Η δίκη ψάχνει αποδείξεις

Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος

Είναι η δίκη του «άκουσα, μου είπαν, έμαθα». Επί του παρόντος, δεν έχει παρουσιαστεί αυτόπτης μάρτυρας.

Ουδείς έχει αναφέρει μέσα στο δικαστήριο ότι πράγματι είδε τον δολοφόνο...

Η εξέλιξη στην υπόθεση Φιλόπουλου δεν ικανοποιεί την κοινή γνώμη, που σοκαρίστηκε από τα γεγονότα της Λαυρίου. Διότι υπάρχει μία πραγματικότητα. Ενας άνθρωπος σκοτώθηκε στα επεισόδια της Λαυρίου. Την ίδια ώρα, όμως, οι μάρτυρες κατηγορίας δεν μπαίνουν στην ουσία. Μέχρι τώρα κανείς δεν έχει κατονομάσει τον υπαίτιο του κακού.

Βέβαια εδώ υπάρχει μία άλλη πραγματικότητα. Ναι μεν δολοφονία δίχως δολοφόνο δεν υπάρχει, αλλά από την άλλη είναι ακόμα πιο άδικο να καταλήξει στη φυλακή για όλη την υπόλοιπη ζωή του ένας αθώος. Διότι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, ο οποιοσδήποτε κατηγορούμενος είναι αθώος.

Με λίγα λόγια, σε τέτοιες υποθέσεις πρέπει να υπάρχει βεβαιότητα. Για να τιμωρηθεί με την εσχάτη ποινή κάποιος, πρέπει αποδεδειγμένα να είναι ο δολοφόνος. Μέχρι τώρα, λοιπόν, δεν φαίνεται να προκύπτει από πουθενά στοιχείο εναντίον κάποιου εκ των κατηγορουμένων. Ολοι οι μάρτυρες υποστηρίζουν ως στιγμής πως «άκουσαν κάτι από φίλους τους», «τους είπαν κάτι σε μια παρέα», «έμαθαν από συζητήσεις». Αλλοι ενημερώθηκαν από γραπτά μηνύματα και οι περισσότεροι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης...

Μπορεί έτσι να κατηγορηθεί κάποιος για δολοφονία; Μάλλον όχι. Και εδώ δυσκολεύει το έργο των δικαστών.

Που συν τοις άλλοις, βλέπουν να μην υπάρχει σχέση ανάμεσα στις καταθέσεις στο δικαστήριο και σε όσα έχουν διαβάσει στα στοιχεία της προανάκρισης από την Αστυνομία. Ο ίδιος ο πρόεδρος του δικαστηρίου έχει πει πως από πουθενά δεν προκύπτει ραντεβού, αλλά μόνο ενέδρα. Υπήρξε ένα αθλητικό γεγονός, είχαν μοιραστεί εισιτήρια, δεν έγινε παράνομη συγκέντρωση. Και υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ένα και το άλλο.

Θάνατος από ραντεβού είναι προμελετημένη δολοφονία, θάνατος από ενέδρα είναι κτύπημα σε συμπλοκή.

Γιατί, λοιπόν, συμβαίνει όλο αυτό το σκηνικό; Πώς γίνεται κανείς να μη μιλάει στο δικαστήριο; Απάντηση υπάρχει. Και είναι λογική. Και δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε «ομερτά» ανάμεσα στους οπαδούς. Ορκος, δηλαδή, να μη μιλήσει κανείς για όσα έχουν συμβεί εκείνη την ημέρα. Αλλωστε πολλοί θα ήθελαν να την πληρώσει κάποιος για τη δολοφονία του Φιλόπουλου και αν χρειαστεί ακόμα και να πουν ψέματα. Ομως αν μιλήσει ένας μάρτυρας και δώσει στοιχεία (ακριβή ή ψεύτικα), πρέπει αυτομάτως από μάρτυρας να γίνει κατηγορούμενος. Διότι βρισκόταν στον τόπο του εγκλήματος και έχει σχέση με όλο το σκηνικό.

Πώς, λοιπόν, φτάσαμε στο σημείο να γίνεται δίκη, να κατηγορούνται άνθρωποι και πολλοί εξ αυτών να έχουν περάσει μήνες στα κρατητήρια, δίχως να υπάρχουν ακριβή στοιχεία; Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα. Ομως, από την άλλη, φαντάζεστε να μην είχε οδηγηθεί σε δίκη μια τέτοια υπόθεση;

Ηταν δεδομένο πως θα σχηματιστεί δικογραφία και θα βρεθούν στο εδώλιο πολλοί άνθρωποι. Το θέμα, όμως, είναι τι ακριβώς θα γίνει από εδώ στο εξής. Διότι είπαμε. Περισσότερο άδικο και από το να χάσει τη ζωή του ένας νέος άνδρας, είναι να καταλήξει στη φυλακή για την υπόλοιπη ζωή του ένας αθώος άνθρωπος. Διότι όλοι θέλουν να βρεθεί ο δολοφόνος ή οι δολοφόνοι του Φιλόπουλου. ΟΛΟΙ. Αρκεί να είναι αποδειδειγμένα αυτοί που έκαναν το κακό...
Στον Φιλόπουλο, στον εαυτό τους και στον αθλητισμό.