Ο «κιτρινόμαυρος θίασος» πρέπει να αλλάξει ρεπερτόριο

Φίλος της ΑΕΚ δεν είμαι. Αρα δεν έχω ούτε την αγωνία για την πορεία της ούτε μπορώ να νιώσω με την ίδια ένταση τις χαρές ή τις απογοητεύσεις που δίνει στους φίλους της. Ομως ως άνθρωπο που αγαπά το παιχνίδι αυτή η περιπέτεια της «Ενωσης» που ξεκίνησε μετά την υπαγωγή της στο άρθρο 44 άρχισε να με κουράζει. Με κουράζει με την έννοια που ο φίλος της ομάδας μπορεί να ορίζει ως απογοήτευση. Οχι τόσο γιατί ή ομάδα του δεν κατέκτησε έναν τίτλο όσο διότι όλα εκείνα τα μεγαλεπήβολα που είχαν αναγγελθεί και τα οποία θα οδηγούσαν τον «Δικέφαλο» σε άλλο επίπεδο δεν έγιναν ή έμειναν στη μέση.

Πέντε χρόνια σχεδόν μετά τη «σωτηρία» της, η ομάδα ούτε γήπεδο έχει, ΘΑ αποκτήσει προπονητικό κέντρο, δεν έχει επενδύσει στους νέους ποδοσφαιριστές, τον Παπασταθόπουλο φρόντισε να τον πουλήσει, μπάλα της προκοπής δεν παίζει, ποδοσφαιριστή που να ξεχωρίζει τόσο που να αποτελεί σήμα κατατεθέν της ομάδας, «σημαία» ας πούμε, δεν έχει, την αίσθηση της ομάδας με την έννοια της ενότητας δεν τη δίνει, από την Ευρώπη έχει αποκλειστεί, αγωνιστικότητα και τσαγανό δεν δείχνει μέσα στο γήπεδο, οπότε είναι απολύτως φυσιολογική η απογοήτευση που νιώθουν οι φίλοι της. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσει κάποιος την αίσθηση ότι και η φετινή χρονιά είναι μάλλον υποθηκευμένη.

Ο πρόεδρος της ομάδας, Ντέμης Νικολαΐδης, έχει προαναγγείλει την αποχώρησή του στο τέλος της χρονιάς, το ρόστερ της ομάδας αποδεικνύεται ανεπαρκές και ο προπονητής της χαμένος στις δυσκολίες των αγωνιστικών συστημάτων και των περιορισμένων αγωνιστικών επιλογών του. Σε ό,τι αφορά την επάρκεια του αγωνιστικού υλικού της ομάδας, είναι σαφές ότι υπάρχουν ελλείψεις, ενώ το καλοκαίρι αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές που δεν ήταν άμεσης προτεραιότητας. Και κάποιες από τις προσθήκες ήταν κινήσεις πανικού.

Ολα αυτά δείχνουν την απουσία ενός σχεδίου. Και ο αυτοσχεδιασμός μπορεί να έχει όμορφα αποτελέσματα μόνον όταν οι μουσικοί σου -ή οι ποδοσφαιριστές σου εν προκειμένω- είναι εξαιρετικής ποιότητας. Και τέτοιοι στην ΑΕΚ δεν υπάρχουν. Εκείνο που προσωπικά με κούρασε είναι οι αλλαγές φιλοσοφίας και οι δικαιολογίες που κάθε φορά χρησιμοποιούνται για να περάσει στον κόσμο ο νέος -κάθε φορά- στόχος. Στην ΑΕΚ, υποθέτω με την ευθύνη του Ντέμη -μια επιλογή που μετά το άρθρο 44 ήταν αναγκαία-, έδωσαν πολύ περισσότερη σημασία στην επικοινωνία και πολύ λιγότερη στο ποδόσφαιρο. Μόνο που η επικοινωνία είναι σαν τον μισθό.

Δεν διαρκεί μέχρι το τέλος του μήνα. Για να είναι αποτελεσματική και να έχει διάρκεια, πρέπει να πατάει πάνω σε αποτελέσματα. Και τέτοια η ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο δεν έδωσε, παρά το γεγονός ότι ο κόσμος της τη στήριξε και συνεχίζει να το κάνει. Με βάση την εικόνα που έχω μέχρι τώρα από την «κιτρινόμαυρη» ομάδα, δεν πιστεύω ότι μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Και αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι μία ακόμα χαμένη χρονιά. Από εδώ και πέρα η ομάδα έχει τόσες προκλήσεις όσες είχε όταν ανακοινώθηκε η υπαγωγή της στο άρθρο 44.

