«Μάζευε κι ας είν’ και ρώγες»

Ο κόσμος που μαζεύτηκε χθες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για να παρακολουθήσει τον νέο Ολυμπιακό έφυγε από το γήπεδο με το χαμόγελο στα χείλη. Η εντυπωσιακή φιέστα, που έγινε πριν από το ματς, ήταν ο πρώτος λόγος. Ο δεύτερος και σημαντικότερος είχε να κάνει με το γεγονός ότι η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη έφθασε στη δεύτερη επιτυχία της στην Ευρωλίγκα δίχως να πιάσει ιδιαίτερα καλή απόδοση. Είναι γνωστό, χιλιοειπωμένο και αναμενόμενο ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ακόμη στην κατάσταση που περιμένουν ο προπονητής και οι φίλαθλοί του? ο Ολυμπιακός που πιθανότατα θα εμφανιστεί το 2009 και όταν η σημασία των παιχνιδιών θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

Αυτό ακριβώς, όμως, είναι το σημείο που αφήνει άπαντες στον Πειραιά ικανοποιημένους. Βλέπετε, το ματς απέναντι στην ιδιαίτερα υπολογίσιμη Μάλαγα κατακτήθηκε εύκολα και αυτό εκτός των άλλων μαρτυράει αυτό που όλοι έλεγαν το καλοκαίρι: ο Ολυμπιακός έχει πλέον προσωπικότητες, έχει και τον χαρακτήρα που του έλειπε επί εποχής Γκέρσον. Εχει επίσης πλειάδα παικτών, αφού ο Γιαννάκης έκανε συνεχώς αλλαγές και η ποιότητα της ομάδας του παρέμενε σχεδόν αναλλοίωτη.

Η αλήθεια επίσης είναι ότι υπάρχουν και κάποια χτυπητά προβλήματα, όπως η ανετοιμότητα του Νίκολα Βούισιτς. Στον Πειραιά λένε ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ του βασανισμένου από προβλήματα στα πόδια Κροάτη, προς το παρόν, ωστόσο, και για ματς όπου ο συντελεστής δυσκολίας είναι μεγάλος, κάθε άλλο παρά έτοιμος είναι. Ο μπελάς για τον Γιαννάκη γίνεται εντονότερος από τη στιγμή που και ο Σχορτσανίτης δεν μπορεί να βοηθήσει. Ο «Σόφο» είναι στα πιτς και καλά που ο Γιάννης Μπουρούσης με τον Γιώργο Πρίντεζη –πιο ώριμοι πλέον– ξέρουν να βγάζουν το φίδι από την τρύπα.

Αυτοί οι δύο ήταν στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου που έκαναν το παιχνίδι να γείρει προς το μέρος του Ολυμπιακού. Και ο Τζος Τσίλντρες ήταν εκείνος που στα μέσα της τέταρτης περιόδου και όταν οι Ισπανοί μείωσαν απειλητικά, με προσωπικές ενέργειες έδωσε τέλος στις όποιες ελπίδες γεννήθηκαν. Ο Τσίλντρες είχε εντυπωσιακές φάσεις στο ενεργητικό του, και για μία ακόμη φορά ήταν ουσιαστικός. Εν κατακλείδι, οι Πειραιώτες έδειξαν ότι θέλουν ακόμη μπόλικη δουλειά (γνωστό αυτό). Εχουν προσωπικότητες, έχουν βάθος στον πάγκο, όπως προαναφέραμε, αλλά μέχρι να φθάσουν στο σημείο που θέλουν, δεν αποκλείεται να γνωρίσουν ήττα ή ήττες, που δεν περιμένουν.

Πιο σίγουρα συμπεράσματα θα μπορούμε να βγάλουμε, όταν θα κληθούν να δώσουν δύσκολο εκτός έδρας ματς. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε εκτός των άλλων ότι μιλάμε για ομάδα 37 εκατ. ευρώ, η οποία θεωρείται αυτονόητο (άσχετα αν πρέπει να θεωρείται) να κερδίζει ματς με ομάδες σαν τη Μάλαγα στο ΣΕΦ. Για τον Παναθηναϊκό το τελικό 90-66 υπέρ της Μπαρτσελόνα μιλάει από μόνο του. Αυτό το σύνολο που εμφανίστηκε χθες στη Βαρκελώνη δεν ήταν Παναθηναϊκός. Δεν ήταν ομάδα του Ομπράντοβιτς.

Ο Ζοτς πιστεύουμε ότι θα βρει τον τρόπο και θα κάνει χρήσιμο για την ομάδα του αυτό το στραπάτσο, η αλήθεια, όμως, είναι ότι δυσκολευόμαστε να εξηγήσουμε αυτό το «ναυάγιο». Εντάξει, ήταν το πρώτο crash test. Σεβαστό και δεκτό επίσης ότι πλέον η Μπαρτσελόνα έχει σπουδαίο υλικό, ικανό για πολύ ψηλά. Από αυτό το σημείο όμως μέχρι να μην... εμφανίζεται στο παρκέ ο Παναθηναϊκός, να χάνει με 80-48 κάποια στιγμή, ε τότε σίγουρα υπάρχει τεράστια διαφορά.