Η δικαίωση, η ανάγκη, η προδοσία

Γιατί ο Ντούσαν Μπάγεβιτς επιστρέφει στην ΑΕΚ έπειτα από τις περιπέτειες που είχε με τους οπαδούς της πριν από πέντε χρόνια, αλλά και έπειτα από τα προβλήματα που είχε με οργανωμένους οπαδούς τόσο στον Ολυμπιακό όσο και στον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου; Θυμίζω ότι και στις τρεις αυτές περιπέτειες το τέλος ήταν ίδιο: ο Ντούσαν παραιτήθηκε, μολονότι τα αγωνιστικά αποτελέσματα του έδιναν δίκιο. Οταν δεν τον έσωσαν ούτε τα αποτελέσματα, τι άραγε τον κάνει να πιστεύει ότι στην ΑΕΚ αυτή τη φορά τα πράγματα θα πάνε καλά;

Ο Μπάγεβιτς βλέπει την επιστροφή του στην ΑΕΚ ως ένα είδος προσωπικής δικαίωσης: σε αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Προσπαθώντας να καταλάβω τι τον σπρώχνει σε μια τέτοιου είδους περιπέτεια, ομολογώ ότι δυσκολεύομαι. Αν ήταν άνεργος για χρόνια, θα έλεγα ότι η ανάγκη του να ξαναβρεθεί στο κέντρο της προσοχής είναι από μόνη της τεράστιο κίνητρο –όμως ο Μπάγεβιτς είναι διαρκώς στην επικαιρότητα. Αν προερχόταν από μια αποτυχία, θα καταλάβαινα ότι η επιθυμία του να σβήσει μονοκονδυλιά ό,τι προηγήθηκε είναι τόσο μεγάλη ώστε το ρίσκο του να είναι λογικό –όμως ο Μπάγεβιτς πέρυσι παρουσίασε τον καλύτερο Αρη της πρόσφατης ποδοσφαιρικής ιστορίας του, οπότε μάλλον ήρεμος με τη συνείδησή του μου μοιάζει. Αν επίσης τα χρήματα ήταν τόσα που δεν μπορούσε να τα αρνηθεί, θα τον καταλάβαινα –όμως στην Τρίπολη μπορεί να του έδιναν και παραπάνω, χωρίς μάλιστα τρομερές απαιτήσεις. Αν κανείς δεν τον έψαχνε, θα μπορούσα να δικαιολογήσω την επιλογή του να επιστρέψει στην «Ενωση» ως μία απόφαση ενός ανασφαλούς ανθρώπου που βλέπει τις μετοχές του να πέφτουν –όμως, μόλις προ λίγων μηνών συζητούσε με τον ΠΑΟ, οπότε προβλήματα προτάσεων δεν είχε. Ο Μπάγεβιτς δουλεύει διαρκώς από το 1986 που ξεκίνησε να κάνει αυτή τη δουλειά. Χορτασμένος είναι και από τίτλους και από χρήματα και από «μπράβο».

Μέτοχοι

Καταλαβαίνω όσους στη διοίκηση της ΑΕΚ ποντάρουν πάνω του χωρίς να συνυπολογίζουν το ρίσκο του εγχειρήματος –δεν τους δικαιολογώ, αλλά τους καταλαβαίνω. Ολοι σχεδόν οι μέτοχοι της ΑΕΚ κάνουν άλλες δουλειές, δεν έχουν χρόνο για την ΑΕΚ, θέλουν να τη βλέπουν να προκόβει στηριζόμενοι σε ικανούς ανθρώπους και ο Μπάγεβιτς είναι αναμφίβολα ικανός. Το μεγάλο ερώτημα δεν είναι γιατί ο Νοτιάς και ο Κανελλόπουλος διάλεξαν τον Μπάγεβιτς (στο μυαλό τους πιστεύουν ότι έκαναν το καλύτερο δυνατό), αλλά πώς ο Μπάγεβιτς είπε το «ναι» όταν τρεις φορές έχει αναμετρηθεί με την εξέδρα (στην ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα) και τρεις φορές έχασε. Είναι προφανές ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μία επιλογή καριέρας, αλλά με μία επιλογή ζωής.

Δικαίωση

Δύο μόνο εξηγήσεις βρήκα όσο και αν προσπάθησα. Η πρώτη είναι ότι ο Μπάγεβιτς θεωρεί την επιστροφή του στην ΑΕΚ ένα είδος προορισμού καριέρας: πιθανότατα εκτιμά ότι στην «Ενωση» κάτι οφείλει και κάτι του οφείλουν. Πολλές φορές γράφτηκαν διάφορα για το πόσο προδομένος ένιωσε ο κόσμος της ΑΕΚ όταν αυτός έφυγε για να πάει στον Ολυμπιακό. Φυσικά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ρωτήσει και για τον ψυχισμό του Ντούσαν, όταν αυτός είδε ολόκληρη τη Φιλαδέλφεια να τον βρίζει στην επιστροφή του. Εκτιμήσαμε όλοι ότι εκείνες οι ακραίες εκφράσεις μίσους προς το πρόσωπό του τον πλήγωσαν και τον εξόργισαν, όμως η ιστορία απέδειξε ότι ο Μπάγεβιτς πιο πολύ και από οργή νιώθει πίκρα. Αυτό που εγώ βλέπω είναι ότι αυτός ο άνθρωπος με το παγωμένο βλέμμα κρύβει πίσω από το προσωπείο τού σκληρού αισθήματα που ταιριάζουν σε ένα σπορ όπως το ποδόσφαιρο και τα οποία μοιάζουμε να τα έχουμε ξεχάσει. Στον αθλητισμό δεν χωράει η οργή και δεν υπάρχει καλύτερη εκδίκηση από την ευτυχία της επιτυχίας. Ο Μπάγεβιτς, όσο και αν φαίνεται παράξενο, ποτέ δεν εξοργίστηκε με τον κόσμο της ΑΕΚ: πάντοτε ένιωθε ότι όποιος τον βρίζει το κάνει γιατί δεν κατάλαβε τα δίκια του. Οι επιστροφές του στο μυαλό του ήταν ένα εκατέρωθεν συγγνώμη: ο Μπάγεβιτς συγχωρεί όσους τον έβρισαν ξεχνώντας όσα έχει κάνει για την ΑΕΚ και συγχρόνως δηλώνοντας διαθέσιμος ζητάει συγγνώμη και ο ίδιος. Δεν υπάρχει τίποτα το εγωιστικό ή το αλαζονικό στην επιλογή του. Υπάρχει μόνο μια βαθιά ανάγκη να κλείσει μια πληγή.

Ανθρωποι

Το δεύτερο που βλέπω και πιστεύω ότι μέτρησε καθοριστικά είναι οι άνθρωποι. Ο Λάκης Νικολάου και ο Στέλιος Μανωλάς είναι άνθρωποι με τους οποίους ο Ντούσαν έχει πολλά κοινά. Ολοι τους αγάπησαν το ποδόσφαιρο της δεκαετίας του '70 και του '80, στο οποίο αυτό που μετρούσε ήταν ο ιδρώτας, η τεχνική, τα προσόντα, τα ψυχικά χαρίσματα και όχι τα μπάτζετ, η επικοινωνία, το σωστό promotion. Τους τρεις τούς συνδέει αυτή τη στιγμή η ίδια διάθεση να αποδείξουν ότι ο δρόμος της επιτυχίας είναι απλός για όσους ξέρουν. Και οι τρεις πιστεύουν ότι ξέρουν πολλά περισσότερα απ' ό,τι ο Νικολαΐδης π.χ.: υποθέτω ότι κατά τη διάρκεια των συζητήσεων κάποιες επικριτικές αναφορές στους προηγούμενους (όχι μόνο στον Ντέμη αλλά και στον Ιβιτς, στον Δώνη κ.ά.) θα τους έφεραν πιο κοντά. Πιστεύω ότι ο έξυπνος Λάκης Νικολάου γνωρίζοντας τον Μπάγεβιτς τον έφερε μπροστά σε μια πρόκληση που δεν μπορούσε να αρνηθεί: υποθέτω ότι αν κάποιον τον ξέρεις τόσα χρόνια, αυτό είναι εύκολο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση κάτι μου λέει πως η κωδικές λέξεις ήταν «ανάγκη» και «προδοσία», ακόμα και αν δεν εκστομίστηκαν ποτέ. Είμαι βέβαιος ότι δεν υπήρξαν παρακάλια στον Ντούσαν: απλώς του εξήγησαν πόσο ανάγκη τον έχει η ΑΕΚ και του έδωσαν να καταλάβει ότι μια άρνηση θα προκαλούσε σε κάποιους ανθρώπους που τον εκτιμούν αποδεδειγμένα μια πίκρα μεγαλύτερη και από αυτή που τους έδωσε το 1996, όταν έφυγε για πρώτη φορά.

Οχι

Ανθρωποι σαν τον Μπάγεβιτς δεν μπορούν να πουν «όχι» σε καμία πρόκληση. Ειδικά όταν τους κάνεις την ερώτηση όπως πρέπει...

Μνήμες Καρεμπέ

Τελικά με πόσες αγωνιστικές είχε τιμωρηθεί ο Καρεμπέ όταν έριξε μπουνιές στον Οκκά και στον Καφέ; Με τέσσερις όπως γράφουν τα σάιτ των οργανωμένων του Ολυμπιακού ή με μία όπως ισχυρίζονται οι του ΠΑΟΚ; Το έψαξα λίγο και βρήκα ότι έχουν και οι δύο δίκιο! Ο Καρεμπέ είχε τιμωρηθεί με τρεις αγωνιστικές για την κόκκινη που είχε αντικρίσει για φάουλ και όχι για την ανάρμοστη συμπεριφορά του. Εκανε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης ο τότε πρόεδρος της Επιτροπής Εφέσεων κ. Χλαμπουτάκης και μετά το σάλο που είχε ξεσπάσει τού έριξαν άλλη μία! Ετσι ο Καρεμπέ είχε τιμωρηθεί με συνολικά τέσσερις, αλλά για τα μπουνίδια ουσιαστικά με μία. Αυτά για την ιστορία και για να επιτρέπονται και κάποιες συγκρίσεις όταν θα βγει η απόφαση για τον Γκαρσία.