Tην τελευταία φορά που μαζεύτηκαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στο κλειστό του μπάσκετ απάντησαν σε «κάλεσμα σωτηρίας», κάτι σαν καμπανάκι συναγερμού. Η συμπαράστασή τους, περιστασιακή έστω, αποδείχθηκε πολύτιμη στην προσπάθεια του «Δικεφάλου του Βορρά» να παραμείνει στην Α1. Χωρίς τη νίκη επί του Πανελληνίου η παρτίδα θα είχε χαθεί.
Εστω κι έτσι, χρειάστηκε να βοηθήσει η συγκυρία για να αποφευχθεί ο υποβιβασμός. Εάν νικούσε ο αδιάφορος Κολοσσός την αδιάφορη ΑΕΚ την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου, θα έριχνε τον ΠΑΟΚ στο βάραθρο. Ο νότιος «Δικέφαλος» πρόσφερε... φτερούγα βοηθείας στον βόρειο, ο οποίος την ίδια ώρα έχανε ως γηπεδούχος από τον Αρη, αλλά πανηγύριζε την ήττα σαν να ήταν νίκη. Ακόμα και για ένα σύλλογο όπως ο ΠΑΟΚ, η περιπέτεια του υποβιβασμού θα γέμιζε το μέλλον με σύννεφα και απρόβλεπτες εξελίξεις. Ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα περνούσαν μέχρι να σήκωνε ξανά τα... δύο του κεφάλια...
Το «μαγαζί» δεν παύει να είναι... γωνία. Μολονότι η περσινή σεζόν τελείωσε με τους τοίχους ραγισμένους και τα τζάμια σπασμένα, το τζάμπολ του 2008-09 το βρίσκει φρεσκοβαμμένο και φωταγωγημένο. Η άφιξη του Δημήτρη Δρόσου έφερε χρήμα, έμπειρα στελέχη και πρόχειρα κρυμμένες φιλοδοξίες. «Το ίδιο έγινε και πέρυσι στην ΑΕΚ», θα πει ο κακός της παρέας...
Οταν οι άνθρωποι του νέου ΠΑΟΚ μιλούν για την περίοδο 2007-08, δεν αναφέρονται στα τραύματα και στον... χορό του Ζαλόγγου, ούτε βέβαια στην ΑΕΚ του Δρόσου, αλλά στο ανδραγάθημα του Αμαρουσίου: «Είδατε; Στην αρχή της χρονιάς κινδύνευε με υποβιβασμό, αλλά στο τέλος έφτασε ένα σουτ από τους τελικούς και μία νίκη μακριά από την Ευρωλίγκα». Δηλαδή η απόσταση από τη 12η έως την 3η θέση είναι πολύ μικρότερη απ' ό,τι θα πίστευε ο ανυποψίαστος παρατηρητής της βαθμολογίας. Καλύπτεται μέσα σε μερικούς μήνες. Μήπως έχουν άδικο;
Ο Πανιώνιος, ο οποίος επισκέπτεται απόψε την Πυλαία, ενσαρκώνει αυτό που οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ ονειρεύονται για λογαριασμό τους: μια ομάδα η οποία ξεκίνησε με χαμηλούς τόνους, προχώρησε με μετρημένες κινήσεις, άρπαξε τις ευκαιρίες απ' τα μαλλιά και προσγειώθηκε ομαλά στα «σαλόνια» της Ευρωλίγκας, ελπίζοντας σε μια υπέρβαση μακράς πνοής. Σε σχέση με τον Πανιώνιο ή το Μαρούσι, ο ΠΑΟΚ υπερτερεί σε δυναμική, σε οντότητα, σε κόσμο, σε παράδοση. Ξέρει ότι μια χρονιά εκτόξευσης μπορεί να γίνει εφαλτήριο για αντεπίθεση διαρκείας, σαν αυτή που νόμιζε ότι εξαπέλυσε ο Αρης μέχρι που... άφησε να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι του.
Η αποψινή βραδιά μπορεί να είναι η πρώτη της επόμενης ζωής του ΠΑΟΚ. Μπορεί και όχι. Δει δη ταπεινοφροσύνης - και συγχωρήστε με αν χρησιμοποιώ άγνωστες στην αθλητική αργκό της Θεσσαλονίκης λέξεις. Για κάθε πραγματικό νέο ξεκίνημα, η πόλη έχει ζήσει δεκάδες τζούφιους συναγερμούς, αυτό που στις ΗΠΑ ονομάζουν «false alarm». Η μπάλα, πάντως, βρίσκεται στο γήπεδο του ΠΑΟΚ. Για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια.