Η ώρα των δύσκολων προβληματισμών

Ο Γιώργος Δώνης έκανε κάτι χρήσιμο: σταμάτησε τις εβδομαδιαίες συνεντεύξεις Τύπου, αυτές τις ανιαρές συζητήσεις με δημοσιογράφους που τον οδηγούσαν σε χιλιοειπωμένες απαντήσεις, οι οποίες είναι η επιτομή της πλήξης. Δεν φταίνε ούτε αυτοί που τις παραχωρούν ούτε αυτοί που ρωτάνε: φταίει η διαδικασία. Η συνέντευξη είναι χρήσιμη για να δίνονται διευκρινίσεις και η διαδικασία δεν τις επιτρέπει. Αν ο Δώνης θέλει να κάνει διευκρινίσεις μπορεί να διαλέξει κάποιον (οποιονδήποτε) και να του εξηγήσει πέντε πράγματα για τη μεθοδολογία του και τα όποια προβλήματα. Κυρίως για να έχει τη δυνατότητα να πει όλα εκείνα που στις συγκεντρώσεις δημοσιογράφων πνίγονται σε έναν ωκεανό από ασημαντότητες.

Στην ΑΕΚ δεν είναι εποχή ανακοινώσεων –μολονότι αυτές βγαίνουν σωρηδόν τις τελευταίες μέρες και είναι και σε ορισμένες περιπτώσεις απαραίτητες–, αλλά εποχή διευκρινίσεων. Αυτές είναι απαραίτητο να τις κάνουν μεταξύ τους πρώτα οι μέτοχοι. Από το καλοκαίρι και μετά έχουν βγει τρεις ανακοινώσεις, στις οποίες καθησυχάζουν τον κόσμο για την ενότητά τους –όμως για αυτή δεν νομίζω ότι κάποιος αμφιβάλλει. Το ζήτημα είναι η διευκρίνιση της επόμενης μέρας και σε αυτό υπάρχουν κάποια προβλήματα.

Παραίτηση

Η παραίτηση του Ντέμη Νικολαΐδη δεν είναι μια κίνηση απλή –απλή ήταν μόνο για τον ίδιο τον πρώην πρόεδρο. Επί της ουσίας, μετά τη γνωστοποίηση της παραίτησης τον περασμένο Αύγουστο έγινε φανερό ότι η ΑΕΚ μπαίνει μπροστά σε μια νέα ανάγκη –ανάγκη πρώτα από όλα διοικητική. Ακόμα κι αν ο Νικολαΐδης έμενε μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, οι μέτοχοι της ΑΕΚ όφειλαν τέτοιον καιρό να έχουν καταλήξει πώς θα τον αντικαταστήσουν και ποια θα είναι η μελλοντική διοικητική έκφραση της εταιρείας. Η αποχώρηση του Ντέμη απλώς επέτεινε την ανάγκη: ακόμα κι αν έμενε ο Νικολαΐδης, το πράγμα θα ήταν εξίσου αναγκαίο. Το πρόβλημα της ΑΕΚ αυτή τη στιγμή δεν είναι ότι έφυγε ο Ντέμης, αλλά ποιο είναι το σχέδιο για την επόμενη μέρα.

Σχήμα

Οταν ανέλαβε τις τύχες της ΑΕΚ το συγκεκριμένο μετοχικό σχήμα, κάποιες προτεραιότητες ήταν δεδομένες. Η ΑΕΚ έπρεπε να μπει στο άρθρο 44, να προσέξει τους προϋπολογισμούς και τους ισολογισμούς της, να κάνει μια ομάδα ενός δεδομένου και μικρού σχετικά μπάτζετ, να συσπειρώσει στο γήπεδο ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό, να έχει μια τίμια σχέση με τους οργανωμένους της και την Ερασιτεχνική, να προσέξει την επικοινωνία και το image της και να διαφοροποιήσει τη στάση της από όσους αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο σαν ένα εξουσιαστικό παιγνίδι, που γίνεται με βάση το νταραβέρι. Στην πορεία κάποιες από αυτές τις προτεραιότητες πήγαν πίσω (το μπάτζετ π.χ. έπαψε να είναι αυστηρά ελεγχόμενο), κάποιες άλλες προέκυψαν (ο πρωταθλητισμός, π.χ., ή το προπονητήριο και το γήπεδο) και κάποιες σχέσεις διαφοροποιήθηκαν, όπως αυτή με τους οργανωμένους, την Ερασιτεχνική κ.λπ. Ολες αυτές οι αλλαγές στο πλάνο δεν προέκυψαν έπειτα από ατελείωτες συζητήσεις και συμφωνίες –θα έλεγα ότι προέκυψαν από λογιών λογιών ανάγκες.

