Τα διλήμματα του Ερνέστο Βαλβέρδε

Ο Ολυμπιακός έχει παίξει για την ώρα πέντε ματς –δείγμα εξαιρετικά μικρό για να κρίνει κανείς τη δουλειά του Ερνέστο Βαλβέρδε, αλλά αρκετό για να φανούν οι δυσκολίες που προσπαθεί να αντιμετωπίσει. Δυσκολίες που έχουν να κάνουν κυρίως με όσα προηγήθηκαν το καλοκαίρι κι όχι με όσα ισχύουν αυτή τη στιγμή.

Στα πέντε επίσημα ματς ο Ισπανός έχει χρησιμοποιήσει πέντε διαφορετικές ενδεκάδες, αλλά πάντα το ίδιο σχήμα, το 4-4-2 που στην Εσπανιόλ δεν ήταν και το αγαπημένο του. Η επιλογή τού ίδιου πάντοτε σχήματος γίνεται για δύο λόγους: ο πρώτος λόγος είναι ότι πρόκειται για τη διάταξη που κυρίως χρησιμοποιούσε ο Ολυμπιακός τα προηγούμενα χρόνια και ο δεύτερος ότι το 4-4-2 παραμένει η ευκολότερη διάταξη για να παίξει κανείς ποδόσφαιρο –οι συμμετρίες δεν απαιτούν ιδιαίτερη διδασκαλία. Ο Βαλβέρδε προφανώς συζήτησε δύο πράγματα με τον Σεγκούρα όταν ήρθε στην Ελλάδα και πείστηκε από τον προκάτοχό του ότι δεν χρειάζεται, στην αρχή τουλάχιστον, να επιχειρήσει τακτικές αλχημείες και σύνθετα σχήματα. Επίσης δεν χωρά αμφιβολία ότι το δυναμικό του φετινού Ολυμπιακού (που είναι πολύ γεμάτος στα χαφ και στις θέσεις της άμυνας) προσφέρεται για 4-4-2: το βλέπει ο καθένας.

Σεζόν

Το πρώτο μυστήριο της σεζόν είναι οι πολλές αλλαγές στην ενδεκάδα. Ο Βαλβέρδε δεν αλλάζει μόνο παίκτες στην ενδεκάδα, αλλά αλλάζει και σε κάποιους παίκτες θέση, χρησιμοποιώντας τους σε όχι τόσο συνηθισμένες αποστολές. Ο Μπελούτσι έχει παίξει και οργανωτής και δεύτερος κυνηγός, ο Λεονάρντο και μπακ και χαφ, το ίδιο και ο Τοροσίδης. Ο Ντιόγο έχει παίξει και περιφερειακός και πρώτος κυνηγός, ο Γκαλέτι και χαφ και περιφερειακός επιθετικός, το ίδιο και ο Λέτο κι ο Οσκαρ. Οι μέσοι (κυρίως) του Ολυμπιακού έχουν δυνατότητες να προσφέρουν σε λογιών λογιών θέσεις κι αυτό ο κόουτς το ξέρει και προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί: κυρίως προσπαθεί να μην παρουσιάζει μια προβλέψιμη ομάδα κι αυτό δεν είναι εύκολο διότι το σχήμα, για λόγους που εξήγησα, είναι δεδομένο.

Σταθεροί

Ο Βαλβέρδε για την ώρα κάνει μια διαχείριση ομάδας που θυμίζει ομοσπονδιακό προπονητή –όχι τύπου Ρεχάγκελ ή Αραγονιές, αλλά τύπου Λίπι π.χ. Η σκέψη του είναι πώς θα βρει κάθε φορά τους κατάλληλους, έχοντας ελάχιστους –για την ώρα– σταθερούς βασικούς. Ποιοι είναι οι σταθεροί της ενδεκάδας του Ολυμπιακού; Ο Νικοπολίδης, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, ο Γκαλέτι και τέρμα! Οι υπόλοιποι για την ώρα διαρκώς μπαινοβγαίνουν στην ενδεκάδα: ο Βαλβέρδε αξιολογεί τις ανάγκες του αγώνα, τη στιγμή και τη φόρμα. Το rotation που κάνει είναι για την ώρα εργαλείο δουλείας –το μόνο ίσως. Για την ώρα ο Ολυμπιακός δεν αμύνεται καλύτερα από πέρυσι και το επιθετικό του παιγνίδι στηρίζεται στις εκλάμψεις των μεσοεπιθετικών του. Επειδή είναι ακόμα νωρίς θα ήταν δύσκολο να έχει βελτιωθεί στον έναν από τους δύο τομείς (πόσω μάλλον και στους δύο, όπως οι αισιόδοξοι θα περίμεναν), όμως το πρόβλημα είναι ότι δεν φαίνεται η προοπτική του. Εκτιμώ ότι ο Βαλβέρδε κάτι έχει στο μυαλό του, μόνο που δεν μπορώ να το διακρίνω. Αυτό που βλέπω είναι μια ομάδα παικτών που διαρκώς αλλάζουν.

