Ο Νίνης γεννήθηκε σε λάθος χώρα...

Ηθελα να γράψω πέντε πράγματα για τον Σωτήρη Νίνη και την εξέλιξη (;) της καριέρας του, αλλά επειδή δεν γνωρίζω αν όντως έχει παραπάνω κιλά, αν οι αντοχές του είναι αυτές που πρέπει και αν τα εργομετρικά του είναι καλά, θα περιοριστώ να σας πω δυο κουβέντες για τον Λίονελ Μέσι και πώς έφτασε να θεωρείται σήμερα ο καλύτερος στον κόσμο στην ηλικία του. Θέλω να θυμίσω ότι η καριέρα του Λίο άρχισε στην Μπαρτσελόνα και όχι σε κάποια ομάδα της Αργεντινής που βγάζει συστηματικά μικρούς για να τους πουλάει. Σε μία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό μεγάλωσε.

Ο Μέσι, όπως ίσως θα θυμάστε, έκανε ντεμπούτο στην Μπαρτσελόνα το 2004. Ο γεννημένος το 1987 Λίο ήταν στη Βαρκελώνη από τα δεκατρία του και μέχρι να κάνει ντεμπούτο στη μεγάλη ομάδα είχε προλάβει να αγωνιστεί γύρω στις 30 φορές με την Μπαρτσελόνα Β’ πετυχαίνοντας μάλιστα με τη φανέλα της έξι γκολ σε ένα χρόνο σε ηλικία 16 χρόνων. Χάρη σε αυτό κυρίως το κατόρθωμα τράβηξε την προσοχή όλων.

Ζιουλί

Την πρώτη χρονιά ο Μέσι δεν ξεκίνησε ποτέ βασικός. Από τον Δεκέμβριο που ενσωματώθηκε στην πρώτη ομάδα μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος έπαιξε 7 φορές αλλαγή, περνώντας συνήθως στη θέση του Λουντοβίκ Ζιουλί. Εκείνη την πρώτη χρονιά χτίστηκε ο μύθος του πιτσιρικά που εμφανίστηκε από το πουθενά και πριν καλά καλά μπει στα 17 του ήταν τόσο καλός ώστε να παίζει με τον Ροναλντίνιο, τον Ετό και τον Ντέκο. Ενα χρόνο αργότερα τα παιχνίδια του στη Λίγκα έγιναν συνολικά 17: ο Μέσι ξεκίνησε 11 φορές βασικός και 6 φορές μπήκε στο ματς για να αγωνιστεί πάντα έξω δεξιά, δηλαδή στη θέση που μάθαινε. Εκείνη τη σεζόν η Μπάρτσα κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ, στο οποίο ο Μέσι έπαιξε 7 φορές: αν ένας τραυματισμός δεν τον είχε φρενάρει, θα έπαιζε λίγο περισσότερο, αλλά σ' αυτές τις ηλικίες, όταν αλλάζει η ένταση της προπόνησης, οι τραυματισμοί είναι εύκολοι. Πάντως το θέμα της συμμετοχής του μικρού δεν έγινε ποτέ ζήτημα. Ο Μέσι έπαιξε τα ματς που ο Ράικαρντ έκρινε ότι πρέπει να παίξει και μολονότι πέτυχε συνολικά 6 γκολ, δεν προκύπτει από κάπου ότι γκρίνιαζε για τη μάλλον μικρή συμμετοχή του. Αλλά και ο Ολλανδός κόουτς δεν είπε ποτέ ότι δεν τον χρησιμοποιεί γιατί δεν είναι έτοιμος. Ως έτοιμο τον αντιμετώπιζε από την πρώτη στιγμή.

Πασαρέλα

Το καλοκαίρι του 2005 ο Μέσι πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων που έγινε στην Ολλανδία και το μετέτρεψε σε πασαρέλα. Πλήρωσε όμως λίγο την κούραση της καλοκαιρινής περιπέτειας και χρειάστηκε ανάσες. Ο Μπορέλ, ο σημερινός γυμναστής του Ηρακλή, του έκανε ένα ειδικό πρόγραμμα: από τον Οκτώβρη και μετά ο Μέσι ήταν βασικός, φτάνοντας τα 23 ματς και τα 16 γκολ στη Λίγκα. Στο τέλος της σεζόν τον φώναξαν στην εθνική Αργεντινής. Μολονότι μπροστά του υπήρχαν καταξιωμένοι επιθετικοί όπως ο Κρέσπο, ο Αϊμάρ, ο Ορτέγκα, ο Γκαλέτι κ.ά., ο Μέσι βρήκε χρόνο συμμετοχής και μετά το Μουντιάλ της Γερμανίας η διαπίστωση ότι η νέα «σελέστε» θα χτιστεί πάνω του δεν ξάφνιασε κανέναν: ο μικρός δεν ήταν ακόμα είκοσι χρόνων, αλλά το ταλέντο του έβγαζε μάτια! Ενα καλοκαίρι αργότερα η εθνική Νέων της Αργεντινής έπρεπε να πάει στον Καναδά να υπερασπιστεί τον τίτλο της. Ο προπονητής Ούγκο Τοκάλι τον κάλεσε, αλλά η Μπάρτσα εξάντλησε την επιρροή της και τον κράτησε για να κάνει κανονική προετοιμασία. Το ίδιο προσπάθησε και φέτος, αλλά ο Μέσι δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα: για τον ίδιο η συμμετοχή του στα τελικά των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν όνειρο ζωής.

