Νικητής στα σημεία ο Βαλβέρδε

Tα καλύτερα ήταν πριν και μετά το ντέρμπι. Εκανα εξαέρωση στα καλοριφέρ. Μια πράξη πιο εποικοδομητική από το να σπαταλάς δύο ώρες από τη ζωή σου βλέποντας το ντέρμπι-σούπα και διασκεδαστικότερη από το να παρακολουθείς 22 παίκτες να παίζουν το πανάρχαιο άθλημα του φούτσου.

Το ότι δύο προπονητές που έχουν δείξει ότι, εκτός από το αποτέλεσμα, σκέφτονται και το θέαμα κατέβασαν δύο ομάδες που ανάθεμα κι αν έκαναν τρεις συνδυασμούς έχει εξήγηση. Από πλευράς Ολυμπιακού ότι η ισοπαλία βόλευε, γεγονός που αποδείχτηκε όχι μόνο από την αμυντική τακτική αλλά και από τα χαρούμενα μάκια που μετά το ματς έδινε ο Σάββας στον Αβραάμ. Από πλευράς Παναθηναϊκού διότι, ενώ στις γραμμές μπορεί κάπως να αναπτύσσεται, στον άξονα η μπάλα δεν μπορεί να φτάσει χαμηλά στα πόδια των φορ. Ηταν και το αξιοπερίεργο του ματς. Οτι ενώ πριν από το ματς ο Ολυμπιακός θεωρείτο ότι ήταν πιο δυνατός στις πτέρυγες, καλύτερος στα πλάγια εμφανίστηκε ο Παναθηναϊκός. Πιθανόν και λόγω της αδυναμίας του Στολτίδη μετά τον τραυματισμό να συγκλίνει και να βοηθήσει τον Λέτο στα αριστερά και της κακής εμφάνισης του Γκαλέτι, που απέδωσε καλύτερα αμυντικά παρά στην επίθεση. Χωρίς όμως να υποβαθμιστεί η συνεισφορά του Σπυρόπουλου, που έκανε το καλύτερό του ματς στον Παναθηναϊκό.

Μην μπορώντας να ασκηθεί κριτική στον Βαλβέρδε ότι έβαλε τον Οσκαρ, το μόνο που θα μπορούσε κάποιος να του καταλογίσει είναι ότι δεν ξεκίνησε τον Τζόρτζεβιτς. Κομμάτι δύσκολο... Γιατί με την κατάσταση στην οποία μοιάζει να βρίσκεται μετά τον τραυματισμό του ο «Τζόλε» για το μόνο που μπορεί να κατηγορηθεί ο Βαλβέρδε είναι ότι τον έβαλε. Επίσης κριτική στον Ισπανό μπορεί να γίνει για το ότι άργησε να βάλει τον Κοβάσεβιτς. Αλλά και μόνο ότι η τελευταία καλή φάση για τον Ολυμπιακό έγινε από την πίεση του Ντιόγο στον Γκαλίνοβιτς, με τον Βραζιλιάνο να κυνηγάει τη φάση με μεγαλύτερη εκρηκτικότητα από τον Κοβάσεβιτς, δείχνει την αδυναμία του Σέρβου να ξεκινήσει σ' ένα ματς που το πρέσινγκ ήταν το παν.

