Ωρα ν’ αγαπηθούμε...

Εξαλλος είμαι, λατρεμένε αναγνώστη. Πού θα πάει πια αυτή η κατάσταση; Οπως τα βλέπω τα πράγματα, σε κάνα μήνα οι μόνοι που θα αγοράζουν αθλητικές εφημερίδες θα είναι οι ίδιοι οι συντάκτες και το σόι τους (με βαριά καρδιά). Ποιος άλλος πιστεύεις ότι θα ενδιαφέρεται για ένα πρωτάθλημα που θα έχει κριθεί πριν από τα Χριστούγεννα;

Η μόνη λύση είναι να ακολουθήσουν και οι εφημερίδες το παράδειγμα της «Αθλητικής Κυριακής», στην οποία απολαύσαμε μία καταπληκτική συνέντευξη της μητέρας του Ντιόγο, και να ξεκινήσουν τα αφιερώματα στους συγγενείς των παικτών: σε καλοστεκούμενες μανάδες, γοητευτικές εξαδέλφες, απελευθερωμένες κουμπάρες κ.ά.

Να σου πω την αλήθεια, και μένα πιο πολύ θα με τράβαγε ένα ρεπορτάζ για το γενεαλογικό δέντρο του Γκαρσία, προκειμένου να μάθω από πού κληρονόμησε τόση αντρίλα ο χρυσός μου, παρά μια ανάλυση για τον τρόπο παιχνιδιού του ΠΑΟΚ. Γιατί, δηλαδή, υπάρχει περίπτωση, αν εγώ διαβάσω την ανάλυση, να μην πάρει ο σωκρατικός το πρωτάθλημα αέρα (Νικόλα μου) Πατέρα; Οχι, αν υπάρχει, να θυσιαστώ για το καλό της Σούπερ Λίγκας και του ενδιαφέροντος αυτού του πρωταθλήματος…

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι αγαπημένοι μου ήρωες που με τα σχόλιά τους στις εφημερίδες μού δίνουν τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Διάβαζα την κριτική του Γιώργου Δασκαλόπουλου στο «Φως» για τον Κώστα Χαλκιά και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το ποδόσφαιρο είναι σαν τα debate των πολιτικών αρχηγών. Στα οποία, παρ' ότι όλοι παρακολουθούν το ίδιο πράγμα, στο τέλος ο καθένας έχει και μια διαφορετική άποψη για το ποιος ξεχώρισε και για το ποιος έχασε στα σημεία.

Γράφει ο καλός μου για την απόδοση του Χαλκιά στο παιχνίδι του σωκρατικού με τον ΠΑΟΚ: «Σε ένα από τα καλύτερα αγωνιστικά του βράδια είδαμε τον γκολκίπερ της Εθνικής μας ομάδας». Οχι, ρε γαμώτο, έχω συγκλονιστεί. Δηλαδή αν αυτό ήταν το καλύτερο αγωνιστικό βράδυ του Χαλκιά, το χειρότερο πώς θα είναι; Βρε μπας και μπερδεύτηκε το αγόρι μου και νομίζει ότι ο γκολκίπερ της Εθνικής είναι ακόμα ο Νικοπολίδης και κάνει κριτική σε λάθος άνθρωπο; Δεν εξηγείται αλλιώς...

Συνεχίζει ο Δασκαλόπουλος: «Με μοναδική ίσως εξαίρεση τη φάση του δεύτερου γκολ, που εμπιστεύτηκε πιθανά την αντίδραση των στόπερ, δεν αξιολόγησε σωστά την ικανότητα του Ντιόγο και καθυστέρησε χαρακτηριστικά να βγει στη σέντρα του Ντομί, είχε έγκαιρες και σωτήριες επεμβάσεις». Ο Γιώργος είναι εξαιρετικά μεγαλόψυχος, γι' αυτό τον αγαπώ. Γιατί όπως τον είδα εγώ τον Χαλκιά να βγαίνει, δεν μου φάνηκε ότι εμπιστεύτηκε πιθανά την αντίδραση των στόπερ...

Πιο πολύ ότι εμπιστεύτηκε το ένστικτό του που του φώναζε ότι μπάλα είναι το κεφάλι του Ντιόγο και αυτό πρέπει να μπλοκάρει, θα έλεγα. Αλλά δεν το λέω, γιατί στη σημερινή εποχή όσο νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, άλλο τόσο μπάλα μπορεί να είναι και το κεφάλι του Ντιόγο. Θες να τα βάλω και με την Παπαρήγα μήπως;

Ο καλός μου ολοκληρώνει την κριτική του: «Ακόμα και στις εξόδους του, που δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο του, ήταν σχεδόν αλάνθαστος». Mon Dieu, θα τρελαθώ. Δυόμισι μέτρα παλικάρι ο Χαλκιάς και οι έξοδοι δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο του; Και τότε πώς έκανε καριέρα ο γλυκός μου; Λόγω των μοναδικών ρεφλέξ του ή επειδή είναι άψογος με την μπάλα στα πόδια; Μάλλον επειδή ο ακριβός μου Γκόντζος τον θεωρεί καλύτερο τερματοφύλακα από τον Νικοπολίδη και η ευχή του τον ακολουθεί ακόμα. Ετσι είναι αυτά. Παίκτης που γεμίζει το μάτι του Κώστα μου είναι βέβαιο ότι θα σταδιοδρομήσει. Οπως ο Ζουτάουτας, καλή του ώρα εκεί που είναι...

Αλλάζω θέμα και πετάγομαι μέχρι το «Derby» για να εξερευνήσω λίγο τον αθέατο κόσμο του Κώστα Πιτιακούδη. Τι να κάνω, sugar, άλλοι τη βρίσκουν με το «Σκραμπλ», εγώ τη βρίσκω με τον Πιτιακούδη. Σταυρώστε με. Γράφει το αγόρι μου:

«Είναι γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει τραβήξει πολλά τα προηγούμενα χρόνια, λόγω της έντονης αμφισβήτησης των εκάστοτε προπονητών του και την απαξίωσή τους από πολύ νωρίς. Κι αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί με τον Χενκ Τεν Κάτε. Πρέπει να στηριχθεί ο Ολλανδός τεχνικός προκειμένου να φτιάξει την ομάδα όπως ο ίδιος θέλει και έχει στο μυαλό του». Η συγκεκριμένη εισαγωγή με έκανε να πιστέψω ότι ο Κώστας μου θα συνέχιζε με ένα πύρινο κείμενο στο οποίο θα απαριθμούσε τους λόγους για τους οποίους ο Ολλανδός είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου. Καλύτερος ίσως και από τον μεγάλο Πεσέιρο. Φευ. Αλλού το πήγαινε ο χρυσός μου στη συνέχεια:

«Δεν σημαίνει λοιπόν πως όποιος κρίνει καλοπροαίρετα τις επιλογές του αυτόματα του κάνει πόλεμο. Για παράδειγμα, πολλοί είναι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν και αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν ο κορυφαίος πέρυσι αμυντικός χαφ του πρωταθλήματος, ο Μαρτσέλο Μάτος, να μην αποτελεί ούτε καν αλλαγή στα περισσότερα ματς».

Ο Πιτιακούδης έχει απόλυτο δίκιο. Είναι και αυτό ένα ερώτημα. Βέβαια εκείνο που δεν καταλαβαίνω εγώ είναι τι διαφορά έχει η δική του απορία από εκείνη που εξέφραζαν πέρυσι όσοι έψαχναν να βρουν μια άκρη για τον παραγκωνισμό του Νίνη. Και εκείνοι, δηλαδή, δεν έκριναν καλοπροαίρετα μια επιλογή του Πεσέιρο; Γιατί απ’ όσο θυμάμαι, αν κάποιος πέρυσι διατύπωνε το συγκεκριμένο ερώτημα, μόνο που δεν διαβάζαμε ότι είναι πράκτορας κάποιων σκοτεινών μυστικών δυνάμεων που θέλει το κακό της ομάδας για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα εξωγενών (μη σου πω και εξωγήινων) παραγόντων…

Απ' ό,τι καταλαβαίνω, εκείνο που μετράει είναι ο τρόπος. Για να διατυπώσεις μια ερώτηση που αφορά στον πολυμετοχικό και να μην κατηγορηθείς από την εκάστοτε κυβέρνηση ή αντιπολίτευση της ομάδας ότι κάνεις πόλεμο και προσπαθείς να σπείρεις τη διχόνοια, πρέπει να ξηγηθείς απ' την αρχή. Να βγεις με το θάρρος της γνώμης σου δηλαδή και να πεις:

«Ευπειθώς αναφέρω δημοσιογράφος "Πρασινόπουλος", της Μαρίας και του Διονυσίου, το γένος "Τριφύλλη". Λαμβάνω την τιμή να σας αναφέρω ότι ετοιμάζομαι να διατυπώσω μια ερώτηση σχετικά με την ομάδα χωρίς να έχω απώτερο σκοπό να κάνω πόλεμο. Επιθυμώ μόνο να κρίνω χωρίς φόβο και πάθος και πάντα καλοπροαίρετα μια επιλογή του προπονητή». Με αυτόν τον τρόπο, πολυαγαπημένε, όλοι θα είναι ευτυχισμένοι...

Κανείς δεν θα κατηγορεί κανέναν για ραδιουργίες, ύπουλα χτυπήματα και όλα αυτά τα χαριτωμένα. Ετσι, πολυμετοχίτες και «πράσινα» παλικάρια δεν θα ξαναγίνουν ποτέ μαλλιά κουβάρια. Είμαι πολύ χαρούμενος. Αν ακολουθήσουν τη συμβουλή μου τα αγόρια μου, ο πολυμετοχικός θα ξαναβρεί την υγειά του. Και του χρόνου (όπως λέει και ο Αντρέ) θα μπορεί ενωμένος και δυνατός να πάει για το πρωτάθλημα. Την έκανα πάλι την αγαθοεργία μου...

Παπακώστα

Ιδού, λατρεμένε αναγνώστη, το κατάλληλο πρόσωπο για τον πάγκο μιας μεγάλης ομάδας. Η Παπακώστα διαθέτει λέγειν και ταμπεραμέντο αληθινής βουλευτίνας, αλλά και προπονητικές γνώσεις απαραίτητες για να κάνει καριέρα. Ακόμα συζητάμε για τον Ντούσαν;