Αλλιώς δεν μας τα έλεγε ο κ. εκπρόσωπος;

Θυμάστε, αλήθεια, την πρώτη εκδοχή; «Δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο, αλλά καταστροφική μανία ορισμένων συντονισμένων ομάδων». Τάδε έφη κυβερνητικός εκπρόσωπος πριν από κάμποσες ημέρες. Νεότερη εκδοχή διατύπωσε η Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας στο γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ».

Τι είπε μεταξύ άλλων η υπουργός Εξωτερικών; Οτι οι «δύσκολοι οικονομικά καιροί» καθιστούν τη νεολαία περισσότερο ανασφαλή κι αυξάνουν τη δυσφορία της έναντι του κράτους. Oτι «η νεολαία αντέδρασε». Oτι «τέτοια επεισόδια έχουν συμβεί και σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις». Oτι οι κινητοποιήσεις είναι μαζικές, διότι τις τροφοδοτεί η αντίδραση σε βάρος των μεταρρυθμίσεων –έτσι αποκαλούνται οι απανωτές ιδιωτικοποιήσεις στην κυβερνητική ορολογία. «Αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος για τις διαμαρτυρίες, γι' αυτό και η δυσαρεστημένη νεολαία συντάχθηκε ξαφνικά με τους αυτόνομους».

Ερώτημα... αυτόνομο, αυτοτελές και ρητορικό: πώς στην ευχή συμβιβάζονται όλα αυτά με την πρώτη περισπούδαστη κυβερνητική γνωμάτευση περί ανύπαρκτου κοινωνικού φαινομένου; Πρόκειται για τη διαφορά ανάμεσα στο «παριστάνουμε τους χαζούς» και στο «εντάξει, μη νομίζετε πως είμαστε όσο χαζοί δείχνουμε». O,τι είναι ζόρικο και διαρκεί, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις κινητοποιήσεις αυτής της περιόδου, σε αναγκάζει να εκστομίζεις ψήγματα αλήθειας.

Η άλλη μεγάλη αλήθεια είναι πως χορτάσαΜΜΕ από οιμωγές εθνικού... περιεχομένου. «Γινόμαστε διεθνώς ρεζίλι». «Τα ξένα Μέσα Ενημέρωσης μας χλευάζουν», «μας εκθέτουν». Οι περισσότερες από τις τελευταίες δέκα ημέρες κύλησαν «παρέα» με τέτοια εγχώρια δημοσιογραφικά φληναφήματα. Τώρα τι να πρωτοθαυμάσεις; Την ανοησία, τον επαρχιωτισμό ή τη θαυματουργή ιδιότητα του πρώτου και τρίτου πληθυντικού προσώπου; «Εμείς γινόμαστε ρεζίλι», «αυτοί μας χλευάζουν». Με το «εμείς» και το «αυτοί» να φτιάχνουν τεχνητές ομοιομορφίες.

Ευτυχώς, δεν είμαστε -ούτε είναι- όλοι ίδιοι. Ευτυχέστερα, οι περισσότερες αναλύσεις των ξένων ΜΜΕ ήταν απαλλαγμένες από το σύνδρομο της καθεστωτικής γεροντοκόρης που ανθεί στα καθ' ημάς. Δεν αποδείχθηκαν επιδερμικές. Δεν έβλεπαν μόνο ή κυρίως σπασμένες βιτρίνες. Στην πλειονότητά τους τα ξένα ΜΜΕ διέγνωσαν και ερμήνευσαν το «μπούχτισμα» που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία και νεολαία, ανιχνεύοντας ομοιότητες με τα της Ευρώπης. Ομοιότητες –μεγάλες ή μικρές- που αφορούν κοινωνικές συνθήκες όχι τις «κατά συνθήκη» γελοίες «εξηγήσεις» περί «ακραίων ομάδων».

