Ενας μικρός θρίαμβος για τον ΠΑΟΚ

Aποτελεί απλώς μια δικαιολογία η απουσία δύο ή τριών παικτών για τη χθεσινή απόδοση του ΠΑΟΚ απέναντι στον Παναθηναϊκό, για να εξηγήσουμε την ισοπαλία της Τούμπας; Οχι βέβαια. Τα πράγματα είναι πιο απλά από τη στιγμή που θα περιοριστούμε σε όσα αντικρίσαμε. Ο ΠΑΟΚ δεν έπεισε ότι μπορεί να κερδίσει ένα ντέρμπι - έπειτα από αυτό με την ΑΕΚ. Δεν αποκλείεται να δούμε τους ΠΑΟΚτσήδες να χαμογελούν για όσα κατάφεραν μέχρι να φτάσουν στην ισοπαλία. Μάλιστα, απομονώνοντας την αρκετά καλή απόδοση του Παναθηναϊκού στο δεύτερο μέρος, αν δεν υπήρχαν ένας-δυο ποδοσφαιριστές που έδειξαν ό,τι καλύτερο από τον εαυτό τους (για παράδειγμα ο Μαλεζάς), είναι βέβαιο ότι το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διαφορετικό, με τους φιλοξενούμενους να αποχωρούν νικητές.

Υπό τις χθεσινές συνθήκες στον ΠΑΟΚ θα πρέπει να μιλούν για ένα μικρό θρίαμβο και τίποτε λιγότερο. Με τον Παναθηναϊκό να δείχνει πιο ποιοτικός και τις απουσίες των Κοντρέρας, Πάμπλο Γκαρσία (στο μεγαλύτερο μέρος) και Βερόν (αποχώρησε και αυτός τραυματίας) να εγκλωβίζουν τον Σάντος, η πλάστιγγα έγειρε προς την πλευρά των «πρασίνων», θα καταγράψουμε το αυτονόητο για την εικόνα του χθεσινού αγώνα. Ωστόσο, υπήρχε κάτι παραπάνω. Υπήρχε μια φοβία από την πλευρά του ΠΑΟΚ, που δεν φαίνεται να κάνει κάτι για να ενισχύσει τον φιλότιμο Μουσλίμοβιτς. Ο Βόσνιος κάνει σχεδόν τα πάντα και μπορεί να σκοράρει ή να συμμετέχει σε γκολ, αλλά μόνος του, χωρίς τα στηρίγματα που του αξίζουν, θα καταντήσει ένας Τόρλεγκε σε πιο σύγχρονη έκδοση. Το συγκινητικό με τον «Μούσλι» είναι ότι προσπαθεί το ίδιο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό και όταν πάρει ανάποδες, γίνεται στόπερ και ηγείται της άμυνας.

Συμπερασματικά, ακόμα και με προβλήματα, εφόσον ο ΠΑΟΚ θέλει να διατηρεί τον τίτλο του κυρίαρχου της καυτής του έδρας, μάλλον θα πρέπει να παρουσιάζεται πιο αποφασιστικός έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου και ειδικότερα μιας ομάδας που δεν έδειξε τον καλύτερό της εαυτό, όπως χθες ο Παναθηναϊκός.

Κατά τ' άλλα, μάλλον θα γελάμε για μέρες αν περάσουμε από το μικροσκόπιο τη διαιτησία του Κύρκου. Οχι απλώς δεν τα έπιανε όλα, αλλά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμα και προκλητικός από ένα σημείο και ύστερα, όταν σε κάθε βουτιά έδειχνε φάουλ και στις κλοτσοπατινάδες των Ιβανσιτς και Πάμπλο Γκαρσία έκλεισε τα μάτια και δεν έβγαλε κόκκινες. Ισως δεν ήθελε να παίξει απολύτως καθοριστικό ρόλο στην τελική έκβαση του αγώνα, ακόμα και αν είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει τους κανονισμούς.