Τίμησε το παιχνίδι

Εχεις δικαίωμα να το γουστάρεις ή να μην το γουστάρεις. Εχεις δικαίωμα να ενοχλείσαι επειδή ο Τσιπλίδης σού έχει φτιάξει τρεις φάσεις για γκολ και να αναπολείς το πέρασμα και την εποχή των 1-0 του Πεσέιρο. Οπως έχεις δικαίωμα να ευχαριστιέσαι που τα ματς του Παναθηναϊκού από άσκηση στο ζεν έχουν γίνει περιπέτειες των 90 λεπτών. Στην πραγματικότητα είναι το πώς βλέπεις την μπάλα. Γουστάρεις τις περισσότερες δυνατές νίκες για την ομάδα σου, αδιαφορώντας για την όποια βαριεστημάρα; Κολλάς στο πίσω μέρος του υπνοδωματίου σου ένα πόστερ του Πεσέιρο και τα βράδια κοιμάσαι πιο γρήγορα από όσο πέρυσι κοιμόσουν στα ματς του Παναθηναϊκού. Δεν σε πειράζει να σφίγγεσαι γιατί θέλεις να κάνεις τσίσα, αλλά ξέρεις ότι στον χρόνο που θα βρίσκεσαι στην τουαλέτα ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει βάλει αλλά και να έχει φάει δύο γκολ; Κολλάς στην πόρτα την αφίσα του Τεν Κάτε. Τόσο απλό και τόσο σίγουρο όσο το ότι το λιοντάρι ποτέ δεν θα κοιμηθεί με το πρόβατο, που λένε και οι Εβραίοι.

Πέραν όμως της φιλοσοφίας του προπονητή, που ακόμα μια φορά φάνηκε στο ματς του Παναθηναϊκού με την Καβάλα, υπάρχουν κάποια στοιχεία στον Παναθηναϊκό που θα μπορούσαν να λείπουν χωρίς να αφαιρέσουν θέαμα. Οπως την απροσεξία με την οποία διώχνουν την μπάλα οι αμυντικοί και τα αμυντικά χαφ του Παναθηναϊκού. Δεν ξέρω αν οφείλεται σε οδηγία του Τεν Κάτε, αλλά όποτε οι αμυντικοί του Παναθηναϊκού κόψουν αντίπαλη επίθεση, προσπαθούν να περάσουν την μπάλα στα χαφ και τους επιθετικούς με χαμηλή πάσα. Μια τακτική αξιέπαινη αν συντρέχουν δύο στοιχεία. Πρώτον, η πάσα να μπορεί να γίνει και, δεύτερον, ο παίκτης να μπορεί να την κάνει. Αν ένα από τα δύο δεν συντρέχει, η μπάλα θα καταλήξει σε χαφ του αντιπάλου και ο καθένας ξέρει πόσο επικίνδυνες είναι οι επιθέσεις που γίνονται από λάθος στο transition game. Δεκτό ότι όταν ο αμυντικός διώξει καμινάδα, ο coach θα τον ανταμείψει με το προβλεπόμενο «fuck», αλλά όπως όλοι όσοι ασχολούνται με τη στρατιωτική ιστορία γνωρίζουν ότι την ευθύνη τη στιγμή της μάχης την έχει ο αξιωματικός που βρίσκεται στο πεδίο και όχι ο επιτελικός. Ακόμα και αν παρακούσει διαταγή, τιμωρείται μόνο όταν αποτύχει. Και στα ματς οι μαχόμενοι είναι οι ποδοσφαιριστές.

Οσα όμως συγχαρητήρια δικαιούται ο Παναθηναϊκός για το επιθετικό παιχνίδι του, άλλα τόσα δικαιούται η Καβάλα για το ότι στάθηκε ισάξιος αντίπαλός του. Οχι επειδή κράτησε το παιχνίδι με ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο τέταρτο, αλλά γιατί έπαιξε το ματς χωρίς να σκέφτεται ότι βρίσκεται στη μάχη της ανόδου, απαξιώνοντας το Κύπελλο φυλάγοντας παίκτες. Ούτε τρεις αλλαγές στο ημίχρονο, ούτε τελειώστε το ματς να μην πάει στην παράταση, όπως φώναζε στους παίκτες του Ηλυσιακού ο Χατζάρας. Με το ποδόσφαιρο που έπαιξε η Καβάλα, περισσότερο από τη φανέλα της τίμησε το παιχνίδι. Και στην Ελλάδα, όπου η σκοπιμότητα περνιέται για σοβαρότητα, της αξίζουν συγχαρητήρια.


Τι είναι η ζωή μας; Ενας Ραμντάν που τελειώνει πριν προλάβουμε να καταλάβουμε ότι άρχισε. Πόσοι από εμάς είχαν δώσει σημασία στον Ραμντάνε, τον γαμπρό και συνεργάτη του Εβαλντ Λίνεν; Ελάχιστοι. Τουλάχιστον στον βαθμό που αποδείχθηκε το πόσο σημαντικός ήταν. Γιατί, τώρα που φεύγει ο Λίνεν, μαθαίνουμε ότι ο Εμντάρ Ραμντάν, γαμπρός και βοηθός του Λίνεν στον Πανιώνιο, ήταν υπεύθυνος για την πώληση του Φερνάντες, τον τσακωμό με τον Χούτο και σε λίγο θα μάθουμε ότι έφταιγε και για την καταστροφή της Σμύρνης. Οπως πάντα, όμως, το θέμα δεν είναι τι έγινε, αλλά τι θέλεις να πιστεύεις ότι έχει γίνει. Μια δημοσιογραφική αρχή που υπηρετεί πιστά το www.tragasnet.gr.

Λυπάμαι για τον χρόνο που έζησα χωρίς να μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί, να φτιάχνω τον μαραμένο μου φραπέ και να κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή, διαβάζοντας στο Ιnternet τα νέα της ημέρας σύμφωνα με τον Τύπο και according to tragasnet. Ευχαριστώ, λοιπόν, τον αναγνώστη Ι.Κ., που με την πληροφορία για την ύπαρξη του δικτύου του Τράγκα μού άλλαξε τη ζωή.

Γιατί το tragasnet πρωτοπορεί. Στην μπάρα των θεμάτων πρώτη φυσικά επιλογή είναι τα σχόλια του Γιώργου Τράγκα. Γράφει ο Τράγκας για τον Τατούλη, γράφει για την πτώση της Ν.Δ., γράφει για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Επόμενη επιλογή στην μπάρα οι «Απόψεις». Χτυπάς την επιλογή και σε πηγαίνει στο «δείτε όλα τα άρθρα». Τραβάς βαθιά αναπνοή και το χτυπάς. Κενό. Λευκό. Τίποτα. Οπως είναι και η πικρή η αλήθεια. Γιατί τι να fart o αρθρογράφος, όταν δίπλα του σχολιάζει ο Τράγκας. Παραδίπλα το «τα δικά σας σχόλια». Εκεί έχει πράμα. Από την Ολγα που γράφει «Αγαπητέ κύριε Τράγκα, παρακολουθώντας ανελλιπώς την πρωινή σας εκπομπή θα ήθελα ειλικρινά να σας συγχαρώ που τόσο γλαφυρά διά μέσου του ραδιοφώνου μεταφέρετε την αγωνία και την απογοήτευση του ρομαντικού και συντηρητικού Ελληνα πολίτη, που ήλπιζε και ονειρευόταν για μία καλύτερη Ελλαδα», δίνοντας μια γλυκόπικρη φθινοπωρινή μελαγχολία στο tragasnet, μέχρι τον «Ανώνυμο», που δηλώνει «καλή αρχή και άντε και πρωθυπουργός, μπας και δούμε άσπρη μέρα. Σε ακούμε όλοι, αν και άλλης απόχρωσης, και παραδεχόμαστε την αλήθεια και τα σωστά λεγόμενά σου. Συνέχισε με την ίδια και περισσότερη ορμή για να ακούμε αλήθειες». Σκληρά λόγια, που όμως αφήνουν απορίες. Αν θεωρήσουμε ότι το λογικό χρώμα του Τράγκα είναι το μπλε, τι απόχρωση έχει ο «Ανώνυμος»; Μπλε αρζάν; Μπλε ρουά;