Τέτοιες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις έκαναν οι «Μοντ», «Νουβέλ Ομπζερβατέρ», «Ρεπούμπλικα», «Ντι Τσάιτ», «Ελ Παΐς», κ.λπ., κ.λπ. Η ισπανική «Ελ Παΐς», μάλιστα, προέβλεψε: «Ο χειμώνας της δυσαρέσκειας εκδηλώθηκε νωρίς στην Ελλάδα, πιθανόν όμως να καταφθάνει και σε άλλες μεσογειακές χώρες». Η συντηρητική «Παριζιάν» έγραψε ότι ο Σαρκοζί ανησυχεί πολύ μην τυχόν και «εξαχθεί» η εξέγερση α λα ελληνικά. Η «Ντι Τσάιτ» εκτιμά πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και στη Γερμανία. Σιγά, ρε παιδιά, σιγά. Είτε κάνουμε τελικώς εξαγωγές κινητοποιήσεων –έτσι, για να ισοσκελιστεί η μείωση στις εξαγωγές ελληνικών προϊόντων- είτε όχι, το δράμα του Πανούτσου δεν το σκέφτεστε; Σε πόσες πύλες του «Ελ. Βενιζέλος» να προλάβει να στηθεί ο έρμος, με το πρόσωπο καλυμμένο και με το μάτι γαρίδα, μετρώντας Ελληνες «ταραξίες του Τσίπρα» που τραβούν κατά την Εσπερία;

Ποιον ρεζιλεύουν όλες αυτές οι επισημάνσεις των ξένων ΜΜΕ; Κανέναν, εκτός από τις εγχώριες Μαρίες Αντουανέτες που τα έβλεπαν όλα «Ο.Κ.». Αν πειράχτηκαν, ξύδι. Ας επιστρέψουμε, όμως, στα ελληνικά ΜΜΕ: δεν είναι απύθμενα ανόητο να μιλάς για διεθνή διασυρμό της χώρας (σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου), την ώρα που τα ίδια τα ρεπορτάζ σου καταγράφουν ανησυχίες ξένων ηγετών –όπως του Σαρκοζί- και ξένων ελίτ; Μπορεί κανείς να θεωρεί κάτι γελοίο, άξιο χλευασμού και ταυτοχρόνως να σκέφτεται μήπως αυτό «φυτρώσει» και στα δικά του χωράφια; Οχι, εκτός εάν θεωρεί την ίδια την κοινωνία του γελοία, καθυστερημένη. Αν συμβαίνει αυτό, τότε είμαστε όλοι οι Ευρωπαίοι γελοίοι, καθυστερημένοι, οπότε γιατί να χολοσκάμε; Ποιος θα μας κακολογήσει;

Πόση άγνοια, υποκρισία ή ηλιθιότητα διέπουν την ιδέα ότι ο κόσμος στη Γαλλία (ειδικά σε αυτή!), την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία δεν έχει δει κατά καιρούς στα μέρη του ανάλογες «εκρήξεις»; Είναι σαν να λέει κάποιος ότι οι κάτοικοι της οδού Δροσοπούλου ακούν ήχους κλάξον και τρομάζουν. Να δείτε, όμως, τρομάρα που θα πάρει ένας άθλιος αρθρογράφος της «Μοντ» με το εξώδικο που του ετοιμάζει ο Πανούτσος. Περισσότερα αύριο.

ΥΓ1.: Aύριο ολίγα περί βίας και πολλά για τον ρου της ιστορίας. Αυτόν που άλλαξε όταν ο Αντώνης έφαγε στο σπίτι του Λεωνίδα.

ΥΓ2.: Μολονότι οι οικονομικές και εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις» προκαλούν τόσες αντιδράσεις, η κυβέρνηση θα επιμείνει. Αυτό είπε η Ντόρα Μπακογιάννη στο «Σπίγκελ». Αντε να δούμε τι θα σπάσει πρώτο. Το κεφάλι τους ή ο τοίχος;