Παράδειγμα για κάποιους

Πριν εγώ τρελαθώ και πριν αυτός αναληφθεί στους ουρανούς, ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε ειδοποιήσει τους μετόχους της ΑΕΚ από τον Ιούνιο ότι θα αποχωρήσει. Οπως άλλωστε επέβαλε η αρχική δέσμευσή του για πεντάχρονη παραμονή στην προεδρία. Το επέσπευσε λέγοντας ότι τον ενόχλησαν οι αποδοκιμασίες στους παίκτες όταν η ΑΕΚ σκόραρε. Ούτε θυσιάστηκε για εμάς τους αμαρτωλούς ούτε έφυγε αηδιασμένος από την καφρία των άλλων. Να πούμε ότι ήταν ο πρόεδρος που προσπάθησε περισσότερο από όλους να καθαρίσει την κερκίδα, φέρνοντας κανονικούς ανθρώπους στο γήπεδο; Να το πούμε. Να πούμε ότι ήταν ο τζέντλεμαν των γηπέδων και ότι σκεφτόταν το καλό της ΑΕΚ πάνω από το δικό του; Δεν το λέμε. Οσο έπαιζε μπάλα, το «γαμώ το σπίτι σου» το είχε για καλημέρα και όταν σταμάτησε να ενδιαφέρεται για τη θέση του προέδρου στην ΑΕΚ βρήκε τη δικαιολογία των αποδοκιμασιών στον Μαϊστόροβιτς για να την κάνει. Γνώμη μου. Το λάθος που γίνεται με την ιστορία του Νικολαΐδη είναι πως ό,τι και να πεις καταλήγει στο αν πέρασε την ΑΕΚ στο 44 και αν πολέμησε τον χουλιγκανισμό. Αν πούμε όλοι «ναι», έχουμε τώρα το δικαίωμα να κρίνουμε και τα υπόλοιπα ή όταν οι ντεμολάγνοι γράφουν ότι είναι ένας δίμετρος, ξανθός γίγαντας θα πρέπει να προσθέτουμε «και χωρίς πιτυρίδα»;

Κι ένα τελευταίο. Οταν ξεκινάς μια προσπάθεια και δηλώνεις «μαζί ήρθαμε και μαζί θα φύγουμε», είναι λογικό να αποφασίζεις να αφήσεις το πόστο σου επειδή στενοχωρήθηκες που αποδοκίμασαν τον Μαϊστόροβιτς, χωρίς να έχεις συσκεφθεί με τους συνεργάτες σου; Ιδιαίτερα όταν γνωρίζεις ότι κανείς τους δεν είναι δυνατόν να αναλάβει την προεδρία και θα τρέχουν να βρουν πρόεδρο στην τούρλα της παραίτησης; Δεν χρειάζεται παρά να διαβάσεις τις δηλώσεις για να καταλάβεις τα συναισθήματα. Κάποιων ανθρώπων που συμφώνησαν να βάζουν τα όποια λεφτά, αρκεί και κάποιος άλλος να βάλει τον χρόνο… Αυτά γιατί έχουμε μια τάση να τα κάνουμε όλα άσπρα ή μαύρα. Επειδή ο Κόκκαλης έβαλε πλάτη στον Θωμά για να κάνει την Παράγκα, δεν σημαίνει ότι κλοτσάει και γατάκια στον δρόμο. Επειδή ο Νικολαΐδης έκανε αγώνα για μια πολιτισμένη κερκίδα, δεν σημαίνει ότι όταν βρέθηκε σε δύσκολη θέση δεν έκανε θυσίες.

Επίσης, είναι αξιέπαινο να παραδειγματιστούμε όλοι από τον αγώνα του Ντέμη ενάντια στη βία. Για την ακρίβεια, όχι όλοι. Ας πούμε ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα κάφρων, που γουστάρει Σάββα και τσαμπουκάδες. Ο Παναθηναϊκός, όμως, διά στόματος του β' αντιπροέδρου Τζόνι Βεκρή, εξέφρασε τη θλίψη για την απώλεια του Ντέμη από το ποδόσφαιρο. Ελπίζεται ότι το παράδειγμα του Ντέμη θα συνεχιστεί και αν πέσει μπουκάλι στο ΟΑΚΑ ο Τζόνι Βεκρής θα δώσει εντολή στους σεκιουριτάδες να πετάξουν έξω αυτόν που το έριξε. Διαφορετικά; Κουβέντα να γίνεται…


Mίλαγα τις προάλλες με ένα φίλο, παράγοντα μεγάλης ομάδας. Μου έλεγε ότι το πρώτο πράγμα που τον εντυπωσίασε όταν μπήκε στο ποδόσφαιρο είναι ότι οι αθλητικογράφοι δεν τα παίρνουν. Μετά πρόσθεσε ότι αυτή είναι και η μεγάλη καταστροφή των ομάδων. «Γιατί αν τα παίρνανε, δεν θα είχαμε πρόβλημα. Θα πέρναγαν κάθε πρώτη του μηνός από το λογιστήριο, θα έπαιρναν ό,τι είχε συμφωνηθεί και θα έγραφαν αυτό που εσύ πίστευες καλό για την ομάδα. Τώρα, όμως, το πρόβλημα είναι ότι γράφουν σαν να θέλουν να γίνουν προπονητές, γράφουν σαν να θέλουν να γίνουν πρόεδροι, γράφουν σαν να θέλουν να είναι παίκτες. Και επειδή δεν είναι, ούτε γίνεται να τους κάνεις, τραβιόμαστε όλοι».

Θυμήθηκα τη φράση όταν διάβασα ένα mail με μια συνηθισμένη κατηγορία. «Καλημέρα σας», ξεκινάει το mail. «Βγάλατε πάλι τον μισθό σας, κ. Πανούτσο, με το θέμα της 6/11/08. Αλήθεια, η μνήμη σας γιατί τις περισσότερες φορές είναι τόσο επιλεκτική;», προσθέτει και κλείνει το mail. Αντε τώρα να σκεφθείς, ποιον μπορεί να σκέφτηκε ο άνθρωπος ότι σου τα έχει «χώσει». Τον Ρέμο για να γράψεις αποσπάσματα της ανακοίνωσης του Ηρακλή; Τον Σκόρδα επειδή υπενθύμισες τις καφρίες των ΠΑΟΚτζήδων στο Καυτανζόγλειο; Τον Βγενόπουλο επειδή γράφεις ότι γίνεται χαμός και ο υπουργός ασχολείται για να βάλει τα ματς του Ολυμπιακού στο στοίχημα; Ολοι μαζί ότι μου τα «χώσανε» ρεφενέ; Τίποτε από τα ανωτέρω, αλλά κάτι άλλο που μου διαφεύγει; Τέλος πάντων, με πόνο καρδίας πρέπει να πληροφορήσω τον αποστολέα του mail ότι από τον μόνο που τα πήρα χθες ήταν από τον γνωστό κομμουνιστή Γιώργο Χελάκη για να γεμίσω αυτή τη σελίδα.

Από την άλλη πώς οι αναγνώστες να μη γίνονται καχύποπτοι, όταν κάθε μέρα διαβάζουν και ένα νέο μυστήριο. Οπως, για παράδειγμα, ότι οι πλούσιοι, πλην τίμιοι, μέτοχοι της ΑΕΚ θα διατηρήσουν για ένα μήνα το σχήμα Κανελλόπουλου – Κούλη και μετά θα ανακοινώσουν πρόεδρο. Το μυστήριο μεγαλώνει, μια και ως υποψήφιος αναφέρεται μόνον ο Στέλιος Μανωλάς. Τι θα γίνει μέσα στον μήνα που δεν μπορούσε να γίνει χθες; Οπως στα παραμύθια, θα βάλουνε τρία κατορθώματα που θα πρέπει να κάνει πρώτα ο Μανωλάς. Για παράδειγμα, να βρει τον μεταλλικό αϊτό που τσούρνεψε κάποιος από την μπανιέρα των προέδρων πριν από την κατεδάφιση, να ξυρίσει τον Χατζηχρήστο και να απαγγείλει τα ονόματα των προέδρων της ΑΕΚ από το 1994 μέχρι σήμερα. Γιατί ένας μήνας να σκεφτείς και να αποφασίσεις δεν υπάρχει, ακόμα και αν σου προτείνουν να ρίξεις την ατομική βόμβα.

Μου θυμίζει μια παλιά ιστορία με ένα φίλο, ο οποίος ήταν λάτρης των μοτοσικλετών. Ιδιαίτερα των ξένων... Ενώ, λοιπόν, σήκωνε μία μηχανή, που δυστυχώς ανήκε σε άλλον, τον έπιασε η αστυνομία. Δικάστηκε και έφαγε τρία χρόνια. Επειδή είχε συνεργείο, τους 15 μήνες που έμεινε μέσα όποιος πήγαινε και τον ζητούσε, ο μικρός του μαγαζιού έλεγε: «Είναι στην Ιταλία για να αγοράσει μία Bimota». Μέχρι που κάποια φορά που ένας πήρε τη στάνταρ απάντηση από τον μικρό, τον ξαναρώτησε: «Και τι κάνει ένα χρόνο στο εργοστάσιο της Bimota; Κοιτάει τα μηχανάκια να στεγνώνουν, για να δει σε ποιο θα κάτσει καλά το χρώμα και να το αγοράσει;». Κάπως έτσι είναι και στην ΑΕΚ. Τι να περιμένει ένα μήνα ο Μανωλάς; Εκτός αν είναι να περιμένει να δει τα αποτελέσματα πριν αναλάβει, οπότε ανθρώπινο και το πασάρω.

Επίσης δεν καταλαβαίνω τι περιμένουν στον Παναθηναϊκό αν ισχύουν τα δημοσιεύματα ότι ο Τζιόλης και ο Μάντζιος είναι περιζήτητοι μετά την εμφάνιση στη Βρέμη. Θέτω στη διάθεση της διοίκησης του Παναθηναϊκού μερικές δεκάδες SMS, που όχι μόνο εύχονται να φύγει ο Τζιόλης από την ομάδα, αλλά οι αποστολείς τους είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν και στο πακετάρισμα. Επειδή ελάχιστες φορές έχω δει την εξέδρα να αλλάζει διάθεση απέναντι σε κάποιον ποδοσφαιριστή και επειδή ο Αλέξανδρος Τζιόλης δεν είναι ακριβώς ο darling της «πράσινης» κερκίδας, καλό θα είναι αν υπάρχει πρόταση προς τη διοίκηση να προχωράει το θέμα. Γιατί μόνιμα όλο κάποιος θέλει να δώσει εκατομμύρια στον Παναθηναϊκό για κάποιον παίκτη, η υπόθεση καθυστερεί επειδή «η πρόταση είναι μικρή» και η ιστορία τελειώνει με τον παίκτη να μένει στο ράφι.

Με τον θρίαμβο του Παναθηναϊκού στη Βρέμη εμφανίζεται όμως και μια κλασική παναθηναϊκή παθογένεια. Το «τι λένε αυτοί που λέγανε;». Το οποίο πάντα έχει βαθύτερα νοήματα. Γιατί αν πεις «τι λένε όσοι λέγανε ότι ο Τζιόλης δεν κάνει για την ομάδα;», δείχνει ότι γέρνεις προς τον τζιγκερισμό, διότι ο Τζιόλης είναι απόκτημα της εποχής Τζίγκερ. Αν λες «τι λένε αυτοί που λέγανε ότι ο Ζιλμπέρτο Σίλβα είναι αόρατος;», σημαίνει ότι είσαι πολυμετοχικός, διότι αγοράστηκε στη μετα-Τζίγκερ εποχή.


το ερώτημα είναι τι καταλαβαίνει από αυτά ο Χενκ Τεν Κάτε. Περιέργως καταλαβαίνει αρκετά, επειδή έχει ζητήσει να του μεταφράζουν ό,τι γράφεται για τον ίδιο και τον Παναθηναϊκό. Και μέχρι τον Ιανουάριο θα είναι έτοιμος να βγει το βράδυ στο ράδιο. Σαν «Χενκ από το Σούριναμ», για να ξεκινήσει: «Θέλω να πω κάτι γι' αυτό που είπε προηγουμένως η Κάτια».