Ανάγκες

Οι ανάγκες αυτές καθόρισαν και τους ανθρώπους και τους ρόλους τους. Ο Κιντής συμμάζεψε το μαγαζί και ο Ρόκκας προσπάθησε περισσότερο να δημιουργήσει έσοδα. Ο Θανόπουλος ασχολήθηκε πολύ με τους ισολογισμούς και με το θέμα του γηπέδου. Ο Ιβιτς προσπάθησε να διαχειρισθεί ένα μικρό μπάτζετ κι ο Φερέρ τον απομάκρυνε όταν αυτό εκτοξεύτηκε. Ο ίδιος ο Νικολαΐδης ασχολήθηκε πιο πολύ στην αρχή με την οργάνωση της εταιρείας και περισσότερο με τα αγωνιστικά στη συνέχεια. Αλλά όλα αυτά ανήκουν στο κοντινό παρελθόν: το θέμα είναι τι γίνεται τώρα.

Προθέσεις

Η διοικητική αυτή ομάδα προέκυψε το καλοκαίρι του 2004 χάρη σε ένα κοινό ΑΕΚτσήδικο συναίσθημα. Η φυγή του Νικολαΐδη βάζει τέλος στην περίοδο του ρομαντισμού και των αγνών αισθημάτων –εννοώ ότι τώρα χρειάζεται ένα νέο σχέδιο, πιο τεχνοκρατικό. Πιο πολύ και από το να γίνεται κάθε τόσο γνωστό πόσο οι μέτοχοι είναι κοντά ο ένας στον άλλο, χρειάζεται λίγος προβληματισμός για το τι θα γίνει. Ο προβληματισμός θα βοηθήσει να προκύψει ένα σχέδιο διοίκησης της εταιρείας και το σχέδιο και οι στόχοι που από αυτό θα προκύψουν, θα βοηθήσουν να βρεθούν και οι άνθρωποι: κάπως έτσι γίνεται στις σοβαρές επιχειρήσεις.

Απόφαση

Οι μέτοχοι πρέπει να αποφασίσουν τι πρόεδρο θέλουν, τι μπάτζετ υπάρχει για τη συνέχεια, ποιες είναι οι νέες προτεραιότητες, ποιοι είναι οι στόχοι και με ποιες μεθόδους θα φτάσουν σε αυτούς: δεν μου φαίνεται ότι όλα είναι τόσο απλά. Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, η ΑΕΚ πρέπει να αποφασίσει αν θα υπάρξει μια απλή διαδοχή του Νικολαΐδη (πράγμα που σημαίνει ότι όλοι όσοι δουλεύουν για την εταιρεία παραμένουν στις θέσεις τους) ή μια νέα διοίκηση (πράγμα που σημαίνει ότι η προσφορά των ανθρώπων που βρίσκονται στην ΑΕΚ και δουλεύουν σε λογιών λογιών τομείς πρέπει να επαναξιολογηθεί). Αν στον Ντέμη χρεώνεται μια τελική αποτυχία, πρέπει τις επιλογές του κάποιος να τις ξαναδεί: να αξιολογήσει τον Δώνη, τον Μάρκο, τον Γκέραρντ, τη διεύθυνση επικοινωνίας, το σκάουτινγκ, την ίδια την ομάδα. Αν πάλι κρίνουν ότι όλα έχουν καλώς, μπορούν να συνεχίσουν όπως είναι, αλλά θα πρέπει να λάβουν υπ' όψιν τους σοβαρά την παράμετρο που λέει ότι χωρίς τον Ντέμη κάτι που έγινε καλόπιστα για να δουλεύει με αυτόν στο τιμόνι, μπορεί να φέρει χειρότερα αποτελέσματα. Ολα αυτά πρέπει να γίνουν νηφάλια και προσεκτικά, αλλά γρήγορα, διότι όποιος σπέρνει αβεβαιότητες θερίζει αγωνιστικές συμφορές.

Αφέντης

Στην Ελλάδα υπάρχει ένα μόνο απλό κι εύκολο μοντέλο διοίκησης: αυτό του «πατέρα αφέντη». Οποιος περιμένει τον «Τίγρη» αυτό γουστάρει. Οι μέτοχοι της ΑΕΚ αυτό δεν το θέλουν. Πρέπει, όμως, γρήγορα να ορίσουν το δικό τους. Ο Ντέμης φεύγοντας τους έδωσε χρόνο: η εξέδρα στο γήπεδο του Αιγάλεω στο ματς του Κυπέλλου συμπαραστάθηκε σε μια φρικτή από πλευράς απόδοσης ομάδα υποδειγματικά –αν ο Ντέμης δεν είχε παραιτηθεί, θα γίνονταν γης Μαδιάμ. Αλλά κι αυτός ο χρόνος δεν θα είναι ακόμα πολύς –ελπίζω ότι οι μέτοχοι το καταλαβαίνουν.