Δυσκολία

Για να μην παρεξηγηθώ, δηλώνω ότι τη δυσκολία του την καταλαβαίνω. Ο κόουτς δεν αξιοποίησε όσο θα 'πρεπε το καλοκαίρι που προηγήθηκε, αλλά γι' αυτό δεν φταίει αυτός. Πρώτα του έλειψαν εξαιτίας της Εθνικής οι διεθνείς (και κάποιοι, όπως ο Αντζας, αυτή την απουσία την πλήρωσαν) και στη συνέχεια ο άνθρωπος βρέθηκε να δουλεύει περιμένοντας τους παίκτες που ΘΑ αποκτηθούν. Κάποιοι ήρθαν (όχι απαραίτητα αυτοί που ο ίδιος υπέδειξε), αλλά αργά. Ο Λέτο, ο Ντιόγο, ο Ντουντού ήρθαν λίγο πριν από την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Οταν δεν έχεις ειδικά αυτούς νωρίς, πώς να βασίσεις πάνω τους την ενδεκάδα; Τον έναν πρέπει να τον τιθασεύσεις, τον άλλο να αποφασίσεις πώς θα τον χρησιμοποιείς και για τον τρίτο ποιον θα του βάλεις δίπλα. Για να πάρεις αποφάσεις, χρειάζεσαι ματς και τα φιλικά εν τω μεταξύ τελείωσαν.

Δίλημμα

Πιστεύω ότι ο Βαλβέρδε βρέθηκε στο δίλημμα αν θα πετάξει κάποια ματς για να μοντάρει μία ενδεκάδα ή αν θα πάει σε μια διαχείριση του ρόστερ ποντάροντας σε όλους με σκοπό κάποιες νίκες που θα του δώσουν χρόνο. Προτίμησε το δεύτερο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζεται διαρκώς ένας νέος Ολυμπιακός (και κατά συνέπεια κάθε φορά να πετά κι ένα ημίχρονο) και στη συνέχεια να διορθώνεται από τον προπονητή, χωρίς όμως η ενδεκάδα με την οποία τελειώνει το ματς να σου δημιουργεί τη βεβαιότητα ότι είναι η κατάλληλη για το επόμενο ματς! Ο Βαλβέρδε (ίσως γιατί προβληματίστηκε και μετά τον χαμό που έγινε με την Ανόρθωση) παίζει για να κερδίζει πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο προπονητή που είχε πρόσφατα ο Ολυμπιακός.

Γούστα

Μπορεί να μονταριστεί μια τέτοια ομάδα μέσα από μια τέτοια διαδικασία; Ειλικρινά δεν το ξέρω. Ξέρω όμως ότι ο χρόνος δε μπορεί να πάει πίσω και δεν υπάρχει μπροστά χρόνος για φιλικά. Οπότε ο Βαλβέρδε (που τον χρόνο δεν μπορεί να τον «παγώσει») θα πρέπει να συνεχίσει ό,τι κάνει, ελπίζοντας ότι μια σειρά από νίκες σαν αυτή στην Ξάνθη ή σαν αυτή με τη Νόρντζελαντ θα του δώσουν τη δυνατότητα να ξεκαθαρίσει πρώτα από όλα τις ιδέες του: δεν νομίζω ότι αυτό το απλοϊκό ποδόσφαιρο που ο Ολυμπιακός προσπαθεί να παίξει είναι αυτό που προσδοκά να δει. Εκτός αν κατάλαβε σε χρόνο-ρεκόρ την τρέλα που υπάρχει στην Ελλάδα για το αποτέλεσμα και αποφάσισε να περιοριστεί στο να ικανοποιεί τα έτσι κι αλλιώς φτωχά γούστα μας για άχαρες νίκες…

