Ζητείται (αμφίβολη) ελπίδα…

Η Μπαρτσελόνα μπορεί μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Λαπόρτα να ήρθε ξανά στο προσκήνιο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, να έπαιξε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, να κέρδισε κι ένα Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά το σπουδαιότερο επίτευγμα της διοίκησής του ήταν η οικονομική ισχυροποίηση της ομάδας.

Μία ομάδα την οποία παρέλαβε με χρέη 150 εκατομμυρίων ευρώ και κατάφερε να την κάνει κερδοφόρα και να διπλασιάσει -σχεδόν- τα ετήσια έσοδά της από το 2004. Μάλιστα, από ό,τι φαίνεται από την αγωνιστική παρουσία της ομάδας αυτή τη χρονιά, θα περάσει πολύ ομαλά την κρίση που έδειχνε να την πνίγει μετά το τέλος της εποχής του Ροναλντίνιο. Του ποδοσφαιριστή που πήρε τη σκυτάλη από τον Ριβάλντο για να την παραδώσει στον Μέσι. Γιατί τα κεφάλαια της ιστορίας της Μπάρτσα γράφονται περίπου με τον ίδιο τρόπο.

Με την εναλλαγή των παικτών που αποτελούν το κέντρο γύρω από το οποίο οικοδομείται μία μεγάλη ομάδα. Η οποία χτίζεται γύρω από ένα μεγάλο ποδοσφαιριστή, πάντα. Το καλό αυτής της «μεταβατικής» περιόδου -που μπορεί να έχει στο τέλος της μεγάλες διακρίσεις- είναι ότι «ψήνεται» στον πάγκο και ο Γκουαρντιόλα, η παρουσία του οποίου θα επανεκτιμηθεί στο τέλος της περιόδου, αλλά ήδη συγκεντρώνει πολλά θετικά σημεία στο «συμβόλαιο αξιολόγησής» του. Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, η ομάδα θα πρέπει να περιμένει ακόμα μεγαλύτερα έσοδα, αλλά η οικονομική κρίση πλήττει και το ποδόσφαιρο. Ηδη οι Καταλανοί έχουν μέχρι τώρα μία πτώση στις πωλήσεις εισιτηρίων που ξεπερνάει το 25%, κάτι που συνιστά πολύ σοβαρή απώλεια. Μια απώλεια την οποία η διοίκηση της ομάδας προσπαθεί να αναπληρώσει με διάφορους τρόπους, αναζητώντας επιπλέον έσοδα.

Από το 2004 και μετά, η διοίκηση Λαπόρτα κατέστρωσε ένα σχέδιο προσεκτικής οικονομικής επέκτασης της εμπορικής δυναμικής της Μπάρτσα σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά προτεραιότητα δόθηκε στη Λατινική Αμερική και τις ΗΠΑ, όπου υπάρχουν πάρα πολλοί ισπανόφωνοι. Τόσοι που το 2010 το ισπανόφωνο στοιχείο θα είναι πλειονότητα στην πολιτεία της Καλιφόρνια, για παράδειγμα και για να έχετε μία εικόνα.

Στο πλαίσιο της στρατηγικής της επέκτασης στις ΗΠΑ με σκοπό την αναζήτηση νέων πηγών εσόδων, η Μπάρτσα ετοιμάζει την «αδελφοποίησή» της με μία ποδοσφαιρική ομάδα που έχει έδρα το Μαϊάμι των ΗΠΑ –όπου υπάρχει πολυάριθμος ισπανόφωνος πληθυσμός- και η οποία παίρνει μέρος στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, τη Major League Soccer, την επαγγελματική κατηγορία. Η «αδελφοποίηση» θα δώσει το δικαίωμα στην αμερικανική ομάδα να λειτουργεί δύο εξουσιοδοτημένες -από την Μπαρτσελόνα- ποδοσφαιρικές ακαδημίες για αγόρια και κορίτσια από 6-17 ετών, οι οποίες θα υποστηρίζονται με προπονητές γι’ αυτές τις ηλικίες που θα στέλνει από την Ισπανία ειδικά η ομάδα της Καταλονίας.

Η αμερικανική ομάδα θα χρησιμοποιεί ως έδρα το νέο ποδοσφαιρικό γήπεδο του πανεπιστημίου, που έχει εξαιρετικές εγκαταστάσεις, στις οποίες θα λειτουργούν και οι δύο ακαδημίες ποδοσφαίρου. Φυσικά, η διαδικασία «αδελφοποίησης» δεν είναι απλά και μόνο μία κίνηση κύρους αλλά και εμπορική – επενδυτική επιλογή, που υπολογίζεται να φέρνει στα ταμεία των «μπλαουγκράνα» το λιγότερο 2 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.

Απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιβεβαίωση αυτών των οικονομικών προβλέψεων είναι να υπάρξει απήχηση του ποδοσφαιρικού ονόματος της Μπάρτσα στον ισπανόφωνο πληθυσμό –πράγμα που οι άνθρωποι της ομάδας θεωρούν δεδομένο– αλλά και να καταφέρει η ισπανική ομάδα να εξασφαλίσει μία φορολογική εξαίρεση από την αμερικανική πολιτεία, επικαλούμενη ειδική ρύθμιση που ισχύει για τις αθλητικές επιχειρήσεις. Επιπροσθέτως, πάντως, η Μπάρτσα υπέγραψε πενταετή οικονομική συμφωνία με την επιχείρηση που έχει αναλάβει την εμπορική εκμετάλλευση των δικαιωμάτων του αμερικανικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Πρακτικά αυτό σημαίνει χρήματα από εισιτήρια και τηλεοπτικά δικαιώματα από τα έξι παιχνίδια που θα δώσει η Μπάρτσα στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της συμφωνίας. Πόσα; Από 10 -18 εκατομμύρια ευρώ συνολικά. Μάζευε κι ας είναι και ρώγες.

