Η σιωπηρή απαξίωση ενός μονάρχη

Δεν κρύβω ότι χαίρομαι για την αποχώρηση του Βασίλη Γκαγκάτση από την ΕΠΟ. Χαίρομαι και για τον ίδιο, γιατί θα πάει σπίτι του να ξεκουραστεί και να ασχοληθεί με τον δικαστικό Γολγοθά που τον περιμένει, αλλά χαίρομαι και για το ελληνικό ποδόσφαιρο, που έχει πραγματικά την ευκαιρία να γυρίσει σελίδα. Δεν είναι τέλος εποχής η φυγή του Γκαγκάτση. Το αληθινό τέλος εποχής θα έρθει όταν αλλάξουν οι αντιλήψεις. Η φυγή του Γκαγκάτση βοηθάει σε αυτό. Αφήνει μια κάποια ελπίδα.

Δεν σας έχω γράψει ποτέ για τη δικαστική διαμάχη μου με τον τέως πρόεδρο της ΕΠΟ διότι δεν υπήρχε λόγος. Θέλω να σας πω δυο πράγματα τώρα, που ο άνθρωπος έφυγε, για να τον καταλάβετε καλύτερα. Του Γκαγκάτση του έχω γράψει χρόνια τώρα φοβερά πράγματα, όπως έχω γράψει παλιότερα και για τον Θωμά, τον Βίκτωρα, τον Κανελλόπουλο και πολλούς άλλους που αναμείχτηκαν στη θεσμική διοίκηση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στον Γκαγκάτση έχω γράψει ότι ξημεροβραδιαζόταν στην «παράγκα» για χρόνια, ότι ποτέ επί των ημερών του δεν βγήκε πόρισμα για την ιστορία των κασετών που ακούσαμε στη «Ζούγκλα» του Μάκη, ότι πάντα ήθελε να έχει τον τελικό λόγο στις επιλογές των αρχιδιαιτητών, ότι με την πολιτική επιδίωξη του αυτοδιοίκητου θα βουλιάξει την Ομοσπονδία στα χρέη, ότι είναι λάθος του που βλέπει τα ματς του Ολυμπιακού από τη σουίτα του Κόκκαλη, διότι αυτό προκαλεί εντάσεις σε ένα έτσι κι αλλιώς δηλητηριασμένο πρωτάθλημα. Εχω γράψει πως στενοί συνεργάτες του λένε ότι το fax με τους ορισμούς των διαιτητών περνάει από τα χέρια του κάθε Τρίτη, ότι στις επιτροπές εμφανίζονται γνωστοί του, ότι έχει πει σε συνεργάτες του πως αν δεν κάνεις νταραβέρι για τη διαιτησία με τις ενώσεις δεν εκλέγεσαι σύμβουλος, ότι δεν πήγε ποτέ, ως όφειλε, στην Εισαγγελία για να καταγγείλει με στοιχεία ποιος πριν από δύο χρόνια έκανε διάρρηξη στο γραφείο του Ψυχομάνη, ότι όταν εγώ πήγα στην Εισαγγελία με ρωτούσαν για τους κουμπάρους του και αν όντως σε γνωστό καφενείο της Σαλονίκης γίνονταν γνωστά από συζητήσεις φίλων του τα αποτελέσματα του πρωταθλήματος της Β' Εθνικής πριν γίνουν τα ματς. Του 'χω γράψει αυτά και πολλά χειρότερα, για τα οποία ουδέποτε μου έκανε αγωγή ή μήνυση, παρά τις απειλές.

