Είμαι ενθουσιασμένος, λατρεμένε αναγνώστη. Βλέπω ότι σιγά σιγά η βαρβατίλα των αγοριών που ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο αρχίζει να μπολιάζεται με κάποιες σταγόνες ρομαντισμού και το τελικό αποτέλεσμα με γοητεύει. Πάντα θαύμαζα τα παλικάρια που είναι απέξω Πασχάλης Τσαρούχας και από μέσα Παναγιώτης Βαρούχας. Αυτός ο τύπος άνδρα είναι πλέον σαν την καρέτα καρέτα: είδος υπό εξαφάνιση. Γι’ αυτό και θα πρέπει να διαφυλάσσεται ως κόρην οφθαλμού...
Εκανα τη συγκεκριμένη εισαγωγή, dear, γιατί διάβασα στο «Goal» μια κίνηση των οπαδών του πολυμετοχικού που με συγκλόνισε: «Αντιπροσωπία του συνδέσμου του Παναθηναϊκού στην Καβάλα "Green North Club" επισκέφτηκε το ξενοδοχείο που έχει καταλύσει η αποστολή του "τριφυλλιού" για να μιλήσει στον Τεν Κάτε και να του εκφράσει την υποστήριξή της. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού τού παρέδωσαν μια ανθοδέσμη που έγραφε στα ολλανδικά το παρακάτω μήνυμα: "Σε πιστέψαμε, μας δικαιώνεις, θα σε στηρίξουμε. Κοίταξε αύριο στην εξέδρα, υπάρχει μια έκπληξη για σένα"».
Αχ, τι γλυκό. Αν και θα προτιμούσα να 'χαν πάρει μαζί τους τα χρυσά μου δύο πανέρια λουλούδια και να αρχίσουν να τον ραίνουν όπως τον Νότη, λέγοντάς του ότι είναι και η πρώτη φωνάρα των πάγκων, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω τον ρομαντισμό της ενέργειάς τους. Οσο για την έκπληξη που ετοιμάζουν στον Τεν Κάτε, άφησα τη φαντασία μου να καλπάσει...
Σκέφτηκα τη Λιάνα Κανέλλη στην εξέδρα -όπως βλέπεις και στο σκίτσο- να δείχνει την αγάπη της στον Ολλανδό και τον γλυκό Πέρι λίγες θέσεις πιο κάτω να φορά πράσινο κιμονό με τη φωτογραφία του Τεν Κάτε τυπωμένη πάνω. Ξενέρωσα ελαφρώς όταν διάβασα ότι η έκπληξη που προανήγγειλαν οι φίλοι του πολυμετοχικού είναι ένα μεγάλο πανό στο οποίο θα εκφράζουν τη στήριξή τους στο πρόσωπό του, όμως θα το ξεπεράσω. Τα αγόρια μου με ενέπνευσαν και αυτό είναι πιο σημαντικό.
Θα μου άρεσε πολύ να μείνουμε σ’ αυτό το ρομαντικό κλίμα ακόμα και τις δύσκολες μέρες του χειμώνα, όταν τα αποτελέσματα του πολυμετοχικού μπορεί να μην είναι και τα καλύτερα. Εστω λοιπόν -κούφια η ώρα που τ' ακούει- ότι ο Πατέρας, ύστερα από ένα σερί αρνητικών αποτελεσμάτων, αποφασίζει να απολύσει τον Τεν Κάτε. Ας το κάνει τουλάχιστον με τρόπο ακολουθώντας το παράδειγμα των οπαδών.
Μπορεί να του στείλει δηλαδή τον Αντωνίου με ένα μπουκέτο τουλίπες στα χέρια και ένα σημειωματάκι που θα γράφει: «Σε πιστέψαμε, μας εξέθεσες, θα σε τιμωρήσουμε. Πέρνα μια βόλτα αύριο απ’ το κότερο, υπάρχει μια έκπληξη για σένα». Θα μου πεις, βέβαια, ότι μπορεί να μην προλάβει ο Κώστας γιατί λίγο πιο πριν είναι πιθανό να έχει στείλει ο Βγενό στον ίδιο τον Νίκα με έναν κάκτο και ένα ραβασάκι στο χέρι που θα γράφει: «Η σύμβασή σου δεν έχει τελειώσει ακόμα. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για την υπομονή μου. Πάρε αύριο το "Derby". Σε περιμένει μια έκπληξη. Αρχίζεις να αρθρογραφείς ξανά στην τελευταία σελίδα του. Συγχαρητήρια».
Οπως καταλαβαίνεις, κεχαριτωμένε, η κίνηση μετράει πιο πολύ από την έκπληξη και σ’ αυτή πρέπει να σταθούμε. Θα πρότεινα να ακολουθήσουν όλοι οι πρόεδροι αυτή την τακτική και πριν απολύσουν τον προπονητή της ομάδας τους, να του προσφέρουν πρώτα λουλούδια, όμως φοβάμαι. Σε μια τέτοια περίπτωση ο Σωκράτης, λόγου χάριν, θα 'πρεπε να ανοίξει ανθοπωλείο. Και έρχεται και οικονομική κρίση. Δεν είναι καιρός για έξοδα...
