Ο Βρύζας, ο Σάντος κι ένα ωραίο σχέδιο

Ο Ιβιτς τσακωνόταν με τον Λεμονή μέχρι που ο Κόκκαλης τους «έφαγε» και τους δύο. Ο Κάραμα αντικατέστησε τον Καρβαλιάλ κι από τεχνικός διευθυντής ξανάγινε προπονητής. Ο Κώστας Αντωνίου διάλεξε τον Χενκ Τεν Κάτε, αλλά οι μεταγραφές που του έκανε ήταν κυρίως της αρεσκείας του –ο Ολλανδός τις έμαθε τις περισσότερες τελευταίος. Στην Ελλάδα οι τεχνικοί διευθυντές και οι προπονητές μοιάζουν να βρίσκονται σε διαφορετικά στρατόπεδα. Αν στην Ελλάδα υπήρχε σχολή ποδοσφαίρου, η μέχρι τώρα συνεργασία του Ζήση Βρύζα και του Φερνάντο Σάντος θα 'πρεπε να διδάσκεται.

ΟΠΑΟΚ δεν έχει ακόμα ομάδα που μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα –τη φτιάχνει όμως και τη φτιάχνει γρήγορα. Το σημαντικότερο στην περίπτωση του ΠΑΟΚ είναι ότι η ομάδα του ήδη μοιάζει να έχει πάρει ένα δρόμο: αυτή τη στιγμή μοιάζει εύκολο να τη βελτιώσεις. Με δύο ακραίους μέσους επιπέδου Βερόν, π.χ., δύο παίκτες με ευρωπαϊκή εμπειρία και εκτελεστικές ικανότητες, ο ΠΑΟΚ κι έτσι να μείνει του χρόνου θα είναι ένα σκαλί πιο πάνω. Αν, μάλιστα, βρει κι έναν καλύτερο παίκτη για να τον βάλει δίπλα στον Μουσλίμοβιτς, τότε η βελτίωσή του μπορεί να είναι θεαματική.

Φέτος ο Ζήσης Βρύζας, γνωρίζοντας το ποδόσφαιρο του Φερνάντο Σάντος, έψαξε και βρήκε παίκτες για τον άξονα της ομάδας και το αποτέλεσμα που προέκυψε το βλέπουμε: η ραχοκοκαλιά του ΠΑΟΚ (ο Κοντρέρας, ο Ιβιτς, ο Βερόν, ο Γκαρσία και ο Μουσλίμοβιτς) είναι ίσως η καλύτερη στη Σούπερ Λίγκα. Και σκεφτείτε ότι αυτοί οι παίκτες δεν έχουν παίξει ακόμα όλοι μαζί σε όσα ματς θα 'πρεπε (κυρίως επειδή ο Γκαρσία ταλαιπωρήθηκε από μικροτραυματισμούς) και σίγουρα δεν βρέθηκαν ακόμα ποτέ όλοι μαζί ταυτόχρονα σε φόρμα. Ο Βλάνταν Ιβιτς π.χ. έχει κάνει ένα μέτριο ξεκίνημα, αλλά κάποια στιγμή θα ανέβει, διότι οι ικανότητές του είναι γνωστές.

Σέντερ φορ
Μου αρέσει πάντα να συγκρίνω τον ΠΑΟΚ του Σάντος και του Βρύζα με την ΑΕΚ του 2005-06, δηλαδή την ΑΕΚ του Σάντος και του Ιβιτς, αυτή που προέκυψε μετά την πρώτη χρονιά του Ντέμη Νικολαΐδη στην προεδρία. Η διαφορά των δύο ομάδων είναι η νοοτροπία του τεχνικού διευθυντή που δούλεψε μαζί με τον Πορτογάλο. Ο Ιλια Ιβιτς έψαχνε καλούς παίκτες και «θησαυρούς», διότι το μπάτζετ που είχε στα χέρια του ήταν μικρό, αλλά αυτές οι επιλογές του δεν είχαν και πολύ να κάνουν με τα γούστα του Σάντος: ήταν λίγο στη λογική «αν του φέρουμε καλούς παίκτες, κάτι καλό θα φτιάξει».

Ο Σάντος στην Πόρτο έπαιζε πάντα με μία κολόνα στην επίθεση: ο πιο σπουδαίος τέτοιος παίκτης που είχε ήταν ο Ζαρντέλ. Πιθανότατα θα θυμόσαστε ότι την πρώτη χρονιά του στην Ελλάδα είχε ζητήσει από τον Μάκη Ψωμιάδη να του αγοράσει τον Μιελκάρσκι. Παρ' όλο που ο Πολωνός είχε πήλινα πόδια, ο Σάντος τον εμπιστευόταν, διότι ήθελε η ομάδα να έχει στην επίθεση ένα τέτοιον παίκτη-σημείο αναφοράς, ακριβώς όπως έχει ο ΠΑΟΚ τον Μουσλίμοβις. Στην ΑΕΚ ποτέ δεν του πήραν έναν τέτοιο φορ: ο Σουάρες, ο Βενγλίνσκι, ο ίδιος ο Λυμπερόπουλος που υποχρεωτικά έπαιζε ως φουνταριστός, στην καριέρα τους έκαναν σημαντικά πράγματα όταν είχαν δίπλα τους ένα φορ περιοχής.

Χαφ
Ο Σάντος θέλει επίσης καλά αμυντικά χαφ κι ο Βρύζας του πήρε τον Βερόν και τον Γκαρσία. Την πρώτη χρονιά έφερε ο ίδιος τον Ασουνσάο, τη δεύτερη του πήραν τον Λόλο Τσάνκο και τον Εμερσον στα 35 του κι έτσι ο Κώστας Κατσουράνης βρέθηκε ουκ ολίγες φορές χωρίς παρτενέρ. Ο Πορτογάλος θέλει επίσης κεντρικά μπακ ικανά στο passing game, αμυντικούς συνηθισμένους να περνάνε την μπάλα καλά στα χαφ και γι' αυτό κάποτε προτιμούσε τον Φερούζεμ και τον Γκαμάρα από τον Καψή. Αυτή τη δουλειά την κάνει καλά ο Κοντρέρας. Δεν την έκαναν καλά οι τότε στόπερ της ΑΕΚ, δηλαδή ο φουριόζος Τσιρίλο και ο Αλεξόπουλος. Το έκανε καλά ο Δέλλας, τον οποίο όχι τυχαία ο Σάντος ήθελε και στον ΠΑΟΚ.

Ρόστερ
Η σύμπνοια και η καλή συνεργασία μεταξύ του τεχνικού διευθυντή και του προπονητή είναι ο εύκολος δρόμος για να δημιουργηθεί ένα καλό ρόστερ. Ο Σάντος κι ο Βρύζας είναι προφανές ότι συμφωνούν πως είναι προτιμότερο να έχεις σε μια ενδεκάδα 6-7 παίκτες πρώτης γραμμής, παρά να έχεις ένα μεγάλο ρόστερ με πολλούς ρολίστες. Ο Ιβιτς αντιθέτως πίστευε ότι μια ομάδα πρέπει να αποκτά παίκτες που μπορεί να εξελιχθούν, να γίνουν καλύτεροι και να πουληθούν. Ο Βρύζας πόνταρε στον Κοντρέρας και τον Γκαρσία που δεν έχουν αξία μεταπώλησης, ο Ιβιτς χαιρόταν να ανακαλύπτει Χετεμάι και Τόζερ, παίκτες που κόστιζαν λίγο και υπόσχονταν πολλά. Νομίζω ότι ο Ιβιτς δεν θα έπαιρνε ποτέ του σε μία ομάδα τον Σάντος: έτσι γίνεται κατανοητό και γιατί δυσκολεύτηκε πολύ να τον καταλάβει.

Ακόμα
Ο Σάντος δεν έχει φτιάξει ακόμα τον ΠΑΟΚ που θέλει. Ο τραυματισμός του Βιεϊρίνια και η μέτρια αγωνιστική παρουσία του Λάκη, του Κονσεϊσάο και του Κωνσταντινίδη τον οδήγησαν να επανασχεδιάσει εδώ και κάποια ματς την επίθεση της ομάδας. Πρόσθεσε τον Μπακαγιόκο δίπλα στον Μουσλίμοβιτς, έφερε πιο πίσω τον Ιβιτς, ψάχνεται με τους ακραίους και σίγουρα θα ζητήσει κάποιες ενισχύσεις τον Ιανουάριο, κυρίως επειδή εμπιστεύεται τον Βρύζα. Στην ΑΕΚ ήταν πιο διστακτικός όταν έφτανε η ώρα των μεταγραφών, διότι αναρωτιόταν τι θα του ξημέρωνε.

Ψάχνει
Ο Ολυμπιακός αύριο ψάχνει μια καλή εμφάνιση για να διασκεδάσει τις κακές εντυπώσεις που άφησε στο ΟΑΚΑ και να στείλει μήνυμα ότι θα κάνει και φέτος στο Καραϊσκάκη 41-42 βαθμούς τουλάχιστον: πάνω σε αυτούς χτίζει τις πρωτιές του. Ο ΠΑΟΚ ψάχνει μια εμφάνιση που να δικαιολογεί στα μάτια των τρίτων την καλή θέση του. Στα δικά μου τα μάτια αυτή δικαιολογείται από την υποδειγματική σχέση του Σάντος και του Βρύζα…

Psycho 10
Aυτή τη φορά δεν έγιναν λάθη (εκ παραδρομής…) στους ορισμούς και δεν είχαμε συγγνώμη και ανακοινώσεις. Τώρα που απομακρύνθηκε οριστικά η πιθανότητα να 'ρθει ο Φρισκ, έφυγε το άγχος.

