Γιαούρτι χαμηλής εμπιστοσύνης

Το γιαούρτι που συνοδεύει το δείπνο των ηλικιωμένων ήταν ανέκαθεν μέσο διαμαρτυρίας και σε πολλές περιπτώσεις κατέληγε στο πέτο πολιτικών. Κάποιοι, πιο θερμόαιμοι, είχαν καταφύγει στους φραπέδες -ο Ευάγγελος Βενιζέλος γνωρίζει καλύτερα- αλλά το γιαούρτι, πλήρες ή με χαμηλά λιπαρά, αποτελεί σημείο αναφοράς για τους διαδηλωτές πάσης φύσεως. Ακόμη και για οπαδούς όπως οι Ηρακληδείς.

Ελαφρύ και δροσιστικό, με φρούτα ή δημητριακά, σκέτο ή με μέλι, το γιαούρτι είναι η εύκολη λύση για όλες τις ώρες κι όλες τις περιστάσεις.

Σύμφωνα με στατιστικές μελέτες, η κατανάλωση γιαουρτιού φαίνεται να συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση του μέσου όρου ζωής και αυτό συνάδει με την ψυχολογία ενός «Γηραιού» ή όποιου άλλου περιμένει δεκαετίες να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις για ένα γήπεδο. Εκτιμούν, μάλιστα, ότι δεν είναι μόνον οι πολιτικοί που κοροϊδεύουν, αλλά ότι υπάρχει μια στρατιά από θεσμικούς παράγοντες με ειδικότητα στα φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες.

Οσοι δεν συμφωνούν με εκδηλώσεις που κρύβουν τα πραγματικά προβλήματα του συλλόγου, έχουν το θάρρος να στήσουν ενέδρα στους «Μαυρογιαλούρους» για να τους θυμίσουν με πανό, συνθήματα και μερικά κεσεδάκια γιαούρτι -κατά βάση από αγελαδινό γάλα- ότι υπάρχουν ακόμα ανοικτοί λογαριασμοί.

Η κορυφαία εκδήλωση για τα 100 χρόνια του Ηρακλή ανέδειξε μια ομάδα οπαδών που δεν έχει σκοπό να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με όσους φόρεσαν τα κοστούμια τους, χρονιάρες μέρες, για να μνημονεύσουν τα ανδραγαθήματα του συλλόγου. Φαίνεται ότι έχουν στραμμένο το βλέμμα τους μόνιμα στο μέλλον και το παρελθόν τούς αηδιάζει διότι έχουν αντιληφθεί ότι η κοροϊδία των θεσμών δεν έχει μέτρο και, μάλλον, θα συνεχίσει να τους ταλαιπωρεί για αρκετό καιρό ακόμα.

Δεν γνωρίζουμε αν απαιτούν με το «έτσι θέλω» ένα γήπεδο κι αν θέλουν να στηθεί με χρήματα του ελληνικού Δημοσίου, αλλά είναι βέβαιο ότι έχουν ακούσει πολλά ευτράπελα από υπουργούς και άλλα τσιράκια των κυβερνήσεων για εκείνο το περιβόητο γήπεδο στη Μίκρα ή όπου αλλού το έχουν υποσχεθεί τα τελευταία 30 χρόνια.

Κι αν τυχόν βρισκόταν ένας τρελός (δίκαιος και ευθύς) να μιλήσει στους «διαδηλωτές» της αυτόνομης θύρας 10 (των οπαδών του Ηρακλή), αν έχει έστω και ένας το θάρρος να μιλήσει ανοικτά και να πει ότι δεν θα γίνει το γήπεδο ή ότι δεν θα γίνει αν δεν περάσουν άλλα δέκα χρόνια, είμαστε σίγουροι ότι θα τύχαινε βαθιάς εκτίμησης.

ΥΓ.: Οσοι έσπασαν, ρήμαξαν, «έβαψαν» τους τοίχους του Κρατικού Θεάτρου δεν ήταν Ηρακληδείς. Ηταν οι «γνωστοί - άγνωστοι». Επρεπε να τους απομονώσουν οι ίδιοι οι Ηρακληδείς.