Προσεχώς καλύτερα

Αρης και Ηρακλής είναι δεδομένο ότι σύντομα θα δείξουν τις πραγματικές τους δυνατότητες.

Τόσο ο Αρης όσο και ο Ηρακλής, υπό την πίεση ραγδαίων εξελίξεων (αυτό αφορά κυρίως τους προπονητές), εν τέλει λειτούργησαν αποτελεσματικά σε σύγκριση με τις πρώτες έξι αγωνιστικές. Συνήθως όταν οι προπονητές νιώθουν ότι έρχεται το τέλος τους αντιδρούν σπασμωδικά. Αντιθέτως, τόσο στην περίπτωση του Πεντράθα (κυρίως με τις εσωτερικές αλλαγές του και την επανατοποθέτηση του Παπαστεριανού) όσο και στην περίπτωση του Ερνάντεθ, διαπιστώνουμε ότι έπρεπε κάποιος να τους τραβήξει το αυτί για να πιστέψουν στο υλικό που διαχειρίζονται από το προηγούμενο καλοκαίρι για να μας παρουσιάσουν ένα δείγμα από τις πραγματικές δυνατότητες του Ηρακλή και του Αρη αντίστοιχα. Δεν είναι παράλογες οι απαιτήσεις που υπάρχουν. Θέλουν να δουν τον Αρη σε ψηλές θέσεις και τον Ηρακλή να κάνει τουλάχιστον ένα βήμα εμπρός, αποφεύγοντας τις περιπέτειες.

Ο Ερνάντεθ την ψυλλιάστηκε. Πρώτα ο Αουρέλιο. Ο Ζεντίλ μπήκε κι αυτός στα... απολεσθέντα. Ακολούθησε ο Κέλεμεν. Μετά τον –δεύτερο– αποκλεισμό του από την αποστολή οδεύει προς την έξοδο. Το σίγουρο είναι ότι ο Αρης έχει προχωρήσει σε σχεδιασμό εν όψει του Ιανουαρίου. Για την ακρίβεια, οι μεταγραφές έχουν ξεκινήσει από τη στιγμή που έδιωξε –επισήμως– τον Αουρέλιο και έχει άρει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο και τις ικανότητες του Ζεντίλ.
Οσο για τον Κέλεμεν, ο Σηφάκης με μία ακόμα εμφάνιση σαν την προχθεσινή έχει «κλειδώσει» τη θέση και μαζί με τον Καρατζιοβαλή θα τελειώσουν τη φετινή χρονιά ως οι τερματοφύλακες του Αρη. Εκτός κι αν δεν χρειάζεται δεύτερη καλή εμφάνιση και ο Σλοβάκος αποτελεί παρελθόν. Το πιο πιθανό…

Και να σκεφτεί κάποιος ότι το περασμένο καλοκαίρι ακούγαμε τους παράγοντες του Αρη να εκφράζονται με τα κολακευτικότερα λόγια για δύο από τους τρεις ποδοσφαιριστές. Αν όχι για τον Αουρέλιο, σίγουρα για τον Ζεντίλ. Ακούγαμε ότι δεν έγινε δα μεγάλη προσπάθεια για να μείνει ο Ιβιτς, επειδή ο Ζεντίλ είναι ο ποδοσφαιριστής που θα αναμορφώσει τον Αρη στον οργανωτικό τομέα. Οσο για τον Κέλεμεν δεν ακούσαμε λίγα και γι' αυτόν. Τον… ετοίμαζαν από νωρίς. Από πέρυσι όταν είχε εφαρμόσει το «μία μία» με τον Χαλκιά. Στο δεύτερο μισό της σεζόν είχε περισσότερες συμμετοχές από τον διεθνή συνάδελφό του. Φέτος δεν αρέσει σε κανέναν.

Το ευχάριστο για τους... ειδήμονες που επέλεξαν να στηριχθούν στον Αουρέλιο, τον Ζεντίλ και τον Κέλεμεν και διαψεύσθηκαν πανηγυρικά είναι ότι υπάρχει η εμβόλιμη μεταγραφική περίοδος που λειτουργεί σαν γομολάστιχα. Γράφεις και σβήνεις και με αυτόν τον τρόπο μπορείς να σουλουπώσεις την ομάδα σου, αρκεί το πάθημα να γίνεται μάθημα.
Ως ελαφρυντικό της διοίκησης για τις επιλογές της θα αποτελεί ο κανόνας ότι είναι σχεδόν αδύνατο να σημειώσει 100% επιτυχία στο «πάρε-δώσε» και το «μείνε και του χρόνου». Πάντα θα υπάρχουν «διαρροές». Το θέμα είναι να μην παίρνεις ψηλά τον αμανέ. Πρέπει να διατηρείς χαμηλούς τόνους. Χάνονται χρόνος, χρήμα και αρκετοί βαθμοί όταν δημιουργείς την εντύπωση ότι στηρίζεις μία νέα προσπάθεια σε παικταράδες με... ξύλινα πόδια.

Ευτυχώς για τον Αρη, υπάρχει αρκετά πλούσιο υλικό. Γίνεται πλούσιο χάρη στην προσωπικότητα ορισμένων παικτών. Και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο συστατικό μιας συνταγής, που ίσως τελευταία να έχει πικρή γεύση, αλλά κατά βάση δύσκολα θα παρεκκλίνει από τη γνωστή πορεία της. Είναι συμπαγής ομάδα, αξιόπιστο σύνολο, πειθαρχημένο κι αν δεν βρει τον δρόμο του διεκδικώντας υψηλές θέσεις, δεν θα φταίνε μόνο οι ποδοσφαιριστές.