Φθηνά τη γλίτωσε...

Είμαι ακόμα ταραγμένος, λατρεμένε αναγνώστη. Διάβασα το χθεσινό άρθρο του Γιάννη Αργυρίου στην «Ωρα των Σπορ» και σπάραξε η καρδιά μου. Ο καλός μου περιέγραφε με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο την κατάσταση που επικρατεί στην ΑΕΚ και έτσι ευσυγκίνητος όπως είμαι, λίγο έλειψε να με πιάσουν τα κλάματα.

Γράφει ο Γιάννης: «Πολύ κλάμα, αδέρφια. Και πολλή γιούχα. Κλάμα ο Δώνης, κλάμα ο Τζεμπούρ, κλάμα ο Ντέμης τη στιγμή που "οι σκληροί του Μαϊάμι" στην κερκίδα μετέτρεπαν σε εφιάλτη μια νίκη-βάλσαμο, που λίγο έλειψε να διαλύσει τα πάντα». Με τη βία κράτησα ένα δάκρυ που ήταν έτοιμο να κυλήσει στο πρόσωπό μου. Η δύναμη της γραφής του αγοριού μου με είχε συνεπάρει...

Το μυαλό μου φτερούγισε και προσγειώθηκε σε μια γωνιά, απ' όπου παρακολουθούσα όσα ο Γιάννης περιέγραφε. Εβλεπα τον Δώνη, τον Τζεμπούρ και τον Ντέμη να 'ναι παραταγμένοι σε μια σειρά και υπό την καθοδήγηση της Ρούλας Βροχοπούλου, που έδινε τον ρυθμό, να 'χουν βαλαντώσει στο κλάμα. Πριν προλάβω να αναρωτηθώ γιατί κλαίνε τα έρμα και πώς τον λένε τον συχωρεμένο, επανήλθα στην πραγματικότητα για να μάθω πού το πάει τελικά ο Αργυρίου.

Συνεχίζει ο χρυσός μου: «Γιατί, όπως και να το κάνουμε, έτσι και παρέμενε αυτό το καταθλιπτικό 0-1 δεν θα υπήρχε πια ομάδα ΑΕΚ για φέτος, δεν θα υπήρχε παίκτης να φορέσει τη φανέλα, δεν θα υπήρχε οπαδός ξανά στην κερκίδα και φυσικά έτσι κι αλλιώς δεν θα υπήρχε πρόεδρος με το όνομα Ντέμης ή Θεμιστοκλής Νικολαΐδης».

Δόξα σοι, ο Τζεμπούρ, που μας έσωσε από τέτοια βιβλική καταστροφή με το γκολ που πέτυχε στα χασομέρια του ματς, κεχαριτωμένε. Οπως τα περιγράφει τα πράγματα ο ακριβός μου, αν δεν κέρδιζε η ΑΕΚ δεν θα χρειαζόταν καν να κάνουν καμιά γκάφα οι επιστήμονες στο «πείραμα του αιώνα» για να 'ρθει το τέλος του (κιτρινόμαυρου) κόσμου. Μια χαρά θα τα κατάφερναν και από μόνοι τους οι παίκτες της ΑΕΚ να διαλύσουν το σύμπαν...

Είναι πολύ πιθανό, μάλιστα, αν τελικά έχανε η ομάδα απ' τον Αστέρα Τρίπολης, να ακολουθούσε μια σειρά από συμφορές, τις οποίες σκοπίμως ο Γιάννης δεν ανέφερε για να μην τρομοκρατηθεί ο κόσμος. Μπορεί, δηλαδή, η ΑΕΚ να υποβιβαζόταν στη Δ' Εθνική, ο Χατζηχρήστος να ξυριζόταν, η Δέσποινα Βανδή να συνεργαζόταν με τον Καρβέλα, ο Ρουσόπουλος να αναλάμβανε ρόλο σχολιαστή επί των εκκλησιαστικών θεμάτων δίπλα στον Χατζηνικολάου κ.λπ. Φθηνά τη γλιτώσαμε, dear...

Ο Αργυρίου το καλύτερο το φύλαγε για το τέλος: «Ο Θεμιστοκλής δεν θα χαθεί. Ούτε, βεβαίως, η ΑΕΚ θα χαθεί. Αγωνιστικά τουλάχιστον, χειρότερα δεν γίνεται. Ο ίδιος θα έχει άπλετο χρόνο για να ασχοληθεί με τις μπίζνες, μέχρις ότου αρχίσει να οργανώνει το πολιτικό του γραφείο για κάθοδο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ»!

Παρ' ότι η αποκάλυψη του γλυκού Γιάννη μ' έχει συγκλονίσει, αδυνατώ να πιστέψω ότι κάτι τέτοιο ισχύει. Αποκλείεται να καταδεχόταν ο Ντέμης να γίνει από δήμαρχος κλητήρας. Το ζήτημα είναι μάλλον λίγο πιο περίπλοκο. Ισως ο Τζορτζ κατάλαβε ότι είναι πιο πιθανό είναι να γίνει μια μέρα πρωθυπουργός ο Βεργής (όχι ο Βέργης, sugar, μην μπερδεύεσαι. Τον Βασίλη μου μόνο πλανητάρχη θα μπορούσα να τον φανταστώ), παρά ο ίδιος, και τα παράτησε...

Μπορεί, λοιπόν, να σκέφτηκε ότι ο καταλληλότερος για να δώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής είναι ο Ντέμης και να του το πρότεινε. Εκείνος δέχτηκε, παραιτήθηκε απ' την προεδρία της ΑΕΚ και ετοιμάζεται τώρα για το μεγάλο βήμα. Φαντάζομαι τον Νικολαΐδη να χαιρετίζει τα πλήθη υπό τους ήχους του «Carmina Burana», που θα το έχει διασκευάσει ο Φοίβος, και μελώνω. Ετσι και ακούσω και τα συνθήματα «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, με τον Ντέμη αρχηγό» και «Σήκω, Αντρέα, για να δεις το παιδί της Σκεπαστής», δεν θα αντέξω. Μπορεί και εγώ να τον ψηφίσω στο τέλος...

Παραμένω στην ΑΕΚ διότι πρέπει να συμπαρασταθώ σε έναν αγαπημένο μου ήρωα, που, όπως διάβασα στην «Εξέδρα», περνά το δικό του δράμα. Τον Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς, ο οποίος, όπως βλέπεις και στο σκίτσο, δεν είναι καλά: «Μία απ' τις πλέον τραγικές φιγούρες στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ μετά το τέλος του αγώνα της ΑΕΚ με τον Αστέρα Τρίπολης ήταν ο Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς. Ο Σουηδός διεθνής στόπερ είχε καθίσει σε μια γωνία και δεν μιλούσε σε κανέναν».

Ο μικρός Ντάνιελ, λατρεμένε, κάθεται και κλαίει, όχι γιατί δεν τον παίζουνε οι συμπαίκτες του, αλλά επειδή τον αποδοκίμασαν οι οπαδοί της ΑΕΚ μετά το γκολ που σημείωσε. Μπορείς, λοιπόν, να καταλάβεις σε τι κρίση έχει πέσει η ομάδα. Αν λύγισε ο Σουηδός, που τον βλέπεις και πιστεύεις ότι μόλις επέστρεψε απ' τα γυρίσματα της ταινίας «Βάλε μπροστά τους έλικες, έτσι γλεντούν οι τσέλιγκες», τότε το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο...

Υστερα απ' όλα αυτά τα δράματα, για να επέλθει η κάθαρση στην ψυχή σου, πιστέ μου αναγνώστη, χρειάζεσαι μια γερή δόση Γεωργίου. Γράφει στον «Φίλαθλο» για τον πολυμετοχικό:

«Οταν ο Γκούμας πέτυχε το δεύτερο γκολ το Σάββατο, όλος ο πάγκος του Παναθηναϊκού ξεχύθηκε στον αγωνιστικό χώρο πανηγυρίζοντας. Ολοι εκτός από έναν. Τον Τεν Κάτε. Με μάτια που γυάλιζαν από θλίψη και από ζοχάδα, στεκόταν ακίνητος και έδειχνε απογοητευμένος. Ηταν σαν να έλεγε δυνατά από μέσα του: "Γιατί, ρε Γιαννάκη, έβαλες το γκολ; Τι θα κάνω εγώ, που θέλω να με διώξουν και να πάρω την αποζημίωση;"».

Ωστε έτσι εξηγούνται όλα. Γι' αυτό ο Ολλανδός κάνει τρέλες, διότι ψάχνει τρόπο να αναγκάσει τους πολυμετοχίτες να τον απολύσουν. Ο Γιώργος είναι θεός. Αν το σκέφτηκε μόνος του όλο αυτό, με εντυπωσιάζει. Εχει γούστο ο Τεν Κάτε να ούρλιαζε στον Ζωγράφο και τον τέταρτο όχι επειδή ο κόραξ αδικούσε την ομάδα του, αλλά επειδή δεν απέβαλε άλλους τρεις-τέσσερις παίκτες του πολυμετοχικού, για να είναι σίγουρο ότι θα χάσει στο τέλος. Λες;

Ο Γεωργίου συνεχίζει τον συλλογισμό του: «Ο ίδιος ο Ολλανδός σού δίνει το δικαίωμα να σκέφτεσαι έτσι, διότι αυτά που κάνει σε όλα τα τελευταία παιχνίδια του Παναθηναϊκού είναι αλλοπρόσαλλα και πρωτοφανή. Ξεθάβει και βάζει μέσα τον Σιόντη και καπάκι βάζει τον Τζιόλη; Και πώς είναι δυνατόν να αλλάζει 7 και 8 παίκτες σε κάθε παιχνίδι; Τι σκατά ροτέισον είναι αυτό;».

Υστερα απ' αυτό να δω αν ο Βασιλαράς θα ξαναγράψει καλή κουβέντα για τον Ολλανδό και αν θα υποστηρίξει ξανά ότι πρέπει να μείνει. Αφού θέλει να τον σουτάρουν, κεχαριτωμένε, το λέει ο Γιώργος, τι να κάνουμε, να τον κρατήσουμε με τη βία; Γίνεται με το ζόρι παντρειά;