Γυμνός σε λάκκο λεόντων

«Εχουν δίκιο όσοι λένε ότι η πρωτιά στην α' φάση είναι μικρό έπαθλο», μου έλεγε πριν από μερικές εβδομάδες στο Κάουνας ο Δημήτρης Ιτούδης. «Εμείς δίνουμε ελάχιστη σημασία στο κυνήγι της». Εκτοτε, ο Παναθηναϊκός υπέστη δύο ήττες ικανές να εκτροχιάσουν ολόκληρη την ευρωπαϊκή του πορεία: από την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ, από τη Σιένα στην Ιταλία. Το φινάλε του πρώτου γύρου τον βρήκε τρίτο σε έναν όμιλο τριών ομάδων, ξεγυμνωμένο στον λάκκο των λεόντων.
Δεν είναι τόσο η κλήρωση του επόμενου γύρου αυτή που θα έπρεπε να τον προβληματίζει. Είναι και το ψυχολογικό δεδομένο, το σύμπλεγμα κατωτερότητας που ενδέχεται να προκύψει στις τιτανομαχίες που έρχονται. Ομάδα που νιώθει ότι δεν μπορεί να νικήσει την Μπαρτσελόνα ούτε εντός έδρας, θα δυσκολευτεί να κοιτάξει στα μάτια την ΤΣΣΚΑ ή την Τάου.
Το προχθεσινό σουαρέ στη Σιένα έδειξε ότι πέρασαν οι εποχές στις οποίες ο Παναθηναϊκός κέρδιζε τέτοιους αγώνες με τη φανέλα και την αυτοπεποίθησή του. Η φετινή του «βερσιόν» έχει παράξενη χημεία, ορισμένους αινιγματικούς παίκτες σε καίρια πόστα και προβλέψιμη ανάπτυξη, μια και η συνταγή του Ομπράντοβιτς δεν μπορεί πια να αιφνιδιάσει κανέναν.
Τα καταπονημένα ποδάρια και κορμιά του Σπανούλη, του Διαμαντίδη και του Γιασικεβίτσιους αφαιρούν τη φρεσκάδα από την περιφερειακή γραμμή και δημιουργούν ένα πρόβλημα για κάθε πρόβλημα που λύνουν. Η θέση «3» παραμένει βάσανο παρά την άνοδο του Περπέρογλου, ενώ η μπροστινή γραμμή μοιάζει αποτελεσματική μόνο όταν μπαίνει στον ρυθμό του αγώνα ο Πέκοβιτς.

Η αρνητική απόδοση του Πέκοβιτς και η ανυπαρξία των Φώτση, Τσαρτσαρή στο προχθεσινό παιχνίδι άφησαν ορφανό τον καημένο τον Μπατίστ και έστρωσαν πεδίο δόξης λαμπρό στους ψηλούς της Σιένα. Οταν πάσχιζε να δώσει βοήθεια στα μετόπισθεν ο Διαμαντίδης, άφηνε κραυγαλέο κενό στην περίμετρο. Ο Γιασικεβίτσιους δεν μπορεί να φυλάξει κλειδωμένη πόρτα, πόσω μάλλον καλούς σκόρερ όπως ο Ντόμερκαντ ή ο ΜακIντάιρ. Ακόμα και κάποιος Καραρέτο έγινε ήρωας…
Η συνταγή έχει παλιώσει, αλλά ο Ομπράντοβιτς δεν σκοπεύει να προχωρήσει σε δραστικές κινήσεις. Ξεκίνησε ήδη μίνι-προετοιμασία ώστε να εμφανιστεί η ομάδα του δεμένη και έτοιμη σε τρεις εβδομάδες, όταν αρχίζει ο δεύτερος γύρος. Στον καινούργιο του όμιλο θα έχει για παρέα είτε την ΤΣΣΚΑ είτε κάποιο από τα μεγαθήρια της Ισπανίας (Τάου, Μπαρτσελόνα, Ουνικάχα).

Ωστόσο, η ήττα από τη Σιένα δεν του δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα, μια και οι «δεύτερες» ομάδες των άλλων ομίλων είναι μέτριες, επιπέδου Λοτομάτικα ή Φενερμπαχτσέ. Μόνο αν ανταμώσει ξανά με την πρωταθλήτρια Ιταλίας θα υψώσει μαύρα πανιά! Περισσότερη λάμψη μαζεύτηκε στο τρίτο γκρουπ δυναμικότητας (με ΠΑΟ και πιθανότατα Μακάμπι), παρά στο δεύτερο.

Οπως και αν έχει το πράγμα, το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι να ξαναγίνει Παναθηναϊκός. Κοντεύουν δύο χρόνια από την τελευταία φορά που κέρδισε κάποιο μεγάλο ματς εκτός έδρας. Η φανέλα του δεν είναι πια τόσο βαριά στην Ευρώπη. Η Παρτίζαν έδειξε πέρυσι τον δρόμο σε οποιονδήποτε τολμηρό. Αλλά και ποιος από τους ισχυρούς θέλει το «τριφύλλι» στον όμιλό του; Εφόσον οι ομάδες μπαίνουν στη δεύτερη φάση με κοινή αφετηρία, αύριο μπορεί να είναι μια καινούργια μέρα. Μόνο που ο Παναθηναϊκός δεν παίζει πια με τα λευκά.