Θέλουμε να δούμε μπάλα;

Περισσότερο από τον Ερνέστο Βαλβέρδε ή τον Χενκ Τεν Κάτε, στην απόδοση του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού το πρόβλημα μοιάζει να το έχει ο ελληνικός Τύπος. Ο οποίος για πρώτη φορά βρίσκεται στη δύσκολη θέση να κρίνει δύο προπονητές που το ίδιο σημαντική με το αποτέλεσμα θεωρούν την ανάγκη η ομάδα τους να παίζει καλή μπάλα.

Γενιές ολόκληρες αθλητικογράφων μεγάλωσαν με το αξίωμα «Στο τέλος αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Να πέφτουνε οι βαθμοί και ο κόσμος γρήγορα ξεχνάει όλα τ' άλλα». Μια λογική που δεν δικαιολογείται από τα γεγονότα. Διότι, αντίθετα με τη βολική θεωρία της λήθης, ο κόσμος δύσκολα ξεχνάει. Ιστορίες 20 και 30 χρόνων, με λουλούδια, καπνογόνα και παράγκες, βγαίνουν και ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια, σαν τον πνιγμένο. Αντίθετα, μόνο οι ηλίθιοι και οι τυφλοί αμφισβητούν τις μεγάλες ομάδες της ιστορίας. Είτε είναι ξένες, σαν τη Ρεάλ, που διάφοροι προβληματικοί αριστεροί προσπαθούν να τη μειώσουν αναφέροντάς τη ως ομάδα του Φράνκο, είτε είναι εγχώριες, όπως για παράδειγμα η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς τη διετία 1993-95. Περισσότερο από τα πρωταθλήματα αυτό που μένει είναι η καλή μπάλα και νομίζω ότι ο Ολυμπιακός με την «παράγκα» αδίκησε μια μεγάλη ομάδα. Θα είχε πάρει τρία πρωταθλήματα λιγότερα, αλλά τα υπόλοιπα οκτώ θα ήταν πιο λαμπερά.

Σήμερα, λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα. Θέλουμε μεγάλες ομάδες που να παίζουν επιθετικό ποδόσφαιρο, καλή μπάλα και να χάνουν τρία-τέσσερα περισσότερα ματς στη σεζόν ή θέλουμε να μείνουμε στην εποχή που και η ισοπαλία της μεγάλης ομάδας ήταν αφορμή δημοσιογραφικού θρήνου και οδυρμού; Φυσικά, η απόφαση δεν αφορά τις οπαδικές εφημερίδες, που εξ αντικειμένου ενδιαφέρονται μόνο για τις νίκες, αλλά τις ουδέτερες, που λένε ότι ενδιαφέρονται για το καλό ποδόσφαιρο. Απλά πράγματα. Θέλουμε τον Εργοτέλη να νικά 3-2 τον Παναθηναϊκό χωρίς να περνάμε τους παίκτες και τους προπονητές από δημοσιογραφικό δικαστήριο ή θέλουμε τα 1-0 της μιζέριας και της βουτιάς και να γράφουμε «αν, όμως, δεις τη φάση από άλλη γωνία, μπορεί και να υπήρξε επαφή…».

Το ευτύχημα είναι ότι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν ταυτόχρονα νέους, ξένους, ικανούς προπονητές, που έμαθαν ότι ο κόσμος πάει στο γήπεδο για να δει μπάλα. Ετσι, κανένας δεν μπορεί να πει ότι «εμείς προσπαθούμε να παίξουμε μπάλα και οι άλλοι μαζεύουν βαθμούς». Το δυστύχημα είναι ότι αυτά τα πράγματα είναι δύσκολα. Διότι εκτός του ότι δεν είναι δυνατόν να γίνουν με κοινή συμφωνία, πάνε κόντρα στις συνήθειες δεκαετιών. Την Κυριακή μετά το ντέρμπι ο ένας προπονητής θα βγει σοφός και ο άλλος μαλάκας. Μήπως, όμως, μπορούμε να το δούμε από μια άλλη σκοπιά; Οτι δύο επαγγελματίες προπονητές έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν και στην περίπτωση που το ματς δεν ήρθε ισόπαλο, κάποιος από τους δύο θα το έχανε; Κάνοντας λάθη; Μπορεί και όχι. Εγκλήματα; Ε, όχι, ρε αδελφέ...


Η παγκόσμια κρίση χτυπάει σκληρά τον ΠΑΟΚ. Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα του «Χρυσού Δικέφαλου», Ακη Μπεκιάρη, στο θέμα της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου «υπάρχει μια καθυστέρηση της έγκρισης από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Αλλά είναι τυπικό το θέμα και μάλλον η καθυστέρηση οφείλεται στην άσχημη παγκόσμια οικονομική συγκυρία. Οπως είπε και ο κ. Βιολίδης, το θέμα με την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 26 Ιανουαρίου 2009, μια και αυτή είναι η καταληκτική ημερομηνία από την ΟΥΕΦΑ».

«Σκουλίκια», δηλαδή, αυτοί της Lehman Brothers. Πήγανε επίτηδες και χρεοκόπησαν την τράπεζα για να έχει σήμερα προβλήματα ο ΠΑΟΚ να αυξήσει το μετοχικό του κεφάλαιο, μην τους ρίξω καμιά σουτιά δηλαδή… Και τώρα η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς κάθεται και το μελετάει. Θα ανέβει ο Nikei για να ανάψει το «πράσινο φως» στον Βιολίδη ή θα συνεχίσει να πέφτει για να χαίρονται τα «σκουλίκια» και τα κέντρα αποφάσεων της Αθήνας; Εν τω μεταξύ, έχει και τις «γριές» να μουρμουράνε…

«Γιατί επετράπη σε περίπου 4.000 ανθρώπους να διασχίσουν την πόλη οργανωμένα ή και μη και να φτάσουν στο γήπεδο σχεδόν ανενόχλητοι, όταν ήταν φανερές οι προθέσεις τους; Γιατί δεν ίσχυσε ο προβλεπόμενος από τον σχεδιασμό προέλεγχος κατοχής εισιτηρίων σε δύο ζώνες ελέγχου στα πέριξ του σταδίου, όπως είχε συμφωνηθεί στις συσκέψεις; Γιατί η ίδια η Αστυνομία άνοιξε τις πόρτες για να μπουν στο γήπεδο οπαδοί του ΠΑΟΚ χωρίς εισιτήρια, οπαδοί που σχεδόν ανεξέλεγκτα προξένησαν στο γήπεδο τρομερές ζημιές;

Γιατί, τέλος, την επόμενη μέρα, αντί η Αστυνομία να ασχοληθεί με τον εντοπισμό των ενόχων, περιορίστηκε στο να μας κάνει υποδείξεις για τον τρόπο που έπρεπε να διακινήσουμε τα εισιτήρια; Είναι δυνατόν να μας κάνει υποδείξεις επί του προκειμένου ο υπεύθυνος ασφαλείας, που δεν έκανε ούτε μια σύλληψη;». Είναι ένα απόσπασμα από την ανακοίνωση της ΠΑΕ Ηρακλής μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ. Ο Ηρακλής έχει τα δίκια του αλλά και τα άδικά του.

