120 λόγοι για να επιστρέψει ο Πεσέιρο...

Διάβασα την Παρασκευή ένα καταπληκτικό άρθρο του «Πρασινοφρουρού» στην «Πράσινη», λατρεμένε αναγνώστη, και μου ήρθε μια καταπληκτική ιδέα. Ο καλός μου παρουσίαζε 33 λόγους για τους οποίους έπρεπε να παραμείνει ο Τεν Κάτε στον πολυμετοχικό. Μπορεί βέβαια οι λόγοι να ήταν και 32 ή 34, δεν ορκίζομαι. Μετά τον εικοστό πέμπτο δεν άντεξα, με πήρε ο ύπνος.

(Αν κι εσύ υποφέρεις από αϋπνίες, αναζήτησε το άρθρο. Είναι πιο αποτελεσματικό από το να μετράς προβατάκια, πίστεψέ με.)

Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι ο «Πρασινοφρουρός» έδωσε το έναυσμα για μια μονομαχία, η οποία μόνο καλό μπορεί να κάνει στην ομάδα και τη διοίκησή της. Αύριο, για παράδειγμα, μπορεί ο Μίμης Δομάζος να γράψει στο «Goal» 35 λόγους για τους οποίους ο Τεν Κάτε πρέπει να φύγει. Μεθαύριο, να πάρει σειρά ο Κώστας Γκόντζος και να παρουσιάσει στο «Derby» 120 λόγους για να επιστρέψει ο Πεσέιρο. Εκαστος στο είδος του και στον πόνο του...

Στη συνέχεια να κάνει ρελάνς ο «Πρασινοφρουρός» γράφοντας 121 λόγους για να μείνει ο Τεν Κάτε κ.ο.κ. Ολο αυτό να συνεχιστεί μέχρι να στερέψουν από ιδέες και λόγους δύο εκ των τριών μονομάχων και να τα παρατήσουν. Εκείνος που θα απομείνει θα είναι και ο νικητής, του οποίου το θέλημα η διοίκηση του πολυμετοχικού πρέπει να ακολουθήσει.

Εγώ, πάντως, θα πόνταρα στον Κώστα Γκόντζο, ο οποίος εκτιμά τόσο πολύ τον Ζοσέ που και όλες τις σελίδες από το «Derby» αν του έδινες για να απαριθμήσει τα οφέλη μιας πιθανής επιστροφής του, δεν θα του έφταναν (αν μάλιστα έπρεπε να γράψει και για τον Βέλιτς κατιτίς, θα χρειαζόταν άλλα δύο ένθετα –μες στο νερό– για να χωρέσουν οι σκέψεις του). Οπως βλέπεις και στο σκίτσο, για τον Κώστα μου και μόνο οραματίστηκα την επιστροφή του Πεσέιρο στον πολυμετοχικό, έτσι όπως του αρμόζει. Προτίμησα να επιστρέψει πάνω σε γάιδαρο και όχι σε άλογο, για να μη γίνουν συνειρμοί με άλλες πριγκιπικές επιστροφές και μπερδευτούμε.

Κατά τ' άλλα, dear, μετά την παραίτηση του Ντέμη Νικολαΐδη από τον προεδρικό θώκο της ΑΕΚ, οι αναλύσεις που διάβασα μου φάνηκαν απλές και αναμενόμενες. Μόνο αφού διάβασα στο «Goal» τα άρθρα του Βασίλη Βέργη, του Βαγγέλη Μπραουδάκη και του Ευάγγελου Μίχου ένιωσα πλήρης. Κατέληξα σ' ένα συμπέρασμα, βρε αδερφέ. Και τα τρία αγόρια μου απεφάνθησαν ότι ο Ντέμης λάκισε. Οταν υπάρχει τέτοια ομοφωνία, γίνεται να μην πειστώ;

Γράφει ο Βασίλης μου συγκεκριμένα: «Οπως λένε πολλοί πλέον, ο Ντέμης ΛΑΚΙΣΕ, αφού πρώτα παρέδωσε μια ΑΕΚ καθόλου ελκυστική, με διόλου ευοίωνο μέλλον». Συμπληρώνει ο Μπραουδάκης: «Κι αν ο Νικολαΐδης επιλέγει να λακίσει τώρα επειδή δεν αντέχει την νυν κατάσταση, για την οποία είναι ο κύριος υπεύθυνος, τι μήνυμα δίνει στους υπόλοιπους –εντός και πέριξ των "κιτρινόμαυρων"– που χρεώνονται και λιγότερες ευθύνες από εκείνον για το νυν χάλι; Να την κάνουν κι αυτοί;».

Και ανακεφαλαιώνει ο Μίχος: «Ακόμα κι αν ο Νικολαΐδης θεωρεί ότι η νίκη της ΑΕΚ μοιάζει με το μυρμήγκι που βγάζει φτερά λίγο πριν πεθάνει, θα έπρεπε να μείνει μέχρι τέλους κοντά στην ομάδα και όχι να λακίσει βγάζοντας λιγοψυχιά». Επειτα απ' όλα αυτά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Ο Ντέμης Λάκισε» θα μπορούσε να είναι ελαφρώς πιο ποιητικό...

Θα μου άρεσε, δηλαδή, ένας τίτλος του στυλ: «Ντέμης Νικολακίσης» ή ακόμα καλύτερα ένα πιο ξεροσφύρικο «Νικολακίσεβιτς», το οποίο με μια λέξη θα απέδιδε την αλήθεια του πράγματος. Κάτω από τον συγκεκριμένο τίτλο εγώ θα έβαζα και τρία βελάκια, τα οποία θα κατέληγαν στις φωτογραφίες του Βέργη, του «Μπραού» και του Μίχου με την υποσημείωση: «Ολοι μαζί, με μια φωνή, ο Ντέμης λάκισε την Κυριακή». Mon Dieu, θα ήταν αληθινά εμπνευσμένο...

Και μια που αναφέρθηκα σε εμπνεύσεις, δεν θα μπορούσα, κεχαριτωμένε, να μη σημειώσω άλλη μία μεγάλη στιγμή των αγοριών μου κατά τη διάρκεια της «Αθλητικής Κυριακής». Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο γλυκός Πουρουπουπού μάς ενημέρωσε ότι ήθελε να παρέμβει τηλεφωνικά στην εκπομπή ο β’ αντιπρόεδρος του πολυμετοχικού, ο κ. Γιάννης Βεκρής. Πάγωσα...

Κάπως έτσι είχε προλογίσει ο Παύλος και τον Λάμπρο Σκόρδα πέρυσι και μετά θυμόμαστε όλοι τι ακολούθησε. Φοβήθηκα μήπως θα συνέβαινε και με τον Βεκρή μια απ' τα ίδια. Θεώρησα ότι κάτι άκουσε που τον ενόχλησε και πήρε να διαμαρτυρηθεί. Ευτυχώς για τον Πουρουπουπού και δυστυχώς για το φιλοθέαμον κοινό, διαψεύστηκα πανηγυρικά. Ο Γιάννης βγήκε μόνο για να εκφράσει την πολυμετοχική δυσαρέσκεια για τη διαιτησία και αφού ολοκλήρωσε τη σκέψη του, ο γάμος σχόλασε. Καταπληκτικό...

Τώρα, τι σόι παρέμβαση ήταν αυτή θα σε γελάσω, πολυαγαπημένε αναγνώστη. Ο άνθρωπος δεν διαφώνησε με κανέναν, δεν είχε παράπονο από κάτι που άκουσε στην εκπομπή, απλώς πήρε για να πει τον καημό της ομάδας του. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να πει ο Πουρουπουπού «Ακολουθούν πέντε λεπτά ομιλίας του κ. Βεκρή», να μην πάει τσάμπα και η ψυχή μας στην Κούλουρη, ακούγοντας για τηλεφωνικές παρεμβάσεις και άλλα χαριτωμένα;

Αφού έγινε, πάντως, η αρχή και για λόγους ισονομίας και ισοτιμίας, θα πρότεινα στον ακριβό μου Κατσαρό να κάνει το ίδιο και με άλλους παράγοντες ομάδων. Να εγκαινιάσει μια νέα ενότητα στην εκπομπή, η οποία θα λέγεται «Γραμμή παραπόνων». Να μπορεί, δηλαδή, να βγαίνει όποιος πρόεδρος ή αντιπρόεδρος ομάδας θέλει και μέσα σε πέντε λεπτά να λέει ό,τι θέλει αυτός. Αρκεί να εκφράζει κάποιο παράπονο...

Ο Κομπότης, λόγου χάρη, στο δικό του πεντάλεπτο μπορεί να διαμαρτυρηθεί επειδή τα μεσημεριανά παιχνίδια της ομάδας του έχουν τηλεοπτική κάλυψη φέτος, πράγμα που του φέρνει γρουσουζιά. Πέρυσι όσο οι αγώνες του Λεβαδειακού δεν καλύπτονταν τηλεοπτικά η ομάδα πετούσε. Πέντε ματς αν υπήρχαν ακόμα, σήμερα θα ήταν πολύ πιθανόν να μην αντιμετώπιζε τη Βέρντερ ο πολυμετοχικός, αλλά η Λιβαδειά. Δεν είναι καλός λόγος αυτός για να παραπονεθεί ο Γιάννης, δηλαδή;

Διάβασα στη «Γάτα», sugar, ένα υπέροχο crash test ανάμεσα στον Μπάγεβιτς και τον Κετσπάγια, που έκανε ο «CATάσκοπος» και μαγεύτηκα. Κατάλαβα επιτέλους ποιο είναι το μυστικό του Τιμούρ και η ομάδα του πετάει. Οπως αποκάλυψε ο CATάσκοπος, ο τεχνικός της Ανόρθωσης προτιμά το επαναστατικό σύστημα 3-5-3, το οποίο φυσικά κάνει τη διαφορά.

Ετσι είναι. Οταν μπορείς και παίζεις με τρεις στόπερ, πέντε στο κέντρο και τρεις επιθετικούς, ποιος μπορεί να σ' τη βγει δηλαδή; Δεν υπάρχει κανένας Μπάγεβιτς. Μη σου πω και Μουρίνιο. Με το 3-5-3 του Κετσπάγια η Ανόρθωση πάει για «κούπα» στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και ο Τιμούρ για τον πάγκο της Τσέλσι. Ολοταχώς...