Καταστροφολογία

Η εκτίμηση της κάθε κατάστασης σε ξεχωριστή βάση είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Λίγοι το προσπαθούν και ακόμα λιγότεροι το καταφέρνουν. «Κοιτάμε το κάθε ματς ξεχωριστά» λένε συνήθως οι ποδοσφαιριστές χρησιμοποιώντας την ίδια κασέτα, και αν κάποιος μου φέρει αυτή την κασέτα, θα τη βάλω σε μια κάψουλα και θα τη στείλω να κάνει το γύρο της γης για πάντα, ώστε να μην μας ενοχλήσει ποτέ ξανά. Περνάμε λοιπόν στο προκείμενο: Ανόρθωση vs Παναθηναϊκός.

Είναι εύκολο να είσαι δημοσιογράφος και να λες, «Εγώ τα είχα γράψει από πριν». Διαλέγω λοιπόν τον εύκολο δρόμο και λέω: Τη Δευτέρα το βράδυ έγραφα «σκέφτομαι ότι στον Παναθηναϊκό, ίσως να μην θυμούνται και τόσο καλά το πάθημα του Ολυμπιακού στην Κύπρο». Δεν ήταν δύσκολο να το συμπεράνει κανείς. Αν κλείσεις για λίγο τα αφτιά σου και δεν αφήσεις να σε επηρεάσουν τα ρεπορτάζ, είναι δύσκολο να παραπλανηθείς. Η αντίληψή σου ξαφνικά γίνεται πολύ καλύτερη και βλέπεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Το γεγονός λοιπόν είναι ένα, η Ανόρθωση ως ομάδα, αυτή τη στιγμή είναι καλύτερη και από τον Παναθηναϊκό και από τον Ολυμπιακό. ΠΡΟΣΟΧΗ! Ως ομάδα και όχι ως μονάδες ξεχωριστά. Πιστεύει στον προπονητή της, έχει ένα σχέδιο και όποιος θέλει να το αμφισβητήσει του έχω ένα ατράνταχτο επιχείρημα. Τα έξι γκολ που μάζεψαν στην Κύπρο οι δυο μεγάλοι του ελληνικού πρωταθλήματος.

Η επόμενη μέρα στον Παναθηναϊκό δεν είναι καταστροφική. Όπως δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου όταν αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός, έτσι δεν θα συμβεί τίποτα και τώρα. Όπως έλεγε και ο μεγάλος Τροντ Σόλιντ μετά από κάθε ήττα του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, υπάρχουν ακόμα τέσσερα παιχνίδια και δώδεκα βαθμοί. Το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό, ή μάλλον για να το θέσω καλύτερα στον περιβάλλον του Παναθηναϊκού, είναι ότι δεν έχουν αντιληφθεί ότι το Τσάμπιονς Λιγκ έχει αλλάξει. Δεν είναι το ίδιο από τότε που οι πράσινοι έχαναν την πρόκριση για τα ημιτελικά για ένα γκολ από την Μπαρτσελόνα. Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτή η διαπίστωση τόσο καλύτερα θα είναι τα πράγματα στη συνέχεια.

Καλοδεχούμενη, φαντάζομαι από τους περισσότερους, είναι και η παρουσία των νέων ομάδων του Τσάμπιονς Λιγκ. Μπάτε Μπορίσοφ, Κλουζ και Ανόρθωση δίνουν μαθήματα συμπεριφοράς νεοσυλλέκτων που αψηφούν τους λοχίες και κάνουν το «κομμάτι» τους.

Και να περάσουμε τώρα σε κάτι πιο ανάλαφρο. Είναι ιδέα μου, ή την Τετάρτη το βράδυ ζήσαμε μια από τις πιο ethnic βραδιές των τελευταίων χρόνων; Λόγω της απεργίας οι μεταδόσεις των αγώνων ήταν στα αγγλικά, στα ισπανικά, στα γαλλικά, στα ιταλικά κτλ. Ωραία πράγματα λέω εγώ, αφού ξεφύγαμε για λίγο από τον στάνταρ ελληνικό τρόπο μετάδοσης που ώρες ώρες νομίζεις ότι διδάσκεται ως μπούσουλας στις δημοσιογραφικές σχολές και η μη τήρηση του επιφέρει βαριά τιμωρία.

Ποδοσφαιρικά τέλος. Δεν θέλετε όλοι να ασχοληθούμε με το Global warming; Ναι είναι αυτό το φαινόμενο που υπάρχει, αλλά όχι όπως παρουσιάζεται. Οι καταστροφολόγοι που μας έχουν πάρει τα αυτιά λέγοντας ότι αν δεν βγάζουμε το ψυγείο από την πρίζα, η θερμοκρασία στον πλανήτη θα ανέβει αύριο 20 βαθμούς (υπερβολή που βοηθάει αυτό που θέλω να πω) παίρνουν την απάντηση τους από το τον πιο ψυχρό Σεπτέμβριο των τελευταίων χρόνων. Το πρόβλημα λοιπόν είναι υπαρκτό αλλά η πλύση εγκεφάλου του τύπου «Κλείσε τον υπολογιστή, σβήσε τα φώτα, μην ανοίγεις το air condition, μην πίνεις αναψυκτικά και φόρα τις κάλτσες σου ανάποδα|» οδηγεί σε αντιδράσεις «Θα τα ανοίξω όλα και θα τυλιχτώ με χριστουγεννιάτικά λαμπάκια». Με το μαλακό λοιπόν παιδιά. Οι μεγάλες εκστρατείες σπάνια φέρνουν τα αποτελέσματα που επιθυμούν οι εμπνευστές τους. Ποντάρετε στην υπευθυνότητα του ατόμου και αφήστε την συλλογική ευθύνη να πάει μια βόλτα.

Υ.Γ. Κάθομαι σε μια σεζλόνγκ με ένα σφηνάκι καρπούζι στο χέρι και σκέφτομαι ότι ο Γιώργος Δώνης παρουσίασε τα τρία κλειδιά που θα οδηγήσουν την ΑΕΚ σε θετικό αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη. Αν αυτά τα τρία κλειδιά τα έχει σκεφτεί και ο Βαλβέρδε ποίος θα νικήσει; It’s a tie Freddie…