Αραγονιές, Ράμος, Βαλβέρδε…

Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες ολόκληρες για το ισπανικό ποδόσφαιρο και να γράφουμε ακόμα περισσότερα βιβλία με την ιστορία του σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο. Τίτλοι, επιτυχίες και μεγάλες ομάδες σε συλλογικό επίπεδο με αποκορύφωμα την πρόσφατη κατάκτηση του EURO στα γήπεδα της Ελβετίας και της Αυστρίας, συνθέτουν μια υπολογίσιμη δύναμη στο Παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ωστόσο υπάρχει ένας τομέας, που η Ισπανία υστερεί. Στους προπονητές που προσπάθησαν και προσπαθούν για διεθνή καριέρα. Όρος που συνήθως χρησιμοποιείται στην Ελλάδα για καλλιτέχνες, οι οποίοι ψάχνουν το βήμα εκτός της χώρας αλλά που παραμένει τρομακτικός για τους Ισπανούς τεχνικούς.

Τις δυο τελευταίες δεκαετίες δυο ήταν αυτοί που μετά από επιτυχίες στη χώρα τους δοκίμασαν να πετύχουν κάτι ανάλογο μακριά από την Ισπανία. Ο Χαβιέ Κλεμέντε οδήγησε την Εσπανιόλ στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1988 αποκλείοντας Μίλαν και Ίντερ όμως όταν δοκίμασε την τύχη του στην Μαρσέιγ δεν κατάφερε τίποτα περισσότερο από το να περπατήσει και να κρατήσει αναμνηστικές φωτογραφίες του λιμανιού της Μασσαλίας. Ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε αφού έφτασε ψηλά με τη Ρεάλ Μαδρίτης αποχώρησε λίγες ημέρες μετά την υπογραφή του Ντέιβιντ Μπέκαμ στη «βασίλισσα» και επιχείρησε να δικαιώσει τις προσδοκίες των ανθρώπων της Μπεσίκτας. Οι Τούρκοι δεν είδαν ποτέ την ομάδα να ανεβάζει στροφές, η Μπεσίκτας έμεινε πίσω από τις Φενέρ και Γαλατασαράι, με τον Ντελ Μπόσκε να παίρνει στο τέλος της σεζόν τον δρόμο της επιστροφής.

Ο Πρωταθλητής Ευρώπης Λουίς Αραγονιές ακολούθησε τα βήματα του Ντελ Μπόσκε και αυτά τον έβγαλαν στην Κωσταντινούπολη. Ελάχιστες αγωνιστικές ημέρες στον πάγκο της Φενέρμπαχτσε και τα πρώτα μουρμουρητά δεν άργησαν να έρθουν. Τον στηρίζουν Γκουίθα και Χοσίκο όμως οι δυο Ισπανοί ποδοσφαιριστές ίσως να μην αρκούν προκειμένου να βγάλει τη χρονιά στο Σουκρού Σαράτσογλου. Το μεγαλύτερο μπαμ απ’ολους τα τελευταία χρόνια ήρθε από τον Χουάντε Ράμος. Δυο συνεχόμενα Κύπελλα ΟΥΕΦΑ, ένα Κύπελλο Ισπανίας, ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας, ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και είσοδος της Σεβίλλης στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Κάπου εκεί η Τότεναμ αφού πάλεψε περίπου ένα μήνα, απέσπασε την υπογραφή του σε συμβόλαιο 24 εκ. ευρώ για τέσσερα χρόνια. Με το πέρασμα λίγων μηνών, ο Ράμος κατέκτησε το Λιγκ Καπ με την ομάδα του Λονδίνου και με την συμπλήρωση σχεδόν ενός έτους παραμονής στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν είναι το Νο1 φαβορί των μπουκ για απόλυση στην Πρέμιερ της Αγγλίας.

Παράλληλα με τον Ράμος, καυτό όνομα στην Ισπανική Λίγκα αποφασίζει να ταξιδέψει στην άλλη πλευρά της Μεσογείου και συμφωνεί με τον Ολυμπιακό. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε δημιούργησε μια δυνατή Μπιλμπάο και στη συνέχεια έφτασε την Εσπανιόλ στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Είναι ο 3ος «πετυχημένος» της παρέας που δοκιμάζει την τύχη του εκτός Ισπανίας. Ο πρώτος του στόχος, που ήταν η είσοδος του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, χάθηκε. Η ομάδα βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας στην Σούπερ Λιγκ αλλά γύρω του υπάρχει ένα αίσθημα αβεβαιότητας για το αν στην επόμενη γκέλα διαρκείας θα απολαύσει την στήριξη της διοίκησης. Αν το τέλος του στον πάγκο των ερυθρολεύκων – όποτε αυτό έρθει – έχει αρνητικό πρόσημο τότε θα αποτελεί και αυτός έναν ακόμα ελπιδοφόρο Ισπανό τεχνικό, ο οποίος θα πάρει τον δρόμο της επιστροφής μη μπορώντας να σπάσει την «κατάρα» που ακολουθεί διαχρονικά τους συναδέλφους του…


Υ.Γ. Κι όμως ο …καθηγητής Χοσέ Σεγκούρα είναι ο μοναδικός Ισπανός που έχει κατακτήσει πρωτάθλημα μακριά από την Ισπανία