Ο Φερνάντο Σάντος διαβάζει Σαραμάγκου

Η έκρηξη του Πορτογάλου συγγραφέα για το άδικο μοιάζει με όσα αντίκρυσε ο τεχνικός του ΠΑΟΚ όταν ανηφόρισε στη Θεσσαλονίκη

Ο Φερνάντο είναι από τους προπονητές που, όταν ανοίγουν το στόμα τους, κάτι έχουν να πουν. Οχι ότι αποφεύγει τα τετριμμένα, αλλά ανάμεσα στις γνωστές παπαρολογίες διακρίνεις στοιχεία έντονου ποδοσφαιρικού και κοινωνικού προβληματισμού.

Ποιοι είμαστε, πού πάμε, πού θα φτάσουμε, ποια είναι τα εφόδιά μας για να αντιμετωπίσουμε καθημερινά προβλήματα. Ο Φερνάντο είναι μια συγγραφική φιγούρα. Κάποια στιγμή, εφόσον αποφασίσει να εγκαταλείψει τα ποδοσφαιρικά εγκόσμια, δεν θα εκπλαγούμε αν αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του καταγράφοντας σε βιβλία τις ανησυχίες του, όπως έκανε ένας εξέχων συμπατριώτης του, ο νομπελίστας Zοζέ Σαραμάγκου. Πολλά κοινά μπορείς να εντοπίσεις στην πορεία του Σάντος στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τη φιλοσοφία του Σαραμάγκου. Η έκρηξη του Πορτογάλου συγγραφέα για το άδικο μοιάζει σε πολλά με όσα αντίκρισε ο τεχνικός του ΠΑΟΚ όταν ανηφόρισε στη Θεσσαλονίκη και ένιωσε πόσο άδικος είναι ο νόμος του οικονομικά ισχυρότερου.

Του έγινε βίωμα έως και τραυματική εμπειρία και το επαναλαμβάνει κάθε φορά που τον ρωτούν για το μέλλον της ομάδας του και ειδικότερα για την υπόθεση «τίτλος». Πετάει ένα «θα πρέπει να έχουμε πολλά περισσότερα χρήματα για να φτάσουμε στο πρωτάθλημα» και η καρδούλα του το ξέρει πόσο εύκολα ξεστομίζει αυτές τις κουβέντες. Να 'σαι δεύτερος, να υπόσχεσαι ότι στον δεύτερο γύρο η ομάδα σου θα πάει ακόμα καλύτερα και να μην μπορείς να πείσεις ούτε τον εαυτό σου ότι το «καλύτερα» δεν είναι η πρώτη θέση και η κατάκτηση του τίτλου... Είναι κάτι διαφορετικό. Και πείτε μου. Δεν είναι άδικο να υπόσχεσαι τα καλύτερα από τη δεύτερη θέση, αλλά να μην μπορείς να υποσχεθείς την πρώτη και τον τίτλο; Είναι και παραείναι αδικία. Και τι να κάνεις; Να γκρεμίσεις τον Ολυμπιακό από την κορυφή; Μόνον αν έρθει ο κόσμος ανάποδα και η βαθμολογία μαζί του. «Εχουμε φτάσει στο σημείο να κατασκευάσουμε κάτι που δεν έχει κανένα νόημα: την εικονική πραγματικότητα. Είναι σκέτη ανοησία», έχει πει ο Ζοζέ Σαραμάγκου και ο Σάντος, μέχρι να νιώσει τη δύναμη για να ξεστομίσει λόγια πρωταθλητισμού, είναι υποχρεωμένος να συμμετέχει σε μια εικονική πραγματικότητα, το ίδιο ανούσια και μονότονη για όλους μας, που στην αφετηρία ενός πρωταθλήματος γνωρίζουμε τον πρώτο.

Δεν είναι μόνο πρώτος, είναι και καλύτερος και αυτό είναι που σε αγανακτεί περισσότερο. Για να γίνεις καλύτερος από τον πρώτο δεν χρειάζεται να έχεις περισσότερα χρήματα. Και όσες φορές έχασε το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, δεν ήταν γιατί ο πρωταθλητής ξόδεψε περισσότερα χρήματα. Κάτι άλλο συνέβη. Κάτι πήγαινε στραβά στον Ολυμπιακό, κάτι λεπτομέρειες έγερναν την πλάστιγγα σε άλλη πλευρά και δεν τερμάτιζε στην κορυφή. Και τελικά πότε υπάρχει η εικονική πραγματικότητα; Οταν το κερδίζει ο Ολυμπιακός, όταν το χάνει ο Ολυμπιακός ή όταν βρεθεί να το κερδίσει μία ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ;