Ο «πράσινος» Σοφοκλής

Συγκρινόμενος με τον Χατζηαποστόλου και τον Μητρόπουλο, ο Σοφοκλής Πιλάβιος είναι μια νέα πνοή στην ΕΠΟ. Μια εκλογή του πρώτου θα ήταν σαν να θέλαμε να λύσουμε τα σημερινά προβλήματα της Ελλάδας εκλέγοντας για πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Πολύ μεγάλος, πολύ φθαρμένος και παρών σε κάθε διοίκηση της ΕΠΟ από την εποχή του Τριβέλα, με τελευταία «επιτυχία» τη διάψευση της παραίτησης του Βασίλη Γκαγκάτση μία εβδομάδα πριν ανακοινωθεί, ο Χατζηαποστόλου μπορεί να λύσει τα προβλήματα του ποδοσφαίρου όσο ο Κώστας Καραμανλής τα προβλήματα της Ελλάδας. Το μόνο που θα μπορεί να κάνει είναι να προσπαθεί να ικανοποιεί τα ρουσφέτια των προέδρων των Ενώσεων για να δικαιολογήσει την εκλογή του.

Για τον Βίκτωρα Μητρόπουλο δεν χρειάζεται να μιλήσουμε ιδιαίτερα. Η φιλοσοφία του Βίκτωρα αντικατοπτρίζεται στην πολιτεία του αδελφού του. Αν μας έχει πιάσει μια ρετρολαγνεία για την εποχή της Παράγκας, αν μας έχουν λείψει ο Καραβίτης και ο Κούκης, μια εκλογή του Βίκτωρα θα ικανοποιήσει κάθε βίτσιο. Μία από τα -προ δεκαετίας- ίδια και με τους «αρχηγούς» και τους «περίεργους» πιο πεινασμένους. Εκτός αν υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος, εκτός του Πάρι Γεωργακόπουλου, που να πιστεύει ότι οι αδελφοί Μητρόπουλοι δεν έχουν κοινούς σκοπούς και συμφέροντα. Ας πάμε στον Σοφοκλή Πιλάβιο, ο οποίος μπορεί να είναι πολύ καλύτερος από τους προηγούμενους δύο, αλλά ήδη δείχνει μία αξιοπρόσεκτη ικανότητα στον λαϊκισμό.

Ο Σοφοκλής Πιλάβιος είναι περισσότερο «πράσινος» από τη χλωροφύλλη, έχει ασχοληθεί με τη διαιτησία -αλλά στον απενοχοποιημένο χώρο των ματς των ελληνικών ομάδων με τις ξένες- και ήταν στέλεχος της διοίκησης του Βασίλη Γκαγκάτση. Από την άλλη, βέβαια, οι πρόεδροι της ΕΠΟ δεν μπορούν να εμφανίζονται από παρθενογένεση. Μέσα στην κοινωνία ζουν και όπως η κοινωνία θα συμπεριφέρονται, με πολύ μεγαλύτερη μάλιστα ευπρέπεια και στυλ από τον μέσο παράγοντα.

Ανησυχητικό όμως θα είναι αν ο Πιλάβιος γίνει μία από τα ίδια. Και αυτό που δημοσιεύτηκε χθες, ότι σκοπεύει να ανανεώσει το συμβόλαιο του Ρεχάγκελ μέχρι το 2012, δημιουργεί ανησυχίες. Ακόμα και μετά την κατάκτηση του Euro ο Ρεχάγκελ δεν είχε ούτε μία πρόταση να αναλάβει ομάδα ή εθνική. Οπότε, είναι λίγο δύσκολο με πατημένα τα 70 και μετά τις εμφανίσεις της Εθνικής στην Αυστρία σήμερα να έχει. Ο μόνος λόγος που μπορεί να το κάνει είναι για να ανταποδώσει την αβάντα του προπονητή της Εθνικής στο πρόσωπό του, όταν είπε ότι ιδανικός αντικαταστάτης του Γκαγκάτση θα είναι ο Πιλάβιος. Αν ο Πιλάβιος κινήθηκε σε αυτή τη λογική, τα μαντάτα είναι χαρμόσυνα για τους προέδρους των Ενώσεων. Η λογική της αλλαξοεξυπηρέτησης συνεχίζεται. Για όσους όμως ελπίζουν σε αλλαγή, η τόσο κραχτή επιστροφή της αβάντας στον Γερμανό θα πρέπει να τους κάνει να ανησυχούν.


