Κρύο στο ΟΑΚΑ, κρύα ανακοίνωση, κρύα μεταγραφη

Πω πω κρύο στο ΟΑΚΑ. Τι άλλο; Πω πω κρύο στο ΟΑΚΑ. Δύσκολα παλευόταν να το δεις ολόκληρο το ματς και το να κάνεις ζάπινγκ για να χαζέψεις «τους μπάτσους του Χόλιγουντ» που είχε στο MEGA φάνταζε δελεαστική επιλογή. Τακτική και κόντρα τακτική, η ΑΕΚ καλύτερη με τον Τζεμπούρ να μην πετυχαίνει δοκάρι αλλά δίχτυα και με έναν ΠΑΟΚ που κάποια στιγμή κάποιος θα πρέπει να πει στους παίκτες του ότι τα χτυπήματα εκτός φάσης απαγορεύονται. Εύκολα θα ξεχαστεί το παιχνίδι, δεν πιστεύω να διαφωνεί κανείς. Όπως εύκολα θα «πέσει» και ο ΟΦΗ από ότι φαίνεται.

Deja vu

Είναι η αίσθηση που μόνο στα γαλλικά μπορείς να περιγράψεις. Και αφού την έζησα δυο φορές στον αγώνα της Μάντσεστερ με την Τσέλσι πανηγυρίζοντας τα γκολ στα ριπλέι αλλά και στην κανονική εξέλιξη του αγώνα, με τα υπόλοιπα παιδία να με κοιτάνε με βλέμμα (πάει κάηκε εντελώς αυτός), έφερα τον εαυτό μου για λίγα λεπτά σε μια καρέκλα στο γραφείο τύπου της Ξάνθης.

Δεν συμφωνείτε όλοι ότι στην αρχή είχε την πλάκα του το στυλ των ανακοινώσεων που εξέδιδαν οι ακρίτες; Είχε την πλάκα του και όλοι το διασκεδάζαμε. Από ένα σημείο και μετά η επιτηδευμένη ειρωνεία χάνει το νόημα της. Ναι η Ξάνθη αδικήθηκε κόντρα στον Ολυμπιακό. Αλλά για φανταστείτε λίγο να τσακώνονται δυο άνθρωποι. Ο ένας έχει φανερά άδικο αλλά ξαφνικά ο άλλος αρχίζει και λέει σαχλά ανέκδοτα, δεν μειώνεται έστω και για λίγο η αίσθηση του δίκιου που νομίζεται ότι έχει; «Ναι μωρέ δίκιο έχει, αλλά δεν τον συμπαθώ και τόσο» θα μπορούσατε να πείτε.

Ένα άλλο στοιχείο που έχει την πλάκα του είναι η έκδοση δεύτερης ανακοίνωσης για το ίδιο θέμα χωρίς να έχει προκύψει κάποια εξέλιξη (π.χ. βαθμολογίες διαιτητών). «Α! Τώρα που το θυμήθηκα θα γράψω και κάτι άλλο έξυπνο, θα τους δείξω εγώ, θα δούνε τι θα πάθουνε». Χαλαρώστε παιδιά, μπορεί το ελληνικό ποδόσφαιρο να μπάζει από παντού και η σωτηρία του να μην είναι ορατή πουθενά, αλλά το μόνο σίγουρό είναι ότι η αλλαγή δεν θα έρθει από αστειάκια που δεν θα είχαν τύχη ούτε σε πάρτυ φοιτητών της οδοντιατρικής.

Μεταγραφικός σχεδιασμός

«Ρούπερτ, μάζεψε τα πράγματα σου. Πάμε στην Ελλάδα»

«Τι θα κάνουμε εκεί αφεντικό; Φοβάμαι τους ρινόκερους»

«Μην είσαι χαζός, δεν πάμε στην Αφρική, στην Ελλάδα πάμε. You know… Ευρώπη;»

«Κάτι μου θυμίζει τώρα που το λες. Εκεί που έπαιζε ο Ριβάλντο»

«Ακριβώς! Πάμε στον Παναθηναϊκό…»

Κάπως έτσι πρέπει να ήταν η συζήτηση του Νταβίντ με το μάνατζερ του όταν του ανακοίνωσε ότι έρχεται στην Ελλάδα. Γιατί σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Παναθηναϊκός δεν είχε ιδέα για την έλευση του παίκτη που πήρε μόνος του την πρωτοβουλία να μπει στο αεροπλάνο. «Ναι μεν… αλλά αν είναι ελεύθερος, που δεν ξέρουμε αν είναι, γιατί άλλα μας λέει η ομάδα τους και άλλα αυτός». Όσο καλός παίκτης και να αποδειχθεί ο Νταβίντ, δεν είναι μια υπόθεση που κάνει τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού να γουστάρουν τον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας τους;


Υ.Γ. Άλλο ένα ποδοσφαιρικό Σαββατοκύριακο ολοκληρώθηκε. Το κτίριο άδειασε, ο κόσμος έφυγε και όπως πάντα κανένας δεν αξιώθηκε να μαζέψει τα σκουπίδια. Έκατσα στην καρέκλα μου με ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα στο χέρι. «Μας παρακολουθούν» θυμήθηκα να μου λέει ένας τρελός που φορούσε σομπρέρο στον ηλεκτρικό. «Και πως θα μας βρουν ρε φίλε;». «Έχουν τρόπους. Με πυραύλους που ανιχνεύουν τη θερμότητα. Με λαγωνικά. Με αλεπούδες. Ακόμα και με μπαρακούντα»

«Τι σκατά είναι το μπαρακούντα» σκέφτηκα και μη μου πει κανείς ψάρι, γιατι αποκλείεται να είναι ψάρι. Δεν προβληματίστηκα ιδιαίτερα, μάζεψα τα σκουπίδια, έκλεισα τα φώτα και έφυγα.

Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com
Εχουμε ανοίξει καιρό τώρα και σας περιμένουμε.