Νίνης αυτοδύναμος και πολυμετοχικός

Η ανανέωση του συμβολαίου του Σωτήρη Νίνη ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή. Ακριβώς όταν είχαν αρχίσει οι ψίθυροι, οι οποίοι μαθηματικά δίνουν τη θέση τους σε άναρθρες κραυγές και κουτσομπολιά επιπέδου μεσημεριανών εκπομπών, σχετικά με τη μη χρησιμοποίησή του με Ιντερ και Αρη: «Δεν τον βάζει διότι δεν τα έχουν βρει για το καινούργιο συμβόλαιο». Αραγε, ρε μάγκες, τώρα που τα βρήκανε, αν τον ξαναφήσει εκτός τι θα σημαίνει; Οτι έκανε σούζες με δανεικό παπί και τον έκανε τσακωτό ο Αντωνίου ή ότι βγήκε ραντεβού με γκόμενα, δεν είχε προφυλακτικό στην τσέπη και το πήρε χαμπάρι ο Τεν Κάτε; Και, για να έχουμε καλό ρώτημα, έχει κανείς την αίσθηση, απλώς κοιτώντας τον Ολλανδό κόουτς, ότι είναι από τους τύπους που γουστάρει να παρεμβαίνουν στη δουλειά του και να του λένε ποιον να βάζει και ποιον όχι;

Προφανώς ο Νίνης θα ξαναμείνει εκτός αποστολής, όποτε ο προπονητής του το θεωρήσει σκόπιμο. Οπως θα μείνουν και πολλοί άλλοι, για να μην πω όλοι. Καμία υποψία και καμία διαπλοκή δεν κρύβει αυτό, ούτε είναι άξιο συζήτησης, όπως ήταν για παράδειγμα η περσινή «ναφθαλίνη» του Νίνη δια χειρός Πεσέιρο, για λόγους που κανείς δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να μας εξηγήσει –ούτε καν ο ίδιος ο Πορτογάλος, που φρόντισε ωστόσο να πει σε συνέντευξη πόσο πετυχημένο ήταν το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό. Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου...

Τέλος πάντων, ας μας έλεγε ότι τον θεωρούσε παίκτη επιπέδου ομάδας Νέων. Οτι υπολειπόταν σε φυσική κατάσταση. Οτι τα έφτυνε μετά το μισάωρο. Οτι καβάλησε το καλάμι και την «είδε» Λιονέλ Μέσι. Οτι είχε σχετική οδηγία άνωθεν, μια και ο μικρός ήταν κάτω των 18 και μέχρι να ενηλικιωνόταν καλύτερα να μην τον έβλεπαν πολλά μάτια και μας τον έπαιρναν για ένα κομμάτι ψωμί. Ας μας έλεγε κάτι που να στέκει.

Ο Πεσέιρο δεν μας είπε τίποτα. Πήγε στη Ρουμανία, ψώνισε Πάρντο και Ζούλιο Σέζαρ από Ελλάδα και ζει αυτός καλά κι εμείς καλύτερα. Και ο Νίνης καλυτερότερα. Με ένα νέο συμβόλαιο που δεν θα του λύσει το οικονομικό πρόβλημα για την υπόλοιπη ζωή του, αλλά είναι δείγμα εκτίμησης και σεβασμού της ομάδας προς αυτόν, όχι για όσα έχει προσφέρει τόσο αλλά για όσα περιμένει η ομάδα απ' αυτόν να προσφέρει. Αυτό, με άλλα λόγια, που θα έπρεπε να κάνει η (παλιά) διοίκηση με τον Μπασινά, τον Γκούμα, τον Καραγκούνη μια φορά κι έναν καιρό, τότε που το συμβόλαιο έγραφε «ένα εκατομμύριο δραχμαί τον χρόνο».

Οσο για το «χαμηλό» ποσό της ρήτρας, 10 εκατομμύρια για ομάδα εξωτερικού και 15 για ελληνική, είναι κι αυτό δείγμα εκτίμησης από την ομάδα προς τον παίκτη. «Με αγάπη», που λένε. Η ομάδα δεν θα του κόψει τον δρόμο, αν έρθει η ώρα να ανοίξει τα φτερά του. Και τα 10 εκατομμύρια μπορεί να μοιάζουν λίγα για το ταλέντο του, αλλά είναι πολλά για Ελληνα ποδοσφαιριστή. Και γενικά για ποδοσφαιριστή από το ελληνικό πρωτάθλημα.

Το χαϊλίκι του Αχμέτοφ με τα 16 για τον Καστίγιο ήταν ένα καπρίτσιο κι απόδειξη το γεγονός ότι ο Νέρι βολοδέρνει έκτοτε και παρακαλάει να τον πάρουν δανεικό για να μην πέσει στις γραμμές του Ιντερσίτι. Οσο για τα 30 και τα 40 του Ντιόγο, προφανώς σημαίνουν ότι ο Βραζιλιάνος κάνει για 3-4 Νίνηδες. Οπως περίπου για δύο Ριβάλντο έκανε ο (πολλά βαρύς και όχι) Εκι Γκονζάλες.