Ωριμες συνθήκες για μεγάλο καβγά

Πολλές φορές συζητάμε για το τι κάνει και σε τι χρειάζεται ένας τεχνικός διευθυντής. Την απάντηση για την αναγκαιότητα του ρόλου τη δίνει με τον καλύτερο τρόπο η επικαιρότητα της ΑΕΚ. Εκεί όπου ένας καλός προπονητής (Ντούσαν Μπάγεβιτς) κι ένας τεχνοκράτης πρόεδρος (Γιώργος Κιντής) δυσκολεύονται να συνεννοηθούν επειδή έχουν μπλέξει σε μια συζήτηση που δεν μπορούν να κάνουν. Επρεπε και οι δύο να την κάνουν με τον άνθρωπο που λείπει και που λέγεται τεχνικός διευθυντής.

Oταν έφυγε ο Ντέμης Νικολαΐδης είχα γράψει ότι η ΑΕΚ χρειάζεται τρεις – τέσσερις ανθρώπους για να τον αντικαταστήσουν. Δεν το έγραψα επειδή πιστεύω ότι ο Ντέμης ήταν Θεός, αλλά γιατί ως πρόεδρος ήταν στο τέλος υπερσυγκεντρωτικός. Μετά τον Νικολαΐδη η ΑΕΚ βρέθηκε με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς (που είναι ένας πολύ καλός προπονητής χωρίς όμως γνώση των αγορών), με τον Στέλιο Μανωλά (που είναι «σημαία» αλλά δεν προκύπτει από κάπου ότι έχει καταστρώσει τεχνικά πλάνα, έχει διαχειριστεί μπάτζετ κι έχει φτιάξει ομάδες) και με τον Γιώργο Κιντή (που πιο πολύ και από διαχειριστής χρημάτων είναι ένας καχύποπτος διοικητής που θέλει να περιορίσει τα κόστη). Οι διαφορές των τριών είναι πολλές, το κοινό τους ένα: κανείς τους δεν θα προσλαμβάνονταν από μια σοβαρή εταιρεία για να διαχειρισθεί χρήματα για μεταγραφές -ούτε καν ο Μπάγεβιτς. Το πρόβλημα των τριών δεν είναι, προς Θεού, η εντιμότητα. Είναι η γνώση.

Παλιά

Ο Μπάγεβιτς, όταν δούλευε σε ομάδες στις οποίες είχε λόγο για μεταγραφές (παλιά, πολύ παλιά), έκανε υποδείξεις που βασίζονταν στο ότι γνώριζε καλά δύο πρωταθλήματα: το ελληνικό και το σερβικό. Από τη στιγμή που η γνώση του περιορίζεται σε αυτές τις αγορές (δεν είναι από πουθενά υποχρεωμένος να γνωρίζει περισσότερες…), οι υποδείξεις του έχουν κάποια δεδομένα προβλήματα: στην Ελλάδα οι παίκτες που θα υποδείξει είναι ακριβοί και στη Σερβία αληθινά «λαχεία» αφού οι καλοί φεύγουν νωρίς. Τώρα π.χ. λέγεται πως δήλωσε ότι του αρέσουν ο Μανιάτης, ο Μάκος, ο Σίμιτς του ΟΦΗ και ο Λεονάρντο του Λεβαδειακού. Κι εμένα μου αρέσουν, αλλά κάνουν γύρω στα 4 εκατομμύρια ευρώ κι αυτά τα χρήματα η συγκεκριμένη διοίκηση της ΑΕΚ δύσκολα θα τα βάλει από τη στιγμή μάλιστα που μιλάμε για βοηθητικούς ποδοσφαιριστές κι όχι σταρ που μπορούν να πάρουν την ομάδα στην πλάτη τους. Ο Μανωλάς, από την πλευρά του, έγραφε ωραία πράγματα στην «Εξέδρα» και είχε μια σύντομη εμπειρία ως ομοσπονδιακός προπονητής: δεν μου φαίνεται ότι αυτά είναι credit ενός τεχνικού διευθυντή. Δεν αποκλείω με τον καιρό ο άνθρωπος να γίνει ο καλύτερος στην Ευρώπη, για την ΑΕΚ όμως που έχει αλλάξει 50 παίκτες τα τέσσερα τελευταία χρόνια το ρίσκο να κάνει πράξη κάποιες υποδείξεις του (ειδικά για παίκτες από τη Λατινική Αμερική) μου μοιάζει μεγάλο. Οσο για τον Κιντή, δεν μου προκύπτει από κάπου ότι περνούσε τον καιρό του παρακολουθώντας ξένα πρωταθλήματα. Ξένα χρηματιστήρια ναι, πρωταθλήματα όχι.

Πρόβλημα

Αν υπήρχε χρήμα με τη σέσουλα όπως τον καιρό του Πέτρου Στάθη π.χ. δεν θα υπήρχαν και τόσα προβλήματα. Θα έρχονταν καμιά δεκαριά παίκτες και δεν θα έμενε κανένας, αλλά θα είχαν όλοι περγαμηνές και ωραία ονόματα (Μεντίνα, Μιλοβάνοβιτς, Μέντεζ κ.ά.). Χρήματα όμως για κάψιμο στο παζάρι δεν υπάρχουν και αυτό κάνει τη συζήτηση ακόμα πιο δύσκολη. Είναι όμως πρόβλημα τα χρήματα; Και ναι και όχι. Οτι δεν υπάρχουν 4 εκατομμύρια ευρώ για να πάρεις 4-5 παίκτες από την Ελλάδα δεν είναι δα και τόσο κακό, όταν μάλιστα κανείς από αυτούς τους παίκτες δεν θα σου άλλαζε και τη μοίρα –για καλούς ρολίστες μιλάμε. Για μένα το αληθινό πρόβλημα είναι ότι π.χ. δεν ξέρει κανείς από αυτούς που βρίσκονται τώρα στην ΑΕΚ αν υπάρχει κάπου ένας δεξιός μπακ που να παραχωρείται με οψιόν αγοράς ή ένας ακραίος χαφ του οποίου το συμβόλαιο λήγει. Κι αν υπάρχει κάποιος (ο Μάρκος ή ο Γκέραρντ π.χ.), η διαδικασία παρέμβασής του έχει γίνει τόσο μπλεγμένη υπόθεση ώστε ο άνθρωπος προτιμά να κάθεται στην άκρη περιμένοντας τα χρήματα της απόλυσης. Σου λέει -και με το δίκιο του- «άσε, δεν χρειάζεται να μπλέξω...».

Μάνατζερ

Οταν έγραφα πολύ πριν η ΑΕΚ αποκτήσει τον Μπάγεβιτς ότι χρειαζόταν πρώτα πρώτα κάποιος για να αντικαταστήσει τον Ιλια Ιβιτς (η θέση του οποίου παραμένει κενή) δεν περίμενα ότι σε χρόνο ρεκόρ θα προέκυπτε τέτοιο μπλέξιμο. Σήμερα ο Μπάγεβιτς ζητά να μάθει ποιο είναι το μπάτζετ κι ο Κιντής πόσο κοστίζουν οι παίκτες που αυτός προτείνει και σε ποιους μάνατζερ ανήκουν. Η συζήτηση δεν είναι απλά λανθασμένη: είναι λόγος για να γίνει καβγάς! Η δε απουσία ενός ανθρώπου που να γνωρίζει τις αγορές και να έχει τη δυνατότητα να εκπονήσει ένα τεχνικό σχέδιο (με τα απαραίτητα κόστη και την αναγκαία προοπτική) αφενός γίνεται αιτία για να δαιμονοποιηθούν κάποιοι μάνατζερ (πράγμα που είναι έως και διασκεδαστικό), αφετέρου όμως μπορεί να είναι και λόγος για να μη γίνει καμία προσθήκη στο ρόστερ -πράγμα εξωφρενικό. Το ότι το καλοκαίρι, λόγω του Δώνη, αντιμετωπίζονταν με καχυποψία οι προτάσεις του Νίκου Λιράκη και το ότι σήμερα αντιμετωπίζονται με περισυλλογή οι παίκτες του Γιάννη Καινούργιου δείχνει κατ' εμέ το μέγεθος της ανοργανωσιάς και τίποτα περισσότερο: αν η διοίκηση της ΑΕΚ είχε λύσεις γιατί είχε κάποιον άνθρωπο να πάρει πάνω του το σχέδιο και τις επιλογές (κι όχι απλά ένα προπονητή για να χρεωθεί την αποτυχία του σχεδίου που λείπει), σήμερα θα ήξερε ποιους παίκτες χρειάζεται στα χρήματα που διαθέτει. Απλό μου φαίνεται ότι είναι…

Εταιρεία

Η εντύπωση που έχω είναι ότι οι μέτοχοι νόμιζαν ότι θα αντικαταστήσουν τον υπερσυγκεντρωτικό Νικολαΐδη με τον υπερσυγκεντρωτικό Μπάγεβιτς. Λάθος η σκέψη: η πραγματική ανάγκη μετά τον Ντέμη ήταν να γίνει η ΑΕΚ μια κανονική εταιρεία...

Απαντήσεις

Oταν δημοσιεύω την ενδεκάδα των καλύτερων και των χειρότερων «βρέχει» mail στο karpetshow@yahoo.gr. Αυτή τη φορά όσα πήρα ήταν λιγότερα από προηγούμενες χρονιές, πιθανότατα διότι οι επιλογές φέτος ήταν μάλλον εύκολες: λίγο-πολύ συμφωνούμε όλοι. Κάποιες απαντήσεις-διευκρινίσεις ωστόσο είναι αναγκαίες διότι δεν κατάφερα εξαιτίας των ημερών να απαντήσω με mail σε όλους:

• Ο Νικοπολίδης πιθανότατα έκανε καλύτερο πρωτάθλημα από τον Γκσμπούρνικ όμως ο τερματοφύλακας της Ξάνθης είχε αληθινά εντυπωσιακή απόδοση σε κάποια ματς τη στιγμή που ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού ήταν κυρίως σταθερός. Για τη θέση του τερματοφύλακα υπάρχει κι ένα κριτήριο θεαματικότητας.

• Δεν αδίκησα τον Νέτο, όπως πολλοί φίλοι του Αρη μου γράψατε. Απλά δεν πιστεύω ότι ο χρήσιμος αυτός παίκτης είναι μπακ για «τετράδα»: μάλλον ακραίος για 3-5-2 μου μοιάζει. Αν αδίκησα κάποιον είναι ο Σνάουτσνερ ή ακόμα και ο γερόλυκος Παπαδημητρίου π.χ.

• Πράγματι κάνουν καλό πρωτάθλημα ο Κλεμέντ κι ο Ολίσε. Και σίγουρα έπαιξε κάποια καλά ματς ο Ρομπέρζ. Αλλά αν δεν κάνω λίγες εκπτώσεις, θα πρέπει να γράψω 2.000 λέξεις! Δεν έχω πρόβλημα, αλλά δεν χωράνε στη σελίδα.

• Ο Κυργιάκος είναι πιο καλός παίκτης από τον Αβραάμ Παπαδόπουλο –κι εγώ το πιστεύω. Αλλά έλειψε σε πολλά ματς.

• Η περίπτωση του Γκαλέτι είναι σχεδόν πολιτική θέση: ο τύπος έχει φανατικούς υπέρ και φανατικούς κατά. Σαφώς και οι μέτριες εμφανίσεις του μακριά από το Καραϊσκάκη δημιουργούν ένα ζήτημα παρουσίας του μεταξύ των καλύτερων, αλλά οι πολύ καλές εμφανίσεις του εντός έδρας έχουν φέρει τον Ολυμπιακό πρώτο στη βαθμολογία. Οπότε...

• Αν δεν έβαζα τον Γκαλέτι στους έντεκα καλύτερους (που δεν γίνεται), θα έβαζα τον Χαβίτο κι όχι τον Γκάμπριελ.

• Δεν μπορώ να πω ότι έχει απογοητεύσει ο Ιβανσιτς. Απλά ο Αυστριακός παίζει λίγο. Το ίδιο ισχύει και για τον Κλέιτον.

• Ο Λέτο δεν μπορεί να μπει στην ενδεκάδα των καλύτερων. Αλλο τα προσόντα, άλλο οι εμφανίσεις. Και ο Ρεγκέιρο έχει προσόντα, αλλά κι αυτός εμφανίσεις της προκοπής έκανε λίγες.

• Ο Πετρόπουλος όντως έχει σκοράρει όσο ο Ντιόγο, αλλά ο Τσέζαρεκ έχει σκοράρει πιο πολύ κι από τους δύο: τα γκολ δεν λένε πάντα την αλήθεια. Αν και ο Πετρόπουλος κάνει πολύ καλό πρωτάθλημα, το να τον συγκρίνει κάποιος με τον Ντιόγο τού κάνει μόνο κακό.

• Πολλές και λογικές οι ενστάσεις για τον Τεν Κάτε. Θα γράψω αναλυτικά...

Αυτά...

Τρέμουν να πουν και το όνομα…

Κάθισα χριστουγεννιάτικα και διάβασα ένα σωρό δημοσιεύματα φίλων και γνωστών σχετικά με την καταστροφή που θα πάθει αρχικά ο Δήμος, στη συνέχεια η πόλη της Αθήνας και στο τέλος η ίδια η Ελλάδα και ίσως και η Ευρωπαϊκή Ενωση έτσι και γίνει το γήπεδο του ΠΑΟ και το mall του Βωβού. Μου άρεσε πολύ το επιχείρημα ότι η ανοικοδόμηση του Καραϊσκάκη είναι σκάνδαλο και ότι δεν μπορεί να γίνει ένα νέο σκάνδαλο για να καλυφθεί ένα προηγούμενο. Αλλά γιατί, ρε παιδιά, δεν ξεκινάτε μια ωραία καμπάνια για το... γκρέμισμα του γηπέδου του Ολυμπιακού παράλληλα με τη ματαίωση των έργων του Βοτανικού; Μήπως γιατί στον Συνασπισμό το όνομα «Σωκράτης Κόκκαλης» φοβόμαστε ακόμα και να το προφέρουμε; 'Η μήπως γιατί η ευαισθησία σταματά εκεί που το πολιτικό κόστος γίνεται δυσβάσταχτο;