Δεν θυμάμαι ούτε μία ελληνική ομάδα να έχασε τον προπονητή της επειδή δεν του είχε κάνει μακροχρόνιο συμβόλαιο. Αντίθετα, από τον Ολυμπιακό, που πληρώνει χρυσό τον Σόλιντ, μέχρι την ΑΕΚ, που πληρώνει τον Σάντος και τον Δώνη, τα παραδείγματα των ελληνικών ομάδων που μαδήθηκαν γιατί αποφάσισαν να κάνουν μακροχρόνια συμβόλαια με τους προπονητές τους είναι πολλά. Οπως με τις γκόμενες και τους γκόμενους, και με τους προπονητές υπάρχει μια λεπτή γραμμή στην οποία δεν νιώθουν ανασφάλεια για να ψάχνονται για φρέσκα και δεν νιώθουν να έχουν τον γάιδαρό τους δεμένο για να αρχίσουν τις σαχλαμάρες. Ο Ιανουάριος για την ανανέωση του συμβολαίου του Βαλβέρδε που διάλεξε ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι ιδανικός. Ούτε τον Μάρτιο, όταν ο Ισπανός θα είχε αρχίσει να ψάχνεται, ούτε δυόμισι χρόνια συμβόλαιο, που... άνθρωπος είναι ο Βαλβέρδε, όλο και θα ένιωθε ότι και να τον απολύσουν, το μέλλον του το έχει εξασφαλισμένο.

Οπως υπάρχει πάντα μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στον οικονόμο και τον τσίπη. Ο καθένας τραβάει τη γραμμή εκεί που φτάνουν οι ευαισθησίες του. Και τώρα η ερώτηση του κουίζ; Αν ο γενικός διευθυντής μιας μεγάλης ομάδας του κέντρου ασχολιόταν με το πόσο απορρυπαντικό καταναλώνουν οι καθαρίστριες και πόσα χαρτιά τουαλέτας παραγγέλνουν την εβδομάδα και εσείς ήσασταν ιδιοκτήτες, τι θα κάνατε; Θα τον συγχαίρατε; Δεν ξέρω εσείς τι θα κάνατε, και αν σκοπεύατε να τον συγχαρείτε, θα κάνατε αυτό που κάνει και ο ιδιοκτήτης της ομάδας. Αλλά αν ήμουν εγώ ιδιοκτήτης, θα τον προειδοποιούσα ότι αν το συνεχίσει, θα τον σουτάρω. Γιατί, πρώτον, χαλάει την εικόνα της ομάδας, δεύτερον, παίρνει διψήφια αμοιβή για να μετράει χαρτιά και, τρίτον και κυριότερον, πάντα σ' αυτές τις επιδείξεις οικονομίας στο πορτοφόλι του αφεντικού κρύβεται μια μεγάλη δόση υποκρισίας. Αυτός που το κάνει θέλει περισσότερο να δείχνει οικονόμος. Και για να θέλει τόσο πολύ να το δείχνει, σημαίνει ότι η δουλικότητα είναι η μόνη ικανότητα που πουλάει.

Οπως με την ανακοίνωση των Βγενόπουλου και Τζίγκερ φάνηκε ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι που το μόνο που πουλάνε είναι μίσος για τους οπαδούς. Τι είπαν οι δύο παράγοντες του Παναθηναϊκού; Οτι η υπερβολική μουρμούρα για τη διαιτησία είναι υπεύθυνη για την ατμόσφαιρα μίσους που δημιουργείται στην κερκίδα. Η αντίδραση δεν ήρθε από τους οπαδούς, αλλά από τον Τύπο. Γιατί αν η διοίκηση κόψει στον οπαδικό Τύπο τη δυνατότητα να γράφει ότι «βράζουν οι παίκτες» και «σκοπεύει να πάρει μέτρα η διοίκηση για τη διαιτησία», τότε οι δημοσιογράφοι που παίζουν το παιχνίδι της χολής μένουν έκθετοι. Θα πρέπει να το παίρνουν οι ίδιοι επάνω τους και να ζητάνε από τους οπαδούς να εξαγριωθούν με τη διαιτησία. Και για τον οπαδικό «δημοσιογράφο» πέφτει και ο τελευταίος φερετζές ότι μεταφέρει γνώμη και αποκαλύπτεται ότι ο ίδιος ζητάει τα επεισόδια.

Εκτός από την εποχή της προεδρίας του Νικολαΐδη, στην ΑΕΚ δεν θυμάμαι ποτέ διοίκηση να έχει πάρει τόσο καθαρή θέση ενάντια στην οπαδική χολή. Οπως δεν θυμάμαι παράγοντες μεγάλης ομάδας να έχουν πει τόσο καθαρά ότι οι επιλογές των παικτών δεν είναι θέμα του προπονητή, αλλά του τεχνικού επιτελείου. Οταν δημοσιεύεις με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο που γίνονται οι μεταγραφές στην ομάδα και λες ρητά ότι ο προπονητής είναι μόνο για να υποδεικνύει τις θέσεις, τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν. Πρώτον, να σου έμεινε κενό στη σελίδα και να είπες να το γεμίσεις με κάτι. Δεύτερον, έτσι στα καλά του καθουμένου να αποφάσισες να το υπενθυμίσεις στον προπονητή. Το δεύτερο έχει τόση λογική όση το να σε σταματήσει σε ένα φανάρι ο τροχονόμος, να σου πει «κύριε, πρέπει να περνάτε μόνο με το πράσινο» και όταν του πείτε «με πράσινο πέρασα», να προσθέσει «έτσι το είπα, για να σας το θυμίσω». Και το τρίτο που είναι φανερό είναι ότι ο Βγενόπουλος και ο Βαρδινογιάννης θέλησαν να υπενθυμίσουν στον Τεν Κάτε τα όρια στα οποία πρέπει να κινείται. Οσο για τους υπόλοιπους, είναι φανερό ότι ο Νίκος Πατέρας δεν θέλησε να προσυπογράψει την ανακοίνωση επειδή σε κάποιο σημείο διαφωνούσε και πως ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κλήθηκε για όποιον λόγο μπορεί κάποιος να σκεφτεί. Η άποψή μου είναι ότι δεν κλήθηκε γιατί η απόσταση στις απόψεις για τα θέματα του οπαδικού Τύπου ήταν τόσο μεγάλη, που η κλήση του Παύλου δεν θα είχε νόημα...

Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη συνάντηση και την ανακοίνωση των Βγενόπουλου, Βαρδινογιάννη θα έχει η αντίστοιχη των μετόχων της ΑΕΚ την επόμενη Δευτέρα. Μέχρι τότε θα έχει ξεκαθαρίσει η θέση του Δημήτρη Μελισσανίδη, που, όπως βγαίνει από τη διοίκηση της ΑΕΚ, δεν πρόκειται να εκδηλώσει ενδιαφέρον για την αγορά των μετοχών, αλλά και θα ξεκαθαρίσουν και ορισμένες ιστορίες με τα οικονομικά του νέου προπονητικού κέντρου. Γιατί αν ισχύουν οι πληροφορίες από τη διοίκηση ότι η έκταση αγοράστηκε στην τριπλάσια από την παρούσα τιμή και αντίστοιχα η ΠΑΕ ΑΕΚ θα πρέπει να πληρώνει τριπλάσια για να τη χρησιμοποιεί, τα πράγματα μπλέκονται.


Aντίθετα, όλα είναι καθαρά και προβλεπόμενα στη δημοφιλή «Πανάχα». Ο Αλέξης Κούγιας ξέρει να δίνει ζωή σε κάθε ομάδα που πηγαίνει και ήδη το ξενέρωμα που βασίλευε μέχρι προσφάτως τελείωσε, με τους κουγικούς και αντικουγικούς να μαλλιοτραβιούνται χαρούμενα στην κερκίδα.