Αλλάζω θέμα, πολυαγαπημένε, και περνώ στον Θάνο Μπλούνα, ο οποίος στο «Φως» ασχολείται με ένα ζήτημα που απασχολεί την κορακοράτσα: «Στο σεμινάριο που έγινε στον Βόλο τον περασμένο Ιούλιο τέθηκε το θέμα για το πού πρέπει να βάζουν οι διαιτητές τις κάρτες». Οσο και αν θέλω να το πω, οι καλοί μου τρόποι δεν μου επιτρέπουν να αναφέρω το μέρος εκείνο που θα έπρεπε οι «κόρακες» να βάλουν τις κάρτες τους. Με εντυπωσιάζει όμως που οι λεβέντες μου με τα μαυροκίτρινα ασχολούνται με τόσο σημαντικά θέματα. Μάλλον ο Βασίλης μου τα 'χει λύσει όλα τα υπόλοιπα. Τα επουσιώδη...
Συνεχίζει ο Θάνος: «Στον αγώνα Αρη - Λεβαδειακού ο Κάκος είχε βάλει και τις δύο κάρτες στο τσεπάκι της φανέλας. Κάποια στιγμή που θέλησε να δείξει κίτρινη κάρτα μπερδεύτηκε και έβγαλε την κόκκινη. Μόλις το κατάλαβε την έβαλε στη θέση της και έδειξε κίτρινη. Ομως η λάθος κάρτα τού στοίχισε, αφού του επιβλήθηκε σιωπηρή ποινή τριών αγωνιστικών, η οποία όμως από φέτος μετράει κανονικά στο ποινολόγιο των διαιτητών».
Αναστατώνομαι. Τι τραβάνε και δεν το μαρτυράνε οι ήρωές μου. Για να τους διευκολύνω, πάντως, μπορώ να τους προτείνω κάτι. Να παίρνουν μαζί τους ένα τσαντάκι (σαν αυτά που φορά ο γλυκός Χάρης Σιανίδης), το οποίο θα κρεμούν στον λαιμό και θα το πιάνουν με ένα μανταλάκι πάνω στη στολή για να μην κουνιέται την ώρα που τρέχουν. Στη μια του τσέπη θα έχουν την κίτρινη κάρτα και στην άλλη την κόκκινη. Στο ίδιο τσαντάκι μπορούν να έχουν και άλλα πράγματα για ώρα ανάγκης.
Ο Κάκος, για παράδειγμα, γυαλιστικό παπουτσιών για να φτιάχνει το μαλλί. Ο Βασσάρας έναν καθρέφτη για να κοιτάζεται, να αυτοθαυμάζεται και να ανεβαίνει ψυχολογικά. Ο Πολατιάν ένα μπολάκι κεφτέδες γιατί μπορεί να τον πιάσει λιγούρα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Σε περίπτωση που το ματς διακοπεί προσωρινά (όπως το ντέρμπι των «αιωνίων»), ας τσιμπάει μεζέ για να διασκεδάσει την πείνα του μέχρι να έρθει η ώρα του βραδινού. Γι’ αυτό σου λέω, dear, το τσαντάκι θα λύσει όλα τα προβλήματα των αγοριών μου...
Πάντως μόλις με το καλό βρούμε άκρη για το πού πρέπει να βάζουν οι «κόρακες» τις κάρτες θα ήταν καλό να οργανώσουν και ένα συνέδριο για να αποφασίσουν πού πρέπει να βάζουν τη σφυρίχτρα. Ας τη βάλουν όπου αλλού θέλουν εκτός από το στόμα. Δεν αντέχεται πια αυτή η κατάσταση. Κάθε τρεις και λίγο «φρου» και «φρου», μας έχουν κουράσει. Αν μετρήσεις τις διακοπές του παιχνιδιού για φάουλ, βγαίνουν περισσότερες και απ’ τις διακοπές ρεύματος της ΔΕΗ του Αθανασόπουλου σε περίοδο καύσωνα.
Η μόνη λύση είναι από δω και στο εξής να λειτουργεί η σφυρίχτρα με μπαταρία. Μέχρι το 25λεπτο απ’ την πολλή χρήση είναι σίγουρο ότι θα έχει τελειώσει και θα μείνουν οι «κόρακες» με το στραγάλι στο στόμα. Τουλάχιστον θα δούμε 65 λεπτά αγώνα με έναν υποτυπώδη έστω ρυθμό. Αν και αυτοί είναι ικανοί να αρχίσουν να σφυρίζουν κλέφτικα, όπως ο Βαμβακούλας, για να ικανοποιήσουν το πάθος τους. (Διαιτητική) πενία τέχνας κατεργάζεται...
Κοκακολίνα
Επειδή στην ΚΕΔ αποκαλούν τον Κάκο «Ελληνα Κολίνα» (αν και πιο σωστό θα ήταν να αποκαλούν τον Κολίνα «Ιταλό Κάκο»), με προκάλεσαν. Εψαξα σ’ όλο τον κόσμο και τελικά βρήκα ένα διαιτητή που είναι καλύτερος από τον μεγάλο Τάσο. Και αυτός είναι ο Κοκακολίνα. Αλλος δεν υπάρχει...