Eνα παιχνίδι που κανονικά η ΑΕΚ θα έπρεπε να το τελειώσει χωρίς καν να ιδρώσει, σύμφωνα με την εξέλιξη του πρώτου ημιχρόνου, «κατόρθωσε» όχι μόνο να μην το ολοκληρώσει σε χαλαρό ρυθμό, αλλά να χάσει και βαθμούς. Η «Ενωση» στο πρώτο ημίχρονο είχε για πρώτη φορά φέτος μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα και κατάφερε με συνοπτικές διαδικασίες να πετύχει τρία γκολ απέναντι σε έναν αντίπαλο που έδειχνε αδύναμος να αντιδράσει.
Στο α' ημίχρονο δούλεψε ιδανικά το κέντρο της ΑΕΚ, χωρίς να υπάρχουν μεγάλες βοήθειες από τους δύο επιθετικούς. Τόσο ο Σκόκο όσο και ο Καφές βοήθησαν πολύ την επιθετική λειτουργία της ομάδας. Η μεσαία γραμμή είχε ισορροπία, με τον Πελετιέρι να δείχνει ανίκητος και να καλύπτει όλη την περιοχή μπροστά από την άμυνα και τον Ζορμπά να γυρίζει πολλές φορές πίσω και να καλύπτει την πλευρά του. Οι αμυντικοί της ΑΕΚ στο πρώτο μέρος δεν αντιμετώπισαν το παραμικρό πρόβλημα λόγω της ανυπαρξίας του αντιπάλου. Οι δύο επιθετικοί για άλλη μια φορά έδειξαν ότι δεν βρίσκονται μεταξύ τους και ακόμα περισσότερο φάνηκε ότι ο Τζεμπούρ είναι ανέτοιμος και αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες προσαρμογής στην ομάδα. Η ΑΕΚ δημιούργησε κι άλλες φάσεις στο πρώτο μέρος πέρα από τα γκολ, οι οποίες κατά βάση ξεκίνησαν από τα χαφ.
Το δεύτερο ημίχρονο πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω. Ως παλιός ποδοσφαιριστής, αυτό που θα έλεγα είναι ότι πραγματικά δεν έβγαινε τίποτα στους παίκτες της ΑΕΚ και ότι η γενική ατμόσφαιρα αμφισβήτησης και γκρίνιας που επικρατεί γύρω από την ομάδα δεν την αφήνει να σηκώσει κεφάλι. Ως θεατής, όμως, έχω να πω ότι οι παίκτες της ΑΕΚ όχι μόνο υποτίμησαν τον αντίπαλο στο δεύτερο ημίχρονο και πίστεψαν ότι το παιχνίδι είχε τελειώσει μετά το 0-3, αλλά κυριολεκτικά ήταν σαν να μη βγήκαν καθόλου να αγωνιστούν.
Νομίζω ότι και οι παίκτες της ΑΕΚ θα συμφωνήσουν μαζί μου, όταν θα κάνουν την αυτοκριτική τους. Ηταν ένα ηχηρό χτύπημα για τον κόσμο της ομάδας που δύσκολα πλέον θα βρεις λόγια και επιχειρήματα να τους πείσεις ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει. Αυτό που κατά κύριο λόγο πρέπει να επικρατήσει αυτή τη στιγμή στην ομάδα και σε όσους την περιβάλλουν είναι η ψυχραιμία, διότι το αντίθετο το μόνο που μπορεί να δώσει είναι μια ακόμα μαχαιριά στην ήδη πληγωμένη καρδιά της ΑΕΚ. Είναι ένα βράδυ δύσκολο να το αντιμετωπίσεις και χρειάζεται κουράγιο από παίκτες και προπονητή, αλλά οι μεγάλες ομάδες, οι μεγάλοι παίκτες και οι μεγάλοι προπονητές πρέπει να καταφέρνουν από μόνοι τους όχι μόνον να στέκονται όρθιοι, αλλά και να αντιστρέφουν το εις βάρος τους κλίμα. Αυτή η ισοπαλία (με ανατροπή) μοιάζει με νίκη για την ομάδα του Θρασύβουλου και αξίζουν συγχαρητήρια στους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι είχαν το σθένος και το κουράγιο να ανατρέψουν το 0-3 απέναντι σε μία μεγάλη ομάδα όπως είναι η ΑΕΚ.