• Καλόπουλος (Λάρισα – ΠΑΟ). Στον ΠΑΟ δεν ήταν ευχαριστημένοι με το έργο του στο ματς με τον «Εργο» (μαεστρικός ο τρόπος που «έφαγε» τα δέκα τελευταία λεπτά), αλλά ο «Κάλοου» (όπως τον λένε οι διαιτητές), όπως πιθανότατα θα θυμούνται οι παλιοί κι από ένα ματς στο Καραϊσκάκη, δεν έχει πρόβλημα με τον ΠΑΟ και του δίνει και κάνα πέναλτι. Γενικά δεν παίζει έδρα κι έχει αυτό το «50-50» του φιλοξενούμενου. Η Λάρισα μαζί του νίκησε με 3-0 τον «Βούλη» στην πρεμιέρα, όμως, άλλο Θρασύβουλος άλλο ΠΑΟ. Καλοί για να γίνει μανούρα οι πλάγιοι.

• Κύρκος (ΑΕΚ – Πανσερραϊκός). Γυρίζει από τιμωρία γιατί στο ΠΑΟΚ – ΠΑΟ δεν έδωσε δύο πέναλτι. Αμα του τύχει η φάση, βλέπω βούλα τρέχοντας. Θα τους αφήσει και να τρέξουν. Over.

• Λαμπρόπουλος (Αρης – Αστέρας Τρίπολης). Εχει μπερδέψει τον κόσμο. Στον Αρη φοβούνται γιατί είναι γειτονιά με τον «Μπορό»: μπορεί να έχουν και δίκιο, αν και μου μοιάζει υπερβολικό. Βασσάρας – Καρατζίκος Αθηναίοι, παλιά συντρόφια του «Κάζνα». Επί Αγγελάκη όλα θα ήταν απλά –τώρα θα δούμε.

• Καστανίδης (Εργοτέλης – Θρασύβουλος). Φέτος έχει παίξει δύο ματς κι έχει δύο Χ επιτρέποντας το πολύ ξύλο του φιλοξενούμενου. Πιστεύω ότι του το έχουν επισημάνει. Ο «Βούλης» δεν χτυπάει, παίζει μπάλα. Να κάνει αποτέλεσμα με λίγο κόντρα διαιτησία; Δύσκολο.

• Χαραλαμπίδης (Λεβαδειακός – ΟΦΗ). Χωρίς τηλεοπτική μετάδοση ο Κομπότης συνήθως κερδίζει, αλλά ο Χαραλαμπίδης μόνο εδράκιας δεν είναι. Ασε που βγάζει εύκολα και κόκκινες. Ασχετο, αλλά τι έχει κάνει ο Κομπότης στον «Κάζνα»;

• Σταθόπουλος (Πανιώνιος – Ηρακλής). Στη Β' λέγανε ότι «παίρνει τον άσο και τον καρφώνει στη σέντρα» και γι' αυτό συμφωνούσαν όλοι ότι είναι καλό παιδί.

• Σταυρίδης (Πανθρακικός – Ξάνθη). Ντέρμπι κορυφής διαιτητικό: όπως λέει και η πιάτσα, «Κάζνα» εναντίον «αγωγού»! Ο Σταυρίδης, ο αποκαλούμενος και «Σταυρώνω», είναι στη δίνη του κυκλώνα: έχω συγκινηθεί. Χωρίς Αθηναίους επόπτες και με Καταρτζή παρατηρητή λίγο προβάδισμα η έδρα. Αλλά ο Γιώργος είναι αγωνιστής.

• Κάκος (Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ). Μοιάζει καλός για τον ΠΑΟΚ (!), αλλά εγώ ακόμα ακούω στα αυτιά μου μια φωνή που λέει «τέτοιους θέλουμε, να παίζουν μια ψιλή αβάντα και να ξέρει ο κόσμος ότι είναι και Παναθηναϊκοί».

Αυτό είναι είδηση...

Ολυμπιακή πολυμετοχικότητα
Τι κάνει ο Γιώργος ο Σαλονίκης; Δεν ρωτάω επειδή τον αναζητούν οι φίλοι του –όποιος τον αγαπάει ξέρει πού θα τον βρει–, αλλά επειδή ένα πουλάκι μου σφύριξε ότι ασχολείται πάλι με τον Ολυμπιακό και μάλιστα πολύ ενεργά. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν η φήμη αυτή είναι αληθινή: ο Σαλονίκης δεν είναι από τους ανθρώπους που κάθονται σπίτι και παρακολουθούν τα πράγματα εξ αποστάσεως, ούτε από εκείνους που δεν λένε τη γνώμη τους όταν τους τη ζητάς. Κι έχει περάσει και από το μπάσκετ και από το ποδόσφαιρο. Και η πολυμετοχικότητα του Ολυμπιακού κάποια στιγμή θα χρειαστεί κυρίως τέτοιους κοινούς γνωστούς.