Mε το φτωχό μου το μυαλό

Eτσι όπως έχει παγκοσμιοποιηθεί το ποδόσφαιρο, ο προπονητής πρέπει να ξέρει και τις ισλαμικές εορτές. Για παράδειγμα ο Γιώργος Δώνης, αν δεν έχει ρωτήσει τον Ραφίκ Τζεμπούρ, μπορώ να τον πληροφορήσω ότι σήμερα βρισκόμαστε στην 20ή μέρα του Ραμαζανιού. Αλλες 10 λοιπόν και ο 9ος μήνας του 1429 κλείνει και ας ευχηθούμε τα καλύτερα στην ΑΕΚ, που με μουσουλμανικό μέτρημα έχει να πάρει πρωτάθλημα από το 1414. Το καλό βέβαια είναι ότι, εκτός της ημερήσιας νηστείας στον μήνα του Ραμαζανιού, ο πιστός πρέπει να απέχει και από σεξουαλικές σκέψεις και πράξεις. Οπότε σε αυτό τον τομέα ο Τζεμπούρ δεν προβλέπεται να χάσει δυνάμεις. Από διατροφικής πλευράς το Ραμαζάνι όμως, έτσι όπως τηρείται σήμερα είναι άστα να πάνε.

Το αντικείμενο του Ραμαζανιού είναι να μάθει ο πιστός να ζει ασκητικά καθαρίζοντας το σώμα και το μυαλό του, που «γεμίζει» ξανά με τη μελέτη του Κορανίου, το οποίο διαιρείται σε 30 κομμάτια και διαβάζεται ένα κάθε μέρα. Μόνο που η αρχική προσέγγιση στο θέμα απέχει πολύ από τη σημερινή εφαρμογή. Γιατί το να νηστεύεις 12 ώρες και να πλακώνεσαι στο φαγητό τις επόμενες 12, ιδιαίτερα όταν είναι νυκτερινές και δεν έχει συνηθίσει να χωνεύει το στομάχι, είναι καταστροφή. Στην πραγματικότητα το σημερινό Ραμαζάνι είναι περισσότερο τύπος και λιγότερο περιεχόμενο. Σαν το δικό μας Πάσχα, που μετά τη νηστεία των 40 ημερών ή έστω της Μεγάλης Εβδομάδας οι πιστοί πλακώνονται στο αρνάκι μαγειρίτσα γιατί αν έτρωγαν κατευθείαν το πασχαλινό αρνί δεν θα προλάβαιναν να τρέχουν στην τουαλέτα. Το πώς καταλαβαίνει βέβαια κάποιος την πίστη είναι προσωπικό θέμα και αν προσπαθεί να το επιβάλλει στον διπλανό του καλό είναι να μένεις μακριά και αλάργα. Αυτό που στον ένα μοιάζει ασήμαντο, στον άλλο μοιάζει θέμα ζωής ή θανάτου.
Το 1857 στην Ινδία η Εταιρεία των Ινδιών μοίρασε το νέο Enfield στους στρατιώτες.

Η διαφορά από το παλιότερο μοντέλο ήταν ότι ο στρατιώτης έπρεπε να δαγκώσει και να κόψει με τα δόντια το χαρτί που συγκρατούσε τo μπαρούτι στην κωνική γέμιση με το μπαρούτι και το μολύβι. Το χαρτί ήταν λιπασμένο ώστε όταν σπρώχνεται με τη βέργα να γλιστράει εύκολα στην κάννη. Με το νέο όπλο όμως, κυκλοφόρησε και η φήμη ότι οι Αγγλοι εσκεμμένα είχαν λιπάνει το χαρτούτσο με λίπος γουρουνιού. Ετσι ο ανύποπτος μουσουλμάνος που το δάγκωνε καταδικαζόταν να χάσει την πίστη του. Το ίδιο όμως συνέβαινε και με τους ινδουιστές, αφού μια ανάλογη ιστορία είχε κυκλοφορήσει, ότι τα χαρτούτσα είχαν βοδινό λίπος και αφού η αγελάδα είναι ιερή έχαναν την ανώτερη κάστα τους. Η αγγλική στρατιωτική ηγεσία προσπάθησε να καθησυχάσει τους στρατιώτες μοιράζοντας αλίπαντα χαρτούτσα ώστε ο στρατιώτης να τα λιπαίνει ανάλογα με την πίστη του. Αντί όμως να ηρεμήσουν οι στρατιώτες πείστηκαν ότι πράγματι τα προηγούμενα χαρτούτσα ήταν μαγαρισμένα. Ετσι ξεκίνησε η ανταρσία, που πέρασε στην ιστορία σαν sepoy’s mutiny και όποιος ενδιαφέρεται να μάθει παραπάνω γι' αυτή ή για την ιστορία της αγγλικής παρουσίας στις Ινδίες ας πάρει ένα βιβλίο του Richard Holmes, που δεν ασχολείται με τίποτα άλλο και σίγουρα όχι με τα προβλήματα του Γιώργου Δώνη.

Ο κάθε ένας και η ειδικότητά του και το CAS έχουν βρει πελάτη με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ενα εκατομμύριο ευρώ επιδίκασε το CAS ως αποζημίωση στον Τροντ Σόλιντ, τον Πιουβέλντε και τον Γιανέφσκι μετά τη λύση της συνεργασίας τους με τον Ολυμπιακό. Αυτό που είναι δύσκολα αντιληπτό είναι γιατί ο Ολυμπιακός, αφού ξέρει ότι στο τέλος θα πληρώσει, καθυστερεί την πληρωμή με ελάχιστες υλικές απολαβές, αλλά μεγάλες ηθικές επιπτώσεις. Η φράση του δικηγόρου του Σόλιντ και των συνεργατών του, του γνωστού Ζαν Λουί Ντιπόντ «Κατά την άποψή μου είναι λυπηρό που μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό υπόκειται σε πειθαρχικές ποινές όπως κάποιες μικρές ομάδες με κακή διαχείριση», είναι το ζουμί της υπόθεσης. Οπως ξέρει κάθε δικηγόρος που ασχολείται με υποθέσεις της ΦΙΦΑ οι Ελληνες και οι Τούρκοι είναι οι καλύτεροι πελάτες του CAS.

Ενα άλλο ερώτημα είναι αν οι ελληνικές επιτροπές επίλυσης οικονομικών διαφορών ντρέπονται λίγο όταν ανατρέπονται οι αποφάσεις τους. Γιατί υπάρχει μια πάγια διαδικασία. Ο παίκτης ή η ομάδα καταφεύγει στην επιτροπή επίλυσης οικονομικών διαφορών της ΕΠΟ. Αν ο παίκτης είναι ξένος, εννέα στις δέκα φορές η επιτροπή θα δικαιώσει την ομάδα. Οταν ο ξένος καταφύγει στη ΦΙΦΑ ή το CAS, εννέα στις δέκα φορές θα δικαιωθεί. Ολα τα ανωτέρω σε αναφορά με την προσφυγή του Αρη στην επιτροπή επίλυσης οικονομικών διαφορών κατά του Αμορόζο. Η επιτροπή αποφάσισε ότι ούτε ο Αρης χρωστάει στον παίκτη ούτε ο παίκτης στον Αρη. Αλλά μέχρι να υπάρξει τελική απόφαση από το CAS θεωρείστε την απόφαση της επιτροπής τυπικότητα.

Καθόλου τυπικό δεν είναι βέβαια το θέμα των πριμ της ΑΕΚ. Ο Γιώργος Δώνης είναι λογικό να λέει «Αν ήμουν στη θέση τους θα υπέγραφα», αλλά δεν είναι. Εγώ λοιπόν αν ήμουν στη θέση τους δεν θα υπέγραφα. Γιατί ο παίκτης μπορεί να πάρει επάνω του την υποχρέωση ότι θα κερδίσει το πρωτάθλημα, το Κύπελλο ή το Τσουλού. Αλλά δεν μπορεί να αναλάβει την υποχρέωση ότι θα κόβει η ομάδα εισιτήρια. Γιατί το αποτέλεσμα, κατά κανόνα τουλάχιστον αφού η ΑΕΚ πέρυσι πανηγύρισε το ηθικό πρωτάθλημα, εξαρτάται από τον παίκτη. Η προσέλευση εξαρτάται από την ώρα που θα βάζει τα ματς η Σούπερ Λίγκα, από τις καιρικές συνθήκες, από το βαθμολογικό ενδιαφέρον και ό,τι άλλο. Δηλαδή με μια τέτοια λογική θα συνέφερε τους παίκτες της ΑΕΚ να μην καθαρίσουν το πρωτάθλημα νωρίς ώστε να διατηρείται το ενδιαφέρον και να μαζεύουν κόσμο.