Η ώρα δουλειάς του τεχνικού διευθυντή

Ο Ηλίας Πουρσανίδης έκανε την πρώτη μεταγραφή της χειμερινής περιόδου αποκτώντας για λογαριασμό του Ηρακλή τον Αλεξάντερ Βούκοβιτς. Τον παρακολουθούσε κάποιους μήνες κι έχει ολοκληρωμένη εικόνα. Ο Ζήσης Βρύζας είναι έτοιμος να αποκτήσει δύο παίκτες για τον ΠΑΟΚ, αρκεί να πάρει το «πράσινο φως» ότι υπάρχουν χρήματα. Ο Νινιάδης είπε «Τέτεϊ» κι όλοι ψάχνουμε να βρούμε περί τίνος πρόκειται. Και αυτός και ο Πουρσανίδης και ο Βρύζας κάνουν αυτή τη δουλειά: πρέπει να είναι έτοιμοι να δώσουν λύσεις, ειδικά όταν η αγορά δεν προσφέρει πολλές.

Πέρυσι η «μάχη της ουράς» κρίθηκε εν πολλοίς από τις μεταγραφές του Ιανουαρίου. Ο Ηρακλής, χάρη στην ενεργοποίηση του Μανέλ Φερέρ, και ο Εργοτέλης εμφανίστηκαν μετά το χειμωνιάτικο παζάρι με διαφορετικές ομάδες και κατάφεραν να γλιτώσουν: και για τους δύο στο τέλος του πρώτου γύρου η κατάσταση ήταν ιδιαιτέρως περίπλοκη. Ο Ατρόμητος δεν είχε αξιολογήσει καλά τα κενά του (ειδικά στην άμυνα) και την πάτησε στο τέλος, μια και συνέβησαν ουκ ολίγα παράξενα. Η Βέροια επίσης διαλύθηκε μετά τον Ιανουάριο, διότι δεν ακολούθησε για τη χειμωνιάτικη ενίσχυσή της ένα τεχνικό σχέδιο. Οι χειμωνιάτικες μεταγραφές βοήθησαν πέρυσι πολύ και τη Λάρισα (μια και η παρουσία του Ζουράφσκι και του Μετίν έλυσαν τα επιθετικά προβλήματα της ομάδας), αλλά και τον Πανιώνιο, ο οποίος με τις προσθήκες στην άμυνα κατάφερε να τερματίσει στην πεντάδα. Αντιθέτως, δεν μπορεί να πει κάποιος ότι είχαν σκίσει τα μεταγραφικά αποκτήματα του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ, της ΑΕΚ, αλλά και του ΠΑΟΚ, παρά τα ουκ ολίγα χρήματα που δόθηκαν.

Εποχή

Θυμίζω ότι πέρυσι τέτοια εποχή είχαν αποκτηθεί ο Μπελούτσι, ο Σίσιτς, ο Λεονάρντο (Ολυμπιακός), ο Εντίνιο κι ο Καλόν (ΑΕΚ), ο Ποστίγκα, ο Μανούτσο και ο Σπυρόπουλος (ΠΑΟ) και ο Κονσεϊσάο, ο Βερόν και ο Γκάβραντσιτς (ΠΑΟΚ). Από όλους αυτούς οι μόνοι που έδωσαν κάτι αμέσως είναι ο Λεονάρντο (πριν τραυματιστεί), ο Σπυρόπουλος, ο Βερόν και ο Εντίνιο. Κάποιοι κατάφεραν να δείξουν την αξία τους μήνες αργότερα (Μπελούτσι, Κονσεϊσάο), κάποιοι άλλοι έφυγαν χωρίς να ακουμπήσουν (Καλόν, Ποστίγκα, Μανούτσο) και υπάρχει και η μοναδική περίπτωση που λέγεται Σίσιτς: πρόκειται για τον μόνο παίκτη στην ιστορία του Ολυμπιακού που από τη μέρα που παρουσιάστηκε στου Ρέντη ψάχνει ομάδα (!), επειδή κατάλαβε ότι δεν τον πιστεύουν.

Διευθυντής

Εχω καιρό τώρα μια υποψία που θέλω να μοιραστώ μαζί σας: οι μεταγραφές του χειμώνα είναι του τεχνικού διευθυντή! Αυτές του καλοκαιριού μπορεί να είναι του προπονητή ή ακόμα ακόμα και του προέδρου. Αλλά αυτές που πρέπει να κάνεις τον χειμώνα, αν δεν έχεις έναν τεχνικό διευθυντή να τις πάρει πάνω του, καλύτερα να μην τις κάνεις ποτέ.

Δικαίωμα

Το καλοκαίρι συνήθως οι προπονητές έχουν το δικαίωμα και να προτείνουν και να απορρίψουν. Οι πιο πολλοί είναι φρέσκοι και αντιμετωπίζονται από τους προέδρους σαν νέες καψούρες: οι προπονητές τούς έχουν κερδίσει και οι πρόεδροι περιμένουν να τους δικαιώσουν. Συνήθως οι μεταγραφές γίνονται στη βάση μιας αμοιβαίας, ας πούμε, συμφωνίας: έναν παίκτη παίρνω εγώ, έναν εσύ. Ο Βαλβέρδε π.χ. πήρε τον Οσκαρ τη στιγμή που ο Κόκκαλης ήθελε και πήρε τον Παπαδόπουλο. Ο Βγενόπουλος πρότεινε και πήρε τον Κλέιτον, διότι όπως έχει πει τον θεωρούσε καλό παίκτη. Ο Ντέμης για να πάρει στον Δώνη τον Μπερνς, τον Κυργιάκο και τον Μπασινά (για τους οποίους ο πρώην προπονητής της ΑΕΚ «πέθαινε») τον έπεισε να μην επιμείνει για τον Κλέιτον (υπέρ του Σκόκο) και να αρκεστεί με τον Χουανφράν αντί να πάρει τον Βενετίδη, όπως επίμονα ζητούσε. Στη Λάρισα ο Μπενζά και ο Σολάνο άρεσαν στον Πηλαδάκη, τον Ρεκόμπα και τον Εστογιάνοφ τους πήρε ο Τσακίρης, τη στιγμή που ο Λίνεν διάλεγε τον Λάγκερ και τον Κοζάνγκα. Στον Αρη θεωρώ δεδομένο ότι για ένα Βιτόλο κι ένα Ρεγκέιρο που ήξερε και ήθελε ο Ερνάντεθ, υπήρχαν ο Λέμπο, ο Ντελόρτε κι ο Αμορόζο που γούσταραν βλέποντάς τους σε βιντεοκασέτες ο Σκόρδας και ο Γιάννης ο Κόντης. Ακόμα και στον Ηρακλή μπορεί τον Ρατόν και τον Μάρτος να τους έφερε ο Πεντράθα, αλλά τον Κωνσταντίνου ο Ρέμος τον έψησε να ανηφορίσει στη Σαλονίκη: το βρίσκω λογικό. Το καλοκαίρι είναι η χαρά του προέδρου (που έχει χρόνο για να ασχολείται και να φαντασιώνει ότι βρήκε θησαυρούς) και του προπονητή (που κάνει φιλικά χωρίς πίεση και δοκιμάζει «μαγικά» σχήματα). Τον χειμώνα το πράγμα είναι αλλιώς.

Πίεση

Ποια είναι η διαφορά; Συνήθως η πίεση. Αν η ομάδα πάει καλά, η ευθύνη της επιτυχίας είναι για τον κόουτς και τον πρόεδρο κάτι τεράστιο να διαχειρισθούν. Για να κάνεις μεταγραφές πρέπει να είναι δεδομένο τι ψάχνεις: μη νομίζετε ότι αυτό είναι πάντα ευδιάκριτο. Σε μια περιορισμένη αγορά οι λύσεις είναι πολύ λιγότερες και οι επιλογές τεράστιο πρόβλημα. Για να μην την πατήσεις, αυτό που κυρίως χρειάζεται είναι ένα τεχνικό σχέδιο, δηλαδή ένας τεχνικός διευθυντής που θα έχει νηφάλια αξιολογήσει τις ανάγκες και θα έχει έτοιμες λύσεις. Τον Δεκέμβριο χρειάζεται κυρίως καθαρό μυαλό.

Πρόβλημα

Πέρυσι ήρθαν ο Ποστίγκα κι ο Μανούτσο για να λύσουν το επιθετικό πρόβλημα του ΠΑΟ. Το βιογραφικό τους ήταν καλό, αλλά κανείς δεν είχε αξιολογήσει τον χαρακτήρα τους: οι μεταγραφές τους αποδείχτηκαν αποτυχημένες, διότι ήταν μεταγραφές προπονητή. Στον πανικό του να κρατήσει την πρωτιά και να κατακτήσει το πρωτάθλημα, ο Πεσέιρο συμβουλεύτηκε κάποιους φίλους του, όπως τον Κεϊρός: δεν κατάφερε να συγκεντρώσει στοιχεία για τη νοοτροπία των παικτών και την προσαρμοστικότητά τους, διότι καιγόταν για τα ματς της Κυριακής. Το ίδιο ζόρι τράβαγε κι ο Τάκης Λεμονής. Είχε δει τριάντα κασέτες με πρωταγωνιστή τον Μπελούτσι, όμως με την πίεση του πρωταθλήματος το πώς θα τον αξιοποιούσε καλύτερα, ήταν μια μάλλον δευτερεύουσα προτεραιότητα. Οταν είχε έρθει ο παίκτης για να αρχίσει να τον χρησιμοποιεί, είχε περάσει κάνας μήνας!

Ολοι ΠΑΟΚ

Σκέφτομαι να πάρω μετοχές του ΠΑΟΚ –για συμβολικούς λόγους. Θέλω να είμαι μέρος κι εγώ μιας προσπάθειας που κάνει ο Ζαγοράκης να αποδείξει ότι οι ομάδες ανήκουν στον κόσμο τους και ότι μόνο έτσι μπορεί να έχουν μέλλον. Πολλά από αυτά που συμβαίνουν στον ΠΑΟΚ φέτος δεν μου αρέσουν. Δεν μου άρεσε η εισβολή των οπαδών στο Καυτανζόγλειο, δεν μου αρέσει το κρυφτούλι που παίζει η ίδια η ΠΑΕ από την ευθύνη της απέναντι στις πράξεις των οργανωμένων, δεν μου αρέσει ότι δεν δείχνει να θέλει να τους συνετίσει. Ομως, από την άλλη, αυτό το άνοιγμα στον κόσμο με την ειλικρίνεια της ανάγκης που το συνοδεύει μου αρέσει πολύ. Οπως μου αρέσει και ότι ο Αρης π.χ. διοικείται από τον κόσμο του –ποτέ δεν το έχω κρύψει. Κρίμα που το μοντέλο αυτό δεν κάνει για όλους, αλλά προτιμώ τις ομάδες στις οποίες ο κόσμος έχει λόγο από αυτές που ψάχνουν τον πατέρα-αφέντη και τον επενδυτή από τα Εμιράτα.

Η επιτυχία του εγχειρήματος του Ζαγοράκη στηρίζεται σε κάτι απλό: αν αποδειχτεί ότι για τον ΠΑΟΚ δεν νοιάζονται μόνο όσοι πάνε στην Τούμπα, αλλά και όλοι όσοι τον παρακολουθούν στην τηλεόραση, μπορεί ακόμα και στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης ένα θαύμα να γίνει και τα 5 εκατομμύρια ευρώ να βρεθούν. Γι' αυτό θέλω να λέω ότι μια μικρή συμβολή σε αυτό την είχα κάποτε κι εγώ. Αν χάσουμε ας χάσουμε παρέα: εγώ με όλη μου την γκρίνια τον Θοδωρή τον θεωρώ πάντα φίλο μου.

Τι ζητεί ο Ζαγοράκης; Στην πραγματικότητα ζητεί από 80.000 ανθρώπους να καταβάλουν 50 ευρώ έκαστος για την ομάδα τους. Αν ήμασταν στην Ισπανία κι αν μιλούσαμε για ομάδες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα που στηρίζονται σε κάποιες χιλιάδες μέλη, αυτό θα ήταν εύκολο. Στην Ελλάδα, ειδικά αυτόν τον καιρό, είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.

Το ξέρω ότι για το εγχείρημα μπορεί να υπάρχουν ένα σωρό ενστάσεις. Δεν χωρά αμφιβολία, όμως, ότι ο πρώην αρχηγός της Εθνικής είχε τη δύναμη να ζητήσει τη βοήθεια του κόσμου στο όνομα της τιμιότητάς του και της ειλικρινούς αγάπης του. Αναρωτιέμαι πόσοι σε αυτή τη χώρα θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο, δηλαδή να κοιτάξουν τον κόσμο στα μάτια, με την ελπίδα ότι αυτός θα τους δείξει κατανόηση. Αυτοί που μπορεί να πείσουν εμένα είναι ελάχιστοι. Ο Θοδωρής μπορεί.

Παλιόφιλος

Η Χέρενφεν του παλιόφιλου Τροντ Σόλιντ ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ χωρίς να κάνει νίκη στον όμιλο. Είναι αλήθεια ότι βρέθηκε σε ένα δύσκολο όμιλο, μια και είχε αντιπάλους τη Μίλαν, την Πόρτσμουθ, τη Βόλφσμπουργκ και την Μπράγκα –όμως αυτό δεν δικαιολογεί ότι η ομάδα του δεν μάζεψε ούτε έναν πόντο, ότι σκόραρε μόλις τρία γκολ κι ότι μάζεψε πάνω από μια ντουζίνα τέρματα σε τέσσερα ματς! Θα μου πεις, είχε κάνει ποτέ ομάδα του Σόλιντ τίποτα καλύτερο στην Ευρώπη; Οχι φυσικά. Αλλά πες το σε όλους εκείνους που όταν ήρθε έγραφαν ότι επρόκειτο για τον τεράστιο ξένο προπονητή, που θα έκανε τον Ολυμπιακό γνωστό σε όλη την Ευρώπη.

(Σε δεύτερη σκέψη τον έκανε. Τον πήγε στη ΦΙΦΑ για την αποζημίωση.)