Διαμάχη

Στην αγωγή που μου έκανε με κατηγόρησε για ασημαντότητες. Ισχυριζόταν ότι έθιξα την επαγγελματική του υπόσταση όταν έγραψα πως πήγε κάποτε σε μια εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ φορώντας ένα μπλουζάκι που έγραφε ότι είναι «Ο βασιλιάς της Ευρώπης» -ήταν μετά την κατάκτηση του Euro. Θεωρούσε προσβλητική την επισήμανση ότι οι υπάλληλοι της ΕΠΟ δεν πληρώνονται στην ώρα τους και υποστήριζε ότι δεν ορίζει αυτός τις επιτροπές, αλλά το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, λες και δεν ήταν ο αποκλειστικός εισηγητής χρόνια τώρα. Γράφει στο καταγγελτικό του υπόμνημα ότι ποτέ η πολιτεία δεν του δημιούργησε πρόβλημα (!) και ότι ποτέ δεν απείλησε ότι θα ζητήσει τη βοήθεια της FIFA! Τέλος, αναφέρει ότι δεν έχει ανοικτά δικαστικά μέτωπα -κι εδώ πραγματικά γελάμε! Τα ίδια είχε πει στο δικαστήριο (στο οποίο ουδέποτε πήγα) και ο βασικός μάρτυράς του, ο Γιάννης ο Δεσσύλας, ιδιοκτήτης μιας καφετέριας στη Νέα Σμύρνη. Ο Δεσσύλας, μάλιστα, δεν θυμόταν αν οι ελληνικές ομάδες μπήκαν στο Στοίχημα -το 'πε στο δικαστήριο. Δεν τον κακίζω ούτε αυτόν ούτε τον Γκαγκάτση: στον πανικό της αμηχανίας του ο καθένας λέει πολλά. Επειδή, άλλωστε, η υπόθεση ακόμα εκκρεμεί, θα χαρώ να τους ξανακούσω. Οπως θα περιμένω να δω αν θα στηρίξει την απίστευτα επιπόλαιη δικαστική διαμάχη του με την ΑΕΚ: επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω.

Εκδηλη

Ξέρετε γιατί μου 'κανε αγωγή για ασημαντότητες; Διότι για τα σημαντικά δεν μπορούσε να πει τίποτα: αυτό σε όλο το διάστημα της θητείας του ήταν το πρόβλημα. Σήμερα η Ομοσπονδία εμφανίζει ένα παθητικό που δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου: μόνο για να καλύψει οφειλές προς τις ενώσεις λείπουν 45 εκατομμύρια ευρώ! Επίσης, έχει πουλήσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων της Εθνικής μέχρι το 2014 και περιμένει πορίσματα του ΣΔΟΕ που εκκρεμούν στην Εφορία Νέας Σμύρνης. Το χειρότερο είναι ότι η απαξίωσή της από τους φιλάθλους έχει κάνει όλα αυτά να μοιάζουν ανόητα: πρόκειται για τις συνέπειες που πληρώνει όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο στη βάση ενός απόλυτου τίποτα! Ποιος είναι ευχαριστημένος με τα πεπραγμένα της; Οι χρεοκοπημένες ενώσεις; Οι ΠΑΕ, που υποπτεύονται η μία την άλλη με τη δεδομένη αντίληψη ότι οι σχέσεις με την ΕΠΟ παίζουν ρόλο; Οι φίλαθλοι έστω; Ή μήπως νομίζετε οι διαιτητές, που κάθε Κυριακή προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες; Κανείς δεν είναι -πέρα από μερικούς που με την κατάσταση είχαν βρει την υγειά τους, δηλαδή κάποιον να ακούει τον πόνο τους. Κι αυτοί, όμως, σιωπούν. Ο Γκαγκάτσης ανακοίνωσε ότι φεύγει πριν από ένα μήνα και κανείς από αυτούς που τον στήριξαν τόσο καιρό δεν βγήκε να του πει «μείνε». Κι αυτό είναι αληθινά κρίμα για τον άνθρωπο που βοήθησε πολύ κόσμο καταστρέφοντας και τη δημόσια εικόνα του και την υστεροφημία του. Κάποτε τον έκραζαν με το κύπελλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Ε, η απαξίωση της σιωπής είναι χειρότερη!

Πολλά

Τι θα αλλάξει από εδώ και πέρα; Πολλά και τίποτα. Οι εχθροί του Γκαγκάτση δεν μου προκύπτει ότι τον έφαγαν κι αυτό είναι θετικό, διότι δεν έρχεται ένα νέο σύστημα να καταλάβει τις θέσεις. Νομίζω ότι με τον καιρό θα αλλάξουν πολλά -αλλά με τον καιρό. Για την ώρα του εύχομαι να μείνει μακριά από το ποδόσφαιρο, διότι θα καταλάβει πόσο σκληροί μπορούν να γίνουν μαζί του όσοι τον βρουν στο ξέφωτο, άοπλο από την εξουσία του. Ας ρωτήσει τον Θωμά ή τον Βίκτωρα να του το πουν. Και με τους δύο μάλλον μιλάει…

Προτάσεις

Eν τω μεταξύ, το ΠΑΣΟΚ σιωπά. Το ΚΚΕ έχει το θάρρος να εξηγεί τις θέσεις του, ο Καρατζαφέρης μάζεψε τους βουλευτές του, αλλά ο ίδιος δίνει γραμμή, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει στα ΜΜΕ διαδηλώσεις ευαισθησίας, η κυβέρνηση αρχίζει σιγά σιγά να προσπαθεί να δικαιολογηθεί και το ΠΑΣΟΚ τσιμουδιά. Είδα την εκδήλωση με τα κεριά στο Περιστέρι υπέρ της ανάπαυσης της ψυχής του παιδιού. Ωραία εικόνα, αλλά πολύ μακριά από αυτό που είναι η τρέχουσα ανάγκη, δηλαδή η ανάγκη για πολιτική.

