Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε

Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το αγγλικό περιοδικό «FourFourTwo» δημοσίευσε τους καταλόγους με τους πλουσιότερους ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών συλλόγων στην Αγγλία και τους ποδοσφαιριστές με τα μεγαλύτερα έσοδα ετησίως. Φαντάζομαι ότι την επόμενη χρονιά οι σχετικοί κατάλογοι θα έχουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, μια και θα έχουμε βιώσει όλη την ανάπτυξη της οικονομικής κρίσης και τις συνέπειές της. Προς το παρόν οι φετινοί κατάλογοι δεν παρουσιάζουν εκπλήξεις, παρά το γεγονός ότι ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς κατρακύλησε από την 1η στην 3η θέση.

Ηταν ένα γεγονός αναμενόμενο. Η είσοδος νέων και πλουσιότερων ιδιοκτητών από τον Αμπράμοβιτς, όπως και οι οικονομικές απώλειες των επιχειρήσεων του τελευταίου, που εκτιμώνται κοντά στα 3 δισ. ευρώ, έριξαν από την κορυφή αυτόν που κάποτε ήταν ο αδιαμφισβήτητος «Κροίσος» του αγγλικού ποδοσφαίρου. Στην πρώτη θέση του καταλόγου με τους πλουσιότερους ιδιοκτήτες πέρασε αυτός της Μάντσεστερ Σίτι, ο σεΐχης Μανσούρ Μπιν Ζαγέντ αλ Ναγιάν. Τον ακολουθεί ο Ινδός Λάκσμι Μίταλ, που έχει μερίδιο στην ιδιοκτησία της ΚΠΡ μαζί με τον Εκλεστοουν και τον Μπριατόρε, αλλά από τον καιρό που αγόρασαν την ομάδα δεν ξόδεψαν περισσότερα από 30 εκατομμύρια μαζί με το ποσό της εξαγοράς.

Ο πρώτος Εγγλέζος που εμφανίζεται στον σχετικό κατάλογο, στην τέταρτη θέση πίσω από τον Αμπράμοβιτς, είναι ο ιδιοκτήτης της Enic, στην οποία ανήκει η Τότεναμ, ο Τζο Λιούις, του οποίου η περιουσία εκτιμάται ότι φτάνει τα 2,5 δισ. στερλίνες. Με την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Bears Stearns ο Λιούις εκτιμάται ότι έχασε γύρω στα 900 εκατομμύρια στερλίνες. Στον σχετικό κατάλογο με τους ποδοσφαιριστές δεν είχαμε καμία έκπληξη. Η κορυφή είναι αγκαζέ εδώ και μερικά χρόνια με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, που εμφανίζεται να έχει περιουσία 125 εκατομμυρίων στερλινών, με τον Οουεν να βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 40 εκατομμύρια στερλίνες και στην τρίτη τον Ρούνεϊ με 35.

Το σύνολο της περιουσίας των 20 πλουσιότερων ιδιοκτητών φτάνει τα 61,5 δισ., ποσό που είναι κατά 20 δισ. στερλίνες ψηλότερο από το αντίστοιχο του 2007 και τριπλάσιο σχεδόν από τα 20,45 δισ., που ήταν το σύνολο των περιουσιών των ιδιοκτητών που περιλαμβάνονταν στη λίστα το 2003, όταν το περιοδικό άρχισε να δημοσιεύει τους σχετικούς καταλόγους. Η διαφορά στον κατάλογο των ιδιοκτητών σε σχέση με το 2007 οφείλεται σαφώς στην είσοδο των δύο ιδιοκτητών των Σίτι και ΚΠΡ και τις οικονομικές απώλειες που είχαν λόγω της οικονομικής κρίσης άλλοι ιδιοκτήτες.

Μέχρι τώρα, με τη σταθερότητα που είχε η παγκόσμια οικονομία, η επένδυση σε έναν αγγλικό σύλλογο της Πρέμιερσιπ έμοιαζε πολύ ελκυστική, με δεδομένα τα οφέλη της δημοσιότητας, τα πολύ μεγάλα έσοδα από τη συμφωνία πώλησης τηλεοπτικών δικαιωμάτων και το κερδοφόρο άνοιγμα στο μάρκετινγκ και τη διαφήμιση. Πέραν τούτου, η διασύνδεση του πελατολογίου των επιχειρήσεων των ιδιοκτητών με το κοινό μιας ομάδας (που λειτουργεί σαν πόρτα εισόδου σε ένα άλλο, μεγάλο κοινό, αυτό του ποδοσφαίρου) μόνο κέρδη μπορούσε να αποφέρει.

Ομως από τα μέσα Οκτωβρίου η οικονομική κρίση έχει αλλάξει δραματικά τα δεδομένα. Ο Κιθ Χάρις, ο τραπεζίτης–μάνατζερ που ενορχήστρωσε την πώληση έξι αγγλικών ομάδων, δήλωσε προχθές ότι η εποχή των μεγιστάνων που έμπαιναν στο ποδόσφαιρο αγοράζοντας ομάδες αποτελεί παρελθόν. «Η οικονομική κρίση», είπε ο Χάρις, «κάνει τα πράγματα δύσκολα ακόμα και για τους μεγιστάνες. Από εδώ και πέρα δεν θα πρέπει να περιμένει κάποιος κινήσεις εξαγοράς. Μάλλον το αντίθετο». Ο Χάρις, που είχε εξουσιοδοτηθεί να βρει αγοραστές για τη Νιούκαστλ και την Εβερτον, διαπίστωσε από πρώτο χέρι την έλλειψη ενδιαφέροντος και τις δυσκολίες της αγοράς. Από εδώ και πέρα το οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται το αγγλικό αλλά και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γίνεται ένα περιβάλλον με πολύ ασταθείς ισορροπίες και μεγάλους κινδύνους.

