Ο... ισπανικός Ολυμπιακός του Βαλβέρδε

Του Mπάμπη Παπάζογλου

H πρώτη επαφή του Ερνέστο Βαλβέρδε με τους εκπροσώπους του Τύπου –πέραν των υποχρεωτικών συνεντεύξεων πριν από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια και μετά τους αγώνες– του έδωσε τη δυνατότητα να περάσει κάποια πράγματα στον κόσμο του Ολυμπιακού, διότι είναι αλήθεια ότι όλο αυτό το διάστημα οι οπαδοί των «ερυθρολεύκων» παρατηρούν αρκετές αλλαγές, χωρίς πολλές φορές να γνωρίζουν το σκεπτικό του νέου προπονητή της ομάδας τους.

Ο Βαλβέρδε μίλησε αρκετά απλά και κατανοητά. Απ' όσα είπε διαπιστώνει κανείς ότι είναι εμφανής η προσπάθειά του να προσαρμοστεί στα δεδομένα του συλλόγου, χωρίς όμως να ξεχνάει αυτά που είχε κατά νου όταν αναλαμβάνε την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού το καλοκαίρι. Τότε στις προγραμματικές δηλώσεις του είχε τονίσει ότι θέλει να κάνει πιο γρήγορη την ομάδα που παρέλαβε και να έχει καλύτερο ρυθμό στο παιχνίδι της. Το ίδιο ακριβώς επανέλαβε και χθες. Φαίνεται απλοϊκό, αλλά είναι πολύ δύσκολο αυτό να γίνει σε μια ελληνική ομάδα. Η ταχύτητα αυξήθηκε με τις μεταγραφές που έγιναν και με την προσπάθεια να μειωθεί σιγά σιγά ο μέσος όρος ηλικίας, αλλά ταχύτητα δεν είναι μόνο το τρέξιμο. Είναι και η ταχύτητα στη σκέψη και στην εκτέλεση.

Χθες το προχώρησε ακόμα περισσότερο, κάνοντας λόγο για «επιθετική άμυνα». Δεν είναι τίποτα παραπάνω απ' όσα ζητάει από τους παίκτες του από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας: πρέσινγκ ψηλά για να γίνουν κλεψίματα της μπάλας και παράλληλα να μένει ο αντίπαλος όσο πιο μακριά γίνεται από την εστία του Νικοπολίδη. Αν αυτό γίνεται με τις γραμμές να είναι κοντά, υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας. Αν «ανοίξει» η ομάδα, κινδυνεύει να κάνει... πάρτι ο αντίπαλος στην άμυνα, βρίσκοντας πολλούς κενούς χώρους.

Την «επιθετική άμυνα» έφερε παράδειγμα ο Βαλβέρδε και ως διαφορά του ισπανικού με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι προφανές ότι προσαρμόζεται στην πραγματικότητα του Ολυμπιακού, αλλά παράλληλα προσπαθεί να τον κάνει όσο μπορεί... ισπανικό. Δεν θα ζητήσει πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν, ούτε θα κάνει τον Ολυμπιακό ομάδα για την Πριμέρα Ντιβιζιόν, ωστόσο τα τρία στοιχεία που προαναφέραμε θεωρεί ότι μπορούν να γίνουν. Και ότι είναι απαραίτητο να τα έχει μία σύγχρονη ομάδα, στην οποία υπάρχουν απαιτήσεις.

Ολα αυτά ακούγονται ωραία στα λόγια, αλλά το ερώτημα είναι πώς γίνονται στην πράξη. Η άσκηση που έκανε χθες ο Βαλβέρδε στο πρώτο μέρος του «διπλού» που έγινε στου Ρέντη είχε αυτόν ακριβώς τον στόχο. Οι κώνοι είχαν τοποθετηθεί εκτός περιοχής και ήταν το όριο για την άμυνα. Αν ο επιθετικός ακουμπούσε την μπάλα και περνούσε μέσα στη ζώνη από τους κώνους, οι αμυντικοί σταματούσαν. Στην πράξη είχαν δεχθεί επίθεση «στην πλάτη» και ήταν η ποινή τους. Παράλληλα, μ' αυτόν τον τρόπο οι γραμμές ήταν πολύ κοντά. Ο πραγματικός χώρος ανάπτυξης είχε μειωθεί αισθητά και δημιουργούνταν συνθήκες που θα συναντήσουν σε πολλά παιχνίδια που οι αντίπαλοι κλείνονται.

Ο Ισπανός δεν μένει στα λόγια, αλλά κάνει πράξη αυτά που έχει στο μυαλό του. Δείχνει δε να ξέρει πώς θα τα μεταφέρει. Θα ζει, όμως, πάντα –όπως κάθε προπονητής, όπως είπε και ο ίδιος– με την αγωνία των αποτελεσμάτων. Αυτά συντηρούν τους προπονητές, αυτά τους οδηγούν και στο... λογιστήριο. Τουλάχιστον έχει ένα συγκεκριμένο όραμα, δείχνει ελκυστικό και παλεύει να το βγάλει και στο γήπεδο. Δείχνει μάλιστα να ξέρει και πού βρίσκεται. Αυτός ο διαχωρισμός στα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια έχει εξήγηση. Θεωρεί ότι στο Καραϊσκάκη με τη βοήθεια και του κόσμου είναι πιο εύκολο να γίνεται διαρκώς επιθετική η ομάδα του, βλέπει όμως και τις δυσκολίες, που αυξάνονται μακριά από το Φάληρο. Το δικό του στοίχημα είναι να εξισορροπήσει την κατάσταση.

Οσο για το ροτέισον; Είπε και ο ίδιος χθες ότι κάποιοι θα παίζουν περισσότερο, είναι ξεκάθαρο όμως ότι όταν υπάρχουν συνεχή παιχνίδια θα γίνεται κανονικά. Υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο. Το παράδειγμα που έφερε με τους υποτιθέμενους συνεχείς αγώνες εναντίον της Μίλαν και μιας ομάδας που παλεύει για να μείνει στη Super League είναι εξόχως χαρακτηριστικό: πάντα στη σειρά των αγώνων υπάρχει ένα ματς-κολόνα, το πιο σημαντικό, αυτό που οι παίκτες –έστω υποσυνείδητα– θα έχουν περισσότερο στο μυαλό τους. Βάσει αυτού διαμορφώνονται ανάλογα τα πλάνα στους υπόλοιπους αγώνες. Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του τρία ματς με διαφορετική σημασία ο καθένας: με τον ΟΦΗ εκτός έδρας, που παραδοσιακά έχει δυσκολίες, με τη Νόρντζελαντ, που φαίνεται τυπική διαδικασία (όχι όμως και για τον Βαλβέρδε, ίσως λόγω... Ανόρθωσης, μια και όποιος καεί στον χυλό φυσσάει και το γιαούρτι και ούτε γι' αστείο δεν θέλει να ακούσει το ενδεχόμενο έκπληξης στη ρεβάνς με τους Δανούς) και το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Ολα δείχνουν ότι «κολόνα» θα είναι το τελευταίο παιχνίδι. Εκεί θα είναι όλοι οι βασικοί σε κάθε περίπτωση...