Το θέμα όμως που λάτρεψα ήταν η είδηση του BBC: «Τουαλέτα η… Ελλάδα». Σύμφωνα με το κείμενο, «με ιδιαίτερα σκληρά και προσβλητικά λόγια για την Ελλάδα μίλησε για ακόμα μια φορά ο γνωστός παρουσιαστής του βρετανικού τηλεοπτικού δικτύου BBC, προκαλώντας την οργή της ελληνικής κοινότητας του Λονδίνου. Πρόκειται για τον Τζέρεμι Κλάρκσον, ο οποίος, εκτός από εκπομπή με θέμα την Ελλάδα και τους Ελληνες που παρουσιάζει στο BBC, είναι και αρθρογράφος στην εφημερίδα «SUN», όπου αναφέρθηκε με ιδιαίτερα προσβλητικά σχόλια για τους Ελληνες και τη χώρα μας. Αφορμή για τα αρνητικά σχόλια του παρουσιαστή στάθηκε η διαφήμιση του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης για την Ελλάδα. Χαρακτήρισε την Ελλάδα «τουαλέτα» και, συγκρίνοντας τη γυναίκα της φωτογραφίας στη συγκεκριμένη διαφήμιση, ανέφερε ότι αποκλείεται να είναι Ελληνίδα γιατί δεν έχει... μουστάκι. Ο Κλάρκσον, ο οποίος είναι γνωστός για τις επιθέσεις του προς την Ελλάδα, έχει αναφερθεί και στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές με υποτιμητικά σχόλια για τη χώρα μας». Το διαβάζεις και αμολιέσαι στους δρόμους να βρεις Αγγλους να τους πλακώσεις. Πόσω μάλλον όταν ξέρεις ότι το δημοσίευμα είναι αληθινό, μια και δίπλα του έχει και απόκομμα αγγλικής εφημερίδας. Οπου η ιστορία, όμως, είναι λίγο διαφορετική.

Στην εφημερίδα ο Τζέρεμι Κλάρκσον χάνει την εκπομπή που κάνει στο BBC για την Ελλάδα (ο έρμος δεν κάνει τέτοιο πράγμα), σταματάει να μιλάει προσβλητικά για την πατρίδα μας (μια και το θέμα με την Ελλάδα ήταν σχόλιό του στη «Sun») και σταματάει να αναφέρεται ουκ ολίγες φορές με υποτιμητικά σχόλια για τη χώρα μας (γιατί από πουθενά δεν προκύπτει ότι έχει ξανασχοληθεί). Παραμένει, βέβαια, να κάνει την εκπομπή του, το «Top Gear», που καμιά σχέση δεν έχει με την Ελλάδα –εκτός αν γεννηθήκαμε σε αυτοκίνητο– και παραμένει να λατρεύει να «βιδώνει» όλους τους politically correct, όπως τους «οικολόγους και τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ζώων» που αναφέρονται στο αγγλικό δημοσίευμα και τον Διονύση που θα είχε λατρέψει, προσθέτω εγώ. Πάντως, αν το άρθρο δεν είναι αζαντάουα μετάφραση αλλά μετα-μοντέρνα tragasnet άποψη, ανοίγει νέους δρόμους στη δημοσιογραφία. Γιατί όπως ο Τράγκας έγραψε ότι ο Κλάρκσον κάνει εκμπομπή με θέμα την Ελλάδα, το clarksonet θα γράψει ότι ο Τράγκας είναι χορευτής. Τι άλλο θα δούμε τώρα που έφυγε ο Ντέμης από την προεδρία;


Ας μην ξεχνάμε τι είχε γράψει ο Γιώργος Σουρής στον συγγραφέα του λήμματος «γαρίδα», σε μια εγκυκλοπαίδεια που ανέφερε ότι «…είναι ένα κόκκινο, μικρό ψάρι, που πηγαίνει ανάποδα»: «Αν αφαιρέσουμε ότι δεν είναι κόκκινη, ψάρι, και ότι δεν πηγαίνει ανάποδα, η περιγραφή σας ήταν απόλυτα ακριβής».