Η ανικανότητα φωνάζει

Eκείνο που περισσότερο, σε πρώτη προσέγγιση, έκανε στους ξένους μεγαλύτερη –και αρνητική– εντύπωση στην εξέγερση του Δεκεμβρίου δεν ήταν τόσο οι εικόνες των επεισοδίων όσο η ανικανότητα της κυβέρνησης να επέμβει. Να πάρει θέση. Να ελέγξει την κατάσταση. Να προσπαθήσει να εκτονώσει την ένταση.

Μπορεί για τους ξένους η εικόνα μιας ανίκανης κυβέρνησης και ενός άβουλου πρωθυπουργού να ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη, αλλά για μας, που ζούμε σε αυτόν τον τόπο, είναι μια δυσάρεστη και παρατεταμένη ασθένεια. Μια κυβέρνηση που υποσχέθηκε μεταρρυθμίσεις, από τον καιρό όμως που ανέλαβε διακρίθηκε στην παραγωγή σκανδάλων και την επίδειξη πρωτοφανούς αμοραλισμού, σε σημείο επικινδυνότητας. Τα συνεχή λάθη, οι παλινωδίες, ο νεποτισμός, η μονομέρεια, οι αποσπασματικές ενέργειες, η άγνοια, η ασάφεια, η προχειρότητα και η αλαζονεία είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της πολιτικής συμπεριφοράς αυτής της κυβέρνησης, που πάνω απ' όλα χαρακτηρίζεται από μια αφόρητη εσωστρέφεια. Μια εσωστρέφεια που δεν είναι και τόσο δυσεξήγητη.

Οταν εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις στις δυνατότητές σου και κινείσαι χωρίς να λαμβάνεις υπόψη τι συμβαίνει στον κόσμο μέσα στον οποίο βρίσκεσαι, κλείνεσαι στο σπίτι σου και περιμένεις να περάσει η καταστροφή. Η ανικανότητα και η αδυναμία της, που δεν μασκαρεύονται με τον ανασχηματισμό, φαίνονται καθαρά και από τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται την υπόθεση της στυγνής απόπειρας δολοφονίας των τριών αστυνομικών στα Εξάρχεια, αλλά και από το φιάσκο της ματαίωσης της επίσκεψης του πρωθυπουργού στα Κύθηρα για τον εορτασμό των Θεοφανίων. Αντε και θα πήγαινε. Τι θα τους έλεγε για την ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά και τις ζημιές από τον σεισμό του 2005, που τρία χρόνια μετά δεν έχουν επιδιορθωθεί;

Οσο για την απόπειρα δολοφονίας του νεαρού αστυνομικού, οι σπασμωδικές ενέργειες της ηγεσίας της Αστυνομίας, με τις συνεντεύξεις Τύπου και τη σύλληψη ατόμων επειδή στο σπίτι τους βρέθηκε μία βαριά, δείχνουν, πέρα από τη νευρικότητα και την αμηχανία, το κενό που υπάρχει στο σχέδιο και τις κατευθύνσεις λειτουργίας της Αστυνομίας, η οποία αν λειτουργούσε όπως θα ήθελε ο ΛΑΟΣ, δεν θα ήμασταν χώρα, αλλά στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Αποθέωση της αναποφασιστικότητας

Δεν γνωρίζω αν τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές υπάρχει κάποια επίσημη αντίδραση από τους μετόχους της ΑΕΚ σε όλα όσα λέγονται, γράφονται και διαψεύδονται ή όχι όλες αυτές τις μέρες γύρω από την ομάδα και τη διοικητική της ταυτότητα. Προαναγγέλλονται, σύμφωνα με «πληροφορίες», παραιτήσεις και συνεντεύξεις Τύπου, μετά πάλι διαψεύδονται και οι μέτοχοι, πάλι σύμφωνα με «πληροφορίες», φέρονται αποφασισμένοι να στηρίξουν την επένδυσή τους και δεν πρόκειται να πουλήσουν.

Βέβαια, αν βρεθεί κάποιος πρόθυμος να έρθει και να βάλει χρήματα, είναι πρόθυμοι να δεχθούν μια σχετική συζήτηση και μπλα μπλα μπλα… Από την ημέρα που ο Ντέμης Νικολαΐδης με τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ανακοίνωσε την αποχώρησή του, οι μέτοχοι βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση. Διότι, αν συνέβαινε το αντίθετο, θα είχαν παρουσιάσει ένα σχέδιο και κάποια πρόσωπα που θα αναλάμβαναν να το υλοποιήσουν. Εχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από τότε και αυτή την αναποφασιστικότητα την πληρώνει η ομάδα. Υποθέτω πως όλοι έχουν αποδεχθεί ότι η φετινή χρονιά έχει χαθεί. Πόσοι, όμως, μπορούν να αποδεχθούν τον κίνδυνο να χαθούν πολλά περισσότερα;