Χωρίς δεδομένα, αλλά με φαβορί

Το ντέρμπι Ολυμπιακός – ΑΕΚ είναι ένα παιχνίδι χωρίς δεδομένα. Πέρυσι το αντίστοιχο ματς στο Καραϊσκάκη ήταν πανεύκολο να το «δεις» πριν καν ξεκινήσει. Ολοι ξέραμε πως ο Ολυμπιακός έχει δυσκολίες απέναντι στις κλειστές άμυνες και ότι προτιμά να τρέχει στις αντεπιθέσεις, βγάζοντας και παίκτες από τις δεύτερες γραμμές που συνοδεύουν τους επιθετικούς: το ξέραμε όλοι εκτός από τον «Δον» Λορένσο Σέρα Φερέρ. Ο Ισπανός τσίμπησε το τυράκι που του πέταξε ο Τάκης Λεμονής, έβγαλε την ΑΕΚ μπροστά και αντί να πάρει την ισοπαλία, που θα τον κρατούσε πρώτο και με την ίδια διαφορά βαθμών από τον Ολυμπιακό, έκανε το ματς ρουλέτα για να το κερδίσει και το έχασε τελικά με 1-0, μια και ο Κοβάσεβιτς εκμεταλλεύτηκε την κούρσα και τη σέντρα του Τοροσίδη. Στο τέλος η ΑΕΚ είχε νεύρα: λογικό, μια και είχε χάσει ένα ματς εξαιτίας της υπερφίαλης προσέγγισης του προπονητή της.

Φέτος
Ο Δώνης το τι σημαίνει «παίρνω αποτέλεσμα» στο Καραϊσκάκη το ξέρει: άλλωστε, εκεί έχει γνωρίσει ως προπονητής της ΑΕΛ μερικές από τις σκληρότερες ήττες της καριέρας του. Με εξαίρεση το περσινό ματς, που η Λάρισα έχασε από τη διαιτησία του Σταυρίδη, και την ατυχία να έχει στην επίθεση τον Μπακαγιόκο, σε όλα τα προηγούμενα ο Δώνης έχει δει την ομάδα του να χάνει με τουλάχιστον δύο γκολ διαφορά, μολονότι σε ορισμένες περιπτώσεις είχε παίξει ικανοποιητικά! Εξυπακούεται ότι η ΑΕΚ θα παίξει με τον Ολυμπιακό κλειστά, αλλά η ερώτηση είναι πόσο κλειστά. Ο τρόπος που αντιμετώπισε π.χ. τον ΠΑΟ δεν ενδείκνυται: ας μην ξεχνάμε ότι όταν μια εβδομάδα αργότερα η ΑΕΚ πήγε στην Τούμπα για να επαναλάβει το ίδιο ματς, βρέθηκε να χάνει στο 15' και παραλίγο να είναι εκτός ματς στο μισάωρο. Για να ξαναμπεί στο παιχνίδι χρειάστηκαν διορθωτικές κινήσεις από τον πάγκο, αλλά αν στον Ολυμπιακό χαρίσεις μισή ώρα παίζοντας παθητικά και βρεθείς πίσω στο σκορ, δεν προλαβαίνεις να διορθώσεις τίποτα. Ο Σάντος πάντα αφήνει τον αντίπαλο να παίξει όταν προηγείται στο σκορ, τραβώντας την ομάδα του πίσω, και ο φετινός ΠΑΟΚ μπορεί να είναι στιβαρός και σίγουρος, αλλά δεν έχει επιθετικούς να βγαίνουν στις αντεπιθέσεις. Ο Ολυμπιακός, αν προηγηθεί, έχει παίκτες που τρέχοντας στους κενούς χώρους μπορεί να κάνουν στον αντίπαλο –ειδικά μέσα στο Καραϊσκάκη– μεγάλες ζημιές.

Λάθος
Στην ΑΕΚ γίνεται μεγάλη συζήτηση για το 4-3-3 και το 4-4-2: είναι αυτή τη στιγμή μια λάθος συζήτηση. Η ΑΕΚ που είδα εγώ με τον Πανιώνιο δεν έχει πρόβλημα διάταξης, έχει πρόβλημα συνοχής, υπό την έννοια ότι οι γραμμές της παίζουν αρκετά μακριά, με αποτέλεσμα να μην περνά η μπάλα γρήγορα στην επίθεση και να προκύπτουν και κενά στην άμυνα, ειδικά στο πλάι. Μια ομάδα που στη Νέα Σμύρνη υπέφερε με τον Σκούφαλη και τον Μανιάτη είναι δύσκολο να αντέξει τον Γκαλέτι και τον Λέτο: αν η ΑΕΚ αφήσει στον Ολυμπιακό την μπάλα, θα το πληρώσει ακριβά.

Μυστήριο
Και ο Ολυμπιακός είναι μυστήριο. Αλλά γοητευτικό. Με τη Νόρντζερλαντ η συνεργασία του Μπελούτσι και του Ντιόγο ήταν εξαιρετική, μια και η κινητικότητα του Βραζιλιάνου δημιουργεί χώρους και ο Μπελούτσι είναι πολύ καλός στο να βγάζει την μπάλα στις «τρύπες» της ζώνης. Ομως αν λείψει ο Κοβάσεβιτς από την ενδεκάδα και με δεδομένο ότι ο Ντιόγο βγαίνει πολύ από την περιοχή για να αποφεύγει τα μαρκαρίσματα, μπορεί να παρακολουθήσουμε έναν Ολυμπιακό στον οποίο τόσο η δουλειά του Μπελούτσι όσο και τα μπασίματα του Γκαλέτι και του Λέτο πηγαίνουν στράφι διότι δεν υπάρχει αποδέκτης της μπάλας στην περιοχή: αυτό ήταν στο πρώτο ημίχρονο το μεγάλο πρόβλημα του Ολυμπιακού με τον ΟΦΗ, αλλά και στην Ξάνθη. Ο Ολυμπιακός στα τρία τελευταία ματς στο Καραϊσκάκη (με τον Αστέρα, τις Σέρρες και τους Δανούς) είχε κίνηση και διάθεση: παίζει πάντα ποδόσφαιρο που βασίζεται στις πρωτοβουλίες των επιθετικών του. Ακούγεται απλοϊκό, αλλά αυτές οι πρωτοβουλίες φτάνουν για να πανικοβληθεί μέσα στο Καραϊσκάκη η αντίπαλη άμυνα. Για την ΑΕΚ το ματς είναι θέμα ψυχραιμίας, για τον Ολυμπιακό θέμα διάθεσης και ρυθμού: όσο πιο πολύ ποδόσφαιρο παιχτεί τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει ο Ολυμπιακός να νικήσει. Δεν κρύβω ότι τον θεωρώ φαβορί και επειδή υπάρχει στο ματς ο Βασσάρας, ο οποίος ακόμα κι όταν σφυρίζει πολύ σφυρίζει πάντα λιγότερο από όλους τους άλλους και κυρίως τιμωρεί το σκληρό παιχνίδι.

Κύρος
Για τον Βασσάρα θυμήθηκα κάτι. Πριν από λίγο καιρό ένας από τους πιο καλούς και σοβαρούς παίκτες του Ολυμπιακού μού έλεγε ότι ένα από τα καλύτερα ματς της ομάδας τα τελευταία χρόνια είχε γίνει κόντρα στη Λάρισα στο Κύπελλο με τον Κύρο διαιτητή. Στο πρώτο ματς η Λάρισα είχε χάσει 3-1 και φώναζε για τη διαιτησία του Ζωγράφου – τι παράξενο! Στη ρεβάνς ορίστηκε ο Βασσάρας και, όπως μου έλεγε ο παίκτης: «Ο ορισμός του αποφόρτισε την κατάσταση και επικράτησε ξαφνικά ηρεμία!». «Και τι έπαιξε ο Κύρος;», τον ρώτησα. «Λίγο Ολυμπιακό, σίγουρα περισσότερο από όσο έπαιζε Ολυμπιακό τον τελευταίο καιρό ο Κασναφέρης, αλλά δεν το κατάλαβε κανείς», μου είπε. Και πρόσθεσε ότι «το σπουδαιότερο είναι ότι η ομάδα όταν βρίσκει τον Κύρο ξέρει ότι δεν μπορεί να περιμένει πολλά, αφήνει την εξέδρα να ασχολείται μαζί του και συγκεντρώνεται…».