Τροφή με ενοίκιο

Μία από τις πλευρές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που -ακόμη- δεν είναι αισθητή στις ανεπτυγμένες χώρες αφορά τη διατροφή, τα τρόφιμα. Η διατροφική κρίση, που είχε ήδη κάνει φανερά τα σημάδια της πριν η παγκόσμια οικονομική κρίση φθάσει στο απόγειό της, όσο περνάει ο καιρός όλο και χειροτερεύει. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της διεύθυνσης του ΟΗΕ για τα τρόφιμα και τα φάρμακα, στο τέλος του χρόνου ο αριθμός των πεινασμένων του πλανήτη θα ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτός ο αριθμός έχει ήδη ξεπεραστεί και με δεδομένη την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης, ίσως η εικόνα να είναι ακόμα χειρότερη απ' ό,τι υπολόγιζαν οι ειδικοί μέχρι τον ερχόμενο Ιούνιο. Η διατροφική κρίση έφερε στην επιφάνεια και μία πτυχή που αμφιβάλλω αν υπέπεσε στην αντίληψη των περισσοτέρων. Μία πτυχή που αποκαλύπτει την ύπαρξη και την ενίσχυση μιας φρικτής μορφής αποικιοκρατίας.

Στις αρχές Δεκέμβρη έγινε γνωστό ότι η νοτιοκορεατική εταιρεία Daewoo Logistics ετοιμάζεται να νοικιάσει για 99 χρόνια ένα εκατομμύριο εκτάρια γης στη Μαδαγασκάρη (περίπου το 1/3 της καλλιεργήσιμης έκτασης της χώρας). Η έκταση που θα νοικιαστεί θα χρησιμοποιηθεί για την καλλιέργεια καλαμποκιού. Η κυβέρνηση της Μαδαγασκάρης ανακοίνωσε ότι το αντίτιμο από το ενοίκιο θα χρησιμοποιηθεί για να βελτιωθεί το συγκοινωνιακό δίκτυο, να γίνουν προστατευτικά έργα σε περιοχές που κινδυνεύουν από τις πλημμύρες και να χτιστούν σχολεία σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν. Ομως, το 70% του πληθυσμού της Μαδαγασκάρης ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και η χώρα πολύ συχνά βρίσκεται εκτεθειμένη σε διατροφικές κρίσεις. Αξίζει άραγε το αντίτιμο;

Πάντως, η πρακτική αυτή του νοικιάσματος γης από εταιρείες χωρών, ιδίως της Νοτιοανατολικής Ασίας, είναι πολύ διαδεδομένη, μια και πολλές χώρες από αυτές έχουν ανάγκη από τρόφιμα και βιοκαύσιμα. Οι εταιρείες αυτές μεταφέρουν ένα μεγάλο μέρος της γεωργικής παραγωγής που προέρχεται από τις νοικιασμένες εκτάσεις στην αγορά της χώρας στην οποία εδρεύουν και το υπόλοιπο το εμπορεύονται κανονικά.

Πολλές φορές πουλώντας το στη χώρα της οποίας έχουν νοικιάσει το καλλιεργήσιμο έδαφος. Τέτοιες συμφωνίες, φυσικά, δεν παίρνουν υπόψη τους τις πιθανές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, που είναι σοβαρές και μακροχρόνιες. Στην «αγορά» του νοικιάσματος γης έχουν βγει φτωχές χώρες, όπως το Σουδάν ή η Τανζανία, που, προφανώς, δεν έχουν τίποτε άλλο να πουλήσουν ή σωστότερα να νοικιάσουν. Με τραγικές επιπτώσεις.

Η ΦΙΦΑ δεν κινδυνεύει

Σε μία μεγάλη συνέντευξη που έδωσε στο γαλλικό πρακτορείο ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ, Ζεπ Μπλάτερ, διαβεβαίωσε κάθε ενδιαφερόμενο ότι παρά τη σοβαρή οικονομική κρίση που δοκιμάζει την παγκόσμια οικονομία, τα οικονομικά της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρου δεν κινδυνεύουν. Ο Μπλάτερ σημείωσε, πάντως, ότι δεν ισχύει το ίδιο για την οικονομική κατάσταση ακόμα και των μεγάλων συλλόγων που βρίσκονται εκτεθειμένοι στην κρίση.

Η πραγματικότητα δείχνει ότι τα έσοδα των ομάδων από το σπόνσορσιπ και τα τηλεοπτικά δικαιώματα μειώνονται και ο Μπάτλερ ανέφερε ότι η εκτελεστική επιτροπή της ΦΙΦΑ είναι στη διάθεση κάθε συλλόγου που θα χρειαστεί βοήθεια, συμβουλευτικής φύσης, βέβαια. Αναρωτιέμαι, φυσικά, τι μπορεί να προτείνει η ΦΙΦΑ ως λύση στις ομάδες που να μην το έχουν ήδη εξετάσει. Σε ό,τι αφορά τα έσοδα της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρου από τα Μουντιάλ του 2010 και του 2014, ο Μπλάτερ αποκάλυψε ότι έχουν ασφαλιστεί αντί 514 εκατομμυρίων ευρώ.