Πράξεις

Στο μεταξύ στη Βαρκελώνη έδειχναν με πράξεις ότι αυτός θα είναι ο σημαιοφόρος της νέας Μπαρτσελόνα. Μετά τον Ζιουλί, που μόλις ο μικρός πάτησε τα 18 πουλήθηκε, έφυγαν και ο Ροναλντίνιο και ο Ντέκο. Ο Ανρί, που του περιόριζε τους χώρους ζητώντας μπάλα, έγινε παγκίτης πολυτελείας. Το καλοκαίρι αποκτήθηκε ο Ντανιέλ Αλβες, ο επιθετικότερος δεξιός μπακ του κόσμου, ο οποίος διευκολύνει τον Λίο απίστευτα. Η Μπαρτσελόνα τα δύο τελευταία χρόνια έχασε το πρωτάθλημα πληρώνοντας ίσως λίγο ακριβά και την επιλογή να ποντάρει σε ένα 20χρονο προικισμένο παιδί, το οποίο όμως ακόμα δεν είναι ηγέτης. Ομως αυτά τα δύο χρόνια ο Μέσι καθιερώθηκε παίζοντας πάνω από 50 ματς και η αξία του στο διεθνές χρηματιστήριο είναι σήμερα ανυπολόγιστη. Αν η Ρεάλ Μαδρίτης πρόσφερε για τον Κριστιάνο Ρονάλντο 75 εκατομμύρια ευρώ, ο αρκετά μικρότερος Μέσι μπορεί να αξίζει πιο πολλά. Αν η Μπάρτσα διαχειριζόταν τον Μέσι όπως κάνουν οι ελληνικές ομάδες με τους μικρούς, πιθανότατα να είχε ένα ή δύο πρωταθλήματα παραπάνω: αποκλείεται όμως ο Μέσι να είχε την τιμή που έχει σήμερα.

Χρόνια

Τι είναι πιο σημαντικό για μια ποδοσφαιρική επιχείρηση; Να κερδίζει τίτλους ή να βγάζει ποδοσφαιριστές που την κάνουν σημαντικά πλουσιότερη; Μη με ρωτάτε. Για την Μπάρτσα ισχύει το δεύτερο: δείτε ότι μετά τον Μέσι χτίζουν σιγά σιγά και τον Μπόγιαν Κρίκιτς. Μπορεί ο 18χρονος Σέρβος να αγωνίστηκε σε 14 ματς πέρυσι, αλλά παρά τα δεκα γκολ που έβαλε, φέτος έχει παίξει έξι φορές ως αλλαγή του Ετό. Βασικός θα είναι του χρόνου, αλλά στο μεταξύ θα έχει αθροίσει εμπειρία και θα έχει τριφτεί με τη δυσκολία παίζοντας και όχι παρακολουθώντας. Ο σκοπός είναι οι παίκτες σ' αυτές τις ηλικίες και να παίζουν και να μη «καίγονται». Το πράγμα απαιτεί ανθρώπους που να ξέρουν να χτίζουν καριέρες, μετατρέποντας το ταλέντο σε ατόφιο χρυσάφι. Μην ξεχνάτε ότι ο Μέσι είχε τρία χρόνια τους ίδιους προπονητές και γυμναστές και ο Νίνης έχει αλλάξει τρεις κόουτς σε δύο χρόνια. Και στα τρία πρώτα χρόνια της καριέρας του έχει παίξει 16 ματς, εκ των οποίων τα 12 στον πρώτο χρόνο. Και αναρωτιόμαστε γιατί δεν βελτιώνεται: δεν βελτιώνεται γιατί δεν ζει στην Ισπανία...

Αρσεναλ, αλλά...