Δύο κινήσεις του Χενκ Τεν Κάτε σηκώνουν κριτική. Η πρώτη ότι δεν πήρε τον Ιβανσιτς στην αποστολή. Προφανώς δεν τον έχει και σε τόσο μεγάλη εκτίμηση. Η δεύτερη ήταν η αλλαγή του Γιώργου Καραγκούνη. Ο οποίος ήταν ο πιο δραστήριος επιθετικά χαφ του Παναθηναϊκού. Κάνοντας μια προσπάθεια να αναλύσω τη σκέψη του φωτεινού κόουτς, νομίζω ότι στην αλλαγή του Καραγκούνη ρόλο έπαιξε η έντονη αγωνιστική προσωπικότητά του. Οταν ο Καραγκούνης βρίσκεται στο γήπεδο ή θα τρέχει με την μπάλα ή θα φωνάζει στους συμπαίκτες του να του τη δώσουν. Για να τρέξει... Οπότε όταν παίζει στον άξονα, ο Παναθηναϊκός κατεβαίνει μοιρασμένα, αλλά όταν παίζει σε μια πλευρά, η ομάδα γέρνει. Οσο ο Καραγκούνης έχει αντοχές η ζημιά είναι μικρή, αλλά όταν αρχίσει να τις χάνει, απλώς οι επιθέσεις ξεκινάνε και κόβονται στην πλευρά της «τυπάρας». Σε αυτό το σημείο έρχεται η αλλαγή. Οπως και από το χαρακτηριστικό του μονόπαντου βάρους στην πλευρά του Καραγκούνη αδικήθηκε ο Γκάμπριελ, που, μολονότι ξεκίνησε δυνατά, στη συνέχεια μαράζωσε περιμένοντας τις πάσες που δεν ερχόντουσαν.

Σε τελικό συμπέρασμα στη μάχη των προπονητών νικητής στα σημεία ήταν ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Για την έλλειψη ξεροκεφαλιάς που έδειξε μετά την είσοδο του Γκαλίτσιου στο παιχνίδι. Παρ' ότι τον έβαλε για στόπερ, βλέποντας ότι το βάρος της άγνωστης θέσης κινδύνευε να κάνει τον Γκαλίτσιο βασιλιά της γκέλας, ο Ισπανός τον άλλαξε με τον Τοροσίδη, που λόγω πείρας και χαρακτήρα δεν μάσησε από την πίεση.

Για την κερκίδα να πω ότι για μια ακόμα φορά απέδειξε ότι μπορεί να γίνει ο 12ος παίκτης. Των αντιπάλων. Γιατί τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός πίεζε, κάποιοι χαρούμενοι έβαλαν φωτιές, το ματς διακόπηκε, ο ρυθμός χάθηκε. Και ποια ομάδα ευνοείται από τις διακοπές; Αυτή που πάει για την ισοπαλία.

Για την ΑΕΚ το καλύτερο γράφτηκε στο www.aek.com. Ενας πικραμένος αλλά και φίλεργος οπαδός της ΑΕΚ κάθισε και έψαξε τις αρχές των περιόδων. Καταλήγοντας στο ενδιαφέρον συμπέρασμα ότι οι σεζόν που η ΑΕΚ μάζεψε ανάλογους με την εφετινή βαθμούς ήταν οι τρεις που είχε προπονητές τους Τζον Μπάρνγουελ, Αλμπέρ Φαφιέ και Νίκο Αλέφαντο. Οχι ακριβώς η τριπλέτα που κάποιος ονειρεύεται να συνεχίσει το έργο της... Τώρα ευθύνη του Δώνη είναι το φετινό ξεκίνημα –που δεν το πιστεύω– ή ευθύνη μιας αδύναμης ομάδας –που το πιστεύω– είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση. Γιατί ο συνδυασμός αριθμών με ό,τι γουστάρεις συνήθως παραπλανεί. Εκτός αν φέρνει το γέλιο.

Οπως για παράδειγμα η ελληνική πατέντα των «βαθμών αξιολόγησης» που ανακάλυψε η κρατική τηλεόραση. Ενα κριτήριο τόσο αξιόπιστο όσο και οι υπόλοιπες στατιστικές πρωτοτυπίες που ξεκινάνε από τα αγαπημένα «κοψίματα» του Νίκου Νταμπίζα και τα «λάθη» που κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός εμφανιζόταν να έχει κάνει 50. Πιο σουρεαλιστικά και από τη δήλωση του Γιώργου Βαρδινογιάννη για το ματς. Στη συνηθισμένη ερώτηση «Επαιξε ρόλο η διαιτησία στο αποτέλεσμα;», ο «Καπετάνιος» απάντησε: «Γιατί, ποιος άλλος έπαιξε ρόλο; Μόνο ο διαιτητής έπαιξε ρόλο στο σημερινό αποτέλεσμα». Είτε αστεία το είπε είτε σοβαρά, η απάντηση έχει την ίδια πλάκα.