Τι να τους λέει; «Δεν είσαστε καλοί ούτε για να σας κατουράνε οι ταύροι στην Παμπλόνα»; «Το χάλι σας μπορεί να συγκριθεί μόνο με πρεζόνι στην Κριστόφορο Κολόμπο»; Θα είχε ενδιαφέρον τι λέει στους παίκτες του Ολυμπιακού στο ημίχρονο ο Ερνέστο Βαλβέρδε, αλλά ό,τι και να λέει, σε όποια γλώσσα και αν το λέει, τις περισσότερες φορές τους κάνει να τρέχουν σαν Πακιστανοί που τρέχουν να προλάβουν το τελευταίο λεωφορείο για Μαραθώνα. Αντίθετα από ό,τι μου φαινόταν στην αρχή, ο Ερνέστο Βαλβέρδε, φετινός προπονητής του Ολυμπιακού, αν συνεχίσει να κερδίζει έτσι, θα μπορεί να κάθεται στον πάγκο της ομάδας και του χρόνου. Και αν το καλοσκεφτείς, μάλλον χάρη θα κάνει στον Ολυμπιακό παρά το αντίστροφο. Εκτός του ότι ο Ολυμπιακός παίζει το θελκτικότερο ποδόσφαιρο των τελευταίων οκτώ χρόνων, ο Βαλβέρδε κατόρθωσε να βάλει τάξη στα πιο μπελαλίδικα αποδυτήρια της Ελλάδας. Μόνη η σκηνή που ο Κοβάσεβιτς μπαίνει στο τελευταίο 10λεπτο χωρίς διαμαρτυρία, ενώ μήνες πριν, αν τον άλλαζε ο προπονητής για 10 λεπτά, θα είχε ακούσει τις σεξουαλικές συνήθειες της μαμάς του, αποδεικνύει ότι στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού έχουν για αφεντικό τον προπονητή τους.
Οπως όμως λέει και το κλισέ, «τα ματς τα κερδίζουν οι ποδοσφαιριστές». Ο φετινός Ολυμπιακός έχει ένα χαρακτηριστικό που τον κάνει μοναδικό. Εχει πέντε παίκτες που στην καλή τους μέρα μπορούν να πάρουν μόνοι τους το ματς. Τζόρτζεβιτς, Γκαλέτι, Ντιόγο, Μπελούτσι και Ντουντού, ακόμα και αν δεν μπορούν να πάρουν ένα ματς, ένα ημίχρονο το έχουν. Οπως το πρώτο ημίχρονο του Ολυμπιακού, που με τους υπόλοιπους σε χειμερία νάρκη ο Μπελούτσι μπορούσε από μόνος του να προβληματίζει επιθετικά και να ενοχλεί στο πρέσινγκ ολόκληρη τη γερμανική άμυνα. Το ότι στο δεύτερο ημίχρονο έπεσε δεν έπαιξε και μεγάλη διαφορά, αφού ο Ντουντού, που είχε κάνει μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο μαζί με τους άλλους τρεις που ανέβηκαν πήραν παραμάζωμα τη Χέρτα. Οσο για τους υπόλοιπους, Πατσατζόγλου και Αβραάμ Παπαδόπουλος είχαν σταθερά καλή, αν όχι καθοριστική απόδοση.
Ταιριαστή με την απόδοση του Ολυμπιακού ήταν και το σπικάζ του ματς σε σχόλιο του Τάσου Μητρόπουλου. Καλοκάγαθα χωρατά τύπου «οι Γερμανοί ήτανε να κάνουν πάρτι με φαγιά στο ξενοδοχείο, αλλά τώρα θα τα πάρουνε πίσω στη Γερμανία» έδεναν αρμονικά με τα πάντα αντρίκια και de profundis σχόλια του Τάσαρου. Το συντακτικό του Τάσου «Αυτή η Χέρτα δεν το παρατάνε» μαζί με τις εύστοχες αντρίκιες παρατηρήσεις του «Να κόψουν τα τακουνάκια για να μην αμαυρώσουν τον ιδρώτα τους στο πρώτο ημίχρονο» παραπέμπουν σε μια εποχή που gay σήμαινε παλικάρι του Ρομπέν των Δασών και όλοι οι υπόλοιποι ήταν πούστηδες. Γονιοί, αν δεν θέλετε να δείτε τα παιδιά σας να παντρεύονται στην Τήλο, ξέρετε. Τηλεόραση και Ολυμπιακός στο UEFA. Με ανάλογες με τη χθεσινή εμφανίσεις, το show will go on.