Στη Θεσσαλονίκη λέγεται και επαναλαμβάνεται ότι ο Ηρακλής, εκτός των προβλεπόμενων 1.500 εισιτηρίων, έδωσε διακριτικά κι άλλα στον ΠΑΟΚ. Ο αριθμός, ανάλογα με τον άνθρωπο και τη διάθεσή του να εντυπωσιάσει, ξεκινάει από τα 500 εισιτήρια και φτάνει τις 2.000. Τώρα πόσο επηρέασαν τα επιπλέον εισιτήρια –αν δόθηκαν– την αποτελεσματικότητα της Αστυνομίας, που μόνο που δεν έκανε τους αστυφύλακες ταξιθέτριες για να μπουν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Οπως αδικαιολόγητη είναι και η Αστυνομία, που έβλεπε τον νόμο να παραβιάζεται χωρίς να κάνει καμία σύλληψη. Εχει βρει η Αστυνομία την καραμέλα «αν επέμβουμε, μπορεί να έχουμε θύματα» και πράττει κατά περίσταση. Στο Καυτανζόγλειο έβλεπες κάθε λογής αστυνομική συμπεριφορά. Από το να πέφτουν οι κλομπιές βροχή στην εξέδρα μέχρι η Αστυνομία να κάνει τους σεκιουριτάδες της συναυλίας μπροστά στους οπαδούς που μπήκαν στο γήπεδο. Τη λογική τώρα που στην κερκίδα δεν υπήρχε πρόβλημα να πέφτει ξύλο, ενώ στον αγωνιστικό χώρο οι αστυφύλακες στεκόντουσαν σε ημιανάπαυση, την ξέρει μόνο ο διευθυντής της Αστυνομίας.

Η λογική, πάντως, των οπαδών του ΠΑΟΚ είναι σαφής. «Οπου δεν θα μας δίνουν εισιτήρια ή όταν δεν θα υπάρχουν φράγκα, θα μπαίνουμε με ντου». Το διάβασα σε ένα site από έναν οπαδό του ΠΑΟΚ. «Αφού, ρε αδερφάκι, δεν μας δίνουνε εισιτήρια, τι θέλεις να κάνουμε; Τόσες θέσεις είχε το Καυτανζόγλειο και ο Ρέμος ήθελε να μας δώσει 1.500. Τι να κάνουμε λοιπόν κι εμείς, μπήκαμε από μόνοι μας, όπως θα μπαίνουμε όπου αλλού μας αφήνουνε απέξω».

Εν τω μεταξύ, το τελευταίο πράγμα που θέλει ο Ρέμος είναι να πλακώνεται με τους ΠΑΟΚτσήδες. Entertainer είναι ο άνθρωπος, από τον κόσμο ζει και όσο και να τον αγαπάνε οι Ηρακλειδείς, αν το πάρουμε με τη λογική, από όσους πελάτες έχει το βράδυ στο μαγαζί πόσοι να είναι Ηρακλειδείς και πόσοι ΠΑΟΚτσήδες; Οπότε δεν το ζορίζει πολύ το πράγμα. Λόγω του επαγγέλματός του μπορεί να έχει και νόημα το τέλος της ανακοίνωσης. «Είναι θεμιτή η κριτική, αλλά απαραίτητη η εμπιστοσύνη. Αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, το καλοκαίρι είναι κοντά...». Ερχεται, λοιπόν, το καλοκαίρι, τραβάει ο Ρέμος και μια ανακοίνωση ότι η πολιτεία δεν αντιμετωπίζει τον Ηρακλή ισότιμα και κόβει ρόδα μυρωμένα να ησυχάσει ο άνθρωπος.

Το μόνο στο οποίο σίγουρα δεν έχει δίκιο ο Ρέμος είναι στο κομμάτι που λέει «πώς είναι δυνατόν να έχει γίνει ένα παιχνίδι σε τέτοιες συνθήκες, με δεκάδες οπαδούς να βρίσκονται στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο και να περιφέρονται πίσω από τα γκολπόστ της εστίας του Ηρακλή;». Το παιχνίδι γίνεται ακριβώς όπως είχε γίνει το Ηρακλής – Ολυμπιακός 3-4, όταν οι οπαδοί του Ηρακλή είχαν κάνει το ντου και είχαν παρακολουθήσει το ματς πίσω από τον Ελευθερόπουλο.


Eυτυχώς, όμως, που έχουμε κυβέρνηση που αφουγκράζεται τις ανάγκες του αθλητισμού. Υστερα από παρέμβαση του υφυπουργού Αθλητισμού, Γιάννη Ιωαννίδη, μπόρεσε να συνεδριάσει η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού και να βάλει στο κουπόνι του Στοιχήματος το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός.