Ο τρόπος με τον οποίο άρχισε το ματς ο Σχορτσανίτης δείχνει πόσο πολύ επηρεάζει το προφίλ του Ολυμπιακού. Ο τρόπος με τον οποίο παίζει σε όλο το ματς ο Πέκοβιτς δεν δείχνει μόνο το μεγαλείο του ταλέντου του νεαρού Μαυροβούνιου, αλλά και την ισχύ του λάθους του Ελληνα σέντερ-μπετονιέρα. Ιδια κυβικά, το ίδιο μπασκετικοί παίκτες. Ο ένας αρκέστηκε σε μια δυνατή αρχή, ο άλλος έκανε ό,τι ήθελε τους αντίπαλους ψηλούς. Βλέπετε, ο Σοφοκλής έχει κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να μην παίξει ποτέ σύμφωνα με τις δυνατότητές του.
Αλλη σύγκριση η οποία ευνοείται από την εικόνα του ματς. Ξεχασμένος στη Μόσχα ο Παπαλουκάς, γεννημένος νικητής στα ντέρμπι ο Διαμαντίδης. Τα εκατομμύρια του «ερυθρόλευκου» ρόστερ μοιάζουν ελάχιστα, όταν ο μαέστρος πετάει την μπαγκέτα του. Ακόμα και όταν ο Χαλπερίν σκοράρει από όλες τις θέσεις, σε όλο το ματς. Το ίδιο έκανε και απέναντι ο Νίκολας, αλλά δεν φάνηκε τόσο, διότι έβαζαν κι άλλοι. Κυρίως, όταν χρειάστηκε, έβαλε αρκετούς και ο «πράσινος» μαέστρος.
Στον πάγκο, ο Γιαννάκης μάλλον έμεινε στα καφριλίκια μερίδας «πράσινων» οπαδών στο ημίχρονο. Δεν εξηγείται διαφορετικά η άρνησή του να προσπαθήσει να αλλάξει το ματς στο κρίσιμο τρίτο δεκάλεπτο. Εκεί έχασε το ματς ο Ολυμπιακός (οριστικά), με τον προπονητή του να μοιάζει εντελώς αποσυντονισμένος.
Πριν από το ματς λέγαμε ότι αν νικήσει ο Ολυμπιακός, θα είναι πολύ δύσκολο για τον Παναθηναϊκό να γυρίσει από μειονέκτημα δύο βαθμών. Λέγαμε ότι αν νικήσει ο Παναθηναϊκός, δεν θα έχει επηρεαστεί σφοδρά η τελική κατάταξη της Α1, άρα και το πλεονέκτημα της έδρας, εν όψει πλέι οφ. Ο Παναθηναϊκός πήρε το ματς, αλλά δεν διατήρησε μόνο το δικαίωμα να λέει πως μπορεί και φέτος να τερματίσει πρώτος. Με το χθεσινό +17 ο πρωταθλητής χαστούκισε τον «αιώνιο» αντίπαλό του, δηλώνοντας με τον πιο σαφή τρόπο πως δεν φτάνουν τα εκατομμύρια για να διώξεις από τον θρόνο του έναν αληθινό βασιλιά.