Ζητάω συγγνώμη και από πλευράς Λεωνίδα Κύρκου. Τι να κουνηθεί ο «Λεό» όταν υπάρχουν μαχητές επιπέδου Διονύση. Μια κατοχή, μια αντίσταση, μια Μακρόνησο και μια δικτατορία έχει στο ενεργητικό του ο Κύρκος. Ο Διονύσης είδε να καίνε το κουβούκλιο του Εύζωνα. Γίγαντες και νάνοι, άνθρωποι και ανθρωπάκια. Διονύσηδες και Λεωνίδες.
Σε άλλα, λιγότερο διασκεδαστικά θέματα, όπως αυτό που έγραφε ο Κύρκος και επανέλαβε ο Θεοδωράκης, δηλαδή ότι κουκουλοφόροι και πιτσιρικάδες με τον μανδύα της αριστεράς καταστρέφουν μαγαζιά, που κλείνοντας στέλνουν κόσμο στην ανεργία, δεν είναι ένα θεωρητικό σχήμα για να καθόμαστε να γράφουμε εγώ και ο Διονυσάκης και μετά, όταν βρούμε κάτι καλύτερο, να γράφουμε ότι τα πράγματα θα γίνουν όπως ήταν προηγουμένως. Καθημερινά οι άνθρωποι που καταστρέφονται γίνονται περισσότεροι και δεν είναι οι μέτοχοι των τραπεζών και οι ιδιοκτήτες του Notos Gallery, αλλά εκτός από τους βιοπαλαιστές μια χαρά προοδευτικοί άνθρωποι καταστρέφονται στη λαίλαπα της μαλακίας που μας έκανε να θέλουμε να καταστραφούμε, όπως τα λέμινγκς.
Για παράδειγμα, ένας εξαίρετος ηθοποιός και συγγραφέας θεατρικών έργων δανείστηκε από την τράπεζα 600.000 ευρώ για να ανεβάσει έργο σε θέατρο του κέντρου. Φυσικά με αυτά που γίνονται δεν πατάει άνθρωπος. Και ούτε πρόκειται να πατήσει. Γιατί η δήθεν εξέγερση έχει καταλήξει σε ένα outing στο κέντρο για χαρά και παιχνίδια. Οπως σε προηγούμενες χρονιές έλεγαν οι μαθητές «πάμε στο Allu Fan Park να κάνουμε banjee jumping», τώρα είναι «πάμε να κάψουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο». Γιατί; Γιατί όπως έγραφε και ένα φυλλάδιο που είδα χθες στον δρόμο «Εχει εξέγερση. Τα Χριστούγεννα αναβάλλονται». Τόσο χαριτωμένο…
Μερικές χιλιάδες μαθητές των σχολείων, κουκουλοφόροι και κυνηγοί φτηνών συγκινήσεων αφήνονται να καταστρέφουν τις ζωές συνανθρώπων μας, χωρίς το κράτος να ενδιαφέρεται. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη, επειδή δεν κάνει αυτό που οι πολίτες τής ανέθεσαν με την ψήφο τους. Να εξασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών. Είναι δυνατόν να υπάρχει πολιτικός που δηλώνει υπουργός Δημόσιας Τάξης και προΐσταται της Αστυνομίας, που παρακολουθεί με απάθεια την καταστροφή, και να μην αλλάζει την ηγεσία της ή να μην παραιτείται; Δηλαδή αν ο υπουργός Εθνικής Αμυνας έχει ανάλογο δυναμισμό, τι θα γινόταν σε περίπτωση πολέμου; Θα έβαζε τον στρατό να κάνει πισωπεταλιά, παρακολουθώντας τον εχθρό; Το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑΟΣ το μόνο που κάνουνε είναι να μιλάνε όσο το δυνατόν λιγότερο, γνωρίζοντας ότι αυτά που θα πούνε είναι παπαριές καμαρωτές. Και το ΚΚΕ; Στην κοσμάρα του, με τα διεθνή μονοπώλια να καίνε τα χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Το μόνο κόμμα που έχει ενεργή εμπλοκή στα γεγονότα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμπλοκή όχι μόνο ενεργή αλλά και καταστροφική. Αμφιβάλλω αν και οι ίδιοι το καταλαβαίνουν, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέτει θέμα πολιτικό, αλλά πολιτειακό. Πάντα έρμαιο στις χαριτωμενιές, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο σημείο να εκφέρει απόψεις που αν τις εξέφερε άλλο κόμμα –ας πούμε ο ΛΑΟΣ– θα χαρακτηριζόταν φασιστικό. Το «δεν πιστεύουμε ότι η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων», που πριν από έξι μήνες έγραψε στην «Αυγή» ο γίγαντας της Κ.Σ. της νεολαίας Δημήτρης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, πραγματώνεται σήμερα στους δρόμους. Εάν κάποιος νιώθει ότι η ελευθερία του περιορίζεται αν δεν κατασκηνώσει έξω από το μαγαζί του εμπόρου του κέντρου, να πλακωθεί με τα ΜΑΤ και να πάει να χεστεί μαζί με τη βιτρίνα η ελευθερία του μαγαζάτορα. Που κάποιον μαλάκα είχε ψηφίσει στις τελευταίες εκλογές, αλλά τώρα ψάχνει να βρει πού έχει κρυφτεί. Την ίδια στιγμή ένα κόμμα προτρέπει τους πολίτες στην παρανομία. Και αυτή τη φορά όχι με τα γραπτά ενός νεολαίου, αλλά με ανακοίνωση του κόμματος.
«Η ευθύνη βρίσκεται σε αυτούς που επιχειρούν να συμψηφίσουν τη δολοφονία του Αλέξη με τις καταστροφές και καλούν σε "επιβολή του νόμου και της τάξης"», αναφέρει, μεταξύ άλλων, η χθεσινή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τον πυροβολισμό σε μαθητή στο Περιστέρι. Και με το φτωχό μου το μυαλό ρωτάω εγώ: κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν έχουμε; Από πότε σε μια δημοκρατία είναι ντροπή να ζητείται η επιβολή του νόμου και της τάξης; Δηλαδή η σημερινή καταστροφή της Αθήνας είναι προτιμότερη από την «επιβολή του νόμου και της τάξης»; Αν είναι προτιμότερη, τότε αυτό δεν είναι πολιτική κάλυψη στους καταστροφείς; Και μια και το τελευταίο είναι αδύνατον να αμφισβητηθεί και στην πράξη ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει πολιτειακό θέμα χωρίς ντροπές και σούξου μούξου, ο Τσίπρας, ο Αλαβάνος, ο Δημήτρης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος ή όποιος άλλος μπορεί να πληροφορήσει τον κόσμο τι πολίτευμα γουστάρει το κόμμα και τι μέθοδο σκοπεύει να ακολουθήσει για να το πετύχει; Αν ό,τι ακούγεται ανήκει στην κατηγορία «εορταστικό ψωλοβρόντι», καλή διασκέδαση και κρίμα για τους ανθρώπους που το πληρώνουν. Αν όμως όχι, υπάρχει το Σύνταγμα.
Η τήρηση του ελληνικού Συντάγματος εναπόκειται στη θέληση των Ελλήνων πολιτών. Στην περίπτωση που οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η δημοκρατία καταλύεται, έχουν δικαίωμα να αυτοδικήσουν. Η κατάλυση της δημοκρατίας δεν είναι κάτι το επίσημο. Η χούντα το 1967 υποστήριζε ότι ήταν νόμιμη κυβέρνηση. Αυτοί που την πολέμησαν όσο διαρκούσε, για την κυβέρνηση της χούντας ήταν τρομοκράτες. Με τη μεταπολίτευση έγιναν αντιστασιακοί. Οταν πάμε σε συζητήσεις ότι η ελευθερία του ενός είναι ισχυρότερη από την ελευθερία του άλλου έχουμε αρχίσει να ξεφεύγουμε. Οποιος καταλαβαίνει καταλαβαίνει και αν στη Βουλή υπάρχει κουκούτσι ωριμότητας, για χίλιες κωλοψήφους και δύο κωλοέδρες δεν είναι ανάγκη να γίνεται η Ελλάδα τσίρκο.
Στο επόμενο φύλλο της «SportDay». Ο Διονύσης Ελευθεράτος μιλάει για τα «Ημερολόγια μοτοσικλέτας». «Εγώ και ο Τσε. Πώς του έμαθα ισορροπία».