Θα πρέπει πρώτα απ' όλα να ξεκαθαρίσει η διοικητική της κατάσταση. Ποιος είναι ο πρόεδρος, τι εξουσίες έχει και ποιο σχέδιο θα κληθεί να εφαρμόσει. Επίσης, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί η όποια εκκρεμότητα υπάρχει με τον Δ. Μελισσανίδη, διότι σε κάθε πιθανή αγωνιστική αποτυχία θα επανέρχεται σαν φάντασμα. Είναι δεδομένο ότι η διοίκηση της ομάδας θα πρέπει να παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο «διακυβέρνησης», με συγκεκριμένες ενέργειες και ημερομηνίες που θα αφορούν και το γήπεδο. Οχι άλλα ΘΑ.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, πιστεύω ότι η επένδυση στον Δώνη έχει τα ρίσκα της, που, όμως, αξίζει τον κόπο αν ο άνθρωπος έχει ένα υλικό στα χέρια του που θα το έχει επιλέξει σε μεγάλο βαθμό, ώστε να κριθεί και δικαιότερα. Τέλος, θα πρέπει οι άνθρωποι που διοικούν την ομάδα ναι μεν να έχουν στον νου τους τη χρηστή διαχείριση, αλλά παράλληλα θα πρέπει να επενδύσουν γενναιόδωρα σε ποδοσφαιριστές. Οι μεσοβέζικες λύσεις δεν έχουν ούτε διάρκεια ούτε μπορούν να πείσουν. Ασε που δεν παράγουν και θέαμα, το οποίο ευχαριστεί τον κόσμο. Και αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος. Ή όχι;

Η κρίση έχει πολλά κεφάλαια

Οσοι νόμιζαν ότι τα δισεκατομμύρια ευρώ που διοχετεύονταν από τις κυβερνήσεις στις χρηματαγορές όλον τον προηγούμενο καιρό θα αρκούσαν για να μετριαστούν οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης έκαναν λάθος. Κυρίως διότι καμία κυβέρνηση δεν έχει δώσει στον κόσμο μια ολοκληρωμένη εικόνα για το βάθος, τη σοβαρότητα και τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Και δεν νομίζω ότι έχει τη διάθεση να το κάνει...

Οι κυβερνήσεις των τελευταίων 28 χρόνων στις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου υιοθέτησαν μια συγκεκριμένη αντίληψη για τη διαχείριση και τον χαρακτήρα του κράτους, φροντίζοντας παράλληλα να εκχωρήσουν στο μεγάλο κεφάλαιο και τους τραπεζίτες ένα μέρος των εξουσιών που τους είχαν εμπιστευτεί οι πολίτες. Το νέο σύστημα που άρχισε να δημιουργείται, για να διαρκέσει και να αποδώσει, θα έπρεπε να δημιουργήσει στελέχη που να ασπάζονται τη φιλοσοφία του και να αντιλαμβάνονται τους μηχανισμούς του, ώστε να τους υπηρετούν και αποτελεσματικότερα.

Ετσι, έγινε ένας αναπρογραμματισμός του εκπαιδευτικού συστήματος, που πλέον απεχθανόταν ανθρώπους με κριτική ικανότητα και τη δυνατότητα να παίρνουν πρωτοβουλίες και να μπορούν να αμφισβητήσουν το σύστημα. Η ποιότητα, το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός της εκπαίδευσης άρχισαν να καθορίζονται από τις ανάγκες της αγοράς. Παράλληλα, η ιδιωτικοποίηση αναγορεύτηκε στην απόλυτη «πολίτικοοικονομική» αξία και, όπως είναι γνωστό, ο πιο ασφαλής τρόπος για την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πόρων είναι η κλοπή τους.

Αυτό που κάνει με θαυμαστή συνέπεια η κυβέρνηση της Ν.Δ., την ώρα που οι άλλες κυβερνήσεις ανακαλύπτουν τη σπουδαιότητα του κράτους, των νόμων και των ελέγχων. Από τη στιγμή που ο έλεγχος και η εποπτεία της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος έφυγε από τα χέρια του κράτους, η δημιουργία της φούσκας πήρε τον δρόμο της, με όλα τα παρεπόμενα που θα επέφερε το σκάσιμό της. Το κρίσιμο ερώτημα, τώρα. Ποιος μας εγγυάται ότι όλοι αυτοί που θέλουν να διαχειριστούν την κρίση νοιάζονται για τους πολίτες και όχι για ένα σάπιο σύστημα το οποίο υπηρέτησαν με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια; Ηδη στις ΗΠΑ ο υπουργός Οικονομικών άρχισε από χθες να υποστηρίζει ότι οι συνέπειες της κρίσης θα μπορούσαν να μετριαστούν από ένα ακόμα πακέτο οικονομικής βοήθειας σαν το πρώτο, των 700 δισ. δολαρίων...

Το ποδόσφαιρο και το Διαδίκτυο

Μπορεί εδώ, στο ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, οι ομάδες να μην έχουν ενιαία άποψη για το ζήτημα της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, αλλά κάπου αλλού -και συγκεκριμένα στην Αγγλία- έχουν προχωρήσει πολλά βήματα μπροστά. Σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση της εταιρείας FLi, που δημιουργεί και διαχειρίζεται ιστοσελίδες ποδοσφαιρικών συλλόγων, με βάση τα στοιχεία της περασμένης αγωνιστικής περιόδου προκύπτει ότι οι πελάτες της μπόρεσαν να συγκεντρώσουν από την εμπορική εκμετάλλευση μέσω των ιστοσελίδων τους ένα ποσό που έφτασε τα 4,3 εκατομμύρια ευρώ.

Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει πελάτες έξι ομάδες της Πρέμιερσιπ και άλλες 65 από τις υπόλοιπες κατηγορίες του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το ενδιαφέρον στοιχείο της ανακοίνωσης δεν αφορά τόσο το ποσό, όσο την πρόβλεψη ότι τα έσοδα μέσω της εμπορικής εκμετάλλευσης των ιστοσελίδων θα μπορούν να αυξάνονται ετησίως σε ποσοστό άνω του 20%.