Aκούγοντας προσεκτικά τόσο τη συνομιλία του κ. Τσίπρα με τον Μιχάλη Λεάνη όσο και αυτή του κ. Βωβού με τον Γιώργο Χελάκη στον αέρα του NovaΣΠΟΡ FM χθες το απόγευμα και με τον κίνδυνο να μου στέλνουν απειλητικές επιστολές όλοι οι κορμοράνοι του πλανήτη για το υπόλοιπο της ζωής μου, νιώθω την ανάγκη να πω τι κατάλαβα:
Πρώτον: το ζουμί της συζήτησης Χελάκη – Βωβού ήταν πως τελικά για όλα φταίει το ελληνικό κράτος, το οποίο δεν έσπευσε να αγοράσει την έκταση και την άφησε στα νύχια μεγαλοεργολάβων. Λες και αν είχε πάει να την αγοράσει το ελληνικό κράτος με τα δικά μας λεφτά, θα λέγαμε όλοι, ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης, «α, τι ωραία που θα πληρώσουμε εμείς από την τσέπη μας το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Τι χαρά!».
Δεύτερον: σε μια χώρα που –είτε το θέλουμε είτε όχι– ζει και αναπνέει με τα καπιταλιστικά ιδεώδη, στην οποία κανένας επιχειρηματίας στο τέλος του χρόνου δεν μοιράζεται τα κέρδη του μαγαζιού του με τους υπαλλήλους του, στην οποία δεν παίρνει το Ανώτατο Σοβιέτ τις κρίσιμες αποφάσεις και κανένας δεν διαμένει σε γκουλάγκ, θεωρείται περίπου ανίερο, ανήθικο και ανεξήγητο να θέλει ένας επιχειρηματίας να βγάλει χρήματα από μια επένδυσή του. Προφανώς ο κύριος Βωβός δεν θέλει να φτιάξει το Mall για να συγχωρεθούν τα πεθαμένα του, αλλά για να βγάλει λεφτά. Από πότε, όμως, αυτό έγινε κατακριτέο; Και γιατί πρέπει να με βρίσκει αντίθετο εμένα, ως κάποιον με πατρικό στου Γκύζη, δυο βήματα από το γήπεδο της Λεωφόρου, που θα γίνει πάρκο και πάρκινγκ, ως Παναθηναϊκό που θα πηγαίνω στο καινούργιο μου «σπίτι» και ως Αθηναίο που θα χαρώ δυο εκτάσεις πρασίνου επιπλέον μέσα στην τσιμεντούπολη, ότι κάποιος θέλει να βγάλει χρήματα;
Τρίτον: κατά διαβολική σύμπτωση, σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας ένα πράγμα, οι άνθρωποι που αντιδρούν στη διπλή ανάπλαση και προσπαθούν να μπλοκάρουν κάθε έργο, όχι μόνο τώρα αλλά εδώ και πολύ καιρό, αυτοί οι 130, 150 ή 200, είναι στην πλειονότητά τους κομματικά στελέχη ή φίλα προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά και το ΠΑΣΟΚ με το ΚΚΕ είναι επίσης αντίθετοι στο εμπορικό κέντρο (το ΚΚΕ και στο γήπεδο), αλλά μπροστάρης εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέμαι λοιπόν: πέραν των συγκεκριμένων ανθρώπων του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου που διαμένουν στη συγκεκριμένη περιοχή, όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής τι είναι; Αδιάφοροι; Αμέτοχοι; Λιγότερο άξιοι να εκφέρουν γνώμη; Ανθρωποι χωρίς κανένα σεβασμό για το περιβάλλον, οι οποίοι παίρνουν ένα αεροζόλ και ψεκάζουν τον ουρανό για να μεγαλώσουν την τρύπα του όζοντος;
Τέταρτον: επειδή ακούγεται συνέχεια η θέση ότι η έκταση της Λεωφόρου δεν ανήκει στον Παναθηναϊκό, άρα δεν μπορεί να δώσει κάτι που δεν είναι δικό του για να πάρει κάτι άλλο ως αντάλλαγμα, μια αφελής ερώτηση: η έκταση του Καραϊσκάκη ανήκε στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό; Ρωτήθηκε ποτέ ο Ερασιτέχνης Εθνικός σχετικά; Ρωτήθηκαν όλοι οι υπόλοιποι, μη ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες και σύλλογοι, οι μη Ολυμπιακοί της περιοχής που είχαν δικαιώματα χρήσης, αν συμφωνούσαν να χαριστεί η έκταση για να επωφεληθεί η συγκεκριμένη ΠΑΕ; Οσο για το άλλο, ότι όποιος θέλει να φτιάξει γήπεδο πάει στην τράπεζα, παίρνει δάνειο και το φτιάχνει, αν δεν κάνω λάθος, κάτι τέτοιο έκανε από πέρυσι η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Ούτε στον φάκελο των Ολυμπιακών έργων έχωσε το νέο γήπεδο, ούτε των Μεσογειακών Αγώνων, ούτε πουθενά αλλού.
Πέμπτον: κακώς, κάκιστα κατά τη γνώμη μου, αλλά στην Ελλάδα παραδοσιακά λειτουργούμε με την πατροπαράδοτη μέθοδο του συμψηφισμού. Γουστάρουμε πολύ περισσότερο στο ντέρμπι να δώσει από ένα μουσαντέ πέναλτι ο διαιτητής σε κάθε ομάδα, παρά να δώσει μόνο το ένα. Ετσι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι στο τέλος δεν αδικήθηκε κανείς, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι είχαμε δύο σοβαρά λάθη στον τελικό λογαριασμό αντί για ένα. Διότι έτσι στα μάτια μας ο ρέφερι είναι απλώς ανίκανος και όχι στημένος. Το αυτό ισχύει και για το γήπεδο: αν θεωρήσουμε ότι κακώς παραχωρήθηκε η έκταση στον Ολυμπιακό απαιτούμε να γίνει το ίδιο και για τον Παναθηναϊκό. Και να ισχύσουν οι νόμοι, αφού τακτοποιηθούν και οι δύο «μεγάλοι». Λάθος τρόπος σκέψης, αλλά πολύ πιο βολικός ή εφικτός από το να γκρεμιστεί αύριο το Καραϊσκάκη και να ξεκινήσουμε την κουβέντα για τα δύο γήπεδα από μηδενική βάση.