Διαδρομή

Δηλώνει ότι έχει master στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και πρέπει να είναι περιζήτητος στη δουλειά του διότι οδηγεί Mercedes SLK: για το γούστο του κάθε διαιτητής νιώθει σεβασμό. Αυτοί που τον ξέρουν λένε ότι στις διαδρομές του είναι πολύ προσεχτικός, αν και λάτρης της ταχύτητας. Μάλλον έχουν δίκιο, διότι ο Σταυρίδης τη διαδρομή του από την ανυπαρξία στα «σαλόνια» της Ευρώπης την έκανε σε χρόνο-ρεκόρ. Πήρε το χρίσμα του διεθνούς έπειτα από μόλις 24 ματς στη μεγάλη κατηγορία –πράγμα που αποτελεί ρεκόρ. Οι κακόβουλοι λένε ότι τον κάνανε διεθνή για να τον προστατεύσουν και να τον κρατήσουν στους πίνακες. Γίνονται αυτά; Δεν νομίζω, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

Αξίζει μια ιδιαίτερη αναφορά στα τέσσερα τελευταία περσινά του ματς. Ολοι θυμούνται τα ματς του Ολυμπιακού με τη Λάρισα κι αυτό του ΠΑΟΚ με τον Αρη, όμως το αριστούργημά του είναι άλλο. Στο Περιστέρι, μετά το Ατρόμητος – Ξάνθη ο Σπανός τού επιτέθηκε επειδή τον έβγαλε από τα ρούχα του και πλήρωσε 64.000 ευρώ πρόστιμο. Λέγεται ότι ο Σταυρίδης τού είπε ότι θα τον βρει μπροστά του –δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, δεν το υιοθετώ. Αυτό που ξέρω είναι ότι κατά κάποιο τρόπο οι δρόμοι τους ξανασυναντήθηκαν. Την τελευταία αγωνιστική ο Εργοτέλης έπαιζε με την Ξάνθη κι ο Ατρόμητος με τον Πανιώνιο. Ο Ψυχομάνης θα 'πρεπε να θυμάται τον καβγά και να μη βάλει τον Σταυρίδη στο ματς του Εργοτέλη, αλλά ο πρόεδρος της ΚΕΔ πιστεύει ότι οι άνθρωποι έχουν καλά αισθήματα και ξεπερνούν τους καβγάδες τους. Συμφωνώ μαζί του και πιπέρι στο στόμα εκείνου που λέει ότι ο Σταυρίδης πήγε στο Ηράκλειο για να δέσει ο κουμπάρος το ματς. Με βαριά καρδιά (γιατί κατά βάθος ο Σταυρίδης ήθελε να δείξει στον Σπανό ότι είναι τζέντλεμαν), έδωσε στον «Εργο» στο 30' ένα πέναλτι που δε θα το σφύριζε ούτε ο Τζώρτζογλου, όμως η αληθινή είδηση είναι άλλη: αυτό το ματς είναι το μοναδικό στην ιστορία της Σούπερ Λίγκας που έγινε χωρίς παρατηρητή διαιτησίας στο γήπεδο! Αυτός που ήταν να πάει δεν είδε, λέει, στο site της ΕΠΟ την τοποθέτησή του!

Ενας άνθρωπος για το χατίρι του οποίου εξαφανίζονται και οι παρατηρητές δεν έπρεπε να γίνει διεθνής. Το λιγότερο που του αξίζει είναι να γίνει Ψυχομάνης στη θέση του Ψυχομάνη…

Νέο δόγμα

Πολλοί απόρησαν όταν άκουσαν χθες τον Κώστα Αντωνίου να σχολιάζει στον NovaΣΠΟΡ FM την επίθεση που έκανε στον Παναγιώτη Βαρούχα ο Σάββας Θεοδωρίδης. Το «δεν θα αφήνουμε πλέον τίποτα να πέσει κάτω γιατί μπορούμε να φωνάζουμε κι εμείς» που είπε ο Αντωνίου είναι το νέο δόγμα του ΠΑΟ. «Υπήρξαμε πολύ καλόβολοι με τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια. Εμείς καθόμασταν στο ίδιο τραπέζι με τον Κόκκαλη για τη Σούπερ Λίγκα και αυτός έφερνε πίσω τον Σάββα. Σε αυτού του τύπου τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό μπορούμε να συνεισφέρουμε κι εμείς», μου έλεγε χθες ένα παλιό στέλεχος της ΠΑΕ. Και πρόσθετε ότι «στον Ολυμπιακό τον Στράτο και τον Τζίγκερ θα τους νοσταλγήσουν…».

Οπως έλεγε κι ο Ηλιόπουλος, πάμε για «μια υπέροχη ατμόσφαιρα….»