Αντίλογος

Eπειδή έγραψα τις προάλλες ότι η πλειονότητα των οπαδών του Πανιωνίου μεταξύ του Λίνεν και του γεμάτου (λόγου αστεριών) γηπέδου προτιμά το δεύτερο, έλαβα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου (karpetshow@yahoo.gr) πολλές επιστολές οπαδών του Πανιωνίου που διαφωνούν. Για να ακουστεί και η άλλη άποψη, δημοσιεύω μία από τις πιο κόσμιες. Μου τη στέλνει ο φίλος Νεοσμυρνιώτης σύντροφος Κυριάκος Λεονταρίδης.

«Πρώτη φορά στα χρόνια που παρακολουθώ την ομάδα μου αισθάνομαι πραγματική πικρία για την απομάκρυνση ενός προπονητή. Εγώ ως Πανιώνιος δεν ενδιαφέρομαι απλώς για ένα γεμάτο γήπεδο (και να δεις, αυτό που έγινε με τον Παναθηναϊκό δεν θα επαναληφθεί στη Νέα Σμύρνη). Αγαπώ και στηρίζω την ομάδα μου στα δύσκολα, στα μπαράζ, στη Β' Εθνική, σε καλές και κακές στιγμές. Πιστεύω δε ότι το αίσθημα της δικαιοσύνης ανάμεσα στα μέλη μιας ομάδας είναι το σημαντικότερο για να πάει αυτή μπροστά. Από το να κάνει ο Χούτος ό,τι θέλει, προτιμώ να πάει από εκεί που ήρθε κι αν είναι να φύγει και ο Ρεκόμπα επειδή δεν κάνουν τα χατίρια του φίλου του, ας φύγει και αυτός. Από αυτά που έχω δει, ο Λίνεν σεβάστηκε την ομάδα, τον κόσμο και μας βοήθησε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Ο υπερεκτιμημένος Χούτος προσέφερε ιδιοτροπίες περισσότερες από τις καλές ενέργειες στο γήπεδο. Φυσικά και μου αρέσει να βλέπω Ρεκόμπα, Εστογιάνοφ, (ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του;), αλλά δεν τους θέλω με εκβιασμούς εναντίον ανθρώπων που έχουν αποδεδειγμένα προσφέρει στην ομάδα.

Δεν ξέρω τι λένε στην πλατεία, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο κόσμος, που όπως λες "νιώθει στέρηση από μεγάλους παίκτες, περιμένει κάποιο λόγο για να πάει στο γήπεδο", πήγαινε να δει τον Χούτο. Εγώ, φίλε Αντώνη, πήγαινα για τον Λίνεν και πάνω από όλα για τον Πανιώνιο. Τον οποίο Χούτο, βέβαια, ετοιμαζόμαστε να τον καλοδεχτούμε πάλι, "αν τον θελήσει ο νέος προπονητής". Ξεφτίλα...

Να δούμε, λοιπόν, θα γεμίσει πάλι "η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου του Πανιωνίου που δεν πήρε το μέρος του πολύ καλού και άξιου κόουτς" το γήπεδο; Εγώ νομίζω όχι. Και αν γεμίσει, Αντώνη, θα είναι 9.999, όχι 10.000. Εγώ θα λείπω. Και ξέρεις γιατί; Αγαπώ πολύ την ομάδα μου. Αν σκοράρει ο Χούτος θα πανηγυρίσω, θα χειροκροτήσω, δεν γίνεται αλλιώς. Και πες το υπερβολή, μετά θα το θεωρήσω "προδοσία" προς κάποιον που έδωσε πολλά σε εμάς τους Πανιώνιους…».

Θα αλλάξει η τύχη του

Δεκαπέντε μέρες πριν ο Ηρακλής θα είχε αποκλειστεί στην Καστοριά –από γκαντεμιά θα έχανε. Αν προκρίθηκε χθες και αν κέρδισε μόλις την περασμένη Κυριακή για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα είναι γιατί επιτέλους ξεκινάει απόψε στο «Αθηνών Αρένα» ο Ρέμος –το λέω σοβαρά. Είναι με αριθμούς αποδεδειγμένο ότι όταν ξεκινάει ο Ρέμος τις εμφανίσεις του, ο Ηρακλής καλυτερεύει! Το 2004 ξεκίνησε ο Ρέμος κι ο Γκίμπλαντ (!) έκανε 4 σερί νίκες. Μια χρονιά μετά, όταν ο πρόεδρος άργησε (άρχισε να τραγουδά τέλη Δεκεμβρίου με τον Νταλάρα), η ομάδα μεταμορφώθηκε και ενώ είχε 5 βαθμούς σε τρεις μήνες, παραλίγο να βγει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Πέρυσι κοντά στην πρεμιέρα νίκησε την ΑΕΚ! Πρόπερσι σώθηκε όταν ύστερα από ένα χρόνο ο πρόεδρος πήγε να τραγουδήσει στη Σαλονίκη. Λογικά από σήμερα που ανοίγει ξεκινά και το πρωτάθλημα...