Η Αρσεναλ πρέπει να θεωρείται η επίσημη αγαπημένη μεταξύ των Ελλήνων προπονητών. Θυμίζω ότι λίγα χρόνια πριν ο Γιώργος Δώνης κάνει τακτικό μάθημα στους παίκτες του παρουσιάζοντας την ανάπτυξη των «κανονιέρηδων», την Αρσεναλ είχε εκθειάσει και παρουσιάσει ως πρότυπο ο Τάκης Λεμονής, όταν ακόμα ήταν στο πρώτο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό. Κολακευτικά, επίσης, για το ποδόσφαιρο του Αρσέν Βενγκέρ έχουν μιλήσει και ο Αγγελος Αναστασιάδης και ο Νίκος Νιόπλιας και ο Αλέκος Αλεξανδρής –σχεδόν όλη η νουβέλ βαγκ. Πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι προπονητές, εκτός από το ποδόσφαιρο που παίζει η Αρσεναλ, ζηλεύουν και τις συνθήκες δουλειάς του Αρσέν Βενγκέρ: είμαι βέβαιος πως ζηλεύουν το γεγονός ότι θεωρείται επιτυχημένος στα πέρατα του κόσμου, μολονότι οι τίτλοι που έχει κατακτήσει δεν είναι και πάρα πολλοί. Οι Ελληνες προπονητές λογικά ζηλεύουν αυτό το ελάχιστο της λονδρέζικης πίεσης.

Στο προκείμενο τώρα, θα ήθελα να παρακολουθήσω το σεμινάριο του Δώνη για να διαπιστώσω όχι τόσο πώς επιτίθεται η Αρσεναλ (μάτια έχω και το βλέπω...), αλλά ποιοι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ θα παίξουν με τον τρόπο που παίζουν οι αντίστοιχοι του Βενγκέρ: σόρι, αλλά πολλές αντιστοιχίες δεν βλέπω, ειδικά στη μεσαία γραμμή. Θα κάνει ο Μπασινάς τον Φάμπρεγκας; Μου φαίνεται δύσκολο γιατί ο Ισπανός με την μπάλα στα πόδια τρέχει και δεν μοιράζει απλώς το παιχνίδι. Θα παίξει ο Πελετιέρι όπως ο Ντενίλσον; Συγγνώμη, αλλά κάθετες πάσες από τον Αργεντινό δεν έχω δει. Οπως δεν έχω δει τον Σκόκο να κάνει τα μπασίματα του Νασρί ξεκινώντας από τα «τρία τέταρτα» του γηπέδου ή να κάνει τα σουτ του Ροζίτσκι από τα 35 μέτρα όταν η άμυνα των αντιπάλων κλείνει. Υποθέτω επίσης ότι αν ζητηθεί από τον Μπλάνκο να κάνει τον Αντεμπαγιόρ, θα έχουμε προβλήματα. Ο Αργεντινός είναι ένας εξαιρετικός finisher, αλλά σε ρόλο all around επιθετικού δεν τον έχω δει. Οπως, για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω δει και τον Τζεμπούρ να κάνει τον Φαν Πέρσι ή τον Εντουάρντο ντα Σίλβα. Στον Γουόλκοτ μού μοιάζει λίγο, αλλά αυτός παίζει ένα ματς στα τρία.

Ισως πιο πολύ από την Αρσεναλ να έπρεπε να δούμε τη Λίβερπουλ, που δεν έχει «δεκάρι», έχει δύο στατικά αμυντικά χαφ (τον Μασεράνο και τον Αλόνσο) και παίζει κάτι σαν 4-4-2 που γίνεται 4-3-3. Αλλά και πάλι θα είναι δύσκολο να βρούμε Τζέραρντ και Τόρες...

Εκαστος στο είδος του

Εκτακτος ήταν ο Αγγελος Φιλιππίδης στις τελευταίες τηλεοπτικές εμφανίσεις του. Και στην «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη και στα δελτία ειδήσεων οι παρεμβάσεις του για το ζήτημα της κρίσης των τραπεζών υπήρξαν εύστοχες, καίριες, απλές και μεστές. Ο Φιλιππίδης είχε προβλέψει πριν από ενάμιση χρόνο με άρθρο του στην «Καθημερινή» με ακρίβεια τι ακριβώς θα συμβεί και πότε. Οταν ένας άνθρωπος ξέρει το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται, μπορεί εύκολα να τα κάνει αυτά. Για να καταλάβετε τη διαφορά σκεφτείτε ότι όταν ήταν πρόεδρος στον ΠΑΟ είχε προβλέψει πως μέσα στα επόμενα χρόνια ο ΠΑΟ θα κερδίσει το Κύπελλο ΟΥΕΦA με αυτόν στο τιμόνι, αλλά τελικά δεν εξάντλησε την πενταετία...

Τελικά είναι πιο εύκολο να προβλέπεις τις τραπεζικές κρίσεις από τις κρίσεις του ΠΑΟ.