Το κάρο κόλλησε στη λάσπη

O Oλυμπιακός βρέθηκε 14 πόντους πίσω στο 29ο λεπτό και έψαχνε παίκτη ικανό να τραβήξει το κάρο από την παχιά λάσπη του Ζάγκρεμπ. «Εγώ», προθυμοποιήθηκε ο Θοδωρής Παπαλουκάς. Ενα δικό του καλάθι και τρεις απανωτές ασίστ βοήθησαν να μειωθεί η διαφορά στους 5 επτά ολόκληρα λεπτά πριν από τη λήξη. Μάλιστα, η Τσιμπόνα έχασε την επόμενη επίθεση και έδειχνε σαστισμένη από την ελληνική αντεπίθεση.

«Θα το πάρει μόνος του το ματσάκι ο Θοδωρής», είπα στο διπλανό μου. Οταν όμως σήκωσα το βλέμμα προς την τηλεόραση, είδα μια πεντάδα από την οποία ο Παπαλουκάς απουσίαζε. Οταν πια επέστρεψε, δυόμισι λεπτά αργότερα, η Τσιμπόνα είχε φτάσει ξανά στο +10 διά χειρός Πρκάτσιν (73-63). Τι όνειρο είδε ο Παναγιώτης Γιαννάκης;

Πέρα από τα παράδοξα των τελευταίων λεπτών, ο «χρυσοποίκιλτος» Ολυμπιακός εκτέθηκε χθες στο Ζάγκρεμπ. Η φρικτή απόδοση του Τσίλντρες ήταν το λιγότερο. Περισσότερο ενόχλησε η αδυναμία της ομάδας να σκοράρει απέναντι στη σφιχτή άμυνα των Κροατών, η βραδύτητα των αμυντικών προσαρμογών στην περιφέρεια, η έλλειψη ρυθμού και οίστρου, η αίσθηση ηττοπάθειας. Η απουσία του τραυματισμένου Βασιλόπουλου αποδείχθηκε πιο σημαντική απ' όσο θα ήλπιζε ο «δράκος». Ο διεθνής φόργουορντ είναι η «κόλλα» της ομάδας, ο συνεκτικός της ιστός, ο «καταλύτης» στις χημικές της αντιδράσεις.

Χάλασε, έτσι, η συνταγή του διημέρου. Εάν νικούσε και ο Ολυμπιακός, θα ολοκλήρωνε ένα γλυκύτατο για τις ελληνικές ομάδες διήμερο με τρεις επιτυχίες σε ισάριθμες εκτός έδρας αναμετρήσεις. Το «3 στα 3» δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, συνήθως, όμως, περιέχει μία τουλάχιστο νίκη εντός των συνόρων.

Εμελλε εν τέλει να τραβήξει τους προβολείς και να αποσπάσει τους επαίνους ο Πανιώνιος με τη μαγευτική του εμφάνιση και τον θρίαμβο (τον μεγαλύτερο της ευρωπαϊκής του ιστορίας) επί της Εφές Πίλσεν στην Κωνσταντινούπολη. Ηταν η τέλεια βραδιά για μια ομάδα που βρήκε τρόπο να διαχειριστεί σωστά και ψύχραιμα την αναπόφευκτη κούραση των 7 παικτών της, τη λειψανδρία, τα φάουλ, τις αναποδιές του αγώνα, ακόμα και τα σφυρίγματα των διαιτητών. Ο Ααρον Μάιλς έμοιαζε με κομπιούτερ με σάρκα και οστά, αλλά γύρω του δεν υπήρξε παίκτης που να υστέρησε. Τα καλάθια του Μπάξτερ στην αρχή έβαλαν ισχυρό θεμέλιο, ενώ η σιγουριά και το σταθερό χέρι του Γιάννη Καλαμπόκη αποτέλεσαν στήριγμα στις δύσκολες στιγμές.

Ο Παναθηναϊκός νίκησε στο Νανσί με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια, χωρίς να καταδεχθεί να ανάψει τις μηχανές του. Ενώ ένιωθε την ανάσα των Γάλλων στον σβέρκο του έως το φινάλε, ουδέποτε φάνηκε να απειλείται. Ποια Νανσί, εδώ που τα λέμε; Περισσότερο ενδιέφερε το «τριφύλλι» ο αγώνας που προηγήθηκε, απέναντι στον Πανιώνιο, την Κυριακή στο Ελληνικό. Εκεί έβαλε τα δυνατά του!

Και δικαίως. Η Ευρωλίγκα έχει πολύ δρόμο ακόμα (και σύστημα διεξαγωγής ευνοϊκό για τις ομάδες που θέλουν να σβήσουν πρώιμα στραβοπατήματα), αλλά στο ελληνικό πρωτάθλημα μια ήττα εκτός προγράμματος μπορεί να δρομολογήσει οδυνηρές περιπέτειες, όταν έρθει η ώρα να απονεμηθεί το πλεονέκτημα έδρας για τα πλέι οφ.