Αργησε πολύ το «τρίτο μάτι»

Την άμεση καθιέρωση του «instant replay» σε όλη τη διάρκεια της σεζόν φαίνεται ότι αποφάσισαν οι φαεινοί εγκέφαλοι που διοργανώνουν την Ευρωλίγκα. Καιρός ήταν! Το σύστημα δοκιμάστηκε «με επιτυχία» στα τελευταία φάιναλ φορ, οπότε εισάγεται άμεσα και στους αγώνες της κανονικής περιόδου.

Προς τι τα εισαγωγικά; Απλούστατα, δεν χρειάστηκε να επιστρατευτεί το μάτι της τεχνολογίας στους αγώνες, στους οποίους υπήρχε αυτή η δυνατότητα και πρόβλεψη. Ωστόσο, το σύστημα λειτουργούσε. Ο θρυλικός Αντρέα Μπασάνι, υπεύθυνος της τηλεοπτικής κάλυψης της διοργάνωσης, μέχρι να τον πετύχει σε καμιά σκοτεινή γωνιά και τον καρυδώσει ο Συρίγος, άναψε το «πράσινο φως».

Τι ακριβώς είναι το instant replay; Το μάτι της τηλεόρασης. Εάν υπάρχει διχογνωμία ή αμφιβολία, επιστρατεύεται το βίντεο για να ρίξει φως στο μυστήριο. Αν η Ευρωλίγκα ακολουθήσει την πεπατημένη του ΝΒΑ, θα περιορίσει τον σχετικό κανονισμό στα δύο τελευταία λεπτά κάθε περιόδου.

Σημειωτέον ότι μιλάμε μόνο για αμφισβητούμενες φάσεις που έχουν να κάνουν με το χρονόμετρο: εντός ή εκτός χρόνου το καλάθι, το σουτ, το φάουλ; Το «τρίτο μάτι» δεν θα κληθεί να δικαιώσει διαμαρτυρίες που έχουν να κάνουν με άλλου είδους αποφάσεις των διαιτητών. Οποιος σκοπεύει να επικαλεστεί το ριπλέι για να αποδείξει ότι «εδώ έπρεπε να σφυριχτεί φάουλ» ή ότι «ο διαιτητής όφειλε να καταλογίσει βήματα», ας μην ετοιμάζεται για φωνασκίες και ανδραγαθήματα.

Το instant replay θα επιστρατεύεται (μέσω ενός μόνιτορ τοποθετημένου δίπλα στη γραμματεία) μόνο για να ξεσκαρτάρει το εκπρόθεσμο από το εμπρόθεσμο στη λήξη ενός αγώνα, μιας περιόδου ή και μιας επίθεσης 24 δευτερολέπτων.

Θυμηθείτε εκείνον τον ημιτελικό της παρθενικής Ευρωλίγκας, άνοιξη του 2001 στο ΟΑΚΑ: η ΑΕΚ νίκησε την Τάου με εκπρόθεσμο καλάθι του Ντικούδη, αλλά ο δικαστής της ULEB δικαίωσε τους Βάσκους και διέταξε επανάληψη του αγώνα. Ο Ολυμπιακός νίκησε κάποτε την ΤΣΣΚΑ με λέι απ εκτός χρόνου (του Νάκιτς, αν θυμάμαι καλά), την ώρα που ο Παναθηναϊκός έχασε από τους Σκαϊλάινερς με καλάθι-φάντασμα. Μια φορά κι έναν καιρό, το σωτήριον έτος 1991, ο Αρης έχασε το «τρένο» για το φάιναλ φορ από ένα σουτ αμφιβόλου εγκυρότητας στο Λονδίνο.

Η Εθνική έχει να θυμάται πολυάριθμα εύστοχα ή άστοχα «buzzer-beaters», ενώ οι Εφηβοι έχασαν ένα χρυσό παγκόσμιο μετάλλιο στην Αργεντινή από ένα σφύριγμα του τελευταίου δευτερολέπτου. Δύο τελικοί Κυπέλλου Πρωταθλητριών με ελληνικό χρώμα (Τελ Αβίβ 1994, Παρίσι 1996) σημαδεύτηκαν από σταματημένα χρονόμετρα. Οι παλιοί φίλοι του μπάσκετ θυμούνται ακόμα το «αιώνιο δευτερόλεπτο» ενός αγώνα Παναθηναϊκού-ΤΣΣΚΑ στη Λεωφόρο. Το instant replay θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε όλα αυτά τα καυτά ερωτήματα.

Πάνω απ’ όλα, θα πρόσφερε την απάντηση στον πιο πολυσυζητημένο αγώνα της ιστορίας, τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972. Τριάντα έξι χρόνια αργότερα, η φλόγα του Μονάχου εξακολουθεί να σιγοκαίει στην Αμερική. Η ρημάδα η τεχνολογία κινείται ώρες ώρες με ταχύτητα χελώνας. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.