Μετά το πλιάτσικο της Δευτέρας γίνεται μια γενναία προσπάθεια από όσους την αναστάτωση την ονομάζουν κοινωνική εξέγερση να δοθεί στο χάος των ημερών πολιτικό περιεχόμενο. Χθες κάποιοι φοιτητές ξαναθυμήθηκαν την αναγνώριση των κολεγίων και θα κάνουν, λέει, καταλήψεις για να πάρει πίσω η κυβέρνηση κάθε άρθρο που αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα και τις δομές του -βρήκαμε κάτι να λέμε. Κάτι θα βρεθεί και για να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι μαθητές επιτίθενται σε αστυνομικά τμήματα: κάποιος θα βρει ένα ποιηματάκι για να το λένε μπροστά στις κάμερες τα αμήχανα 15χρονα, που για την ώρα απλώς παραληρούν, μιλώντας για όνειρα, μέλλον, οράματα που δεν έχουν κ.λπ. Ομως το θέμα δεν είναι να ψάξουμε ποιηματάκια, αυτά ας τα κάνουν οι πολιτικάντηδες, που ισχυρίζονται ότι αφουγκράζονται τα παιδιά που επαναστατούν. Ο σκοπός είναι να βρούμε τη χαμένη μας όρεξη για προτάσεις, παρεμβάσεις και πολιτική. Αλλιώς θα μείνει η εντύπωση ότι πολιτική είναι, όπως λένε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τράγκας (να χαρώ συνύπαρξη!), η αγωνία των παιδιών.

Το ΠΑΣΟΚ έχει ευθύνη να πάρει θέση για το αύριο. Οι δημοσκοπήσεις το φέρνανε πέντε μονάδες μπροστά και όσο κι αν τα πολιτικά δεκανίκια της κυβέρνησης προσπαθούν να γλιτώσουν από το Βατοπέδι, οι τάσεις έχουν διαμορφωθεί: το θέμα είναι τι θα την κάνει την επερχόμενη εξουσία μπροστά σε ένα τέτοιο σκηνικό θλίψης και μιζέριας που έχει διαμορφωθεί. Η εξουσία για την εξουσία δεν έχει νόημα, πόσω μάλλον όταν ο αντίπαλος αυτή τη φορά είναι ο μηδενισμός, η διάλυση, η απόλυτη έκπτωση των αξιών, το εμπόριο των κοινωνικών προβλημάτων. Το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για πολλά από τα χάλια που ζούμε και στην πραγματικότητα μόνο αυτό μπορεί να ορίσει το παιχνίδι με κανόνες πολιτικής, δηλαδή με σαφείς προτάσεις. Οι άλλοι δεν θέλουν να κυβερνήσουν και κρύβονται ή απλώς δεν μπορούν. Αϊντε να σας δω…

Για προφανείς λόγους…

Θυμίζω ότι στις 25 Νοεμβρίου η «SportDay» με σχετικό πρωτοσέλιδο έκανε γνωστή την αποχώρηση του Γκαγκάτση. Την ίδια μέρα, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, ο νυν πρόεδρος, Βασίλης Χατζηαποστόλου, διέψευδε το γεγονός, δηλώνοντας ότι «κάποια στιγμή θα αποχωρήσει ο πρόεδρος, όχι όμως τώρα. (…) Το θεωρώ δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα αποχωρήσει ο κύριος Γκαγκάτσης. Μέσα στη σκέψη του είναι να φύγει κάποια στιγμή. Το σωστό τάιμινγκ θα το αποφασίσει αυτός. Πάντως, δεν φεύγει τώρα, ούτε στο επόμενο συμβούλιο».

Δεν το 'βαλα για να εκθέσω τον άνθρωπο, αλλά για να κάνω σαφές ότι μέχρι τις 24 Ιανουαρίου, που θα είναι πρόεδρος, για προφανείς λόγους δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά…