Παρά τις δεήσεις μου, τα ξόρκια και τις μαγικές συνταγές που χρησιμοποίησα, δεν κατάφερα να αλλάξω τα γραμμένα. Εφτασε, λατρεμένε αναγνώστη, η μέρα η οποία δεν ήθελα ποτέ να ξημερώσει. Μουδιάζει το χέρι μου και μόνο που το γράφω. Εγώ δεν έχασα πρόεδρο, dear. Μάλαμα έχασα. Τι θα απογίνω τώρα ο έρμος χωρίς τον Βασιλάκη μου στον πρωθυπουργικό θώκο της ΕΠΟ;
Ενώ είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου προσπαθώντας να βρω με ποιον τρόπο θα ξεπεράσω την κατάθλιψη, στην οποία είναι βέβαιο ότι θα πέσω μετά την παραίτηση του αγοριού μου, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει Θεός. Ενα θαύμα συνέβη ξαφνικά. Πήρα στα χέρια μου την «Ωρα των Σπορ» και με το θέαμα που αντίκρισα ξεχάστηκα. Τα μαύρα σύννεφα τα οποία με είχαν περικυκλώσει διαλύθηκαν μονομιάς.
Η καλή εφημερίδα, κεχαριτωμένε, διαφήμιζε τόσο στο πρωτοσέλιδο όσο και στο οπισθόφυλλό της μια «Σούπερ προσφορά», που «έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα το Σάββατο». Αναφέρεται σε ένα cd, το οποίο περιέχει, όπως διαβάζω, τραγούδια της «κιτρινόμαυρης» εξέδρας (τα οποία ερμηνεύει ο καλλιτέχνης «Ψευδοκράτορας») του στυλ «ΑΕΚ, πριγκιπέσα», «Ιδανικό και Πιστεύω», «Ντροπή» κ.ά. Πρόκειται για ζωντανή ηχογράφηση, η οποία δεν έγινε στο «REX», όπως μπορεί αφελώς να πιστεύεις, πεζέ αναγνώστη, αλλά στο «καμίνι» του Σπόρτιγκ. Προβληματίστηκα βέβαια για το αν το cd θα δοθεί μαζί με την εφημερίδα ή αν η «Ωρα των Σπορ» απλώς διαφήμιζε την κυκλοφορία του. Ομως μπρος στην τέχνη τι είναι ο δικός μου πόνος;
Η συγκίνησή μου κορυφώθηκε όταν η θεία Λουκρητία –φανατική συλλέκτης τέτοιων αριστουργημάτων– με ενημέρωσε ότι είχε στην κατοχή της το πρώτο cd της σειράς με τραγούδια της ΑΕΚ. Η θεία με έβαλε να ακούσω κλασικά κομμάτια, όπως το «ΑΕΚ, ΑΕΚ, ΑΕΚ», «Είσαστε οι Αετοί», «ΑΕΚ, έχεις λεβέντες», όμως το καλύτερο μου το κράταγε για το τέλος. Σε αυτό το (πρώτο) cd υπήρχαν και τρία bonus tracks, ένα εκ των οποίων είναι του αγαπημένου μου Κώστα Πισίνα.
Επειδή προφανώς αγνοείς την ιστορία της χώρας σου, sugar, και δεν ξέρεις ποιος είναι ο Κώστας Πισίνας, επίτρεψέ μου να σου δώσω δυο-τρεις πληροφορίες γι' αυτόν, τις οποίες οφείλεις να φυλάξεις στην καρδιά σου σαν θησαυρό και οδηγό για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ο Κώστας, εκτός απ' το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, έμεινε στην ιστορία και για την ατίθαση χαίτη του, η οποία θυμίζει λίγο εκείνη του Νίκου Τσιαντάκη. Είναι πολύ πιθανόν ο Νικόλας να υιοθέτησε τη συγκεκριμένη κόμη, όχι από άποψη, αλλά επειδή ήθελε να μοιάσει στον Πισίνα, όμως στην πορεία η χαίτη του μαθητή ξεπέρασε αυτή του δασκάλου. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες...
Πριν από πολλά χρόνια θυμάμαι ότι ο θείος Αμάραντος με είχε πάει σε ένα πανηγύρι που γινόταν στον Μαραθώνα, για να ακούσω τον λατρεμένο Πισίνα, μπας και ξεπεράσω το κόλλημα που είχα με τον Νταλάρα. Οταν ήμουν μικρός, βλέπεις, δεν σταματούσα να κλαίω και δεν έτρωγα το φαΐ μου αν δεν άκουγα πρώτα ένα τραγούδι του Γιώργου. Ο θείος φοβήθηκε ότι αν ξεκινήσω από νωρίς τον Νταλάρα μπορεί να καθυστερήσει η ανάπτυξή μου και με πήγε στον Πισίνα για να διευρύνω την γκάμα των ακουσμάτων μου.
Σαν και τώρα θυμάμαι τα αρβανίτικα και μερακλίδικα τραγούδια που είχε ερμηνεύσει ο Κώστας και με είχαν ξετρελάνει. Αν έπρεπε να επιλέξω το Τop 3 του Πισίνα, με μεγάλη δυσκολία είναι αλήθεια, θα ξεχώριζα τα «Λεβεντονιός είναι ο χορός», «Βάιζ ζα τα βε γκα στάνι» και «Τιρί τιτί κλαρίνα τ». Αχ, ωραίες εποχές, πολυαγαπημένε.
Με μισή καρδιά περνώ στο επόμενο θέμα, επειδή πιστεύω ότι πρέπει να μάθεις τις εξελίξεις στο θέμα της ανανέωσης του συμβολαίου του Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο γοητευτικός Ισπανός, dear, μέχρι πρότινος σκεφτόταν αν θα έπρεπε να απαντήσει καταφατικά σε μια ενδεχόμενη πρόταση από πλευράς σωκρατικού για επέκταση του συμβολαίου του, επειδή η σύζυγός του δίσταζε να έρθει στη χώρα μας για μόνιμη εγκατάσταση. Φαίνεται, όμως, πως το πρόβλημα ξεπεράστηκε και η σύζυγος είπε το πολυπόθητο «ναι» χάρη στα παραδοσιακά προϊόντα της μαμάς Ελλάδας.
Διαβάζω στον «Πρωταθλητή» και τον «Κύριο Πρόεδρο» το σχετικό ρεπορτάζ: «Κύριε πρόεδρε, σας έχω αποκλειστικές πληροφορίες από το ταξιδάκι του Ερνέστο Βαλβέρδε και της συζύγου του στους Δελφούς. Μετά την επίσκεψη στο Μαντείο το ζευγάρι πήγε να τσιμπήσει κάτι σε παραδοσιακή ψησταριά της περιοχής».
Μάλλον το ευτυχισμένο ζευγάρι θα είχε πληροφορηθεί για τα έργα και τις ημέρες της Πυθίας και έσπευσε σε αυτή για μια συμβουλή. Φαίνεται ότι ο Σάββας ξέχασε να πει στον Ερνέστο και τη σύζυγό του ότι η Πυθία έχει κρεμάσει προ πολλού τα μαγικά φύλλα της και έτσι πήγε τσάμπα το ταξίδι. Αφού το αρχικό σχέδιο «ναυάγησε», τα χρυσά μου πέρασαν στο Plan B. Αποφάσισαν να συζητήσουν μεταξύ τυρού και αχλαδιού το θέμα, μήπως βγάλουν μόνοι τους μια άκρη. Σοφή επιλογή...
Συνεχίζει ο «Κύριος Πρόεδρος»: «Εκεί λοιπόν που... έσκιζαν κάτι κοντοσούβλια και κάτι κοκορέτσια, ο Ερνέστο είπε στη σύζυγό του: "Βλέπεις τι χάνεις που δεν έρχεσαι και εσύ στην Ελλάδα;"». Μα τι ρομαντικό αγόρι που είναι αυτός ο Βαλβέρδε... Και τι ανοιχτοχέρης. Mon Dieu, άλλοι όταν θέλουν να καλοπιάσουν τη σύντροφό τους τρέχουν στον Καίσαρη για κάνα μονόπετρο και άλλοι «καθαρίζουν» με μια βόλτα μέχρι του «Μπαϊρακτάρη» και ένα σουβλάκι σαν αυτό της φωτογραφίας. Τελικά είναι αλήθεια. Δεν μετράει το δώρο, αλλά η σκέψη. Συγκλονίζομαι...
Σε έκοψα πάνω στο καλύτερο, όμως. Διάβασε και τι έγινε στο τέλος: «Εκείνη έβαλε στο στόμα της λίγο κοκορέτσι και ύστερα από λίγο είπε στον σύζυγό της το πολυπόθητο "ναι". Λουκούμι ήταν το διαβολεμένο». Τρέμω στην ιδέα για το τι θα συνέβαινε αν η σύζυγος του Βαλβέρδε έβαζε στο στόμα της και λίγο σπληνάντερο. Οχι μόνο θα δεχόταν να έρθει στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση, αλλά μπορεί να ζητούσε απ' τον Ερνέστο να νοικιάσουν και σπίτι δίπλα στα «Βλάχικα», για να μπορεί να απολαμβάνει καθημερινά τους αγαπημένους της μεζέδες. Είναι να μην τάξεις στον άγιο λιβάνι και στη γυναίκα κοκορέτσι. Καλά ξεμπερδέματα μετά...
Ντέμη Μουρ
Καλός και ο Κιντής, δεν λέω, αλλά για τη θέση του προέδρου της ΑΕΚ θα προτιμούσα ένα πιο λαμπερό πρόσωπο. Η Ντέμη Μουρ νομίζω ότι είναι η πλέον κατάλληλη για να αναλάβει την προεδρία της ομάδας. Διαθέτει την αύρα μιας σταρ του Χόλιγουντ και είναι βέβαιο ότι μέχρι και τον Χατζηχρήστο θα μπορούσε να κουμαντάρει. Πρόκειται για original θεά...