2009 σκόρπιες σκέψεις

Το πάθημα με τον Λουκά Βύντρα έγινε μάθημα με τον Αλέξανδρο Τζιόλη. Μ' άλλα λόγια, όσο καλή πορεία και να κάνεις -ευκαιριακά- στο Τσάμπιονς Λιγκ, αν δεν υπάρχει συνέπεια τόσο στις εμφανίσεις, στα αποτελέσματα και τη συμμετοχή της ομάδας στα «σαλόνια» όσο και του παίκτη σου που έχουν βάλει στο μάτι, δεν μπορείς να τον υπερκοστολογείς επειδή έτσι γουστάρεις. Ο Τζιόλης, αν αποκτηθεί το καλοκαίρι από τη Βέρντερ, θα φέρει στα ταμεία κάτι λιγότερο από 2 εκατομμύρια ευρώ. Τα ίδια περίπου που είχαν φανεί λίγα για τον Βύντρα όταν τον ζήτησε η Χέρτα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, πάνω-κάτω εκεί βρίσκεται το πλαφόν ενός καλού ή εξελίξιμου Ελληνα ποδοσφαιριστή. Οταν τον κοστολογείς 3, 4 ή 5 εκατομμύρια ευρώ, προφανώς, είτε δεν θέλεις να τον δώσεις είτε ψάχνεις για κορόιδα. Και τέτοιες «στριμόκωλες» εποχές ειδικά, τα κορόιδα σπανίζουν.

• Θα μπορούσε να μπει και αγγελία στις εφημερίδες που να λέει τα εξής: «Μεγάλη πολυμετοχική ΠΑΕ αναζητεί ψηλό και γεροδεμένο παλικάρι, αριστερών προδιαγραφών (εξαιρούνται οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ), για τρελά γούστα στο κέντρο της άμυνας παρέα με τον Γιάννη, τον Λουκά, τον Γιόσου, τον Χρήστο». Αν δεν βρει έστω κι έτσι στόπερ, δεν θα βρει ποτέ.

• Από τη συνάντηση των ισχυρών αντρών της ομάδας μάθαμε μεταξύ άλλων ότι στη συγκεκριμένη μεταγραφική περίοδο υπάρχει «περιορισμένη προσφορά ποδοσφαιριστών ποιότητας». Με άλλα λόγια το λέει ο σοφός λαός: «Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει». Αν, τελικά, σφίξουν τα πράγματα και φτάσουμε τέλος του μήνα χωρίς καμία εξέλιξη, ενημερώνω κάθε ενδιαφερόμενο ότι είμαι στη διάθεση του Τεν Κάτε. Εχω ύψος 1,97, είμαι λίγο μεγαλύτερος από τον Γιάννη Γκούμα και χρησιμοποιώ με ευχέρεια και τα δύο πόδια (για να ανέβω τα σκαλιά), ενώ είμαι και κάτοχος κοινοτικού διαβατηρίου -ελληνικού για την ακρίβεια. Just in case, που λέν' και στο χωριό μου.

• Καλό είναι να οργανωθούμε λιγάκι στο μαγαζί. Δεν γίνεται να λέει τη μια μέρα ο προπονητής στους παίκτες «μη δέχεστε αδιαμαρτύρητα τις διαιτητικές αδικίες, να αντιδράτε» και λίγες μέρες μετά να λέει η διοίκηση «πρέπει να σταματήσουν οι οποιεσδήποτε διαμαρτυρίες ή και αναφορές στη διαιτησία από το προπονητικό τιμ και από τους ποδοσφαιριστές». Αυτό κάποιος κακοπροαίρετος θα το έλεγε μέχρι και «άδειασμα». Το ίδιο ενδεχομένως να είναι και τα περί «αξιοποίησης όλων των παικτών και ειδικά αυτών που δεν έχουν πάρει πολλές ευκαιρίες». Τι λογική είναι αυτή; «Τους ακριβοπληρώσαμε, άρα κοίτα να τους βολέψεις όλους;» Και τι θα ακολουθήσει μετά άραγε; Χαρτάκι με την 11άδα;

• Τέλος, «ο προγραμματισμός να ανταποκριθεί η ομάδα στις προσδοκίες μας για θεαματικό ποδόσφαιρο και τίτλους βρίσκεται σε πλήρη θετική εξέλιξη». Απλώς να μας πει κάποιος σε ποιο είμαστε πιο κοντά. Στο θεαματικό ποδόσφαιρο ή στους τίτλους, για να κάνουμε τα κουμάντα μας.