θα αναλάβει να καταγγείλει τα εγκλήματα ο Καραλής δεν θα ξέρουν πού να τρέχουν να κρυφτούν...

Σκέφτομαι σοβαρά, λατρεμένε αναγνώστη, κάθε Τρίτη να μη γράφω τη στήλη. Λέω να διαλέγω στην τύχη το κείμενο μιας προηγούμενης εβδομάδας, να το κάνω copy-paste για να γλιτώνω και την ταλαιπωρία. Αλλωστε στις αρχές της εβδομάδας το μόνο πράγμα που αλλάζει στα άρθρα των αγοριών μου που σου παρουσιάζω είναι το όνομα του εκλεκτού που αποτελεί τον διαιτητή της έριδος. Αν δηλαδή διάβαζες σήμερα για τον Μαζαράκο, ή τον Ζωγράφο, και όχι για τον Γερμανάκο, θα 'χες κομμάρες και δεν θα κοιμόσουν το βράδυ; Αφού έτσι και αλλιώς όλοι οι κόρακες την ίδια μούρη έχουν...

Το τυχερό αγόρι το οποίο μέχρι και την άλλη Κυριακή θα έχει την τιμητική του στις εφημερίδες είναι ο Μιχάλης Γερμανάκος. Ο χρυσός μου στον τελευταίο χορό του πριν κρεμάσει το στραγάλι του έδωσε πραγματικά ρέστα, με την απόδοσή του στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Ο Μιχάλης μου βγήκε χθες στον NovaΣΠΟΡ FΜ και είπε μεγάλες αλήθειες.

Ξεχώρισα δυο στιγμές σοφίας του και στις παρουσιάζω, για να καταλάβεις και συ γιατί έχω βγάλει τις μαύρες πλερέζες και πενθώ για τον χαμό του καλού μου απ’ το διαιτητικό προσκήνιο. Είπε λοιπόν ο Μιχάλης μου: «Θεωρώ ότι οι Ελληνες διαιτητές είναι από τους καλύτερους στην Ευρώπη».

Συγκινούμαι. Σημείωσέ την κάπου αυτή την ατάκα, honey, να τη βρουν οι επόμενες γενιές. Κρίμα είναι να ξεχαστεί έτσι απλά. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η Ιταλία φημίζεται για τις πίτσες της, η Γερμανία για τα λουκάνικά της και η Ελλάδα για τους διαιτητές της. Εναν Ευρωπαίο στην τύχη να πιάσεις και να τον ρωτήσεις «What do you know about Greece?», «Mr Πολατιάν», θα σου απαντήσει και με το δίκιο του. Εχουμε τόσους πολλούς και καλούς διαιτητές που απορώ γιατί δεν τους εξάγουμε κιόλας όπως τα σαγκουίνια...

Στη συνέχεια ο Μιχάλης τοποθετήθηκε και για το αν πρέπει οι Ελληνες διαιτητές να παίρνουν θέση μετά το παιχνίδι για μια αμφισβητούμενη φάση: «Αυτό έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Ενας διαιτητής μπορεί να μην έχει ευφράδεια λόγου και να μην μπορεί να αντικρούσει μια αντίθετη άποψη. Θεωρώ ότι είναι καλό που οι διαιτητές δεν μπορούν να τοποθετηθούν».

Σιγά, χρυσέ μου, δεν τους ζητήσαμε να αγορεύσουν κιόλας σαν τον Κούγια. Πόσα κιλά λέγειν χρειάζεται να έχει κάποιος, δηλαδή, για να πει: «Εδωσα το πέναλτι γιατί είχα τσακωθεί χθες βράδυ με τον καλό μου ή την καλή μου και ήθελα να ξεδώσω λίγο»; Και απ’ τον Μόγλη να ζητούσες να τοποθετηθεί επί του θέματος, μια δήλωση κουτσά στραβά θα την έκανε. Πες μου τώρα ότι είναι καλύτερος ο Μόγλης απ’ τον Κάκο, να με αποτελειώσεις. Στην τελική, ας κάνουν δηλώσεις στη νοηματική και ας μεταφράζει ο Μίνος, που έχει εντρυφήσει στο θέμα. Αλλο που δεν θα θέλει ο Γιώργος μου...

Δραπετεύω απ’ τη διαιτητοκουβέντα και περνάω σε κάτι πιο must που θα σε γοητεύσει, κεχαριτωμένε. Παρακολουθούσα το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ και εκείνος που μαγνήτισε το βλέμμα μου ήταν ο γλυκός Ζήσης Βρύζας. Μόλις ο σκηνοθέτης τού έκανε κοντινό και τον αντίκρισα κοκάλωσα. Το ντύσιμο του Ζήση μού θύμισε μοντέλο του Αρμάνι που περίμενε ένα σινιάλο για να ανέβει στην πασαρέλα. Φούντωσα...

Ο Ζήσης φορούσε ένα κομψότατο ημίπαλτο, στο χρώμα του πάγου (και ποντικί αν το πεις πάντως κανείς δεν θα σε ψέξει), έχοντας κουμπώσει μόνο το πρώτο κουμπί. Από μέσα αχνοφαινόταν ένα υπέροχο γιλεκάκι ενώ το μαύρο κασκόλ με μια κόκκινη λεπτομέρεια που είχε επιλέξει έδινε μια κάζουαλ νότα στο ντύσιμό του. Mon Dieu, και στον Μάρκελλο Νύκτα να ραβόταν ο Βρύζας, τέτοια επιτυχία δεν θα 'χε κάνει...

Ο άτυχος της υπόθεσης ήταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο οποίος είχε πάρει θέση δίπλα του. Ο «Τεό» φορούσε ένα μαύρο μπουφάν, ένα συνηθισμένο κασκόλ και ένα ζευγάρι γάντια διαλεγμένα σίγουρα από πανέρι. Οπως καταλαβαίνεις, στη σύγκριση με τον Βρύζα έχανε ξεκούραστα. Εμοιαζε σαν να είναι ο σοφέρ του, εξ ου και το σκίτσο που βλέπεις. Αμάν, βρε Ιωάννα, πες του και συ μια κουβέντα, όλο εγώ θα γίνομαι κακός; Συμβούλευσέ το, το αγόρι μου, να αλλάξει ράφτη. Ή να μην κάθεται δίπλα στον Βρύζα...

Ναταλία Γερμανάκου

Στάσου στην άκρη, λατρεμένε αναγνώστη, για να διαβεί το νέο αστέρι της χώρας. Ερχεται η Ναταλία Γερμανάκου για να μαγέψει τα πλήθη με τη νέα εκπομπή της. Η γλυκιά μου θα κάνει το πρώτο πρωινάδικο που δεν θα έχει ενότητα για μαγειρική, αλλά για διαιτησία. Τέρμα οι μπάμιες και τα μπρόκολα. Καιρός είναι να μάθεις πώς μαγειρεύονται τα πέναλτι...